Skip to main content

Ἡ θεία κένωση

Ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ λέγεται ἀκόμη καὶ κένωση. Εἶναι καταπληκτικὸς ὁ λόγος τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: "ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἀρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβῶν, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ" (Φίλ. β΄, 6-8).

Ἡ κένωση τοῦ Χριστοῦ δὲν συνίσταται στὸ ὅτι γεννήθηκε πτωχός, ὅτι ἔζησε σὲ μιὰ πτωχικὴ οἰκογένεια, ὅτι ἔζησε ἀπὸ μικρὴ ἡλικία τὴν προσφυγιά, τὸν διωγμὸ καὶ τὴν ταλαιπωρία, ἀντιμετώπισε τὸ μῖσος τῶν ἀνθρώπων κλπ., ἀλλὰ κυρίως στὸ ὅτι προσέλαβε τὴν ἀνθρώπινη φύση, καὶ μάλιστα θνητὴ καὶ παθητή. Τὸ ὅτι ὁ ἄκτιστος Θεὸς προσέλαβε τὸ κτιστὸ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, καὶ τὸ κτιστὸ ἑνώθηκε μὲ τὸ ἄκτιστο, αὐτὸ εἶναι καὶ λέγεται κένωση καὶ πτωχεία τοῦ Χριστοῦ.

Χωρὶς τὴν κένωση δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γίνη ἡ πλήρωση – θέωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἄλλωστε, ἡ θεία κένωση δείχνει καὶ τὸ τί ἀκριβῶς εἶναι ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη εἶναι κένωση, θυσία, προσφορά, πρόσληψη τοῦ ἄλλου. Γι' αὐτὸ ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἐλλάμπεται καὶ θεοῦται τόσο κενοῦται καὶ τὸ ἀντίστροφο.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Δεσποτικὲς Ἑορτές)

ΧΩΡΙΟ

  • Προβολές: 3138