Γεγονότα καὶ Σχόλια: Μιὰ πρώτη εἰκόνα - Ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ σχόλια...

Μιὰ πρώτη εἰκόνα

Μιὰ ἀπὸ τὶς πρῶτες εἰκόνες τοῦ μακαριστοῦ π. Θεοκλήτου Διονυσιάτη, ποὺ ὑπάρχουν στὸν νοῦ μου, εἶναι νὰ μᾶς ὑποδέχεται ἔξω ἀπὸ τὸ Κονάκι της Διονυσίου στὶς Καρυές, μὲ ἕνα κουβᾶ ἡ καλάθι στὰ χέρια του, τὸ ὁποῖο εἶχε πάει στὸν κῆπο γιὰ νὰ τὸ γεμίση σῦκα. «Βγῆκα νὰ κόψω λίγα σῦκα καὶ νὰ πῶ τὴν εὐχούλα», μᾶς εἶπε. Δὲν θυμᾶμαι ἀκριβῶς τὶς λέξεις ποὺ χρησιμοποίησε, πάντως στὴ συνέχεια μᾶς εἶπε, παρεμπιπτόντως, ἀλλὰ μὲ πολὺ ἄνεση καὶ φυσικότητα, πὼς μέσῳ τῆς κτίσεως μπορεῖ νὰ ἀνεβαίνη ὁ νοῦς στὸ Θεό.

Νεαροὶ φοιτητὲς ἀλλάζαμε, μὲ αὐτὸ ποὺ βλέπουμε, τὴν εἰκόνα τοῦ συγγραφέα ποὺ εἴχαμε στὸ νοῦ μας. Ὁ συγγραφέας δὲν δρᾶ μόνο στὸ γραφεῖο. Δὲν εἶναι ὁ ἄνθρωπος τῶν χαρτιῶν καὶ τῶν στηλογράφων. Εἶναι καὶ τοῦ κουβᾶ καὶ τῶν σύκων. Μπορεῖ νὰ εἶναι ὅλων τῶν ὑπαρκτῶν, γιατί ἔχει τὴν δυνατότητα τῆς ἀναγωγῆς ἀπὸ τὶς ἔννοιες τῶν πλέον ὑλικῶν πραγμάτων στὴν προσωπικὴ αἰτία τοῦ παντός.

Μόνο –καὶ σ' αὐτὸ ἦταν αὐστηρὸς ὁ π. Θεόκλητος– νὰ μὴ κλεινόμαστε στὶς ὑλικὲς ἀγάπες.

Ἀπὸ τὰ γεγονότα καὶ σχόλια...

Ὁ μοναχὸς Θεόκλητος Διονυσιάτης εἶναι μιὰ ἐκκλησιαστικὴ προσωπικότητα μὲ καθοριστικὴ παρουσία στὰ ἀθωνικά, μοναχικά, θεολογικὰ καὶ εὐρύτερα ἐκκλησιαστικὰ πράγματα, σὲ ὁλόκληρο τὸ τελευταῖο μισὸ τοῦ εἰκοστοῦ αἰῶνα. Εἶναι ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ μποροῦν καὶ τώρα, μετὰ τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημία του, ἀλλὰ καὶ στὸ μέλλον, νὰ προσφέρουν πνευματικὸ στηριγμὸ στὸ κλυδωνιζόμενο πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἄφησε πλούσιο συγγραφικὸ ἔργο μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἀναδεικνύεται τὸ νόημα τοῦ ὀρθόδοξου ἀσκητισμοῦ καὶ ὁ πυρῆνας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς.

Ἡ ἡσυχία καὶ ἡ προσευχή, ἡ θεολογία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἡ ἀνάγκη τῆς κάθαρσης τῆς διάνοιας ἀλλὰ καὶ τῆς καρδιᾶς, τὸ ὀρθὸ δόγμα καὶ ἡ φιλοκαλικὴ ἄσκηση, προβάλλονται ἀπὸ τὴν γραφίδα τοῦ π. Θεοκλήτου ὡς τὰ ἀπαραίτητα στοιχεῖα τοῦ ὀρθόδοξου ἤθους, ποὺ δίνουν τὴν δυνατότητα στὸν Βαπτισμένο Ὀρθόδοξο Χριστιανὸ νὰ γευθῇ τὴν ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ, νὰ αἰσθανθῇ ἐνεργοῦσα την χάρη τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος.

Ἡ ἀναφορὰ στὸν π. Θεόκλητο γίνεται καὶ ἀπὸ τὴν στήλη αὐτὴ γιατί ἡ σχεδὸν ἐνενηντάχρονη παρουσία του στὸν κόσμο αὐτόν, λόγῳ τοῦ ὀρθόδοξου ἔρωτός του γιὰ τοὺς καρποὺς τῆς ἡσυχίας καὶ τῆς κατατρυφήσεως τοῦ νοῦ του στὴν θεολογία τῶν ἁγίων Πατέρων, εἶναι ἕνα μεγάλο ἐκκλησιαστικὸ γεγονός. Καὶ ἐπειδὴ αὐτὴ ἡ ἀδιάλειπτη ἐσωτερική του δράση ἔγινε χυμώδης λόγος, ὁ ὁποῖος, ὡς πνευματικός, εἶναι «κριτικὸς ἐνθυμήσεων καὶ ἐννοιῶν καρδίας», ἡ συγγραφική του παρουσία συνεχίζει νὰ εἶναι ἕνας θεραπευτικὸς σχολιασμὸς τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου μὲ τὰ κριτήρια τοῦ ἀναγεννημένου ἐν Χριστῷ ἀνθρώπου.

Μὲ λίγα λόγια ὁ μακαριστὸς μοναχὸς Θεόκλητος Διονυσιάτης, ὡς πρόσωπο καὶ ὡς συγγραφέας, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα «γεγονότα» τῆς σύγχρονης ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας, ποὺ μᾶς ἔδωσε ὁρισμένους ἀπὸ τοὺς καιριότερους «σχολιασμοὺς» τοῦ πεπτωκότος καὶ τοῦ ἐν Χριστῷ ἀναγεννημένου ἀνθρώπινου βίου.

π.Θ.Α.Β.