Συγκινητικὲς ἱστορίες στὰ χρόνια τοῦ πολέμου

τοῦ Τρύφωνα Χατζηνικολάου

Ὅταν οἱ Ἰταλοί μας κήρυξαν τὸν πόλεμο τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940, στὸ χωριὸ Ξηρονομὴ Θηβῶν Βοιωτίας ἔφθασε μία ὁμάδα Ἑλλήνων Ἀξιωματικῶν καὶ Στρατιωτῶν καὶ ζητοῦσαν ἀπὸ τοὺς κατοίκους νὰ τοὺς παραδώσουν τὰ ὑποζύγιά τους, ἄλογα καὶ μουλάρια, γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Ἡ Ρουμελιώτισσα Μαριγὼ Ἀναστασίου Μεϊδάνη ἀπὸ τὴν Δόμβραινα ἦταν παντρεμμένη στὸ χωριὸ Ξηρονομὴ μὲ τὸν Λουκᾶ Μίχα καὶ πρώτη ἔτρεξε καὶ παρέδωσε τὸ ἄλογό της, τὸν Μπάλιο, μὲ τὰ ἑξῆς πατριωτικὰ λόγια: «Ὁ ἄνδρας μου, πατέρας τεσσάρων ἀνήλικων παιδιῶν δὲν εἶναι ἐπιστρατεύσιμος καὶ γιὰ νὰ βοηθήσουμε τὴν πατρίδα μας σᾶς παραδίνω τὸ ἄλογό μας, γιὰ νὰ βοηθήση αὐτὸ στὸ πόδι τοῦ ἀνδρός μου καὶ τῶν παιδών μου». Τὰ μάτια τῶν ἀξιωματικῶν βούρκωσαν ἀπὸ τὸν αὐθορμητισμό της Ρουμελιώτισσας καὶ ὅταν συνῆλθαν τῆς ἔδωσαν τὰ συγχαριτήριά τους καὶ παρέλαβαν τὸ ἄλογο, τὸ ὁποῖο μὲ πολλὰ ἄλλα μεταφέρθηκε στὸ Μέτωπο γιὰ τὶς ἀνάγκες τοῦ στρατοῦ.

Μὲ τὴν εἰσβολὴ τῶν Γερμανικῶν στρατευμάτων τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941 οἱ Ἕλληνες στρατιῶτες ἐπέστρεψαν στὰ σπίτια τους. Τέσσερις στρατιῶτες ἀπὸ τὴν Κόρινθο μαζὶ μὲ ἕνα ἄλογο ἔφθασαν στὴ Λειβαδιὰ καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἀκολούθησαν τὸ βατὸ δρόμο πρὸς Κόρινθο μέσῳ Ἁγίου Γεωργίου, Ἁγίας Ἄννης, Δόμβραινας καὶ σὰν ἔφθασαν στὸ χωριὸ Ξηρονομὴ τὸ ἄλογο ἔγινε ἀσυγκράτητο, τὸ βάδισμά του ἔγινε καλπασμὸς καὶ τοὺς ἔφερε στὴν αὐλὴ τοῦ ἀφεντικοῦ του. Ἐκείνη τὴν ὥρα στὸ σπίτι τοῦ Λουκᾶ Μίχα ἦταν ἡ ἡλικιωμένη μάνα του καὶ τὸ ἐνδεκάχρονο κοριτσάκι του, ἡ Σπυριδούλα, ποὺ ἔτρεξε στὸ κοντινὸ χωράφι καὶ πληροφόρησε τοὺς γονεῖς της γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ ἀλόγου ἀπὸ τὸ Μέτωπο. Σὲ λίγη ὥρα ὁλόκληρη ἡ οἰκογένεια τοῦ Λουκᾶ καὶ τῆς Μαριγὼς Μίχα, συγγενεῖς, γείτονες καὶ συγχωριανοὶ μαζεύτηκαν στὴν αὐλὴ καὶ μὲ χαρές, κεράσματα καὶ τραγούδια γιόρτασαν τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ Μπάλιου, ποὺ μὲ δάκρυα στὰ μάτια δεχόταν στὴν κεφαλή του τὸ χάϊδεμα τῶν παιδιῶν καὶ τοῦ ἀφεντικοῦ του. Οἱ στρατιῶτες μπροστὰ σ’ αὐτὴ τὴ συγκινητικὴ εἰκόνα καὶ χωρὶς προστριβὲς δεχθήκανε νὰ ἐπιστρέψουν τὸ ἄλογο στὴν οἰκογένεια τοῦ Λουκᾶ καὶ τῆς Μαριγὼς Μίχα. Καὶ αὐτοὶ μὲ τὴ σειρά τους πρόσφεραν στοὺς στρατιῶτες τροφὲς γιὰ τὴν μακρινὴ πεζοπορία τους, ἀφοῦ θὰ περνοῦσαν ἀπὸ τὰ Γεράνια ὄρη γιὰ νὰ φθάσουν στὴν Κόρινθο.—