ΙΑ Ἱερατικὸ Συνέδριο «Ἡ Ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸν σύγχρονο κόσμο» - Σύναξη Πρεσβυτερῶν

ΙΑ ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ «Η ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΟΣΜΟ»

Πραγματοποιήθηκε στὴν Ναύπακτο τὴν Τρίτη 19 Σεπτεμβρίου 2006, τὸ καθιερωμένο Ἱερατικὸ Συνέδριο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἀρχῆς τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Τὸ Συνέδριο εἶχε γενικὸ θέμα: «Ἡ Ποιμαντικὴ τῆς Ἐκκλησίας στὸν σύγχρονο κόσμο».

Τὸ πρωΐ τελέσθηκε ὄρθρος καὶ ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Κατόπιν τελέσθηκε ἀρχιερατικὸ μνημόσυνο γιὰ τοὺς κοιμηθέντας Ἱερεῖς κατὰ τὸ διαρρεῦσαν διάστημα ἀπὸ τὸ προηγούμενο Ἱερατικὸ Συνέδριο. Μνημονεύθηκαν οἱ Ἱερεῖς Θεόδωρος Ζαφείρης, Σπυρίδων Κάκκος καὶ Θωμᾶς Σίνης. Μετὰ τὸ πρωϊνὸ ρόφημα οἱ Ἱερεῖς μετέβησαν στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἐκεῖ ὁ Σέβ. Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος κήρυξε τὴν ἔναρξη τοῦ Συνεδρίου, κάνοντας ἀναφορὰ στοὺς κοιμηθέντας Ἱερεῖς, στοὺς συνταξιούχους Ἱερεῖς ποὺ ἔχουν ἐκκλησιαστικὸ ἦθος καὶ φρόνημα, σεβασμὸ πρὸς τοὺς θεσμοὺς καὶ τὰ πρόσωπα καὶ ἀγάπη γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ τοὺς νεωτέρους συναδέλφους τους, καὶ ἔκανε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἔκκληση νὰ φροντίζουν οἱ Ἱερεῖς γιὰ τὴν διαδοχή τους στὴν Ἱερωσύνη, δηλαδὴ νὰ προσεγγίζουν καὶ νὰ προετοιμάζουν τοὺς νέους ποὺ ἔχουν τὴν ἱερατικὴ κλίση.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε τὴν πρώτη εἰσήγηση μὲ θέμα: «Ἡ Ἱερωσύνη κατὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο». Μίλησε γιὰ τὸ μεγάλο χάρισμα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, δηλαδή, τὸ χάρισμα τῆς Ἱερωσύνης, ἀφοῦ ὅλες οἱ ἄλλες πτυχὲς τῆς ζωῆς του συνδέονται ἀναπόσπαστα μὲ αὐτὸ τὸ χάρισμα. Ἀναφέρθηκε στοὺς περίφημους λόγους τοῦ ἁγίου Πατρὸς γιὰ τὴν Ἱερωσύνη, ποὺ πρέπει νὰ γίνουν ἐντρύφημα ὅλων τῶν Ἱερέων καὶ ὑποψηφίων Ἱερέων. Στοὺς λόγους αὐτοὺς γίνεται λόγος γιά –τὴν ἀξία τῆς Ἱερωσύνης, –τὶς προϋποθέσεις γιὰ τὴν Ἱερωσύνη, –τὴν ἐξάσκηση τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου, -τοὺς κινδύνους τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου.

Καὶ ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε ὡς ἑξῆς:

«Ἀπὸ τὰ λίγα αὐτὰ ποὺ ἐξετέθησαν πιὸ πάνω φαίνεται ὅτι ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος εἶναι ἐπιστήμων τῆς Ἱερωσύνης. Γι’ αὐτὸ ἀπαιτεῖται νὰ μελετοῦμε τέτοια πατερικὰ κείμενα, ἀλλὰ καὶ λόγους ἀνθρώπων ποὺ ἔζησαν ἀποστολικὰ καὶ προφητικὰ τὴν Ἱερωσύνη, καὶ μαρτύρησαν γι’ αὐτήν, διότι ἔτσι θὰ προσανατολίζουμε καὶ ἐμεῖς τὸν ἑαυτό μας σὲ αὐτὸ τὸ Μυστήριο. Σήμερα μαθαίνουμε πολλὲς γνώσεις παιδαγωγικές, ψυχολογικές, θεολογικές, ἀλλὰ πρωτίστως χρειαζόμαστε νὰ κατηχηθοῦμε στὸ Μυστήριο τῆς Ἱερωσύνης ἀπὸ ἁγίους ἀνθρώπους.

Ὅταν περιφρονοῦμε τὴν ποιμαντικὴ ποὺ δίδαξαν οἱ ἅγιοι, τότε ζοῦμε μιὰ ἐκκοσμικευμένη ποιμαντικὴ καὶ εἴμαστε ἐκκοσμικευμένοι Κληρικοί, καὶ φυσικά, ὅπως εἴδαμε πιὸ πάνω, μιὰ τέτοια ἐκκοσμικευμένη Ἱερωσύνη καὶ ἐκκοσμικευμένη ποιμαντική, ὄχι μόνον δὲν σώζει, ἀλλὰ δημιουργεῖ σκάνδαλα στὴν Ἐκκλησία».

Ἀκολούθησαν οἱ εἰσηγήσεις ἀπὸ τὸν Πρωτοπρ. π. Θωμᾶ Βαμβίνη μὲ θέμα: «Ὁ Ἱερεὺς καὶ τὸ προσωπικὸ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ», καὶ ἀπὸ τὸν Πρέσβ. π. Παναγιώτη Χατζῆ, μὲ θέμα: «Ὁ Ἐφημέριος καὶ τὰ Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως».

Ὁ π. Θωμᾶς ἀναφέρθηκε κατ' ἀρχὰς στὸ προσωπικὸ τοῦ Ι. Ναοῦ ποὺ εἶναι οἱ Ψάλτες, οἱ Νεωκόροι, οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ Σύμβουλοι, οἱ Κατηχητὲς καὶ οἱ Ἰερόπαιδες. Ἔπειτα ἔκανε λόγο γιὰ τὸ ἐκκλησιαστικὸ πολίτευμα, ποὺ εἶναι συνοδικὸ καὶ ἱεραρχικό, γιὰ τὸ ὅτι ὁ Ἱερεὺς βιώνει πρῶτα ὁ ἴδιος τὴν Ἱερωσύνη καὶ ἔπειτα ἐμπνέει τοὺς συνεργάτες καὶ τοὺς ἐνορῖτες του, γιὰ τὶς ὑγιεῖς σχέσεις μεταξὺ ἐφημερίου καὶ συνεργατῶν ὅπως αὐτὲς καθορίζονται ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες, τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοὺς Κανονισμοὺς τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Δικαίου. Τέλος ὁ ὁμιλητὴς ἀνέφερε μερικὰ παραδείγματα ἐκτροπῶν, ὥστε νὰ τονισθοῦν ἐποπτικὰ τὰ ὅρια ἁρμοδιότητος τῶν συνεργατῶν τοῦ Ἱερέως.

Ὁ π. Παναγιώτης ἀναφέρθηκε εἰσαγωγικὰ στὴν θέση τοῦ Ἐπισκόπου καὶ τῶν Ἱερέων στὴν Ἐκκλησία. Ἔπειτα ἀπαρίθμησε τοὺς ἐργαζομένους στὰ Γραφεῖα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ τὶς ἁρμοδιότητες καὶ διακονίες τους, ἀνέφερε τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους ἐπικοινωνεῖ σὲ κάθε περίσταση ἡ Μητρόπολη μὲ τοὺς Ἱερεῖς καί, ἀντίστροφα, τοὺς τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους πρέπει νὰ ἐπικοινωνοῦν οἱ Ἱερεῖς σὲ κάθε περίσταση μὲ τὰ Γραφεῖα τῆς Μητροπόλεως καὶ μὲ τὸν Μητροπολίτη. Ὁ ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε σὲ ἐπί μέρους ζητήματα, ὅπως τὶς Ἐγκυκλίους, τὶς Ἱερατικὲς Συνάξεις, τὰ ὑπηρεσιακὰ βιβλία καὶ ἔντυπα, τὰ οἰκονομικὰ ζητήματα, τὶς ἄδειες, τὶς ἐκπροσωπήσεις τοῦ Μητροπολίτου κλπ. Τέλος τόνισε τὴν μεγάλη ἀξία καὶ ἀναγκαιότητα τῆς ἑνότητος καὶ τῆς συνεργασίας μεταξὺ τῶν Κληρικῶν, ἐγγυητὴς τῆς ὁποίας εἶναι ὁ Μητροπολίτης τῆς Τοπικῆς Ἐκκλησίας.

Μετὰ τὶς εἰσηγήσεις ἔγινε συζήτηση καὶ δόθηκαν ἀπαντήσεις σὲ διάφορα ἐρωτήματα τῶν συνέδρων. Τὸ μεσημέρι παρετέθη τράπεζα στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τὴν ὁποία ἑτοίμασαν οἱ Πρεσβυτέρες.

Τὸ ἀπόγευμα ἔγινε μιὰ εἰσήγηση ἀπὸ τὸν Ἀρχιμ. π. Καλλίνικο Γεωργάτο, Ἱεροκήρυκα, μὲ θέμα: «Θεία Λειτουργία καὶ νέοι». Ὁ ὁμιλητὴς ἀναφέρθηκε στὰ διαχρονικὰ καὶ σύγχρονα χαρακτηριστικὰ τῆς νεότητος, σὲ ἐπίσημα στατιστικὰ στοιχεῖα γιὰ τοὺς νέους τῆς Ἑλλάδος, στὴν ἀντιμετώπιση τῆς νεότητος ἀπὸ ἐκκλησιαστικῆς πλευρᾶς καὶ ἀπὸ συγχρόνους Γέροντες καὶ τέλος ἔκανε συγκεκριμένες προτάσεις γιὰ τὴν τόνωση τοῦ νεανικοῦ ἔργου στὴν Μητρόπολή μας.

Ἀκολούθησε ἐκτενὴς συζήτηση γιὰ ὅλα τὰ θέματα ποὺ ἀπασχόλησαν τὸ Συνέδριο, καθὼς καὶ γιὰ διοικητικὰ καὶ ὑπηρεσιακὰ θέματα.

Σημειώνουμε μερικὲς ἀπὸ τὶς ἐρωτήσεις καὶ τὰ θέματα ποὺ τέθηκαν πρὸς συζήτηση ἀπὸ τοὺς Ἱερεῖς: –Πὼς ἀντιμετωπίζονται οἱ ἐκτροπὲς ὁρισμένων Ἐπιτρόπων, –Ποιά εἶναι ἡ ἁρμοδιότητα τοῦ ἡ τῆς Νεωκόρου στὸ Ἱερὸ Βῆμα, –Ποιά εἶναι ἡ σημασία τῶν δίσκων γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ πὼς ἀντιμετωπίζονται οἱ ὑπερβολές, –Ἡ σχέση Ἱερωσύνης καὶ μοναχισμοῦ, –Ἡ προσέγγιση τῶν Ἱεροπαίδων καὶ τὸ μέλλον τῶν ὀρεινῶν Ἐνοριῶν, –Πὼς μπορεῖ ἕνας Πνευματικὸς νὰ βοηθήση καὶ νὰ προετοιμάση τοὺς νέους ποὺ ἔχουν μάλιστα τὴν κλίση γιὰ τὴν Ἱερωσύνη στοὺς δύσκολους καιροὺς ποὺ ζοῦμε μὲ τοὺς πολλοὺς πειρασμούς, –Ἡ ἀνάγκη συνεργασίας μὲ τὰ Σχολεῖα, –Ἡ συνεργασία μὲ τὶς οἰκογένειες, –Ἡ ἀνάγκη συνεχοῦς προσέγγισης καὶ ἐπαφῆς μὲ τοὺς νέους, –Ἀνάγκη γιὰ ἐπίδειξη ὑπομονῆς καὶ σταθερότητος στὴν ποιμαντικὴ τῆς νεότητος σὲ βάθος χρόνου, –Μπορεῖ νὰ πραγματοποιηθῇ βάπτιση μὲ «προηγιασμένο» νερὸ ἀπὸ τὸν Ἁγιασμὸ τῶν Θεοφανείων; –Γιὰ τὴν οἰκονομικὴ στενότητα τῶν Ἱερέων τῶν ὀρεινῶν κυρίως Ἐνοριῶν καὶ ἂν αὐτὴ ἐπηρεάζη τὴν ἐργασία τους, κ.α.

Στὶς ἐρωτήσεις καὶ τὰ θέματα αὐτὰ ὁ Σεβασμιώτατος ἀπήντησε ἐκτενῶς μέσα ἀπὸ τὴν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ τὴν προσωπική του πεῖρα.

Τὰ ἐτήσια Ἱερατικὰ Συνέδρια καὶ οἱ δίωρες μηνιαῖες Συνάξεις ἀποτελοῦν γιὰ μᾶς τοὺς Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεως Ναυπάκτου μιὰ πολὺ σπουδαία εὐκαιρία ἐπιμόρφωσης, μιὰ δεύτερη «θεολογικὴ σχολή», μὲ μεγάλη ἀξία, ἀφοῦ τὰ θέματα ἔχουν ἄμεση σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα ποὺ βιώνουν οἱ Ἱερεῖς στὴν καθημερινὴ λειτουργική, ποιμαντικὴ καὶ κοινωνική τους ζωή, καὶ οἱ εἰσηγήσεις καὶ οἱ ἀπαντήσεις τοῦ Σεβασμιωτάτου εἶναι θεολογικές, ἐμπειρικὲς καὶ ἐκκλησιαστικές.

Μὲ τὴν πρώτη εὐκαιρία θὰ δημοσιεύσουμε στὴν Ε.Π. τμήματα τῶν εἰσηγήσεων.

Σύναξη Πρεσβυτερῶν

Μία ἡμέρα πρὶν τὸ ἐτήσιο Ἱερατικὸ Συνέδριο πραγματοποιήθηκε ἡ ἐτήσια Σύναξη Πρεσβυτερών. Ἡ Σύναξη ἄρχισε μὲ τὸν Ἑσπερινὸ στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου. Κατόπιν προσφέρθηκε ρόφημα καὶ ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε τὴν ἔναρξη μὲ μιὰ σύντομη εἰσαγωγικὴ ὁμιλία. Ἀκολούθησε ἡ εἰσήγηση ἀπὸ τὴν Πρεσβυτέρα Παρασκευὴ Τριβήλου μὲ θέμα «Ἡ σοβαρότητα καὶ ἡ ἐχεμύθεια τῆς Πρεσβυτέρας». Ἡ ὁμιλήτρια ἀφοῦ μίλησε εἰσαγωγικὰ γιὰ τὴν ἰδιαίτερη θέση τῆς Πρεσβυτέρας στὴν οἰκογένεια, ὡς σύζυγος τοῦ Ἱερέα, στὴν Ἐκκλησία καὶ στὴν κοινωνία, ἀνέλυσε τὶς ἔννοιες σοβαρότητα καὶ ἐχεμύθεια, χρησιμοποιῶντας λόγους ἀρχαίων καὶ ἐκκλησιαστικῶν συγγραφέων καὶ ἁγίων, καὶ τέλος ἔκανε μερικὲς σκέψεις γιὰ τὸ πὼς ἡ Πρεσβυτέρα μπορεῖ νὰ στολισθῇ μὲ τὶς ἀρετὲς αὐτές. Σὲ μελλοντικὸ τεῦχος θὰ δημοσιεύσουμε τμήματα τῆς εἰσηγήσεως αὐτῆς.

Ἡ Σύναξη ἔληξε μὲ δεῖπνο, στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἐνορίας Ἁγίας Παρασκευῆς, μέσα σὲ μιὰ οἰκογενειακὴ ἀτμόσφαιρα.

Α. Κ