Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Το καλό της παραοικονομίας - Κάτι από την διοίκηση των προφητών

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Το καλό της παραοικονομίας

Μέσα στα απαισιόδοξα μηνύματα για την διεθνή οικονομική κρίση, η οποία πρόκειται -σύμφωνα με τους κλασικούς οικονομικούς αναλυτές- να γίνη σύντομα αισθητή από τους Έλληνες πολίτες, ακούστηκε κάτι ευχάριστο, αλλά ταυτόχρονα και προσβλητικό. Ειπώθηκε από επίσημα χείλη ότι η ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να αισθανθή έντονα την κρίση που μαστίζει τις ισχυρές οικονομικά χώρες, γιατί στην Ελλάδα ανθεί ακόμη η παραοικονομία. Υπάρχει, δηλαδή, «μυστικός πλούτος» που κινείται ελεύθερα ανάμεσα από τις χαραμάδες που αφήνουν οι νόμοι και κάτω από τα μυωπικά μάτια της εκάστοτε πολιτικής εξουσίας.

Ως λαός δείχνουμε ότι δεν μπορούμε να ανεχθούμε την υποταγή σε σκληρές φορολογικές νομοθεσίες? δεν ανεχόμαστε πολλούς αφέντες στο πορτοφόλι μας, έστω κι’ αν ένας από αυτούς είναι το κράτος, δηλαδή το κοινό μας ταμείο, το οποίο υπάρχει για να γίνονται έργα που ωφελούν το σύνολο της κοινωνίας και κυρίως τους οικονομικά ασθενέστερους.

Τα «αγαθά» της παραοικονομίας όμως δεν τα γεύονται όλοι οι Έλληνες πολίτες. Είναι μάλλον των ολίγων. Είναι των φορολογικά ευέλικτων πλουσίων, αλλά και των δραστήριων φτωχών, που με ποικίλες μικροεπιχειρήσεις δεν κάθονται να κλαίνε την φτώχεια τους. Οι δεύτεροι έχουν την πίεση της ανάγκης που φέρνει αρκετό δίκαιο με το μέρος τους. Οι άλλοι όμως δεν δικαιολογούνται, διότι ενώ θα έπρεπε να διακρίνονται για κοινωνικές ευαισθησίες, να βρίσκονται, δηλαδή, στο «εμείς» του Μακρυγιάννη, αυτοί κυριαρχούνται από το «εγώ» του άφρονος πλουσίου η του αντίστοιχου της παραβολής του πλουσίου και του Λαζάρου.

Δυστυχώς, τα οικονομικά σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται, η φέρονται ότι εμπλέκονται, πολιτικοί κάνουν ευτολμότερους τους απλούς πολίτες στις φορολογικές παραβάσεις και στην ανάπτυξη της παραοικονομίας. Συμβαίνει ο,τι και με τα σκάνδαλα στα οποία εμπλέκονται πρόσωπα της Εκκλησίας, η δημοσιοποίηση των οποίων δίνει σε πολλούς την πρόφαση για το «πάγωμα» των σχέσεών τους με την Εκκλησία.

Κάτι από την διοίκηση των προφητών

Όταν οι Ισραηλίτες ζήτησαν από τον προφήτη Σαμουήλ βασιλέα, εκείνος τους προείπε μεταξύ άλλων τις συνέπειες που θα είχε αυτή η εξέλιξη πάνω στην περιουσία τους. Όταν τους διοικούσε ο Θεός μέσω των προφητών είχαν ο καθένας τα χωράφια και τα αμπέλια του και απολάμβανε τους καρπούς τους. Τώρα, τους λέει, ο βασιλιάς που ζητάτε «τους αγρούς υμών και τους αμπελώνας υμών και τους ελαιώνας υμών τους αγαθούς λήψεται και δώσει τοις δούλοις αυτού? και τα σπέρματα υμών... καί τα βουκόλια υμών τα αγαθά... λήψεται και αποδεκατώσει εις τα έργα αυτού». Αυτά ήταν φυσική συνέπεια της εξουσίας, όπως οργανώθηκε από τα έθνη.

Αυτός όμως που διοικείται από τον Θεό δεν έχει ανάγκη από καμμιά τέτοια κεντρική εξουσία. Η υπακοή στο θείο θέλημα τον κάνει πηγή ειρήνης και συνοχής μέσα στην κοινωνία.

Οι κεντρικές εξουσίες και οι φορολογικοί νόμοι χρειάζονται, όταν δεν δεχόμαστε την διοίκηση του Θεού. Σ’ αυτήν την κατάσταση οι νόμοι αποτρέπουν κάπως την διάλυση της κοινωνίας.

Οι Ελλαδίτες όμως, όπως φαίνεται, κρατάμε κάτι –σύμμεικτο με την πανουργία μας- από την διοίκηση των προφητών.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2720