Η έλλαμψη καί η κατανόηση τών ευαγγελικών κειμένων

...Είναι πολύ χαρακτηριστικό ότι τού ευαγγελικού αναγνώσματος προηγείται μιά ευχή μέ τήν οποία παρακαλείται ο Θεός νά αποκαλύψη τούς λόγους τού Ευαγγελίου στήν καρδιά μας.

Είναι γνωστόν ότι η κατανόηση τών Ευαγγελικών κειμένων δέν είναι θέμα διανοητικής επεξεργασίας, ούτε αποτέλεσμα εγκεφαλικών, φιλολογικών καί θεολογικών γνώσεων, αλλά ενέργεια τής θείας Χάριτος. Οι δύο μαθητές, πού πορεύονταν πρός Εμμαούς, αισθάνονταν τήν καρδιά τους νά καίγεται όταν τούς μιλούσε ο Χριστός καί, βεβαίως, γνώρισαν τόν Χριστό κατά τήν κλάση τού άρτου (βλ. Λουκ. κδ', 13-35). Σέ άλλο σημείο ο Ευαγγελιστής Λουκάς λέγει: «τότε διήνοιξεν αυτών τόν νούν τού συνιέναι τάς γραφάς» (Λουκ. κδ', 45). Στήν κατανόηση τών Γραφών πρωτεύοντα λόγο έχει η καρδιά, μέ όλη τήν βιβλικοπατερική της έννοια.

Στήν ευχή πρό τού Ευαγγελίου ... γίνεται λόγος γιά καρδιά, πού είναι τό κέντρο τής πνευματικής ζωής τού ανθρώπου, δηλαδή εννοείται η «βαθεία καρδία», γίνεται λόγος ακόμη γιά τούς οφθαλμούς τής διανοίας, πού είναι ο νούς, καί οι οποίοι είναι κλειστοί καί πρέπει νά ανοίξουν καί γιά τό ακήρατο φώς τής θεογνωσίας πού πρέπει νά αποστείλη ο Θεός στήν καρδιά τού ανθρώπου.

Επίσης, μέ τήν ευχή αυτή προσευχόμαστε στόν Θεό νά θέση μέσα μας τόν φόβο «τών μακαρίων εντολών» ... Δέν αρκεί μόνον η έλευση τού Θεού στήν καρδιά γιά τήν κατανόηση τών λόγων τών αποστολικών καί ευαγγελικών κειμένων, αλλά καί η έλευση τής δυνάμεως τού Θεού πού θά αυξήση τόν φόβο πρός τίς εντολές...

Απευθύνεται αυτή η δέηση πρός τόν Χριστό, γιατί Αυτός είναι «ο φωτισμός τών ψυχών καί τών σωμάτων ημών».

(Ναυπάκτου Ιερόθεος, Ησυχία καί Θεολογία)