Γραπτὰ Κηρύγματα: Ο πόνος πολύς

Κυριακὴ 22 Αύγούστου

Η ζωή μας έχει χαρακτηρισθή ως «κοιλάδα κλαυθμώνος», είναι γεμάτη από θλίψη, πόνο, αρρώστιες, θανάτους, συκοφαντίες, δυσκολίες κλπ. Περισσεύει ο ανθρώπινος πόνος πάνω στήν γή. Άν μπορούσαμε νά συγκεντρώσουμε όλα τά δάκρυα πού χύνονται στήν γή από τούς ανθρώπους, θά σχηματίζαμε ένα μεγάλο ποτάμι, ίσως καί ωκεανό. Όλοι έχουμε δοκιμάσει τά καρφιά τού σταυρού, τού πόνου, πού τρυπούν τό σώμα καί κυρίως τήν ψυχή μας.

Έτσι, μέ τόν πόνο αυτόν, μέ τραυματισμένη τήν ψυχή, εισερχόμαστε στήν θεία Λειτουργία καί ανοίγουμε τήν καρδιά μας στόν Θεό, ελπίζοντας από Αυτόν αναψυχή, παραμυθία, παρηγοριά. Μάς προτρέπει ο Ιερεύς: «Υπέρ τού ρυσθήναι ημάς από πάσης θλίψεως, οργής κινδύνου καί ανάγκης, τού Κυρίου δεηθώμεν», δηλαδή άς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μάς γλιτώση από κάθε θλίψη, οργή, κίνδυνο καί ανάγκη.

Η θλίψη είναι σωματική καί ψυχική, καί τίς περισσότερες φορές είναι τό συναμφότερο, αφού ο σωματικός πόνος επηρεάζει καί τήν ψυχή καί ο ψυχικός πόνος επηρεάζει καί τό σώμα. Οι κοινωνικές καί οικογενειακές συνθήκες δέν είναι όπως τίς επιθυμούμε, η ζωή δέν μάς προσφέρει ό,τι θέλουμε καί τό σώμα μας δέν είναι πάντα υγιές.

Η οργή από οπουδήποτε κι άν προέρχεται, ομοιάζει σάν τά άγρια κύματα πού ξεσπούν πάνω μας. Πολλές φορές μέσα μας φουσκώνει ο θυμός καί η οργή, αλλά δεχόμαστε συνήθως αναπάντεχες οργισμένες ενέργειες καί συμπεριφορές τών συνανθρώπων μας καί μερικές φορές καί αγαπητών μας προσώπων. Ενίοτε, αισθανόμαστε καί τόν Θεό οργισμένο εναντίον μας, γιατί στήν πραγματικότητα εμείς έχουμε τύψεις, απομακρυνόμαστε από Αυτόν, ενώ Αυτός μάς αγαπά.

Οι κίνδυνοι αυξάνονται συνεχώς από τούς ανθρώπους, τήν κοινωνία, τίς συνθήκες ζωής, από τήν αγωνία τού μέλλοντος, από ασθένειες καί τόν επαπειλούμενο θάνατο. Ζούμε σέ μιά κοινωνία στήν οποία ενεδρεύουν παντού κίνδυνοι, σάν παγίδες. Κυρίως, υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι γιά τά νέα παιδιά πού ανοίγονται στήν ζωή ανυποψίαστα, καλοπροαίρετα καί πολλές φορές μέ έντονη περιέργεια γιά όλα. Πόσες φορές οι γονείς παραμένουν τά βράδυα άγρυπνοι από τόν φόβο τών κινδύνων πού περικυκλώνουν τά παιδιά τους καί οι οποίοι προέρχονται από διαφόρους εμπόρους τών ναρκωτικών καί τού θανάτου!

Οι ανάγκες σήμερα είναι πολλές, γιά τίς σπουδές τών παιδιών, τήν εύρεση εργασίας, τήν φροντίδα τους, τήν εξασφάλιση τών αναγκαίων γιά τήν ζωή. Δυστυχώς, σέ αυτά ευθυνόμαστε καί εμείς πού αυξάνουμε τίς ανάγκες μας από μία κοινωνική ανταγωνιστικότητα καί ζήλεια. Δέν έχουμε μάθει νά ζούμε μέ ασκητικότητα, πού είναι περίληψη όλου τού Ευαγγελικού μηνύματος καί τής εκκλησιαστικής ζωής, δέν ζούμε μέ ολιγάρκεια. Όταν, όμως, αυξάνουμε τίς ανάγκες μας, χωρίς νά έχουμε τό απαραίτητο εισόδημα, τότε προσθέτουμε πόνο καί οδύνη στόν εαυτό μας.

Γιά όλα αυτά προσευχόμαστε στόν Θεό μέσα στήν θεία Λειτουργία. Ζητούμε τήν Χάρη Του, τήν βοήθειά Του καί τήν προστασία Του. Βεβαίως, μόνον η προσευχή δέν λύει όλα τά ζητήματα, γιατί ο Θεός δέν καταργεί τήν ελεύθερη θέλησή μας. Έτσι, πρέπει καί εμείς νά θέλουμε νά απαλλαγούμε από τόν πόνο, καί αυτό τό δείχνουμε μέ τά έργα μας καί τήν προσπάθειά μας. Δηλαδή, πρέπει νά μειώσουμε εκείνα πού μάς προκαλούν πόνο, θλίψη, οργή, κινδύνους καί διάφορες ανάγκες. Πρέπει νά βρούμε τήν μέθοδο τής ασκήσεως καί κυρίως νά αποκτήσουμε έναν καλό Πνευματικό Πατέρα, ο οποίος θά μάς διδάξη αυτήν τήν μέθοδο θεραπείας.

Μέ αυτές τίς προϋποθέσεις παρακαλούμε στήν συνέχεια τόν Θεό: «Αντιλαβού, σώσον, ελέησον καί διαφύλαξον ημάς ο Θεός, τή σή Χάριτι», δηλαδή Θεέ, βοήθησε, σώσε, ελέησε καί διαφύλαξέ μας μέ τήν Χάρη Σου. Κάθε ρήμα πού χρησιμοποιούμε έχει τήν ιδιαίτερη σημασία. Η Χάρη τού Θεού απαλλάσσει τήν ψυχή μας καί όλη τήν ύπαρξή μας από τόν πόνο καί τήν θλίψη, άν όμως καί εμείς συνεργήσουμε σέ αυτό.

† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ