Skip to main content

Γεγονὸς καὶ σχόλιο: «Απαιδεία» καί «απαιδία»

Η οικονομική κρίση έφερε στό φώς πολλά προβλήματα πού υπάρχουν στήν κοινωνία μας, όπως η διαφθορά, η αδιαφάνεια, η υποβάθμιση τών θεσμών, ο ευδαιμονιστικός τρόπος ζωής, ο νεοπλουτισμός κλ.π. Γίνονται πολλές αναλύσεις γιά νά αντιμετωπισθούν τά προβλήματα αυτά καί οι υπεύθυνοι γιά τήν επίλυσή τους προσπαθούν νά βελτιώσουν τούς κοινωνικούς καί κρατικούς θεσμούς γιά τήν υπέρβαση τής κρίσης. Κάθε προσπάθεια είναι καλή καί βοηθά στήν αντιμετώπιση τών προβλημάτων πού ανέκυψαν.

Γίνεται αντιληπτό από όλους ότι πρέπει αφ' ενός μέν νά βελτιωθή ο τρόπος διοργανώσεως τής κοινωνίας, νά βελτιωθούν οι κρατικοί οργανισμοί καί νά επικρατήση η αξιοκρατία, αλλά καί νά αλλάξη όλη η νοοτροπία τών κατοίκων, η οποία δυστυχώς διέπεται από τόν ατομισμό, τήν ευδαιμονία, τήν χρησιμοθηρία, τόν ωφελιμισμό κλπ.

Τελευταία διάβασα ένα άρθρο τού γνωστού συγγραφέως Σαράντου Καργάκου μέ τίτλο «ο πιό μεγάλος κίνδυνος» (Εστία, 14–8-2010), στό οποίο κυρίως προσδιορίζεται ο κίνδυνος τού δημογραφικού προβλήματος πού μαστίζει τήν Χώρα μας καί αυτό έχει καί θά έχη πολλές συνέπειες. Σέ κάποιο σημείο τού άρθρου επισημαίνεται: «Φθάνει πού έχουμε απαιδεία. Τώρα λόγω τής τηλεοπτικής τρομοκρατίας καί τής πολιτικής αβελτηρίας θά έχουμε καί απαιδία, δηλαδή έλλειψη παιδιών».

Τήν «απαιδεία» τήν βλέπουμε παντού. Δέν πρόκειται γιά τήν έλλειψη τών αναγκαίων γιά τήν καλή λειτουργία τών Σχολείων, γιατί αυτό χαρακτηρίζεται ως εκπαίδευση, αλλά γιά τήν έλλειψη παιδείας μέ τήν οποία αντιμετωπίζουμε τά προβλήματα τής ζωής. Όλα τά θέματα έχουν σχέση μέ τήν παιδεία. Τελικά, τό μέτρο σέ όλα τά γεγονότα τής ζωής μας είναι θέμα παιδείας. Ο άκρατος ευδαιμονισμός, η ατομοκρατία πού λειτουργεί σέ βάρος τής κοινωνικότητας, ο οπορτουνισμός, η εξουσιολαγνεία, η έλλειψη νοήματος ζωής καί πολλά άλλα είναι στήν πραγματικότητα θέμα «απαιδείας». Τό νά μπορή κανείς νά ελέγχη τίς σκέψεις, τίς επιθυμίες, τά ένστικτά του είναι θέμα παιδείας.

Επίσης, στήν σύγχρονη κοινωνία βλέπουμε καί τήν «απαιδία», δηλαδή τήν έλλειψη παιδιών η οποία συνδέεται μέ τά προηγούμενα. Τό δημογραφικό πρόβλημα είναι τεράστιο, καί η αντιμετώπισή του από τήν Πολιτεία δέν είναι η πρέπουσα. Συνεχώς μειώνεται ο δείκτης γονιμότητος ανά γυναίκα, πράγμα τό οποίο σημαίνει ότι δέν ανανεώνεται ο πληθυσμός, πού γηράσκει. Καί καθώς τό προσδόκιμο όριο ζωής αυξάνεται, δημιουργούνται προβλήματα στήν ασφάλιση καί τήν υγειονομική περίθαλψη μέ συνέπεια νά επιβαρύνωνται όλα τά Ταμεία. Η αύξηση τού αριθμού τών συνταξιούχων σέ σχέση μέ τόν αριθμό τών εργαζόμενων επιβαρύνει τελικά ολόκληρη τήν κοινωνία.

Ο Σαράντης Καργάκος υπενθυμίζει ότι ο ιστορικός Πολύβιος επισήμανε ότι «τά αίτια τής παρακμής τής αρχαίας Ελλάδος», μεταξύ τών άλλων ήταν η «ροπή τών νέων πρός τήν καλοπέραση καί τήν οκνηρία ως πρός σύναψη γάμου», όπως καί η αδιαφορία γιά τήν ανατροφή τών παιδιών. «Έτι δέ καί ραθυμίαν εκτεταμένην καί μή βουλομένην μήτε γαμείν μητ’ άν γήμωσι τά γενόμενα τέκνα τρέφειν». Παρατηρεί δέ ότι «έτσι ήλθε η υποταγή στούς Ρωμαίους» καί αυτή έφερε καί τόν «περαιτέρω πληθυσμιακό μαρασμό». «Απαιδία καί συλλήβδην ολιγανθρωπία».

Ο συγγραφέας παρατηρεί ότι, όταν στήν τηλεόραση γίνεται συνεχώς λόγος γιά τίς συνέπειες τής κρίσης πού πρόκειται νά έλθουν, τότε στούς νέους δημιουργείται ατολμία γιά γάμο καί βεβαίως γιά γέννηση παιδιών. «Ποιός νέος ή νέα τολμά νά προχωρήσει εις γάμου κοινωνίαν καί ποιό ζευγάρι προτίθεται νά τεκνοποιήσει, όταν δέν γνωρίζει "τί τέξεται η επιούσα"; Κατ’ εμέ, ο περιορισμός τών γάμων καί η ατολμία τών νέων νά φέρουν στόν κόσμο παιδιά είναι ο σοβαρώτερος κίνδυνος γιά τήν χώρα μας».

Η κρίση, λοιπόν, δέν είναι τόσο οικονομική, όσο πνευματική καί, εκτός τών άλλων, συνδέεται μέ τήν «απαιδεία», δηλαδή τήν έλλειψη παιδείας καί τήν «απαιδία», ήτοι τήν έλλειψη παιδιών.

Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 3696