Skip to main content

Κύριο ἄρθρο: Νέα ἀπὸ τὸν Νέο Κόσμο

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἰεροθέου

Τό πρόσφατο ταξίδι μου στήν Ἀμερική, μετά ἀπό σχετική πρόσκληση, ἀλλά καί ἄδεια ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τίς κατά τόπους ἐκκλησιαστικές ἀρχές, γιά νά συμμετάσχω σέ δύο θεολογικά καί ποιμαντικά Συνέδρια, σέ δύο Πολιτεῖες τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, μαζί μέ τόν π. Γεώργιο Μεταλληνό, Καθηγητή τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, καί μέ τόν π. Ἰωάννη Ρωμανίδη, ὁ ὁποῖος τελικά δέν ἦλθε, γιά λόγους ὑγείας, μοῦ ἔδωσε τήν δυνατότητα καί τήν εὐκαιρία νά κάνω πολλές διαπιστώσεις.

Βέβαια, μιά σύντομη παρουσιάση τῶν ὅσων ἔγιναν κατά τά Συνέδρια αὐτά καί ὅσα παρενεβλήθησαν μεταξύ αὐτῶν μπορεῖ νά δή ὁ ἀναγνώστης σέ ἄλλη στήλη τῆς Ἐφημερίδος. Ἐδῶ θά ἤθελα νά καταγράψω μερικές ἀπό τίς διαπιστώσεις μου, πού εἶναι ἐνδεχόμενο νά ἀποτελέσουν μιά οὐσιαστικότερη ἐνημέρωση τῶν ὅσων γίνονται τόν τελευταῖο καιρό στήν Ἀμερική.

* * *

1. Παρατήρησα ὅτι αὐτήν τήν στιγμή στήν Ἀμερική ὑπάρχει μεγάλη δίψα γιά τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση. Βέβαια, αὐτό τό γνώριζα ἀπό τήν μεγάλη κυκλοφορία πού εἶχαν τά βιβλία μου πού μεταφράστηκαν στήν ἀγγλική γλώσσα καί ἔγιναν ἀντικείμενο βαθυτέρας μελέτης τόσο τῶν συγκεκριμένων βιβλίων ὅσο καί τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Ἀλλά αὐτό φάνηκε καθαρότερα ἀπό τό ἐνδιαφέρον μέ τό ὁποῖο παρακολούθησαν τό Συνέδριο διάφοροι Ἐπιστήμονες καί ἄλλοι, οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ὁποίους χρειάστηκε νά διανύσουν ἑκατοντάδες μίλια καί νά ἔλθουν ἀπό ὅλη σχεδόν τήν Ἀμερική, ἀλλά καί ἀπό τίς συζητήσεις πού εἶχα μέ τούς περισσότερους ἀπό αὐτούς.

Καρπός αὐτῆς τῆς μεγάλης δίψας γιά τήν Ὀρθοδοξία εἶναι ὅτι κάθε χρόνο αὐξάνεται ὁ ἀριθμός τῶν προσηλύτων στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Μάλιστα δέ, ὁλόκληρες κοινότητες ἄλλων Ὁμολογιῶν προσέρχονται στήν Ὀρθόδοξη πίστη. Αὐτό, βέβαια, ἐνέχει καί μερικούς κινδύνους, ἀλλά ἐδῶ ἐντοπίζω τήν ἀναζήτηση πού ὑπάρχει. Ἄνθρωποι, καί μάλιστα ἀπό ὑψηλές κοινωνικές τάξεις, ἐντάσσονται στίς τάξεις τῶν Κατηχουμένων καί μετά ἀπό σχετική προετοιμασία γίνονται Ὀρθόδοξοι. Ἐπίσης, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες συνειδητοποιοῦν ἀκόμη περισσότερό το βάθος καί τήν ἀξία τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, δημιουργοῦνται νέα Ὀρθόδοξα Μοναστήρια, στά ὁποῖα οἱ ἄνθρωποι βρίσκουν τόν αὐθεντικό χαρακτήρα τῆς Ὀρθοδόξου θεολογίας. Γενικά, αὐτήν τήν στιγμή στήν Ἀμερική ὑπάρχει μία ἀναγέννηση σχετικά μέ τήν βίωση τῆς Ὀρθοδόξου ζωῆς καί διδασκαλίας.

Θά μποροῦσα νά σημειώσω πολλά αἴτια πού προκαλοῦν αὐτήν τήν καλή ἀλλοίωση, ἀλλά θά περιορισθῶ σέ μερικά μόνο ἀπό αὐτά.

Πρώτον. Στην Ἀμερική γίνεται ἀντιληπτό ὅτι κατέρρευσε ἡ μεταφυσική μέ τά τόσα προβλήματα πού ἔχει δημουργήσει. Εἶναι γνωστό ὅτι ἡ μεταφυσική βασίζεται στήν ἰδέα ὅτι ὑπάρχουν ἀμετάβλητα πράγματα στόν κόσμο τά ὁποῖα δέν ἀλλάζουν καί ὅτι, βέβαια, αὐτή ἡ μεταφυσική συνδέεται μέ τούς ἠθικούς κανόνες, πού πρέπει νά εἶναι ἀμετάβλητοι. Ὅμως ἡ Ἐπιστήμη, σέ ὅλους τους τομεῖς, ἔχει ἀποδείξει ὅτι τίποτε ἀμετάβλητο δέν ὑπάρχει στόν κόσμο. Ἐνῶ οἱ ἀρχαῖοι φιλόσοφοι πίστευαν ὅτι τά οὐράνια σώματα εἶναι ἀμετάβλητα καί κινοῦνται ἀμεταβλήτως κυκλικά, ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη δέν παραδέχεται κάτι τέτοιο. Τό ἴδιο συναντοῦμε καί στήν ἐπιστήμη τῆς βιολογίας πού μᾶς προσφέρει μιά καινούρια γνωσιολογία μέ τό DNA, ἀφοῦ ἀποδεικνύεται ὅτι καί τά κύτταρα ἔχουν μιά μνήμη πού καθορίζει τά πάντα, ἡ λεγομένη κυτταρική μνήμη. Ἡ δυτική ἠθική στηρίζεται στήν δυτική μεταφυσική, ἡ ὁποία ἔγινε Χριστιανική μεταφυσική, καί, βέβαια, ὅταν κλονίστηκαν τά θεμέλια της μεταφυσικῆς ἀφανίστηκαν καί τά θεμέλια της ἠθικῆς, ὁπότε οἱ δυτικοί δέν μποροῦν νά κατανοήσουν τήν ὕπαρξη σταθερῶν καί ἀμεταβλήτων ἠθικῶν κανόνων, καί γι’ αὐτό δέν μποροῦν νά συγκρατήσουν τούς νέους. Ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία, πού εἶναι μία ἐμπειρική ἐπιστήμη καί ζωή, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος φθάνη σέ κοινωνία μέ τόν Θεό, ἀλλά ἀποβλέπει καί στήν μεταμόρφωση ὅλων των δυνάμεων τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, ὁπότε ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἕνα ἄλλο στήριγμα ζωῆς, ἀνταποκρίνεται στίς ἀναζητήσεις τῶν νέων.

Δεύτερον. Πολλοί Χριστιανοί, πού ἀνῆκαν προηγουμένως στόν Παπισμό καί τίς Προτεσταντικές Ὁμολογίες ἔχουν ἀπογοητευθῆ ἀπό τόν τρόπο ζωῆς πού συνάντησαν ἐκεῖ. Αὐτό συνδέεται καί μέ τά ὅσα εἴπαμε προηγουμένως πού δημιουργοῦν μιά ἄλλη ἀπογοήτευση. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα δέν μποροῦν νά ἱκανοποιηθοῦν ἀπό μία κοινωνικοποίηση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ὅταν δέν ἀπαντοῦνται τά βαθύτερα ὑπαρξιακά ἐρωτήματά τους.

Τρίτον. Στην Ἀμερική ὑπάρχει ἕνα ὑπόβαθρο τοῦ τρόπου ζωῆς τῆς Ρωμηοσύνης. Ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης ἔχει γράψει σέ διάφορα κείμενά του ὅτι ἡ Ἀμερική εἶναι πρόσφορο ἔδαφος γιά τήν ἀποδοχή τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Αὐτό φαίνεται ἀπό τό ὅτι καταπιεσμένοι Εὐρωπαῖοι ἀπό τούς κατακτητᾶς Φράγκους πῆγαν στήν Ἀμερική γιά νά βροῦν καινούρια ἐργασία καί ἔτσι ὑπάρχει μιά βαθειά ὑποδομή. Ὅταν ὁμιλῆ κανείς γιά θέματα ἐσωτερικῆς ζωῆς, πού εἶναι ἡ βάση καί ἡ ὑποδομή τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, τότε βλέπει ὅτι ἀνταποκρίνονται θετικά, σάν νά βρίσκουν τόν παλαιό ἑαυτό τους, τήν ζωή τῶν προγόνων τους. Αὐτό τό βλέπει κανείς καί στά μεγαλύτερα στρώματα τῆς Εὐρώπης. Γι’ αὐτό ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι ἔχουμε μεγάλη εὐθύνη καί πρέπει νά στραφοῦμε πρός τήν κατεύθυνση αὐτή.

Τέταρτον. Η κοινωνία τῆς Ἀμερικῆς εἶναι μιά κοινωνία μέ μεγάλες ἀντιθέσεις, καί γι’ αὐτό εἶναι βαθειά τραυματισμένη. Ὑπάρχει ἕνας βαθύς καί βουβός πόνος, πράγμα πού μπορεῖ νά διακρίνη κανείς κάτω ἀπό τήν φαινομενική λάμψη καί τήν ἐπιπόλαια χαρά. Συνάντησα ἀνθρώπους πολύ πονεμένους, καίτοι ἔχουν μιά λαμπρά ἐξωτερική ζωή. Τό χειρότερο ἀπ’ ὅλα εἶναι ὅτι οἱ περισσότεροι δέν ἔχουν πρότυπα ζωῆς καί πίστεως γιά νά στηριχθοῦν στίς δύσκολες καταστάσεις τῆς ζωῆς πού περνοῦν. Ἔτσι ἐξηγεῖται ὅτι ἐφευρίσκονται διάφοροι τρόποι γιά νά στηριχθοῦν, ὅπως ἡ ψυχοθεραπεία, ἡ ψυχανάλυση, ἄν καί ἀπό συζητήσεις πού εἶχα μέ εἰδικούς ἐπιστήμονες διεπίστωσα ὅτι ἡ ψυχανάλυση καί ψυχοθεραπεία διέρχονται τρομερή κρίση, γιατί σήμερα ἀποκαλύπτεται ὅλο καί περισσότερο ἡ μεγάλη σχέση τῶν κέντρων τοῦ ἐγκεφάλου μέ τήν συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων. Πάντως, τό ὅτι δέν ὑπάρχουν στηρίγματα φαίνεται ἀπό ἕνα παράδειγμα τό ὁποῖο ἐκεῖνες τίς ἡμέρες παρουσιάστηκε στήν τηλεόραση. Ἕνα τηλεοπτικό δίκτυο ἔδειχνε τόν θάνατο ἑνός παιδιοῦ καί ἀκριβῶς ἐκείνη τήν ὥρα βρισκόταν κοντά στούς γονεῖς τοῦ παιδιοῦ ὁ ψυχολόγος, προσπαθώντας νά τούς βοηθήση νά δοῦν τί εἶναι ὁ θάνατος καί πῶς νά τόν ἀντιμετωπίσουν. Σέ μᾶς τέτοια παραδείγματα δέν ὑπάρχουν, γιατί οἱ γονεῖς ποτισμένοι ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση ἔχουν, κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον, πίστη στόν Θεό καθώς ἐπίσης ἐνισχύονται ἀπό τούς Κληρικούς καί τήν περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα.

Τά αἴτια αὐτά, ὑπάρχουν βέβαια καί ἄλλα, δείχνουν τήν ἀναγκαιότητα καί χρησιμότητα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως, τήν ὁποία ἀναζητοῦν οἱ δυτικοί καί, ὅταν τήν βρίσκουν, κατά τό δυνατόν αὐθεντικά, ἱκανοποιοῦνται βαθειά.

* * *

2. Ἡ Ὀρθοδοξία μπορεῖ νά βοηθήση μέ προσφορά τῆς ἡσυχαστικῆς καί φιλοκαλικής ζωῆς. Ἄλλωστε, ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχή ἐξωτερικῆς δράσεως καί ὑποδουλώσεως σέ αἰσθητά πράγματα, γι’ αὐτό καί ἐκεῖνο πού χρειάζεται εἶναι ἡ ἡσυχία μέ τήν ὀρθόδοξη σημασία τῆς λέξεως, ἡ ἐσωτερική εἰρήνη καί ἡ ὑπαρξιακή ἐλευθερία. Κάποτε, σέ μιά ὁμιλία του, ὁ π. Ἰωάννης Ρωμανίδης εἶπε: “Σήμερα, ἡ ἐπιτυχία τῆς Ὀρθοδοξίας εἰς τό ἐξωτερικό, ὀφείλεται κυρίως εἰς τήν παράδοσιν τῆς νοερᾶς προσευχῆς. Ὑπάρχουν χιλιάδες ἑτερόδοξοι, πού γίνονται Ὀρθόδοξοι. Καί γίνονται Ὀρθόδοξοι μέ τήν πατερική θεολογία, τήν ἀσκητική, τόν μοναχισμό, τήν ἁγιογραφία, τήν μουσική κ.λ.π. Ὅλα αὐτά εἶναι ἐμπειρικά θέλγητρα, πού τούς τραβοῦν στήν Ὀρθοδοξία. Ἐπειδή εἶναι ἐρευνηταί, κάθονται μόνοι τους καί μελετοῦν. Μόνοι τους γίνονται Ὀρθόδοξοι. Παράδοξο φαινόμενο. Ὄχι μόνον Χριστιανοί τῆς Δύσεως γίνονται Ὀρθόδοξοι, ἀλλά καί ἄθεοι καί Ἑβραῖοι ἀκόμη. Βλέπει κανείς τώρα Προτεστάντες καί νά ἔχουν μεγάλο σεβασμό στόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμά.”

Στό πρόσφατο ταξίδι μου στήν Ἀμερική ἐπιβεβαίωσα προσωπικά αὐτές τίς διαπιστώσεις. Εἶδα Κληρικούς νά φοροῦν τό ράσο καί στήν καθημερινή τους ζωή, καί αὐτό, βέβαια, ἐντάσσεται μέσα στόν σεβασμό τους πρός τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση πού ἔχουν, ἀφοῦ αὐτό τό συνδέουν μέ τήν νοερά προσευχή καί τήν ἀσκητική ζωή. Συνήντησα ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι σταμάτησαν στόν Ναό τήν εὐρωπαϊκή μουσική μέ τό ἁρμόνιο, καί ὅλο το ἐκκλησίασμα ψάλλει τούς ὕμνους τῆς θείας Λειτουργίας μέ βυζαντινή μουσική. Συζήτησα μέ Ὀρθόδοξο Ἱερέα, ὁ ὁποῖος ὄντας Ἑβραῖος, ἔγινε πρόσφατα Χριστιανός καί τόν ἐνδιέφερε αὐτή ἡ ἐσωτερική ἡσυχαστική ζωή τῆς Ἐκκλησίας, καί μάλιστα ρωτοῦσε ἄν ὑπῆρχε νοερά προσευχή στήν Παλαιά Διαθήκη, καί ποιά διαφορά ὑπάρχει μεταξύ Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης. Μέ πλησίασε ἕνας ψυχοθεραπευτής, ὁ ὁποῖος ἔχει εἰδικό κέντρο ψυχοθεραπείας, καί ὅταν ἔγινε Ὀρθόδοξος καί διάβασε τό βιβλίο μου “Ὀρθόδοξη Ψυχοθεραπεία”, πού μεταφράστηκε στήν Ἀγγλική γλώσσα, ἐφαρμόζει ὅλο το περιεχόμενο τοῦ βιβλίου σέ ἀνθρώπους πού εἶναι ἐξαρτημένοι στά ναρκωτικά κ.λ.π. Ἔχω πολλά παραδείγματα, ἀλλά θά ἀρκεσθῶ μόνο σέ αὐτά γιά νά φανῆ ἡ ἐπικαιρότητα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Παραδόσεως.

Κάνω λόγο γιά Ἑλληνορθόδοξη Παράδοση καί αὐτό τό θεωρῶ πολύ σημαντικό, διότι ἡ Ὀρθοδοξία συνδέεται μέ τόν Ἑλληνισμό. Δέν μποροῦμε νά χρησιμοποιήσουμε σήμερα τόν Ἑλληνισμό χωρίς τήν Ὀρθοδοξία. Αὐτό λέγεται ἀπό τήν ἄποψη ὅτι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, πού δόθηκε στούς Ἀποστόλους καί στούς Πατέρας, ἐκφράστηκε μέσα ἀπό τίς κατηγορίες τῆς ἑλληνικῆς σκέψεως καί τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης. Ἡ ἑλληνική γλώσσα δουλεύτηκε καί πλάστηκε καλά μέσα ἀπό τήν ἐκκλησιαστική ἐμπειρία, τουλάχιστον γιά δέκα αἰῶνες (4ος - 14ος αἰώνας), γιά νά ὁμιλήσω λίγο σχηματικά. Ἡ ἀγγλική γλώσσα μυρίζει περισσότερο ἀπό ἐμπόριο καί λιγότερο ἀπό Ὀρθοδοξία. Ὑπάρχει μεγάλη δυσκολία στό νά μεταφραστοῦν πατερικά κείμενα στήν ἀγγλική γλώσσα καί νά μεταφερθῆ τό πνεῦμα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως καί ἀποκαλύψεως. Ἔτσι, παρατηρεῖται τό φαινόμενο νά δημιουργοῦνται παρερμηνεῖες σέ ἐκφράσεις καί ἐκφάνσεις τῆς θεολογικῆς ζωῆς, ἀκόμη καί φανατισμοί.

Τό τελευταῖο μου δίνει τήν ἀφορμή νά ὑπογραμμίσω ὅτι ὅταν πλησιάζουμε τούς Ἀμερικανούς πού ἀναζητοῦν τήν ἀλήθεια μόνο ὡς Ἕλληνες ἤ ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί πού ἔχουμε ἐπηρεασθῆ ἀπό παπικές καί προτεσταντικές ἀπόψεις, τότε δέν μποροῦμε νά ἀνταποκριθοῦμε στήν δίψα καί τήν πείνα τους. Πρέπει νά τούς προσεγγίσουμε ὡς Ὀρθόδοξοι, μέ τήν θεολογία τῶν Πατέρων μας καί τότε εἶναι σίγουρο ὅτι θά ἀγαπήσουν καί τήν Ἑλλάδα. Αὐτό τό παρατήρησα καί ὅταν βρισκόμουν στόν Λίβανο καί τήν Συρία καί ἐργάστηκα μέσα σέ ἕνα ἀραβόφωνο πληθυσμό. Δέν τούς μιλοῦσα πολύ γιά τήν Ἑλλάδα, γιατί διέκρινα τήν δυσπιστία πού εἶχαν μερικοί, ἀλλά ἔκανα λόγο γιά τούς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί τό Ἅγιον Ὅρος, καί τότε ὅλοι τους ἀγάπησαν καί τήν Ἑλλάδα, ὅπου διατηρεῖται ζωντανή αὐτή ἡ παράδοση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Πράγματι, ἡ Ἑλλάδα εἶναι βαπτισμένη στήν κολυμβήθρα τῆς Ὀρθοδοξίας καί δέν μπορεῖ νά ξεβαπτισθῆ, ἄν μου ἐπιτρέπεται ἡ ἔκφραση, γιατί διαφορετικά θά χάση πολύ.

Πρέπει νά προσέξουμε ἰδιαιτέρως αὐτήν τήν πλευρά τοῦ θέματος, γιατί ἄν ἐμεῖς ὡς Ἕλληνες δέν τό ἀντιληφθοῦμε καλά, καί ἄν ἀποδεσμευόμαστε ἀπό τήν οὐσία τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως, πού εἶναι ὁ γνήσιος ἡσυχασμός, καί ἄν ἀκόμη εἴμαστε ἐπηρεασμένοι ἀπό προτεσταντικές καί παπικές ἀντιλήψεις, τότε θά ἀποτύχουμε καί, μάλιστα, τότε θά κινητοποιηθοῦν οἱ διάφορες ὁμάδες παλαιοημερολογιτῶν, οἱ ὁποῖοι θά ἐκμεταλλευθοῦν αὐτήν τήν ἀναζήτηση τῶν Ἀμερικανῶν μέ μεγάλες συνέπειες γιά μᾶς.

* * *

3. Στήν Ἀμερική μεταξύ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν ὑπάρχουν μεγάλα ἐκκλησιολογικά προβλήματα. Δέν πρόκειται ἐδῶ νά ἀναφερθῶ σέ αὐτά, ἀλλά ἁπλῶς νά τά ἐντοπίσω. Καί κυρίως θά ἤθελα νά ὑπογραμμίσω ὅτι τά ἐκκλησιολογικά προβλήματα τίς περισσότερες φορές συνδέονται μέ ἰδιόρρυθμους ἐθνικισμούς καί ἐθνικές διαιρέσεις. Γι’ αὐτό πιστεύω ὅτι πρέπει νά βρεθῆ τρόπος, ὥστε ὅλες οἱ Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες νά ἐνταχθοῦν κάτω ἀπό τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο δέν διακρίνεται ἀπό ἐθνικιστικές σκοπιμότητες, ἀφοῦ παλαιότερα κατεδίκασε τόν ἐθνικισμό καί ἐθνοφυλετισμό ὡς αἵρεση. Βέβαια, πρέπει καί οἱ Ἱεράρχες τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς νά ἀντιληφθοῦν τίς ἀναζητήσεις τῶν προσηλύτων καί νά ἀνταποκριθοῦν σέ αὐτές. Γνωρίζω ὅτι μερικοί ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς ἀνταποκρίνονται πρός τόν σκοπό αὐτό καί ἔχω τήν ἐλπίδα, ἀπό διάφορες πληροφορίες πού συνέλεξα, ὅτι ὁ νέος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Σπυρίδων, ἔχει τήν δυνατότητα καί τήν ἐπιθυμία νά βοηθήση πρός τήν κατεύθυνση αὐτή.

Εὐχήθηκα πολύ νά αὐξηθῆ ἡ Ὀρθοδοξία στήν Ἀμερική, νά κυκλοφορήσουν ὀρθόδοξα καί πατερικά κείμενα πού ἀναλύουν τήν ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή, καί νά ἀναδείξη ὁ Θεός ἐργάτες δόκιμους καί διακριτικούς στόν ἀγρό Του γιά τόν θερισμό, ὥστε νά ἔχουμε πολλούς καρπούς, καί ἔτσι ἡ μεγάλη αὐτή χώρα, πού σήμερα ἔχει μεγάλη ἐπιρροή σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη, νά ποτισθῆ ἀπό τά νάματα τῆς Ὀρθοδόξου Παραδόσεως. Καί, μάλιστα, εὐχήθηκα πολύ νά πραγματοποιηθῆ αὐτό πού φοβᾶται οὐσιαστικά ὁ HUNDDIGTON, δηλαδή νά ἀλλοιωθῆ ὁ δυτικός πολιτισμός ἀπό τήν ρωμαίικη ζωή καί ἐμπειρία.

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

  • Προβολές: 3512