Skip to main content

Πατριαρχικοί λόγοι

τού Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου

Στήν χειροτονία τού Σεβ. Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου κ. Στεφάνου (13 Μαρτίου 2011).

Αποσπάσματα

Εφέτος, εδώ εις τό ιερόν Κέντρον τής Ορθοδοξίας, μαζί μέ τήν μεγάλην αυτήν εορτήν καί πανήγυριν, ευφραινόμεθα καί διά τήν χειροτονίαν εις αρχιερέα τής Μεγάλης Εκκλησίας τού από Μεγάλων Πρωτοσυγκέλλων εψηφισμένου Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου Στεφάνου, τόν οποίον, μαζί καί τόν από Αρχιγραμματέων τής Αγίας καί Ιεράς Συνόδου εψηφισμένον Μητροπολίτην Προύσης Ελπιδοφόρον, εκάλεσεν η Εκκλησία ως «στρατιώτας πρέποντας», ως θά έλεγεν ο Κυρήνης Συνέσιος, διά νά τήν υπηρετήσουν ως αξιωματικοί τουντεύθεν, τουτέστιν από υψηλοτέρας σκοπιάς? νά υπηρετήσουν τά πιστεύματά της, τά ιδανικά της, τούς ιερούς καί σωτηριώδεις σκοπούς της, καί νά περιφρουρήσουν τά δίκαια καί τάς προνομίας αυτής ως πρωτοθρόνου καί πρωτευθύνου Εκκλησίας καί ως συντονιστικού κέντρου τής Ορθοδοξίας.

Μεγάλη, λοιπόν, η ημέρα, Μεγάλη η Μήτηρ ημών Εκκλησία, μέγα τό πράγμα τούτο καί όνομα πού λέγεται Οικουμενικόν Πατριαρχείον, μέγα καί τό τής αρχιερωσύνης αξίωμα, τό οποίον προσέρχεσαι διά νά λάβης, Θεοφιλέστατε εψηφισμένε Καλλιουπόλεως καί Μαδύτου. ...

Εδώ καί ενενήκοντα περίπου έτη -διά νά ενθυμηθώμεν τόν πολύν Γεδεών- «ούτε μητροπολίτης ευρίσκεται εις τάς μητροπόλεις, ούτε αρχιεπίσκοπος εις τάς αρχιεπισκοπάς• ούτε ιερεύς, ούτε καλόγηρος, ούτε άλλος Χριστιανός• οίς κρίμασιν οίδε Θεός ότι ανεξερεύνητα τά κρίματα αυτού, καί ανεξιχνίαστοι αι οδοί αυτού». Λάθη ημετέρων καί ξένων έκαμαν ώστε νά σβεσθούν, όχι μόνον αι λυχνίαι τής Αποκαλύψεως αλλά καί εκείναι εις τά ενδότερα τής Μεγάλης Στεριάς καί εις τήν Θρακικήν Χερσόνησον. ...

Όμως, τέκνον εν Κυρίω προσφιλέστατον, καί ως Ιεράρχης τής Μεγάλης Εκκλησίας θά συνεχίσης νά παραμένης, ως ενδημών πλέον, εις τήν τού Κωνσταντίνου καί νά διακονής αυτήν εκ τού εγγύς καί εκ τών ένδον ως συγκυρηναίος τού Πατριάρχου σου, συμπάσχων καί συγκακουχούμενος μετά τού περί αυτόν μικρού ποιμνίου, αλλά καί συμμεριζόμενος τήν ελπίδα καί τήν προσδοκίαν του ότι «αύριον έσετ άμεινον». Σημεία υπάρχουν ότι τούτο θά γίνη, αλλ ευχόμεθα καί προσευχόμεθα νά γίνη ως οίόν τε τάχιον. Η Πόλις πρέπει νά είναι «χώρος συνεκφοράς καί συνύπαρξης τών πολιτισμών καί όχι πεδίο σύγκρουσης ή ανταγωνισμού τους», όπως θά έλεγεν ο Σεφέρης. Σείς οι νεώτεροι θά ιδήτε αυτό τό καλύτερον αύριον. Πάντως, «η φλόγα τής πολίτικης ρωμηοσύνης» δέν πρόκειται νά σβήση. Η πονεμένη ρωμηοσύνη θά επιβιώση, θά ανθέξη. ...».

Στήν χειροτονία τού Σεβ. Μητροπολίτου Προύσης κ. Ελπιδοφόρου (20 Μαρτίου 2011).

Αποσπάσματα

... Η ενίσχυσις τού σώματος τής ενταύθα Ιεραρχίας τού Θρόνου διά δύο αξίων νέων στελεχών αποδεικνύει τόν δυναμισμόν τού Ιερού ημών Κέντρου καί τήν αποφασιστικότητά του νά υπερβαίνη τάς εκάστοτε δυσχερείας καί, κατά τήν κλασσικήν πλέον έκφρασιν τού μακαριστού Χαλκηδόνος Μελίτωνος, νά εξάγη από τά χείριστα δεδομένα τό άριστον δυνατόν. Ο Θρόνος ούτος ο κατάστικτος τοίς μώλωψιν αποδεικνύεται καί πανσθενουργός καί επιβιώνει διά τών αιώνων καί ακτινοβολεί καί απολαύει διεθνώς καί διεκκλησιαστικώς κύρους καί σεβασμού καί διακονεί τά εαυτού τέκνα, τόν χριστιανισμόν ολόκληρον καί τόν πανανθρώπινον πολιτισμόν. Καί πύλαι Άιδου ου κατισχύσουσιν αυτού.

... Χειροτονείσαι Μητροπολίτης Προύσης, μιάς τών διακεκριμένων Επαρχιών τού Οικουμενικού Θρόνου, όμως καί αυτής αποτελούσης σήμερον μέρος τής «Δακρυσμένης Μικρασίας» πού δέν έχει ψάλτη ουδέ παπά. Αλλ όχι διά πάντα, όχι εις τό διηνεκές. Η ευρωπαϊκή προοπτική καί πορεία τής Τουρκίας, τήν οποίαν πλειστάκις ανεπιφυλάκτως υπεστηρίξαμεν εις διάφορα διεθνή φόρα, δίδει βασίμους ελπίδας ότι καί ως πρός τούτο αλλαγαί θά γίνουν. Καί θά κτυπήσουν σήμαντρα πού τώρα είναι σιωπηλά καί σύ θά ημπορής νά μεταβαίνης εις τά «ήρεμα τοπία μέ τά ελαιόδενδρα τής γής τής Βιθυνίας»...

Ο συμπροσευχόμενος σήμερον Μακ. Αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος καί φίλτατος εν Χριστώ αδελφός κ. Ιερώνυμος γράφει εις πρόσφατον κείμενόν του ότι η πόλις αυτή, η Κωνσταντινούπολις, «δέν είναι μόνο παρελθόν, είναι καί παρόν καί κυρίως τό μέλλον», είναι η πόλις τού μέλλοντος από απόψεως κυρίως πνευματικής. Καί συνεχίζει: «Η Κωνσταντινούπολη, χάρη στήν παράδοση πού διασώζει τό Οικουμενικό Πατριαρχείο, έχει όλες τίς προϋποθέσεις νά δώσει τό όραμα σέ έναν κόσμο πού καταρρέει». Σάς ευχαριστούμεν, Μακαριώτατε, δι αυτήν τήν προοπτικήν, δι αυτήν τήν αισιοδοξίαν, δι αυτό τό όραμα («ώ Πόλη, εφτάλοφο όραμα», θά έλεγεν ο Κωστής Παλαμάς).

Καί επειδή αυτά είναι τά πιστεύματα καί τά βιώματα τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, αυτό συντηρεί καί εκφράζει τήν καθολικότητα καί οικουμενικότητα τής Ορθοδόξου Εκκλησίας καί κρατεί ζωντανήν τήν πίστιν καί αδούλωτον τό φρόνημα τού Γένους, εν εσωτερική ελευθερία, ό,τι καί άν συμβαίνει γύρω του. «Τό Φανάρι σηκώνει τό σταυρό τής ιστορίας του καί η θυσία του δέν έχει επί ματαίω συντελεσθή». «Στό βράχο τής υπομονής προσμένουμε τό θαύμα», λέγει ο ποιητής. Εμείς εδώ δέν προσμένουμε τό θαύμα, τό ζούμε καθημερινώς, δι αυτό καί είμεθα «καί επί τοίς δεινοίς ευέλπιδες» (Θουκυδίδης). Καί έρχεται ο Μακαριώτατος νά ενισχύση μέ τούς λόγους του πού ηκούσαμεν, αλλά καί μέ τήν αγάπην του, τήν ελπίδα μας αυτήν καί τό αγωνιστικόν φρόνημά μας, συμμεριζόμενος καί ο ίδιος τό θαύμα πού βιώνομεν εδώ εις «τήν εκλαμπροτάτην καί περίφημον ταύτην πόλιν καί πατρίδα ημών καί βασιλεύουσαν τών πόλεων», όπως τήν περιγράφει ο τελευταίος Χριστιανός αυτοκράτωρ της.

Από αυτήν τήν πόλιν, λοιπόν, «τό καύχημα πάσι τοίς ούσιν υπό τήν τού ηλίου ανατολήν», θά εκπορεύεται η διακονία σου, Θεοφιλέστατε Εψηφισμένε, πρός τούς εγγύς καί τούς μακράν, όπου θά ορίζη εκάστοτε η Μήτηρ Εκκλησία κατά τάς ανάγκας αυτής καί τών τέκνων της. Καί βεβαίως θά εκπληρώνης τήν διακονίαν σου μέ τά προσόντα καί τά εφόδιά σου πού ανεφέραμεν, αλλά, διά νά είναι αύτη ευάρεστος τώ Θεώ καί ευπρόσδεκτος τοίς ανθρώποις, νά τήν επιτελής καί μέ ιλαρότητα, μέ σεμνότητα, μέ ήθος, μέ ταπείνωσιν, μέ καρδιά, διότι «δέν βλέπουμε καλά παρά μέ τήν καρδιά. Τό ουσιώδες είναι αόρατο γιά τά μάτια»... Νά έχης πρότυπόν σου τόν σήμερον εορταζόμενον μέγαν βυζαντινόν θεολόγον, τόν θεόσοφον Παλαμάν, τόν οποίον εχαρακτήριζε «τό μεθ υπερβολής πράον καί ταπεινόν, τό πρός τάς επερχομένας εκάστοτε δυσχερείας καρτερικόν καί μεγαλόψυχον• τό πάσης ηδονής καί κενοδοξίας ανώτερον• τό τής καρτερίας ήρεμόν τε καί γαληνόν, καί αεί χαρίεν». ...

  • Προβολές: 2479