Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ἀνωνυμογράφοι

Ὅταν ἀναλαμβάνη κανείς μιά ὑπεύθυνη θέση καί ἐξασκεῖ μιά διοίκηση, ἔρχεται ἀντιμέτωπος μέ μιά ἄσχημη πραγματικότητα πού λέγεται ἀνωνυμογραφία. Καί τότε ἐκπλήσσεται ἀπό τό περιεχόμενο τῶν ἀνωνύμων γραμμάτων, ἀλλά καί ἀπό τόν τρόπο πού ἐκφράζονται. Μερικές φορές τά ἀνώνυμα κειμένα παρουσιάζονται καί ὡς ψευδώνυμα, πράγμα τό ὁποῖο ἐπαυξάνει τό πρόβλημα καί πολλαπλασιάζει τόν προβληματισμό.

Ὅταν κάνουμε λόγο γιά ἀνώνυμα, ἐννοοῦμε κυρίως τίς ἀνώνυμες ἐπιστολές, οἱ ὁποῖες δέν ἔχουν κανένα ἀποστολέα ἤ ἀκόμη ἐπιστολές πού φέρουν γενικούς τίτλους ὅπως π.χ. “σύλλογος συμπαράστασης...” χωρίς, βέβαια, νά ὑφίσταται κάτι τέτοιο στήν πραγματικότητα, εἶναι ἀκόμη κείμενα τά ὁποῖα δημοσιεύονται σέ ἐφημερίδες ἀνώνυμα ἤ ψευδώνυμα, πού καλύπτονται κάτω ἀπό τήν διεύθυνση τῆς ἐφημερίδος, εἶναι οἱ ὕβρεις πού ἐκτοξεύονται ἀπό τό τηλέφωνο, εἶναι τά φέϊγ βολάν, τά ὁποῖα πετιοῦνται στούς δρόμους κ.λ.π. Ὑπάρχουν πολλές μορφές ἀνωνυμίας, οἱ ὁποῖες πρέπει νά στιγματίζωνται ἀνάλογα μέ τόν τρόπο καί τόν βαθμό πού ἐκδηλώνονται.

Βέβαια, πρέπει νά παρατηρηθῆ ὅτι εἶναι πολύ σπουδαῖο το νά γράφη κανείς κάτι ἐπώνυμα, τό νά διατυπώνη τήν γνώμη του, ἐλεύθερα καί δημόσια. Ἡ ὑπογραφή ἑνός ἀνθρώπου κάτω ἀπό ἕνα συγκεκριμένο κείμενο δείχνει ἀνδρισμό, ἐλευθερία καί ὑπευθυνότητα. Πάνω ἀπό ὅλα δείχνει ὅτι ὁ ἄνθρωπος αὐτός εἶναι πρόσωπο, ἀφοῦ διακρίνεται γιά τήν ἐλευθερία καί τήν ὑπευθυνότητα.

Ἀντίθετα, ἡ ἀνωνυμία φανερώνει ἕναν ἄνθρωπο πού εἶναι ἄτομο, ἀφοῦ ἀφανίζεται στήν μάζα καί κρύβεται μέσα στό σκοτάδι τῆς ἀνελευθερίας. Ὁ ἀνωνυμογράφος φορᾶ τό προσωπεῖο, τήν μάσκα γιά νά κτυπήση καί νά στιγματίση κάποιον. Καί, ὁπωσδήποτε, μέσα ἀπό τόν κόσμο τῆς ἀνωνυμίας ἐκφράζει ἕνα κόσμο γεμάτο πάθος καί συρφετό, ἕνα βορβορώδη κόσμο.

Πράγματι, ἐκεῖνος πού χρησιμοποιεῖ τήν ἀνωνυμογραφία, ἐνῶ θέλει νά ἐκδηλώνη ἕνα κοινωνικό καί εὐάγωγο πρόσωπο, μέ καλή ἐξωτερικά παρουσία, ταυτόχρονα ὅμως δείχνει ἕνα ἀπογοητευτικό κόσμο, γεμάτο ἀπό πάθη καί μίση. Γι’ αὐτό σχεδόν ὅλα τα ἀνώνυμα κείμενα εἶναι λιβελογραφήματα καί δείχνουν ἕνα κόσμο ἀνελευθερίας. Ὁ ἀνωνυμογράφος ἔχει μέσα στόν ἐσωτερικό του κόσμο πάμπολλα διαμερίσματα, ἀπομονωμένα τό ἕνα ἀπό τό ἄλλο, ρέουν μέσα στόν ἐσωτερικό του κόσμο ὀχετοί καί ὑπομόνοι παθῶν.

Ἀπό ὅ,τι φαίνεται, οἱ ἀνωνυμογράφοι ἀνήκουν στήν κατηγορία τῶν “καλῶν καί εὐάγωγων πολιτών” πού ἔχουν “ὡραῖο” πρόσωπο στήν κοινωνία, πού ὅμως διαθέτουν σοβαρή μορφή σχιζοφρένειας. Βέβαια, οἱ διακρινόμενοι ἀπό μιά τέτοια σχιζοφρένεια προσελκύουν ὀπαδούς, δηλαδή ἀνθρώπους πού τούς ἀρέσει νά μαζοποιοῦνται, ἀλλά τελικά αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι πληγή καί μάστιγα τῆς κοινωνίας.

Ν.Ι.