Ἐπικήδειος λόγος στόν Εὐθύμιο Στυλιαρᾶ

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

30-1-2014 (ἀπομαγνητοφωνημένος)

Σήμερα ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ μεγάλη ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας μας, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, τοῦ Μ. Βασιλείου, τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί ἀπό παλαιά ἔχει θεσπισθῆ νά εἶναι οἱ προστάτες τῆς παιδείας μας καί τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων. 

Αὐτήν τήν ἡμέρα κηδεύουμε τόν ἀγαπητό μας Εὐθύμιο, σεβαστό καί ἀγαπητό σέ ὅλους μας, κατά τήν μεγάλη αὐτή γιορτή, τήν ὁποία καί ὁ ἴδιος πολλές φορές ἑόρτασε ὡς ἐκπαιδευτικός καί πολλές φορές μίλησε καί πολλές φορές παρέστη στήν συνάντηση πού κάνουμε κάθε χρόνο αὐτήν τήν ἡμέρα γιά τούς ἐκπαιδευτικούς, παιδαγωγοῦσε τούς ἀνθρώπους μέ τήν σοφία τήν ὁποίαν κατεῖχε, μέσα ἀπό τήν διδασκαλία τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν.

Σήμερα ἐνθυμούμαστε, πέρα ἀπό τούς Τρεῖς Ἱεράρχες, καί τούς μεγάλους Διδασκάλους τοῦ Γένους, πού πέρασαν διά μέσου τῶν αἰώνων καί κυρίως τήν περίοδο κατά τήν ὁποίαν ἡ χώρα μας καί εἰδικότερα ἡ Ρωμηοσύνη ἦταν κάτω ἀπό τήν τουρκική σκλαβιά. Διαβάζουμε τόν βίο τους, βλέπουμε τό τί ἔκαναν, τό ὅτι αὐτοί, οἱ περισσότεροι, ἐπήγαιναν στή Δύση καί σπούδαζαν καί στήν συνέχεια μετέφεραν ὅ,τι μποροῦσαν νά φέρουν ἐδῶ στόν χῶρο μας. Καί αὐτοί οἱ Δάσκαλοι τοῦ Γένους ἦταν σχολάρχαι διαφόρων σχολῶν καί δίδασκαν τήν ἀνθρώπινη γνώση, τήν ἑλληνική γνώση καί σοφία καί κυρίως τόν Χριστιανισμό.

Νομίζω ὅτι δέν θά ὑπερβάλω, ἐάν πῶ ὅτι ὁ μακαριστός Εὐθύμιος Στυλιαρᾶς ἦταν ἐφάμιλλος τῶν μεγάλων Διδασκάλων τοῦ Γένους. Εἶχε ὅλα τά γνωρίσματα τά ὁποῖα εἶχαν καί ἐκεῖνοι.

Πρῶτον γνώρισμα ἦταν ὅτι εἶχε εὐφυΐα, ἦταν ἀνήσυχο πνεῦμα, καί λόγῳ τῆς εὐφυΐας καί τοῦ ἀνήσυχου πνεύματος πού εἶχε, ὄχι μόνο πῆγε στό ἐξωτερικό νά μάθη τήν ἀνθρώπινη γνώση, παιδαγωγική, ψυχολογία καί ὄχι μόνο ἔλαβε πτυχία καί διπλώματα, γιά νά γραφοῦν στό βιογραφικό του, ἀλλά μετέφερε αὐτήν τήν γνώση καί τήν σοφία τῶν μεγάλων παιδαγωγῶν καί ψυχολόγων, ὅπως τοῦ Πιαζέ καί πολλῶν ἄλλων, μέ βιβλία τά ὁποῖα ἔγραφε. Αὐτά τά βιβλία γιά πολλά χρόνια ἦταν διδακτικά βοηθήματα στίς Παιδαγωγικές Ἀκαδημίες, στίς ὁποῖες καί ἐκεῖνος ἦταν καθηγητής καί διευθυντής καί ἄφησε καλή μνήμη ἀπό ὅπου πέρασε. Εἶχε τήν γνώση, τήν σοφία, ἐπαναλαμβάνω ἦταν ἕνα ἀνήσυχο πνεῦμα μέχρι τό τέλος τῆς ζωῆς του.

Τό δεύτερο γνώρισμα πού τόν διέκρινε καί ἦταν αὐτό πού τόν καθιστᾶ ἐφάμιλλο τῶν μεγάλων Διδασκάλων τοῦ Γένους, ἦταν ὅτι εἶχε ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν Ἐκκλησία. Σεβόταν τήν Ἐκκλησία, ἀγαποῦσε τόν Χριστό, ἦταν καλός Χριστιανός. Ἐρχόταν πολλές φορές στό Γραφεῖο μου νά μοῦ πῆ διάφορα θέματα, πού τόν ἀπασχολοῦσαν. Μοῦ ἔλεγε διάφορα προσωπικά θέματα ἀπό τήν ζωή του. Ἔλεγε τίς δυσκολίες πού εἶχε, τά προβλήματα, ὅλες τίς ἐσωτερικές του ἀνησυχίες καί καταλάβαινα ὅτι αἰσθανόταν μιά ἀνακούφιση μέσα στήν καρδιά του. Μέ ἀγαποῦσε πολύ καί θεωρῶ ὅτι ἡ ἀγάπη του ἦταν εἰλικρινής, ὁ ἴδιος δέν ἦταν ψεύτικος, δέν εἶχε ἕναν σεβασμό ἐξωτερικό, (τί νά κάνουμε εἶναι ὁ Μητροπολίτης), μέ σεβόταν ἀπεριόριστα καί αὐτό τό ξέρω ἀπό διάφορα γεγονότα τά ὁποῖα γνωρίζω ἀπό τήν ζωή του, ἀπό τήν ἐπικοινωνία τήν ὁποίαν εἴχαμε.

Καί ἐπί πλέον, ἕνα τρίτο γνώρισμα, ἦταν τό ὅτι ἦταν καλός πατριώτης καί ἀγαποῦσε τούς ἀνθρώπους. Ἦταν εὐαίσθητος ἄνθρωπος πολύ καί αὐτή ἡ εὐαισθησία του ἐκφραζόταν μέ τήν ποίηση τήν ὁποίαν ἔγραφε. Ἔγραψε ποιήματα γιά γιά τήν ἱστορία, τήν πατρίδα, γιά πολλά θέματα καί γιά τά βιβλία μου. Ὅταν τοῦ ἔδινα κάποιο βιβλίο καινούργιο πού ἔβγαινε, τό διάβαζε καί τό ἔκανε ποίημα. Παρουσίαζε, δηλαδή, τά κεφάλαια τοῦ βιβλίου μέσα σέ ἕνα ὡραῖο ποίημα ἐμμέτρως, πού σημαίνει ὅτι ὄχι μόνο τό διάβαζε, ἀλλά προσπαθοῦσε νά καταλάβη πολύ καλά τό περιεχόμενο καί νά τό παρουσιάση στούς ἀνθρώπους.

Ὁ Θεός νά ἀναπαύση τήν ψυχή τοῦ ἀειμνήστου Εὐθυμίου, «ἐν σκηναῖς δικαίων τάξαι». Ἄφησε ἀπό ὅπου πέρασε καλή μνήμη σέ ὅλους μας, τόν ἀγαπούσαμε καί τόν ἀγαποῦμε καί τόν σεβόμαστε καί εὔχομαι ἡ ψυχή του πάντοτε νά εἶναι ἐν εὐθυμίᾳ καί ἐν χαρᾷ, ἐκεῖ πού βρίσκεται, ἐκεῖ πού συνάντησε τήν σύζυγό του, τήν ὁποίαν ἀγαποῦσε, καί ἐκείνη τόν ἀγαποῦσε καί μαζί συμπορεύθηκαν στίς δύσκολες στιγμές καί τίς ἐπαγγελματικές, ἀλλά καί τῆς ἀναπτύξεως τῆς οἰκογενείας, διότι ἔκανε καλά παιδιά καί καλή οἰκογένεια.

Πάντως, φεύγει ἕνας ἄνθρωπος πολύ ἀγαπητός σέ ὅλη τήν κοινωνία. Φεύγει, ἀλλά ἀφήνει καλή μνήμη. Καί εἶναι πάρα πολύ σημαντικό νά φεύγη κανείς ἀπό ἕναν τόπο καί νά ἀφήνη ἀγαθή καί ὄχι κακή μνήμη. Εἶναι τό μεγαλύτερο πού θά μποροῦσε κάποιος ἄνθρωπος νά προσφέρη στόν ἑαυτό του καί στήν κοινωνία.

Ὁ Θεός νά ἀναπαύση τήν ψυχή του ἐν σκηναῖς δικαίων καί νά παρηγορῆ τούς οἰκείους του.