Γράφτηκε στις .

Γεγονός καὶ Σχόλιο: Τό Πάσχα στήν Μέση Ἀνατολή

Τό πασχαλινό τεῦχος τοῦ ἀμερικανικοῦ Περιοδικοῦ TIME ἦταν ἀφιερωμένο στούς Χριστιανούς πού τελοῦν «ὑπό διωγμόν» στήν Μέση Ἀνατολή καί τήν Αἴγυπτο. Παρατίθενται μερικά στοιχεῖα πού εἶναι δηλωτικά τῆς καταστάσεως πού ἐπικρατεῖ στίς Χῶρες αὐτές σέ σχέση μέ τό χριστιανικό στοιχεῖο. Θά γίνη ἀναφορά σύμφωνα μέ δημοσίευμα τῆς Καθημερινῆς.

Ἕνα στοιχεῖο κρίσιμο καί σημαντικό εἶναι ὅτι «κατά τήν τελευταία ἀπογραφή πληθυσμῶν τήν ἐποχή τῆς ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἕνας στούς τέσσερεις κατοίκους τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἦταν Χριστιανός. Σήμερα, οἱ Χριστιανοί ἀντιπροσωπεύουν ποσοστό μικρότερο τοῦ 5%, ἐνῶ ὑφίστανται ἔντονες πιέσεις σέ χῶρες ὅπως ἡ Συρία ἤ ἡ Αἴγυπτος».

Βέβαια, σέ αὐτό τό ποσοστό ἀνήκουν Χριστιανοί ὅλων τῶν Ὁμολογιῶν, ἀκόμη καί οἱ Κόπτες μονοφυσίτες, καί ὄχι μόνον οἱ Ὀρθόδοξοι Ρωμηοί.
Ἐπίσης, στό Περιοδικό TIME ἀναφέρεται ὅτι «στήν ἐμπόλεμη Συρία, κάποιοι Χριστιανοί διώκονται γιά τήν πίστη τους, ἐνῶ ἄλλοι ἔχουν μιά ἐπιλογή ἐπιβίωσης πού παραπέμπει σέ προηγούμενους αἰῶνες. Στή σημερινή ἐμπόλεμη Ράκα τῆς Βόρειας Συρίας, ἡ ἰσλαμική ὀργάνωση ISIS ζήτησε ἀπό τίς Χριστιανικές οἰκογένειες πού ἀπέμειναν νά πληρώσουν 650 δολάρια γιά προστασία.

Τοὐλάχιστον ἕνας στούς τέσσερεις Χριστιανούς τῆς Συρίας ἐγκατέλειψε τήν χώρα μετά τό ξέσπασμα τοῦ ἐμφυλίου, ἐνῶ στό Ἰράκ, περίπου 1 ἑκατομμύριο Χριστιανοί ἔφυγαν μετά τήν ἀνατροπή τοῦ Σαντάμ Χουσεΐν, τό 2003, ἀφήνοντας πίσω περίπου 300.000 Χριστιανούς. Ἄν οἱ τωρινές δημογραφικές τάσεις συνεχισθοῦν, ἀπό τά 12 ἑκατομμύρια Χριστιανούς πού κατοικοῦν σήμερα στήν Μέση Ἀνατολή, τό 2020 θά ἔχουν μείνει οἱ μισοί» (Καθημερινή Μ. Σαββάτου 19-Κυριακή Πάσχα 20 Ἀπριλίου 2014).

Ἀπό αὐτά τά στοιχεῖα φαίνεται ὅτι στήν Μέση Ἀνατολή ἐξελίσσεται ἕνας ἀπηνής διωγμός ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, πού ἐκφράζεται ποικιλοτρόπως, ἤτοι μέ φόνους, ἐκβιασμούς, ἐκτοπίσεις, ἐξορίες, μετακινήσεις, τραυματισμούς, πρόσφυγες κλπ. Ἔχω ἐπισκεφθῆ ἐπανειλημμένως στό παρελθόν τήν Συρία καί τόν Λίβανο, ἀπέκτησα πολλούς φίλους, γνώρισα τήν κατάσταση τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν καί λυπᾶμαι γιά τόν ἐμφύλιο πόλεμο, κυρίως γιά τόν διωγμό πού γίνεται. Κάποτε θά ἀποκαλυφθοῦν πολλά γεγονότα πού θά ἐνισχύσουν ὅλα αὐτά πού γράφονται ἐδῶ καί θά ἀποκαλυφθοῦν μάρτυρες.

Δέν ὑπάρχει κανένα στοιχεῖο ζωῆς γιά τόν Μητροπολίτη Χαλεπίου Παῦλο καί τόν Συροϊακοβίτη Γιοχάννα, ἄν καί πέρασε χρονικό διάστημα πάνω ἀπό ἕνας χρόνος καί δυστυχῶς οἱ ἐλπίδες νά ἐπιζοῦν δέν εἶναι πολλές. Ὑπάρχουν μερικά δημοσιεύματα, ἀλλά χωρίς νά ἐπιβεβαιώνωνται. Αὐτό προκαλεῖ λύπη.

Τήν Μεγάλη Ἑβδομάδα καί τό Πάσχα πού πέρασε σκεφτόμουν συνεχῶς τούς Χριστιανούς στήν Μέση Ἀνατολή. Μέ ποιά συναισθήματα θά ἔκαναν τίς ἀκολουθίες τῆς Σταυρώσεως τοῦ Χριστοῦ καί τόν Ἐπιτάφιο καί πῶς θά ἑόρταζαν τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ! Σκεφτόμουν ὅτι θά πέρασαν τίς ἡμέρες αὐτές ὅπως οἱ πρόγονοί μας κατά τήν φρικτή δουλεία στούς Ὀθωμανούς. Πόσο δέν θά αἰσθάνθηκαν τά καρφιά τοῦ μίσους πάνω τους, πάνω στό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας πού διώκεται, καί πόσο δέν θά ἔψαλαν τά ἀναστάσιμα τροπάρια ὡς δική τους ἀνάσταση καί ἀπόκτηση ἐλευθερίας.

Ἔχουμε ὅλοι μας διάφορα προβλήματα –ἀτομικά, οἰκογενειακά, κοινωνικά– ἀλλά αὐτά δέν πρέπει νά μᾶς κλείνουν μέσα σέ ἕναν ἀτομικό κλοιό, παραβλέποντας τόν διωγμό πού ὑφίστανται οἱ Χριστιανοί καί μάλιστα οἱ Ὀρθόδοξοι ἀδελφοί μας σέ ἄλλες χῶρες. Ἔχουμε καθῆκον νά προσευχόμαστε ἐκτενῶς γι’ αὐτούς πού περνᾶνε μέσα ἀπό τήν λαίλαπα ἰσχυροῦ σύγχρονου διωγμοῦ, ὅπως ἐκείνων πού περιγράφονται στά Συναξάρια τῆς Ἐκκλησίας.
Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ