Γράφτηκε στις .

Προσφώνηση στήν ἐνθρόνιση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Φωκίδος κ. Θεοκτίστου (Ἄμφισσα, 22 Ἰουλίου 2014)

τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου καί Τοποτηρητοῦ Ἱ. Μητροπόλεως Φωκίδος Ἱεροθέου

Λαμπρή εἶναι ἡ σημερινή ἡμέρα γιά τήν Ἱερά Μητρόπολη Φωκίδος, ἀφοῦ μέ τήν τελετή τῆς ἐνθρονίσεως ἀποκτᾶ νέον Μητροπολίτη, καί αὐτό γίνεται μέ τήν παρουσία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου καί πλειάδος Μητροπολιτῶν, καί τήν παρουσία Ἀρχόντων καί Ἀρχομένων, Κληρικῶν, Μοναχῶν καί λαϊκῶν. Σημαντική εἶναι ἡ ἡμέρα καί γιά τήν ἐλαχιστότητά μου, διότι σήμερα σέ ἐπίσημη τελετή παραδίδω τήν διοίκηση καί τήν ποιμαντορία τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μητροπόλεως στόν νέον Μητροπολίτη Φωκίδος κ. Θεόκτιστον.

Μετά τήν παραίτηση τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Φωκίδος κ. Ἀθηναγόρου, γιά λόγους ὑγείας, ἡ Ἱερά Σύνοδος μοῦ ἀνέθεσε τήν τοποτηρητεία αὐτῆς τῆς εὐλογημένης Ἱερᾶς Μητροπόλεως. Τοποτηρητή ὀνομάζει ὁ Καταστατικός Χάρτης τόν Μητροπολίτη πού ἀναλαμβάνει τήν εὐθύνη μιᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στό ἐνδιάμεσο διάστημα μεταξύ τῆς παραιτήσεως ἤ κοιμήσεως ἑνός Μητροπολίτου καί τῆς ἐνθρονίσεως τοῦ νέου, δηλαδή κατά τό διάστημα τῆς χηρείας μιᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Κατά τόν 18ο Κανόνα τῆς Καρθαγένης τοποτηρηταί ἐστέλλοντο ἀπό τίς συνόδους σέ συνελεύσεις, ὁπότε κατά τόν Ζωναρᾶ «τοποτηρηταί λέγονται διά τόν τόπον τηρεῖν, ἤγουν ἐπέχειν, ἀναπληροῦν, τῶν στειλάντων αὐτούς». Εἰδικά ὅμως γιά τήν χηρεία τῶν Μητροπόλεων ὁ 74ος Κανόνας τῆς ἰδίας Συνόδου (Καρθαγένης) προβλέπει τήν ἀποστολή «μεσίτου», διότι κατά τόν Ζωναρᾶν «ἔθος ἦν πάλαι, εἴ ποτε ἐπισκόπου ἐχήρευεν ἐκκλησία, στέλλεσθαί τινα ἐν αὐτῇ, ὅν ὠνόμαζον μεσίτην».

Στήν προκειμένη περίπτωση ὁ Καταστατικός Χάρτης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος αὐτόν πού ἀποστέλλει τοποτηρητή σέ μιά χηρεύουσα Μητρόπολη, μέ τίς ἁρμοδιότητες πού τοῦ ὁρίζει, περισσότερο τόν θεωρεῖ μέ τό κανονικό ὄνομα τοῦ μεσίτη, ἤτοι μεσίτη πρός τόν Θεό κατά τό διάστημα τῆς χηρείας, μεσίτη πρός τήν Ἱερά Σύνοδο, μεσίτη τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἱερᾶς Συνόδου πρός τόν λαό, τούς Κληρικούς, τούς μοναχούς καί τούς λαϊκούς τῆς συγκεκριμένης Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

Ἔτσι, μέ τήν ἔννοια τοῦ πνευματικοῦ μεσίτου ἐργάσθηκα τό διάστημα αὐτό τῶν τεσσάρων μηνῶν στήν Ἱερά Μητρόπολη Φωκίδος. Σεβάσθηκα τόν σεβαστό Μητροπολίτη πρώην Φωκίδος κ. Ἀθηναγόρα, ἕναν Ἱεράρχη μέ σημαντικό βιογραφικό καί ποιμαντική δράση στίς Ἐπαρχίες τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, στήν Εὐρώπη καί τήν Ἀμερική, ἀλλά καί στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐν Ἑλλάδι. Ἐργάσθηκα μέ σεβασμό πρός τά πρόσωπα τῶν Κληρικῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἐτίμησα τίς ἄξιες τιμῆς μοναχικές Ἀδελφότητες, ἀγάπησα ὑπερβολικά τόν λαό, περιόδευσα σχεδόν σέ ὅλα τά κεντρικά μέρη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, λειτουργώντας καί κηρύττοντας, ἐπισκέφθηκα τίς Ἐνορίες, τίς Ἱερές Μονές, τά Σχολεῖα, τό Νοσοκομεῖο, τά δημαρχεῖα, τίς φυλακές, καί εἶχα ἄριστες σχέσεις μέ τίς ἀρχές καί τούς φορεῖς τῆς πόλεως καί τῆς ἐπαρχίας αὐτῆς. Παντοῦ δεχόμουν τόν σεβασμό τῶν ἀνθρώπων καί τήν τιμή.

Καί τώρα ἦλθε ὁ χρόνος νά παραδώσω αὐτήν τήν προσωρινή μεσιτεία, γιατί ἡ Ἱερά Μητρόπολη Φωκίδος ἀπέκτησε ποιμένα καί διδάσκαλο, πατέρα καί ἀδελφό, Μητροπολίτη καί πραγματικό μεσίτη, εἰς τύπον καί τόπον τοῦ Χριστοῦ, τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Φωκίδος κ. Θεόκτιστον, Κληρικόν πεπειραμένον περί τά ἐκκλησιαστικά πράγματα, γνώστην τῆς ποιμαντικῆς τῆς Ἐκκλησίας. Ὠφελήθηκε ἀπό τήν παραμονή του σέ Ἱερά Μονή, ἀπό τήν διακονία του στήν Ἐπαρχία, τήν ὑπηρεσία του στήν Μέση Ἐκπαίδευση, τήν συναναστροφή του μέ τόν σεβαστό καί πεπειραμένο Σεβ. Μητροπολίτη Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐστάθιο. Ἔτσι, ἔρχεται στήν Μητρόπολη αὐτή ὡς ὥριμος καρπός, γιά νά βοηθήση τό ποίμνιο πού τοῦ ἔδωσε ὁ Θεός, διά τῆς ψήφου τῶν Μητροπολιτῶν τῆς Ἐκκλησίας μας.

Σεβασμιώτατε Μητροπολίτα Φωκίδος καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ κ. Θεόκτιστε,
Ἐδῶ πού ἤλθατε θά βρῆτε μιά Μητρόπολη μέ ἱστορία καί παράδοση, μιά πανέμορφη περιοχή πού ἁπλώνεται σέ βουνά καί θάλασσα, ἀλλά κυρίως μιά Ἐπαρχία πού ἀποτελεῖται ἀπό εὐλογημένους Χριστιανούς, καλούς Κληρικούς καί ἐνάρετους μοναχούς. Ἐγώ θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω ὅλες τίς Ἀρχές καί ὅλους τούς Χριστιανούς αὐτῆς τῆς εὐλογημένης Μητροπόλεως γιά τήν τιμή, τόν σεβασμό καί τήν ἀγάπη πού μοῦ προσέφεραν ἀφειδῶς καί μέ ἔκαναν νά κουράζομαι χαρούμενα καί ἐθελούσια. Θά βρῆτε Μονές καί μοναχικές Ἀδελφότητες μέ ἐκκλησιαστικό φρόνημα καί Χριστιανούς πού διψοῦν γιά τήν ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας καί τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.

Καθώς σᾶς βλέπω αὐτήν τήν ὥρα ἐπάνω στόν Ἐπισκοπικό θρόνο, ἐνδεδυ-μένο μέ τόν μανδύα καί τά ὠμόφορα τῆς Ἀρχιερωσύνης, ἀλλά καί νά κρατᾶτε τήν ποιμαντορική ράβδο, θεωρῶ ἐπίκαιρο τόν λόγο τοῦ Ἐπισκόπου Εὐρίπου Ἱεροθέου (κοιμήθηκε τό 1810) σέ ἐπιστολή πού ἀπέστειλε στόν ἐξάδελφό του ἅγιο Νικόδημο τόν Ἁγιορείτη, καί μεταξύ ἄλλων ἔγραφε:

«Ἐχρίσθην γάρ ἔγωγε τῷ μεγάλῳ καί τελειοποιῷ τῆς Ἀρχιερωσύνης χρίσματι· καί τοῦ ὑψηλοῦ τούτου θρόνου τῆς χάριτος ἐπέβην εὐθύμῳ ποδί, ἤ λέγεται, τόν ποτάμιον περιφανῶς ἐμπεπορπημένος Μανδύαν, τόν πορφυροῦν καί περίχρυσον, ἐξηρτημένους φέροντα τούς χρυσέους καί ἱερούς Κώδωνας, ὡς ἄν τῇ τούτων ἠχή μεῖζον τό θάμβος ἐγείροιτο, κατά τόν τῆς Ἀλεξανδρείας θεσπέσιον Κύριλλον. Καί τό κηρύκειον μετά χεῖρας βαστάζων, τήν εἰρήνην τε ἀπό τούτου, ἀπό τινος ὑπερτάτης περιωπῆς, ἤ ὡς ὁ θαυμάσιος Ἀββακούμ ὀνομάζει, θείας φυλακῆς τῷ λαῷ ἐπεφώνησα, τοῦ Ναοῦ παντός κατακροτουμένου, καί οἱονεί δονουμένου, τῇ τῆς πολυετίας βροντώδει ἠχολογίᾳ».

Σέ μεταγλώτισση τό κείμενο αὐτό ἔχει ὡς ἑξῆς:
«Χρίσθηκα μέ τό μεγάλο καί τελειοποιό χρίσμα τῆς Ἀρχιερωσύνης· ἀνέβηκα στόν ὑψηλό ἐτοῦτο θρόνο τῆς χάριτος μέ εὔθυμο βῆμα, ὅπως λέγεται, ἀφοῦ ντύθηκα τόν ποτάμιο Μανδύα, τόν πορφυρό καί περίχρυσο, μέ τά χρυσά καί ἱερά κουδούνια, ὥστε μέ τόν ἦχο τους νά προκαλῆται μεγαλύτερη ἔκπληξη και θαυμασμός, ὅπως ἀναφέρει ὁ θεσπέσιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας. Καί βαστάζοντας στά χέρια τό κηρύκειο (πατερίτσα), σάν ἀπό ὑψηλό σημεῖο, ἤ ὅπως λέγει ὁ θαυμάσιος Ἀββακούμ, σάν ἀπό θεία φυλακή, ἔδωσα μέ δυνατή φωνή τήν εἰρήνη στόν λαό, ἐνῶ ὅλος ὁ ναός, σάν νά ἐδονεῖτο, ἠχολογοῦσε ἀπό τήν βροντώδη ἠχολογία (ψαλμωδία) τοῦ πολυχρονισμοῦ».

Ἔτσι σᾶς βλέπουμε σήμερα, Σεβασμιώτατε, πού βρίσκεσθε στόν θρόνο τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου τῆς Θεοσώστου ταύτης Ἱερᾶς Μητροπόλεως νά εὐαγγελίζεσθε καί νά εἰρηνεύετε τόν λαό πού σᾶς ἔδωσε ὁ Θεός διά τῆς Ἐκκλησίας. Καί εὔχομαι ἐξ ὅλης τῆς καρδίας νά διαποιμαίνετε αὐτόν τόν εὐλογημένο λαό ἐπί πολλά ἔτη μέ ὑγεία, σύνεση, διάκριση, νά ἀγαπηθῆτε ἀπό αὐτόν καί νά τόν ἀγαπήσετε εἰλικρινῶς καί νά πῆτε κάποια μέρα στόν δωρεοδότη Χριστό, τόν Μέγα Ἀρχιερέα, «Ἰδού ἐγώ καί τά παιδία ἅ μοι ἔδωκας».

Καλή καί εὐλογημένη ἀρχιερατεία.