Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Πολιτικοί σεσοφισμένοι μύθοι - Ἀποκοιμιστική θαλπωρή

Πολιτικοί σεσοφισμένοι μύθοι

Ἡ μυθολογία, ἐπικαιροποιημένη, φαίνεται ὅτι εἶναι μιά στερνή παρηγοριά γιά τά πολιτικά σχήματα πού θέλουν νά κυβερνήσουν τήν πατρίδα μας. Φαίνεται ὅτι θέλουν, ὅσο εἶναι δυνατόν, νά ξεχάσουν τίς εὐθύνες τους, πίνοντας λίγο κρασί ἠπίως μεθυστικό μέ τεχνητό ἄρωμα καί χρῶμα μυθολογικῆς φιλοσοφίας.

Οἱ φιλόσοφοι ἀπό τήν ἀρχαιότητα χρησιμοποίησαν μύθους, ὡς συμβολικές ἱστορίες, προκειμένου νά διατυπώσουν τίς θεωρίες τους. Αὐτοί οἱ μύθοι χαρακτηρίζονται ἀπό τόν ἀπ. Πέτρο «σεσοφισμένοι». Γράφει στήν δεύτερη ἐπιστολή του: «Οὐ γὰρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ᾿ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος» (1, 16). Δέν ἀκολούθησε, δηλαδή, τόν τρόπο τῶν φιλοσόφων, πού χρησιμοποίησαν φανταστικές ἱστορίες, ἀλλά εἶπε αὐτό πού εἶδε, ἀφοῦ ἦταν αὐτόπτης μάρτυς τῆς «μεγαλειότητος» τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τῆς θεότητός Του, τοῦ Ὁποίου τήν ἄκτιστη δόξα εἶδε ἐπάνω στό ὄρος Θαβώρ.

Στίς μέρες μας οἱ «σεσοφισμένοι μύθοι» ἐπανέρχονται, ἴσως γιατί ἀδειάσαμε τόν ἑαυτό μας ἀπό τήν πίστη πού ἀφυπνίζει καί φωτίζει τόν νοῦ καί τόν κάνει ἄπιστο στίς μυθολογικές ἐξηγήσεις καί ἐπιθυμητή τῆς ἐπαληθεύσιμης ἐν Χριστῷ ἐμπειρίας.

Διαβάσαμε, λοιπόν, ὅτι πρόσφατα ὁ φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος διηγήθηκε «σεσοφισμένους μύθους» σέ συνέδριο τοῦ κόμματος τῆς Ἀξιωματικῆς Ἀντιπολίτευσης. Ἦταν γνωστές οἱ περίεργες (μυθολογικές) ἀπόψεις του γιά τήν εὐθύνη τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας καί τῆς Φιλοκαλίας γιά τήν σύγχρονη οἰκονομική κρίση! Τό ἐρώτημα εἶναι: κλήθηκε γιά νά διαφωτίσῃ τούς πολιτικούς ἤ γιά νά τούς «παρηγορήσῃ» μέ τίς θεωρίες του, ὅτι δέν εἶναι αὐτοί οἱ μόνοι ὑπεύθυνοι γιά τήν κρίση πού διέρχεται τό Ἑλληνικό Κράτος;

Ἀποκοιμιστική θαλπωρή

Ὁ Στέλιος Ράμφος, στήν ἀρχή τῆς κρίσης, εἶχε ἰσχυριστῇ ὅτι γι’ αὐτήν φταίει ἡ μύηση τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ μας στό πνεῦμα τῆς Θείας Λειτουργίας, στήν βίωση, δηλαδή, τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, μέσῳ τῶν ἑορτῶν καί τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Λειτουργίας!

Τώρα εἶπε κάτι παρεμφερές μέσα στό ἴδιο μυθολογικό πνεῦμα. Ἡ Ἑλλάδα, εἶπε, «ζεῖ ἕνα σχῆμα νεωτερικοῦ, συγχρόνου κράτους μέ προνεωτερικούς ὅρους καί νοοτροπίες». Καί αὐτούς τούς προνεωτερικούς ὅρους καί νοοτροπίες ἐκπροσωπεῖ γι’ αὐτόν, ὡς χαρακτηριστικό παράδειγμα, ἡ Ἐκκλησία. Εἶπε: «Ξαφνικά βρίσκουμε θεσμούς πνευματικούς μέ κοινωνική σημασία νά εἶναι ΝΠΔΔ, ὅπως ἡ Ἐκκλησία. Εἶναι ἀνωμαλία δομική αὐτό τό πράγμα». Αὐτό κατά τήν γνώμη του «δημιουργεῖ προβλήματα πάρα πολύ σημαντικά, εἴτε πρόκειται γιά βιβλία σχολικά, εἴτε πρόκειται γιά ρυθμίσεις σχέσεων ἀνθρώπων»! Ἀναφέρεται προφανῶς στά Θρησκευτικά καί στά πάσης μορφῆς σύμφωνα συμβίωσης.

Ἡ πλειονότητα τῶν ἀκροατῶν του πιστεύουμε (μᾶλλον ἐλπίζουμε) ὅτι δέν πῆραν στά σοβαρά ὅλες τίς ἀπόψεις του. Πιθανῶς γιά πολλούς νά λειτούργησαν ὀλίγον ἀνακουφιστικά, σάν ἀπενοχοποίησή τους γιά τά δεινά πού σωρεύτηκαν στήν πατρίδα μας, μέ πρωταρχική εὐθύνη τῶν πολιτικῶν, ἀφοῦ ἄκουσαν ὅτι ὑπάρχουν καί ἄλλες ἄγνωστες σ’ αὐτούς αἰτίες.

Τέτοιες θεωρίες ὅμως, ἔχουν τήν ἀποκοιμιστική θαλπωρή παιδικοῦ παραμυθιοῦ καί δέν ταιριάζουν στόν ρεαλισμό πού ἔχει ἀνάγκη ἡ πολιτική.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2856