Συνέντευξη στήν Μαρίνα Τσαματσούλη: Τό νόημα τῆς Ἀναστάσεως

Συνέντευξη τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου στήν Μαρίνα Τσαματσούλη

Ἐρώτηση: Ἄν γιά ἐμᾶς τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι δεδομένο –καθότι ἄν καί ὑπάρχουν προβλήματα αὐτά δέν εἶναι δυσεπίλυτα-, ποιό θά μποροῦσε νά εἶναι τό ἀντίστοιχο μήνυμα γιά τούς Παλαιστίνιους καί τούς Σύριους συνανθρώπους μας;

Ἀπάντηση: Ἐμεῖς θά ἑορτάσουμε καί ἐφέτος μέ τούς παραδοσιακούς τρόπους τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν ὁποία ὁ Χριστός νίκησε τόν θάνατο, καί ὅμως στήν Παλαιστίνη καί στήν Συρία θά συνεχισθῆ ὁ πόνος, ἡ θλίψη, ὁ θάνατος.

Ἔχω ζήσει στήν περιοχή αὐτή ἕνα χρονικό διάστημα στό παρελθόν (1988-1990) καί γνωρίζω πολλούς ἀνθρώπους, μεταξύ τῶν ὁποίων εἶναι καί ὀρθόδοξοι, οἱ λεγόμενοι Ρούμ ὀρτοντόξ, καί τούς σκέπτομαι πολύ συχνά, ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἡμέρες.

Ἡ περιοχή εἶναι κέντρο ἀνταγωνισμοῦ καί συμφερόντων πολλῶν Κρατῶν, μέ ἀποτέλεσμα οἱ ἄνθρωποι νά ὑποφέρουν, νά καταστρέφονται, νά θρηνοῦν θύματα. Ὁ πόλεμος εἶναι μιά μεγάλη δοκιμασία στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων, γιατί συνδέεται μέ τό μίσος, τήν κακία, τήν καταστροφή καί τόν θάνατο. Καί ὅταν αὐτό γίνεται ἀπό χριστιανικά Κράτη, τότε εἶναι μιά μορφή σταυροφορίας.

Προσεύχομαι μέ πόνο γιά τούς ἀνθρώπους στήν περιοχή αὐτή, γιατί ὅσα συμβαίνουν, εἶναι πολύ τραγικά. Ἐμεῖς θά ἑορτάσουμε τό πέρασμα ἀπό τόν Σταυρό στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ὅμως αὐτοί θά ἐξακολουθοῦν νά εἶναι σταυρωμένοι. Πρόκειται γιά διαρκῆ σταύρωση, μιά προθανάτια τραγική ἐμπειρία.

Ἐρώτηση: Θεωρεῖτε ὅτι ὁ κόσμος καταλαβαίνει τό νόημα τοῦ Πάσχα ἀκόμη κι ἄν δεχτοῦμε ὅτι οἱ Ἐκκλησίες, ἴσως, καί νά γεμίσουν ἀπό πιστούς αὐτές τίς Ἅγιες μέρες;

Ἀπάντηση: Δυστυχῶς, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι παραμένουν στά ἐξωτερικά γεγονότα καί ἤ δέν μποροῦν ἤ δέν θέλουν νά εἰσέλθουν στό ἐσωτερικό τους. Αὐτό γίνεται σέ ὅλα τά θέματα τῆς ζωῆς μας. Ὅλα τά γεγονότα καί τά πράγματα ἀπό τήν φύση τους δέν ἔχουν οὐσιαστικό νόημα, καί εἶναι κατά βάση ἀνόητα, λαμβάνουν ὅμως νόημα ἀπό αὐτό πού θά δώσουμε ἐμεῖς σέ αὐτά. Γιά μερικούς τό Πάσχα εἶναι εὐκαιρία ἀναψυχῆς καί ἐκδρομῶν, γιά ἄλλους εἶναι μιά μορφή διατηρήσεως τῶν ἠθῶν καί τῶν ἐθίμων καί γιά ἄλλους μιά τυπική προσέγγιση καί παρακολούθηση τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν.

Ὅμως, στό βάθος τους ὅλα αὐτά τά γεγονότα ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ἐλευθερία ἀπό διάφορες ἐξαρτήσεις, τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τά τραγικά ὑπαρξιακά ἐρωτήματα πού συνδέονται μέ τίς ἐνοχές, τόν πόνο καί τόν θάνατο, καί γιά μᾶς τούς Χριστιανούς, τά γεγονότα αὐτά γίνονται ἀφορμή γιά μιά στενότερη γνωριμία μέ τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία.

Ἑπομένως, δέν πρέπει ἁπλῶς νά παρακολουθοῦμε τά γεγονότα αὐτά τυπικά, ἀλλά νά τά «μεταφράζουμε» στήν προσωπική μας ζωή καί νά ἐρευνοῦμε τή σημασία πού ἔχουν γιά τήν ὑπαρξιακή μας ἀγωνία. Τό γεγονός εἶναι ὅτι ὑπάρχει ἐλπίδα ζωῆς, μποροῦμε μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ νά δώσουμε νόημα στήν ζωή καί τόν θάνατο. Ἄς μή περνοῦν ὅλες αὐτές οἱ ἑορτές «ἀμετάφραστες» στήν ζωή μας. Οἱ εὐκαιρίες πού μᾶς δίνονται πρέπει νά γίνουν ἀφορμή γιά ποιότητα καί πληρότητα ζωῆς.