Skip to main content

Κύριο ἄρθρο: Περιοδεῖες στὴν Ὁρεινὴ Ναυπακτία

Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

Ἡ Ἱερά Μητρόπολή μας εἶναι μιά πολύ μικρή Μητρόπολη, ἀφοῦ ἀριθμεῖ περίπου 20 μέ 22 χιλιάδες Χριστιανούς - κατοίκους, ἀλλά ὅμως τό Καλοκαίρι τριπλασιάζεται, καί σέ μερικά μέρη πολλαπλασιάζεται. Ἄν ὑπολογίση κανείς ὅτι ὑπάρχουν χωριά στήν ὀρεινή Ναυπακτία στά ὁποῖα ὅλο τόν χειμώνα δέν μένει κανείς, ἤ παραμένει ἕνας ἄνθρωπος, καί τό καλοκαίρι διαμένουν χίλιοι καί χίλιοι πεντακόσιοι ἄνθρωποι, ὅπως π.χ. στό Λιβαδάκι, τότε ἀνταλαμβάνεται ὅτι μποροῦμε νά μιλοῦμε γιά καλοκαιρινή Μητρόπολη.

Συνολικά ὑπάρχουν 63 Κοινότητες - Ἐνορίες - χωριά στήν Ναυπακτία καί 13 Ἐνορίες στήν περιοχή τοῦ Ἁγίου Βλασίου. Ὅμως, τά περισσότερα χωριά κατά τήν διάρκεια τοῦ χειμῶνος εἶναι ἄδεια, ἐνῶ τό καλοκαίρι γεμάτα ἀπό κόσμο.

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ὁλόκληρο τό Καλοκαίρι ἐπισκέπτομαι τά χωριά γιά νά δῶ τούς Χριστιανούς, πού ἔρχονται ἀπό ὅλη τήν Ἑλλάδα καί τό ἐξωτερικό, νά λειτουργήσω στούς Ναούς καί τά ἐξωκκλήσια, νά μιλήσω μαζί τους στίς πλατεῖες καί τά σπίτια, γενικά νά ἔχω μιά ἐπικοινωνία μέ τόν λαό. Ἔτσι, καί ἐφέτος γιά δυόμιση μῆνες, ἀπό τά μέσα Ἰουνίου ἕως τό τέλος Αὐγούστου, περιφερόμουν στά χωριά, μέ δύσκολες πραγματικά συνθῆκες, λειτουργώντας τίς περισσότερες ἡμέρες τῆς Ἑβδομάδας καί ἐπιτελώντας σχεδόν κάθε ἡμέρα τήν ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ καί τῆς Παρακλήσεως μαζί μέ ἐπίκαιρη ὁμιλία, καί στήν συνέχεια ἐπακολουθοῦσαν συζητήσεις στό προαύλιο τῆς Ἐκκλησίας, στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ καί στά σπίτια τῶν Χριστιανῶν. Αὐτές οἱ περιοδεῖες ἔχουν καί μιά ἄλλη πλευρά. Γνωρίσαμε τόν ὀρεινό ὄγκο τῆς Ναυπακτίας, εἴδαμε τίς ὀμορφιές της, καθώς ἐπίσης μάθαμε καί τήν ὀδογραφία, ἀφοῦ εἴδαμε ὅλους τους δύσκολους δασικούς δρόμους καί τά σταυροδρόμια.

Ἀπό τήν περιοδεία μου αὐτή θά ἤθελα νά καταγράψω μερικές ἐντυπώσεις, ἀφ’ ἑνός μέν γιά νά ἀποκτήσουν οἱ ἀναγνῶστες σαφῆ εἰκόνα τῆς περιοχῆς, ἀφ’ ἑτέρου γιά νά βοηθήσουν ὁ καθένας μέ τόν τρόπο του στήν βελτίωση τῶν συνθηκῶν.

Πρῶτον. Ἡ Ὀρεινή Ναυπακτία καί ἡ περιοχή τοῦ Ἁγίου Βλασίου εἶναι δύο περιοχές πολύ ὄμορφες. Ἰδίως ἡ Ὀρεινή Ναυπακτία μπορεῖ νά χαρακτηρισθῆ ὡς Ἐλβετία τῆς Ἑλλάδος. Ψηλά βουνά, πού φθάνουν τά 1.700 μέτρα πνιγμένα στό ἔλατο καί ἄλλα δένδρα ὀμορφαίνουν κυριολεκτικά τήν περιοχή. Πλούσια βλάστηση δημιουργεῖ μιά καταπληκτική ἀτμόσφαιρα. Πρόκειται γιά μιά κυριολεκτική μαγεία. Πολλές φορές παρατήρησα ὅτι ἡ Ὀρεινή Ναυπακτία ἀπό πλευρᾶς μορφολογίας εἶναι κάτι ἐνδιάμεσο μεταξύ τοῦ Πηλίου τοῦ Βόλου καί τῶν Ζαγορίων τῆς Ἠπείρου. Εἶναι κάτι μεταξύ ἀγριάδας καί γλύκας, γι’ αὐτό ἰσορροπεῖ τό πνεῦμα τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἰδανικός τόπος γιά παραθέριση καί διακοπές. Πολλοί Ἕλληνες τώρα τελευταία ἔχουν ἀνακαλύψει τήν Ἄνω Χώρα καί τήν ἐπισκέπτονται. Συντελεῖ, βέβαια, ἐκτός των ἄλλων καί τό καταπληκτικό Ξενοδοχεῖο Κρυστάλ μέ τίς πολλές του διευκολύνσεις πού προσφέρει.

Δεύτερον. Ὅλη αὐτή ἡ ὀμορφιά ἀμαυρώνεται ἀπό τήν ἔλλειψη δρόμων. Τό ὁδικό δίκτυο τῆς Ὀρεινῆς κυρίως Ναυπακτίας σέ μερικά σημεῖα εἶναι ἄθλιο. Ἔτυχε νά διανύσω μέ τό τζίπ μιά ἀπόσταση 8 χιλιομέτρων σχεδόν σέ μία ὥρα, καθώς ἐπίσης δέν ὑπάρχει πουθενά βενζινάδικο, μόνο σέ δύο-τρία μέρη ὁ παντοπώλης τοῦ χωριοῦ διαθέτει ἐλάχιστη βενζίνη, τήν ὁποία προμηθεύεται σέ μπετόνια. Τώρα τελευταία γίνεται μιά μεγάλη προσπάθεια, ἀφοῦ ὁ κ. Ὑφυπουργός τοῦ Ὑπουργείου Χωροταξίας καί Περιβάλλοντος, κ. Βερελής, διαθέτει πολλά χρήματα γιά τήν βελτίωση τοῦ ὁδικοῦ δικτύου.

Τρίτον. Ὅπως ἀνέφερα προηγουμένως, ὅλα τα χωριά γεμίζουν ἀπό ἀνθρώπους κατά τήν διάρκεια τοῦ Καλοκαιριοῦ. Αὐτό τό θεωρῶ πολύ σημαντικό ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς. Δηλαδή, οἱ γονεῖς καί οἱ παπποῦδες φέρνουν τά παιδιά καί τά ἐγγόνια τους στό χωριό, καί ἔτσι τούς δείχνουν ὑπαρξιακά τήν Παράδοση. Εἶναι σημαντικό τό νά συνδέεται κανείς μέ τίς ρίζες τῆς παραδόσεώς του. Μέ τόν τρόπο αὐτό ἀνοίγονται καί λειτουργοῦνται οἱ Ναοί καί τά παρεκκλήσια, ἀκούγονται τά κλαρίνα στίς πλατεῖες τῶν χωριῶν, γιορτάζουν παραδοσιακά ὅλα τα πανηγύρια, κάνουν μνημόσυνα καί τρισάγια στούς τάφους τῶν γονέων καί παππούδων τους, ζοῦν ἔστω καί γιά ἕνα μικρό χρονικό διάστημα στό περιβάλλον πού ἔζησαν οἱ προγόνοι τους καί ροφοῦν τόν ἴδιο ἀέρα. Πολλοί ἐπισκέπτονται τήν Ἱερά Μονή Ἀμπελακιώτισσας, ὅπου εὑρίσκεται ἡ θαυματουργική εἰκόνα τῆς Παναγίας τῆς Ἀμπελακιώτισσας, καί τό εὐλογημένο χέρι τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου Ἐπισκόπου Σμύρνης, πού κάνει πολλά θαύματα. Μέ τόν τρόπο αὐτόν γίνεται μιά μετάγγιση τῆς παραδόσεως ἀπό τήν παλαιά στήν νέα γενιά. Γι’ αὐτό καί πάντοτε στά κηρύγματα ἐπαινοῦσα τήν ἔλευση τῶν ἀνθρώπων κατά τήν διάρκεια τοῦ Καλοκαιριοῦ στά χωριά τους.

Τέταρτον. Παντοῦ γεύθηκα τήν ἀγάπη τῶν κατοίκων, τήν φιλοξενία τους. Σέ μερικά μέρη μετά τήν θεία Λειτουργία στήν πλατεία τοῦ χωριοῦ ἔστρωναν τραπέζι γιά ὅλο τόν κόσμο, στήν διάρκεια τοῦ ὁποίου γίνονταν ἐποικοδομητικές συζητήσεις πάνω σε ποικίλα θέματα, κοινωνικά, οἰκογενειακά, πολιτιστικά, θεολογικά, μερικές φορές καί φιλοσοφικά. Χαιρόμουν πάντα αὐτήν τήν ὡραία ἀτμόσφαιρα, ἀλλά μέ συγκινοῦσε ἀφάνταστα ἡ ἀγάπη τοῦ λαοῦ πρός τήν Ἐκκλησία καί τόν Ἐπίσκοπό του.

Πέμπτον. Ἔβλεπα τήν δραστηριότητα τῶν πολιτιστικῶν Συλλόγων. Καί αὐτό εἶναι ἕνα γνώρισμα τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς, ὅτι ἐπιδιώκουν τήν ἵδρυση συλλόγων, μέ ἄμεσο σκοπό τό ἐνδιαφέρον τους γιά τήν βελτίωση τῶν χωριῶν τους. Ἔτσι, οἱ πολιτιστικοί σύλλογοι τό Καλοκαίρι διοργανώνουν διάφορες ἐκδηλώσεις, ὅπως ἀθλητικούς ἀγῶνες, ἡμερίδες, πανηγύρια κλπ. Ἐφέτος ὁ Πολιτιστικός Σύλλογος τῶν Ἁπανταχοῦ Κεντρικιωτῶν Ναυπακτίας μέ κάλεσε νά μιλήσω σέ ἡμερίδα πού διοργάνωσε στό προαύλιο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ χωριοῦ μέ θέμα: “ὁ αἰώνας πού ἔρχεται καί ἡ συμμετοχή τῆς Ἐκκλησίας μέσα σέ αὐτόν, τόσο μέ τόν ἐπαναπροσδιορισμό τῆς ἀποστολῆς τῶν στελεχῶν της, ὅσο καί μέ τήν μέριμνα γιά τήν ἐπαρκῆ τους ἐπιμόρφωση”. Μετά τήν εἰσήγηση ἔγινε μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα συζήτηση. Διέκρινα τήν ἀγάπη ὅλων των κατοίκων τῶν χωριῶν πρός τήν Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθόδοξη Παράδοση.

Ἕκτον. Μοῦ ἔκανε μεγάλη ἐντύπωση ἡ ἁπλότητα καί ἡ ἀναζήτηση τοῦ λαοῦ. Γέμιζαν οἱ Ἱεροί Ναοί ἀπό τήν παρουσία τῶν πιστῶν πού ἔρχονταν γιά νά δοῦν τόν Ἐπίσκοπο, νά τόν ἀκούσουν νά ζητήσουν τήν εὐλογία του, νά ζητήσουν Ἐφημέριο γιά τό χωριό τους. Κυρίως θά ἤθελα νά σημειώσω δύο περιστατικά πού μου ἔκαναν τεράστια ἐντύπωση.

Τό ἕνα ἀφορᾶ μιά ἁπλή γυναίκα - γριούλα. Ἐρχόταν πρός τό μέρος μου, δέν ἔβλεπε καί καλά καί τήν παρακολουθοῦσα νά ψάχνη δεξιά καί ἀριστερά. Τήν ρώτησα. “Τί θέλεις γιαγιά;” “Τήν εὐλογία σου χαλεύω”, ἀπήντησε. Δηλαδή, γυρεύω - ζητάω. Μοῦ ἔκανε τεράστια ἐντύπωση, μοῦ προξένησε πολλή χαρά τό ὅτι “χάλευε” τήν εὐλογία τοῦ Ἐπισκόπου, πού δίδει τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Τό ἄλλο συνέβη σέ ἕνα χωριό τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας, καί ἔχει σχέση μέ τό προηγούμενο. Ὁ Ἱερεύς μέ παρεκάλεσε νά διαβάσω μιά εὐχή σέ μιά γυναίκα γιά νά εἰσέρχεται στό ἱερό Βῆμα καί νά τό καθαρίζη, λόγω ἐλλείψεως Νεωκόρου. Τήν ὥρα πού τῆς διάβαζα τήν σχετική εὐχή, μπροστά στήν Ὡραία Πύλη ἦλθαν καί μερικές ἄλλες γριοῦλες καί ἔβαλαν τό κεφάλι τούς κάτω ἀπό τό Ὠμοφόριο. Τούς εἶπα ὅτι αὐτή ἡ ἀκολουθία καί εὐχή ἀναφέρεται σέ ἕνα εἰδικό θέμα. Καί τότε μου ἀπάντησαν: “Δέσποτά μου, πονᾶμε καί ἐμεῖς, ὑποφέρουμε, διάβασέ μας μιά εὐχή”. Νόμισαν, δηλαδή, ὅτι διάβαζα μιά εὐχή γιά τήν ἀρρώστια. Μόλις τελείωσα τήν προηγούμενη ἀκολουθία, διάβασα σέ ὅλες τίς γιαγοῦλες τίς εὐχές γιά τίς ἀσθένειες, μέσα σέ βαθειά συγκίνηση, γιατί αἰσθάνθηκα τόν πόνο τοῦ λαοῦ.

Μοῦ ἀρέσουν πολύ οἱ περιοδεῖες στά χωριά, ἔστω καί ἄν εἶναι κουραστικές ὡς πρός τό σῶμα. Καί αὐτό γιατί εἰσέρχομαι μέσα στήν ζωή καί τήν ψυχή τοῦ ὀρθοδόξου λαοῦ, πού πονᾶ καί ὑποφέρει, ἀλλά ἀγαπᾶ πολύ τόν Θεό, τήν Ἐκκλησία καί τούς ἀνθρώπους. Ἀκούω τόν ἦχο τῆς παραδόσεως, αἰσθάνομαι τήν εὐαισθησία τοῦ λαοῦ. Ἀντιλαμβάνομαι ἔτσι ὅτι ἡ θεολογία δέν εἶναι ὑψηλές ἰδέες καί μεγάλα νοήματα, δέν ἔχει σχέση μέ τά σπουδαστήρια καί τήν φόρτιση τοῦ μυαλοῦ μέ γνώσεις, ἀλλά μέ τήν ἴδια τήν ζωή. Αἰσθάνομαι τήν πλήξη νά κλείνεται κανείς σέ ἰδεολογίες καί συστήματα, σέ εὐσεβισμούς καί αὐταρχισμούς, καί νά μήν ἀνοίγεται στήν εὐρυχωρία τῆς ἀληθινῆς ζωῆς.

Εἶναι πράγματι ὄμορφη ἡ Πατρίδα μας, ὄμορφος ὁ λαός, ὄμορφη ἡ παράδοση καί ἡ ζωή πού ζῆ, ὄμορφη ἡ Ναυπακτία καί ἡ περιοχή τοῦ Ἁγίου Βλασίου.

Μέ αὐτές τίς ἁπλές γραμμές δοξάζω τόν Θεό πού μου ἔδωσε τήν δύναμη καί τήν ὑγεία νά περιοδεύσω καί ἐφέτος τά χωριά τῆς Μητροπόλεως, καί εὐχαριστῶ ὅλους ἐκείνους πού μέ δέχθηκαν ὡς ἄγγελο Θεοῦ, ὡς εἰς τύπον καί τόπον τοῦ Χριστοῦ, καί μέ φιλοξένησαν, μέ ἀνέπαυσαν, μέ ἄκουσαν καί ποικιλοτρόπως ἐξεδήλωσαν τήν ἀγάπη τους καί τόν σεβασμό τους. Εὐχαριστῶ καί τούς Ἱερεῖς, ἐν ἐνεργεία καί συνταξιούχους, πού ἐξυπηρετοῦν τούς ἀνθρώπους αὐτούς λειτουργικά καί ποιμαντικά μέσα σέ ποικίλες δυσκολίες καί μέ ἀκολουθοῦσαν στήν περιοδεία. Ἰδιαίτερη μνεία πρέπει νά κάνω στόν π. Κωνσταντῖνο Μάλαινο, Ἀρχιερατικό Ἐπίτροπο Ἁγίου Βλασίου. Αἰσθάνομαι τήν ἀνάγκη νά παρακαλέσω τόν Θεό: “Κύριε, Κύριε, ἐπιβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καί εἶδε καί ἐπισκεψαι τήν ἄμπελον ταύτην καί καταρτισαι αὐτήν ἥν ἐφύτευσεν ἡ δεξιά Σου”.

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

  • Προβολές: 3486