Οὐρανίας Σπανοῦ: Κληρικός γνήσιος, ἀληθινός Καλόγερος

Ὅταν ἕνας ἅγιος μεταφυτεύεται ἀπό τόν παρόντα κόσμο στόν αἰώνιο, τό αἴσθημα πού κυριαρχεῖ στίς καρδιές δέν εἶναι πένθος καί κατήφεια, ἀλλά χαρμολύπη καί ἐλπίδα ἀθανασίας. Καί τοῦτο, γιατί ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, ὅπως μέ τήν ζωή τοῦ ἦταν ἑνωμένος μέ τόν Θεό, ἔτσι καί μέ τόν θάνατό του ἐξακολουθεῖ νά μένη συνδεδεμένος μέ τήν πηγή τῆς ζωῆς καί τῆς ἀθανασίας.

“Θεού γάρ ζῶσιν, πάντες οἱ κατά Θεόν ζήσαντες καν ἐνθένδε ἁπαλλαγώσι” λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

Τά λόγια τοῦ Γρηγορίου εἶναι ὁ πιό ἀκριβής χαρακτηρισμός, πού ἀναφέρεται στήν ζωή τοῦ ἐκδημήσαντος πρός Κύριον π. Ἱεροθέου Κατσάνου.

Ὅλοι οἱ Ναυπάκτιοι τόν γνωρίσαμε σάν λαμπρή φυσιογνωμία. Ἄνθρωπο φωτεινό, κληρικό γνήσιο καί ἄξιό της ἀποστολῆς του. Ἁπλό, ταπεινό, καλωσυνάτο, διακριτικό, καλόκαρδο, φιλάνθρωπο, ἀληθινό καλόγερο, εἰλικρινῆ καί ἀφιλοχρήματο, ὑπομονετικό καί συγχωρητικό, ἄνθρωπο ὑποδειγματικῆς ὑπακοῆς.

Διέθετε πολλή ἀγάπη καί ἐσέβετο τούς πάντας, γι’ αὐτό τόν ἐσέβοντο οἱ πάντες.

Ἡ παρουσία τοῦ ἦταν εὐλογία καί ἕνα σημεῖο τῆς Παρουσίας τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά μας. Στήν πόλη μᾶς ἐργάσθηκε ἀκούραστα, γιά τήν Πνευματική προκοπή ὅλων των Ναυπακτίων.

Εἶναι γνωστό ὅτι μέ τήν καθοδήγησή του λειτούργησαν ὅλα τα ἐδῶ χρόνια του, οἱ Κατασκηνώσεις Θηλέων, τό Οἰκοτροφεῖο, τά Κατηχητικά σχολεῖα ὅλων των βαθμίδων, οἱ κύκλοι Κυριῶν, Κυρίων καί πολλές πνευματικές συγκεντρώσεις καί ἐκδηλώσεις, πού πάρα πολύ βοήθησαν τά παιδιά μας καί ὅλους τους συμπολίτες μας.

Σάν καλός Σαμαρείτης ἔτρεχε σέ πένθη καί κηδεῖες νά συμπαρασταθῆ, νά ἀνακουφίση, νά παρηγορήση, κάνοντας καί δικό του τόν πόνο κάθε ψυχῆς.

Σέ ἀσθενεῖς ἔδιδε πάντα το παρών κι ἀκούραστος καθώς ἦταν, ἔκανε παρακλήσεις, εὐχέλαια, ἐξομολογοῦσε καί ἑτοίμαζε τίς ψυχές γιά τόν οὐρανό.

Σέ χαρές πάντα πρῶτος. Σέ γάμους, σέ γιορτές, σέ ἐπιτυχίες, ἔκανε δική του τήν χαρά τους.

Κάθε οἰκογένεια στήν Ναύπακτο, κάθε Ναυπάκτιος, αἰσθάνεται καί θά αἰσθάνεται ὑποχρεωμένος ἀπό τόν ἐργάτη αὐτόν τῆς Ἐκκλησίας. Ἔζησε τήν κατά Θεόν ζωή καί ὁδήγησε στήν κατά Χριστόν σωτηρία πλῆθος ἀνθρώπων.

Ὑπάρχουν ἄραγε πολλοί τέτοιοι ἄξιοι Κληρικοί πού τιμοῦν τήν Ἱερωσύνη καί ἐργάζονται ταπεινά, ἀθόρυβα καί θετικά, ὄχι γιά τήν προβολή τους, ἀλλά γιά τήν δόξα τοῦ Θεοῦ καί τῆς Ἐκκλησίας;

Ὅλοι μας, ὑποκλινόμενοι πρό τοῦ νωποῦ τάφου τοῦ ἀειμνήστου π. Ἱεροθέου, ἀνάβουμε ταπεινό κερί βαθυτάτου σεβασμοῦ καί εὐγνωμοσύνης, ζητώντας τήν εὐχή του.

Ἅς δέεται ἡ μακαρία ψυχή του στόν Ἅγιο Θεό γιά τήν Ναύπακτό μας.

Οὐρανία Σπανοῦ, Ἐκπαιδευτικός