Skip to main content

Ἀπὸ τὸ Ἁγιολόγιο τοῦ μηνός: Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εὐφημία, 11 Ιουλίου

Πρωτοπρεσβύτερου Π. Γεώργιου Παπαβαρνάβα

Ἁγία Μεγαλομάρτυς Εὐφημία, 11 ΙουλίουΓεννήθηκε στήν Χαλκηδόνα, στά χρόνια του αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (3ος αἰώνας μ. Χ.), τοῦ πιό σκληροῦ διώκτη τῶν Χριστιανῶν. Συνελήφθη καί ὑπέμεινε σκληρά βασανιστήρια, ἀπό τά ὁποῖα σώθηκε μέ τρόπο θαυμαστό. Τέλος παρέδωσε τήν ψυχή στόν Χριστό μετά ἀπό ἕνα μικρό δάγκωμα μιᾶς ἀρκούδας. Μετά τήν κοίμησή της τέλεσε πολλά θαύματα, τό δέ ἱερό Λείψανό της παραμένει ἄφθαρτο καί φυλάσσεται στό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο.

Δύο περίπου αἰῶνες μετά τήν κοίμησή της, τό 451 μ. Χ., ἔδωσε καί πάλι ὁμολογία πίστεως μέ ἕνα θαυμαστό τρόπο. Ἐπικύρωσε τίς ἀποφάσεις τῆς Δ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνεκλήθη στήν Χαλκηδόνα καί κατεδίκασε τήν αἵρεση τῶν Μονοφυσιτῶν, οἱ ὁποῖοι δίδασκαν ὅτι στόν Χριστό, μετά τήν ἕνωση τῶν δύο φύσεων θείας καί ἀνθρωπίνης, ἡ ἀνθρώπινη φύση ἀπορροφήθηκε ἀπό τήν θεία φύση. Οἱ ὅσιοι θεοφόροι Πατέρες πού συνεκρότησαν τήν παραπάνω Οἰκουμενική Σύνοδο κατεδίκασαν τήν αἵρεση καί στήν συνέχεια θεώρησαν καλό νά βεβαιωθοῦν καί μέ ἕνα θαῦμα. Ἔτσι, τοποθέτησαν τόν τόμο μέ τήν Ὀρθόδοξη διδασκαλία, καθώς καί τόν τόμο τῶν αἱρετικῶν στό ἱερό Λείψανο τῆς Μεγαλομάρτυρος, πού φυλασσόταν τότε στήν Χαλκηδόνα, καί στήν συνέχεια σφράγισαν τήν λάρνακα καί προσευχήθηκαν. Μετά ἀπό μερικές ἡμέρες τήν ἄνοιξαν καί ἀντικρυσαν ἕνα πράγματι θαυμαστό θέαμα. Ὁ τόμος τῶν αἱρετικῶν βρέθηκε πεταμένος στά πόδια της, ἐνῶ τόν τόμο μέ τήν ὀρθόδοξη διδασκαλία τόν κρατοῦσε σφιγμένο στήν ἀγκαλιά της. Μέ αὐτό τόν τρόπο ἐπικύρωσε τήν θεοδίδακτη Ὀρθόδοξη πίστη. Τό γεγονός αὐτό, ὅπως ἦταν ἄλλωστε φυσικό, χαροποίησε τούς Ὀρθοδόξους καί καταντρόπιασε τούς κακοδόξους, ὅπως ψάλλουμε καί στό “Ἀπολυτίκιό” της. “Λίαν εὔφρανας τούς Ὀρθόδοξους καί κατήσχυνας τούς κακοδόξους Εὐφημία Χριστοῦ καλλιπάρθενε• τῆς γάρ τετάρτης Συνόδου ἐκύρωσας, ἅ οἱ Πατέρες καλῶς ἐδογμάτισαν”. Αὐτό δείχνει ὅτι οἱ Ἅγιοι εἶναι ζωντανοί καί μετά τήν κοίμησή τους, εἰσακούουν τίς προσευχές καί προστατεύουν ὅσους τούς ἐπικαλοῦνται. Ὅπως ἔδειχναν ζῶντες τήν ἀγάπη τους, τό ἴδιο κάνουν καί μετά τήν κοίμησή τους, ἴσως σέ μεγαλύτερο βαθμό.

Ὁ τρόπος μέ τόν ὁποῖον ἐνήργησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες δείχνει τό ὀρθόδοξο ἦθος. Οἱ ἅγιοι ἔχουν προσωπική ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ καί τῆς ἀποκεκαλυμμένης ἀληθείας καί ὅμως θέτουν τήν ἐμπειρία τούς ὑπ’ ὄψιν ἄλλων ἁγίων, γιά νά λάβουν ἐπιβεβαίωση. Ὅταν ἕνας ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ δέχεται μιά ἀποκάλυψη ἤ ἕνα ὅραμα δέν τό ἀπορρίπτει, ἀλλά οὔτε καί τό πιστεύει. Ζητᾶ τήν γνώμη ἐμπείρου πνευματικοῦ καί ἀκολουθεῖ τήν συμβουλή του. Κάποτε πού ὁ μακαριστός ἁγιορείτης π. Παΐσιος εἶδε σέ ὅραμα τήν ἁγία Εὐφημία δέν πίστεψε ὅτι εἶναι ἡ ἁγία, προτοῦ κάνει “ἐξακρίβωση στοιχείων.” Καί αὐτό διότι ὁ διάβολος μετασχηματίζεται “εἰς ἄγγελον φωτός”, γιά νά μπορέση νά ὁδηγήση στήν πλάνη, ἐάν εἶναι δυνατόν, καί τούς ἐκλεκτούς. Τήν πέρασε ἀπό “σαράντα κύματα” κατά τό κοινῶς λεγόμενο. Τῆς εἶπε νά κάνει τόν σταυρό της, νά ἀπαγγείλη τό σύμβολο τῆς πίστεως, νά ὁμολογήση τήν Ἁγία Τριάδα, νά κάνη μετάνοιες καί νά ἀσπαστῆ τίς εἰκόνες κ.λ.π. Καί ὅταν βεβαιώθηκε πλήρως ὅτι εἶναι ὄντως ἡ ἁγία, τότε συνομίλησε μαζί της καί δέχθηκε νά ἀκούση αὐτά πού ἦλθε νά τοῦ πῆ.

Ὑπάρχουν καί σήμερα κάποιοι πού ἰσχυρίζονται ὅτι βλέπουν τόν Θεό, τήν Παναγία καί τούς ἁγίους καί συνομιλοῦν μαζί τους. Παρουσιάζονται μάλιστα καί στά μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως, ὅπου τσακώνονται, θυμώνουν καί τά βάζουν μέ ὅποιον ἀμφισβητεῖ τό ὅραμά τους. Μάλιστα πρίν μερικές ἡμέρες γίναμε μάρτυρες ἑνός τέτοιου γογενότος, τό ὁποῖο πρόβαλαν τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης. Κάποιος, πού ἰσχυριζόταν ὅτι εἶδε τόν Θεό, καί ἄρα ἦταν θεοπτης, μέσα στόν κατάμεστο Ἱερό Ναό, σέ ὥρα Ἀκολουθίας, καί σέ ἔξαλλη κατάσταση ὡς ταῦρος μαινόμενος, ἐπιτέθηκε φραστικά ἐναντίον τοῦ ἐπιχωρίου Μητροπολίτη, τήν ὥρα πού ἐκεῖνος ἔκανε κήρυγμα. Καί γεννᾶται τό ἐρώτημα. Εἶναι δυνατόν ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος νά εἶδε τόν Θεό καί νά εἶχε μέσα του τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;” Ὁ Θεός νά μᾶς φυλάγη ἀπό τέτοιες πλάνες.

Αὐτός πού στήν πραγματικότητα δέχεται μιά ἀποκάλυψη δέν σπεύδει νά τήν φανερώση, δέν κομπάζει, δέν εἶναι ἐριστικός, ἀντίθετα εἶναι ταπεινός, σεμνός καί φροντίζει νά κρύβεται ἀπό τά μάτια τοῦ κόσμου. Τήν φανερώνει μόνο, μέ πολλή ταπείνωση, σέ κάποιο διακριτικό Πνευματικό καί εἶναι ἕτοιμος νά δεχθῆ τήν συμβουλή του. Ἡ Ἐκκλησία διδάσκει, ὅτι ἐκεῖνος πού δέν “παίρνει ἀπό λόγια”, δέν ταπειώνεται, ἀλλά ἐπιμένει στό θέλημά του γεμάτος ἀλαζονεία καί θυμό, εἶναι πλανεμένος. Καί γι’ αὐτόν ἰσχύει λόγος τῆς ἁγίας Γραφῆς, πού διδάσκει ὅτι ὅποιος δέν καταλαβαίνει ἀπό προτροπές καί νουθεσίες, νά παραπέμπεται στήν Ἐκκλησία. “Εάν δέ καί τῆς Ἐκκλησίας (τοῦ Ἱερέως καί στήν συνέχεια καί τοῦ Ἐπισκόπου) παρακούση, ἔστω σοί ὥσπερ ὁ ἐθνικός καί ὁ τελώνης”, δηλαδή νά μήν ἔχης μαζί του καμία πνευματική ἐπικοινωνία.

Μετά τό μεγάλο θαῦμα τῆς ἁγίας Εὐφημίας, πού κατέδειξε περίτρανα ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ μόνη ἀληθινή, θά περίμενε κανείς ὅτι οἱ αἱρετικοί θά μετανοοῦσαν, θά ἀποκήρυτταν τήν πλάνη τους καί θά ἐπέστρεφαν στούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας. Δυστυχῶς, δέν ἔγινε κάτι τέτοιο ἀπό τούς περισσοτέρους, ἀφοῦ ἔπασχαν ἀπό τήν πολύ βαρειά ἀσθένεια πού λέγεται ἀλαζονεία, ὑπερηφάνεια καί ἡ ὁποία δέν ἐπιτρέπει στόν κάτοχό της νά ἀνανήψη καί νά μετανοήση. Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι πράγματι ἡ μεγαλύτερη πνευματική ἀσθένεια, ἡ ὁποία, δυστυχῶς, θεραπεύεται πολύ δύσκολα. Ὁ φορέας αὐτῆς τῆς ἀρρώστειας ἀποτελεῖ πηγή ἀνωμαλίας καί γιά τό εὐρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Ὁ Θεός νά μᾶς χαρίζη σύνεση μέ τίς πρεσβεῖες τῶν ἁγίων. Καί συνετός κατά τήν διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι “ὁ συμβουλῆς ἀνεχόμενος καί μάλιστα πνευματικοῦ πατρός κατά Θεόν συμβουλεύοντος” (ὅσιος Θαλάσσιος).

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ

  • Προβολές: 2993