Skip to main content

Νησίδες Ὀρθοδοξίας - εἰδήσεις ἀπό τὸ διαδίκτυο καὶ σχόλια

Μιά πολύ ἐνδιαφέρουσα ἐπιστολή λάβαμε στήν ἠλεκτρονική ἀλληλογραφία τῆς σελίδος Romanity. Ἡ ἐπιστολή αὐτή θίγει πολλά θέματα, τά ὁποῖα ὑπό ἄλλες συνθῆκες θά μποροῦσαν νά ἀποτελέσουν τό καθένα ξεχωριστά θέμα μιᾶς ὁλόκληρης θεολογικῆς μελέτης. Καί ἐδῶ βρίσκεται ἡ ἀξία τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς, στό ὅτι ἀποδεικνύει πῶς ἡ θεολογία εἶναι ζωή, βίωμα καί ὄχι στοχασμοί, εἶναι μιά πονεμένη διήγηση τοῦ βίου, καί ὄχι μιά ἡδυπαθής διανόηση περί ἐννοιῶν καί κατηγοριῶν.

Ὁ ἀποστολέας της, Σεραφείμ ἅ. α., εἶναι ἕνας ἀδελφός μας Ὀρθόδοξος, “χαμένος” σέ ἕνα νησί τοῦ Εἰρηνικοῦ Ὠκεανοῦ, στήν μακρινή Μικρονησία. Εἶναι ὁ μόνος Ὀρθόδοξος στό νησί, ἐνῶ ὁ πνευματικός του φίλος καί ἀδελφός, μέ τόν ὁποῖο βαπτίσθηκαν μαζί, ζῆ σέ ἕνα διπλανό νησί. Ἡ ἐνορία στήν ὁποία βαπτίσθηκαν ἀπέχει πλέον 2.000 μίλια! Ἀποτελεῖ, δηλαδή, ὁ Σεραφείμ μιά προσωπική “μικρό-νησίδα” Ὀρθοδοξίας μέσα στήν θάλασσα τῶν ἀλλοθρήσκων, πού διαβιοῦν στήν Μικρονησία, μέσα στήν ἀπέραντη θάλασσα τοῦ Εἰρηνικοῦ.

Ἴσως δέν θά ἔπρεπε, ἀλλ’ ὅμως θά μποῦμε στόν πειρασμό νά ὑπογραμμίσουμε μερικά ἀπό τά σημαντικά κατά τήν γνώμη μᾶς σημεῖα τῆς ἐπιστολῆς αὐτῆς, ἡ ὁποία θά μιλήση μόνη της στήν καρδιά κάθε πιστοῦ.

1. Μεγάλωσε σέ περιβάλλον Βαπτιστῶν, καί γιά πολλά χρόνια ἦταν ἕνας “χαρισματικός ἄνθρωπος τοῦ Ἰησοῦ”.

2. Μεταστράφηκε στήν Ὀρθοδοξία, γιατί πιστεύει ὅτι μέσα στήν καρδιά τῆς “φυλάσσεται ἡ πληρότητα τοῦ θησαυροῦ τοῦ Ἰησού”, γιατί πιστεύει ὅτι σ’ αὐτή ζῆ ἡ παράδοση τῶν Ἀποστόλων, ἡ ὁποία ἔχει διασωθῆ μέχρι τίς ἡμέρες μᾶς μέσω τῶν “ζωντανῶν φώτων”, τῶν ἁγίων –“φυλάχθηκε ὁ ἅγιος θησαυρός γιά τήν ὁποιαδήποτε προσκυνήτρια ἀναζητοῦσα ψυχή πού ὁ Κύριος ὁδηγεῖ στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας”. Σέ ἄλλο σημεῖο ὁμολογεῖ: “ὥσπου διάβασα γιά τήν Ὀρθοδοξία, γνώρισα τούς βίους τῶν ἁγίων καί βλέποντας πῶς στήν Ὀρθοδοξία αὐτή ἡ παράδοση ζοῦσε σέ μεγάλο ἤ σέ μικρό βαθμό, γενεά πρός γενεά, ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων μέχρι σήμερα, ἕλιωσε τήν καρδιά μου ξανά”, καί “ἔτσι ἦλθα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν πίστη τῶν Ἀποστόλων”. Καί αὐτό εἶναι βασικό, γιατί τό θέμα τῆς ἀδιάλειπτης ἐκκλησιαστικῆς παραδόσεως ἀποτελεῖ κριτήριο διαφοροποίησης καί διάκρισης τῶν Πεντηκοστιανῶν καί τῶν διαφόρων Χαρισματικῶν Κινημάτων ἀπό τήν Ἐκκλησία.

3. Ἄν καί βρίσκεται στήν ἀντίπερα ἄκρη τῆς ὑδρογείου, διαθέτει τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῶν Ρωμηῶν, τό φιλότιμο καί τήν πηγαία εὐγένεια. Εἶναι συγκλονιστικά τα γραφόμενά του, γραφόμενα ἑνός πιστοῦ πού ἔχει ἀναγκαστικά τόσες ἐξωτερικές δυσκολίες καί ἐλλείψεις, καί θά μποροῦσε ἄνετα νά δικαιολογήση τόν ἑαυτό του, πλήν ὅμως ὁμολογεῖ: “οἱ “ἰδιώτες” συγκρινόμενοι μέ ἐμένα, ἀκόμα καί στά ὅρια ἑνός ἀγραμμάτου πιστοῦ χωρικοῦ, οἱ ἰδιῶτες λάμπουν σάν πόλεις ἐπάνω ὅρους κειμένες”, καί “ξέρω ἀκόμα καί ἄν σταθῶ γιά κρίση, Ἐσύ δέν θά μέ μισήσεις, καί ἔτσι δέν μπορῶ νά βρῶ τόν φόβο, μόνον ἕναν πόνο πῶς ἕνας τέτοιος εὐγενής καί γεναιόδωρος Κύριος ἔχει ἕναν τέτοιο ἄπιστο καί τεμπέλη δοῦλο. Προσεύχομαι νά βρῆ ἕναν τρόπο (ὁ Κύριος) στό τέλος ὥστε νά ἔχη ἀπό μένα ὅ,τι Ἐκεῖνος θέλει στήν Βασιλεία Του, ὄχι ἐπειδή ἀξίζω εἴτε ἔλεος εἴτε σκέψη, ἀλλά ἐπειδή θά εἶναι ἕνα αἶσχος νά χαθῆ ἡ Ἀγάπη Του γιά μένα ἄδικα”. Ὁ τρόπος δέ πού ἀπευθύνεται στόν παραλήπτη φανερώνει μιά εὐαίσθητη καί εὐγενική καρδιά: “Παρακαλῶ συγχωρέστε μου τήν εἰσβολή στόν ἐλεύθερο χρόνο σας... Καταλαβαίνω ὅτι εἶμαι ἕνας ξένος εἰσβολέας ἀπρόσκλητος στόν χρόνο σας... εἴσαστε ἀπολύτως ἐλεύθερος νά ἀγνοήσετε αὐτό τό μήνυμα”.

4. Ἡ Ὀρθοδοξία γι’ αὐτόν δέν σημαίνει λύση γήινων προβλημάτων, πολύ δέ περισσότερο δέν σημαίνει μιά κατάσταση εὐδαιμονίας, σωματικῆς εἴτε ψυχικῆς, οὔτε ἀκόμη ἕναν χῶρο προσφορᾶς ἐμπειριῶν καί δώρων, ἴσως καί πνευματικῶν, ἀλλά, καθώς τό βλέπει στούς βίους τῶν ἁγίων καί τό λαχταρά, “εἶναι ἡ ζωή τῆς ὑπέρτατης ἀγάπης σέ ἕνωση μέ τόν Θεό, πού ξεπερνάει τά δῶρα καί τίς κατηγορίες τῶν δώρων”. Ἡ Ἐκκλησία γι’ αὐτόν ἀποτελεῖ ἕναν χῶρο πρό παντός κοινωνίας πρόσωπο πρός πρόσωπο μέ τόν Κύριο. Γράφει χαρακτηριστικά: “Καί ξέρω πῶς ἡ πληρότητα αὐτῶν τῶν πραγμάτων βρίσκεται στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας. Καί γνωρίζω πῶς δέν εἶναι αἰσθήσεις καί νέες ἐμπειρίες πού ἀναζητάω, ἀλλά μᾶλλον στήν Ὀρθοδοξία θέλω νά βρῶ τό μέρος, ὅπου θά βρεθῶ πρόσωπο πρός πρόσωπο, ἤ τουλάχιστον συνεχῆ καρδία πρός καρδία ἐπικοινωνία μέ τόν Κύριο”. Γνωρίζει ὅμως πῶς αὐτή ἡ κοινωνία προϋποθέτει θεραπεία: “Ἐάν μπορέσω νά βρῶ μερικές καλές ἀπαντήσεις στίς ἐρωτήσεις μου, τότε αὐτές οἱ ἀπαντήσεις θά εἶναι διαθέσιμες καί γιά ἄλλους καί δέν θά ξεκινήσουν γιά ἄλλες “ὀρθοδοξες” θεολογίες, ὅπως τό κίνημα τῶν Reformers στόν Καλβινισμό, ἤ τῆς “Ρωμαϊκῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας” πού τελικά δέν ἔχουν ὅ,τι χρειάζεται γιά νά τούς θεραπεύση καί νά ἐκπληρώση τήν ὑπόσχεση τῆς γνησίας κοινωνίας,...”

5. Θεμελιώδης εἶναι γιά τόν ἀδελφό μας Σεραφείμ, ἡ σημασία τῶν ἁγίων γιά τήν Ἐκκλησία. Στήν συνέχεια τῆς παραπάνω φράσεώς του γράφει: “Ξέρω πῶς αὐτό τό μέρος ὑπάρχει. Αὐτή ἡ ὕπαρξη τῶν Ἁγίων εἶναι ἀπόδειξη πῶς ὑπάρχει”. Καί σέ ἄλλα σημεῖα: “Ὅταν διαβάζω γιά τούς ἁγίους, ὅπως τούς Πατέρες τῆς ἐρήμου ἤ τόν Ἅγιο Σεραφείμ τοῦ Σαρώφ,... Καί ἦταν αὐτή ἡ ὕπαρξη αὐτῶν τῶν ζωντανῶν φώτων διαμέσου τῆς ἱστορίας πού μέ ἔπεισε ὅτι ἡ πληρότητα τοῦ θησαυροῦ τοῦ Κυρίου συνετηρεῖτο στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας”, καί “ὥσπου διάβασα γιά τήν Ὀρθοδοξία, γνώρισα τούς βίους τῶν ἁγίων καί βλέποντας πῶς στήν Ὀρθοδοξία αὐτή ἡ παράδοση ζοῦσε σέ μεγάλο ἤ σέ μικρό βαθμό, γενεά πρός γενεά, ἀπό τήν ἐποχή τῶν Ἀποστόλων μέχρι σήμερα, ἕλιωσε τήν καρδιά μου ξανά”.

6. Ὁ ἀδελφός μας Σεραφείμ διατυπώνει μιά γνώμη, ἡ ὁποία προκαλεῖ σύγκρυο ἀγωνίας σέ κάθε Ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί σέ κάθε Χριστιανό, μέλος τῆς Ἐκκλησίας μας, στόν βαθμό πού αἰσθάνεται ὑπεύθυνος ἀπέναντι στήν ζωηφόρο διαδικασία τῆς παράδοσης καί τῆς μαθητείας: “Ἦταν ἄσχετο μετά ἀπό αὐτό νά σημειώσω ὅτι ὁ ἅγιος θησαυρός ἦταν μερικές φορές φυλαγμένος σέ τόσο γήϊνα σκεύη. Τό σημαντικό ἦταν πῶς φυλάχθηκε, καί φυλάχθηκε γιά τήν ὁποιαδήποτε προσκυνήτρια ἀναζητοῦσα ψυχή πού ὁ Κύριος ὁδηγεῖ στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας τού”. Μιά θεολογική, ὁμολογιακή πρόταση γεμάτη δύναμη καί ἐνέργεια, μιά ὁμολογία πού σκορπίζει παρηγοριά, ἀλλά καί ἀγωνία μήπως δέν φανοῦμε ἄξιοί της ζωηφόρου παραδόσεώς μας καί γεμίσουμε τά ὀρθόδοξα σχήματα μέ ἀνορθόδοξο πνεῦμα. Τί εὐθύνη μήπως δέν μεταφέρουμε ὀρθά στίς μέλλουσες “ἀναζητούσες” ψυχές τήν διδασκαλία καί τήν ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας! Ἄλλωστε, ὅπως σημειώνει ὁ ἀδελφός μας Σεραφείμ: “Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή τόσων λίγων γνησίων πνευματικῶν πατέρων καί τόσων λίγων ἀξίων μαθητῶν. Εἴμαστε σέ μία ἐποχή διψασμένων τρεκλιζόντων νεοφύτων καί δέν μποροῦμε νά καταλάβουμε οὔτε πότε θά ποῦμε τό “ἀμήν”, ἐκτός καί ἄν μᾶς ὑποδειχθῆ σέ μιά τυπωμένη σελίδα”.

7. Γιά τόν Σεραφείμ ἡ περιπλάνηση στό διαδίκτυο δέν ἀποτελεῖ ἱκανοποίηση περιέργειας, ἤ εὐκαιρία γιά πληροφόρηση. Γράφει: “Ἔτσι, ἐπισκέφθηκα τήν ἰστοσελίδα σᾶς προσπαθώντας νά μάθω, προσπαθώντας νά μεγαλώσω,... Θέλω νά βρῶ τό μέρος ὅπου θά βρεθῶ πρόσωπο πρός πρόσωπο, ἤ τουλάχιστον συνεχῆ καρδία πρός καρδία ἐπικοινωνία μέ τόν Κύριο. Ξέρω πῶς αὐτό τό μέρος ὑπάρχει. Αὐτή ἡ ὕπαρξη τῶν Ἁγίων εἶναι ἀπόδειξη πῶς ὑπάρχει. Ἁπλά θέλω κάποια ἔνδειξή του πῶς θά πάω ἐκεῖ...”.

8. Ὁ ἀδελφός μας Σεραφείμ ἔχει ζήσει χρόνια πολλά ἀναζητώντας καί ἔχει ἀποκτήσει πείρα πολλῶν λανθασμένων καταστάσεων. Ἔχει ἀποβάλει ἀπό πάνω τήν πνευματική ἀφέλεια, τήν ὁποία δυστυχῶς πολλές φορές ἐπιθυμοῦμε νά ἔχουμε, προκειμένου νά μένουμε στάσιμοι καί νά μήν κουραζόμαστε στήν πνευματική μας ζωή: “Θέλω νά ξέρω τί σημαίνει νά συμμετέχης στήν Λειτουργία καί νά τήν παρακαλουθῆς. Νά τήν κατανοῆς ὄχι μέ τήν διάνοια ἀλλά μέ τήν καρδιά. Ἀλλά ξέρω πῶς δέν μπορεῖς πλέον νά ἐμπιστεύεσαι ὅτι νοιώθεις, γιατί ξέρω πόσο εὔκολα μπορεῖς νά διολισθήσης σέ μιά παλίρροια “εὐσεβοῦς φαντασίας”. Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή τόσων λίγων γνησίων πνευματικῶν πατέρων καί τόσων λίγων ἀξίων μαθητών”.

9. Ὁ Σεραφείμ, συντονιζόμενος καί σέ αὐτό τό σημεῖο μέ τήν παράδοσή μας, παρακαλεῖ μέσα σ’ ὅλην τήν ἀγωνία του, γιά εὐχές, γιά τούς κεκοιμημένους καί γιά τούς ζωντανούς: “Θά ἤθελα μόνο νά μᾶς θυμάστε τούς Ὀρθοδόξους προσκυνητές τῶν νησιῶν τῆς Βορείας Μαριάνας σέ τουλάχιστον μιά ἀπό τίς προσευχές σας...”.

Ἀρχιμ. Κ.Ε.Γ. - Γ.Ε.Γ.

  • Προβολές: 2557