Skip to main content

Πασχαλινά κεραμίδια

Πασχαλινά κεραμίδια

Ὡς ἐφημέριος ὁ παπα-Δημήτρης ζοῦσε τὰ προβλήματα τῶν ἐνοριτῶν του. Συμμετεῖχε στὶς χαρές, κυρίως ὅμως στὶς λῦπες καὶ τὶς ἀνησυχίες τους. Συνέπασχε μαζὶ μὲ τοὺς ἐνορῖτες του σὲ κάθε πρόβλημα ἢ δυσκολία τῆς καθημερινότητάς τους. Ἰδιαίτερα μάλιστα χαιρόταν, ὅταν ἔκανε ἁγιασμὸ στὸν "θεμέλιο λίθο" γιὰ τὴν ἀνέγερση σπιτιοῦ. Γνωρίζοντας ἄλλωστε τὶς δυσκολίες ποὺ εἶχε ἐκεῖνα τὰ χρόνια τὸ χτίσιμο οἰκοδομῆς, ξεσήκωνε τοὺς ἐνορῖτες, γιὰ νὰ βοηθήσουν κι αὐτοὶ μὲ κάθε τρόπο τὴν ὁλοκλήρωση τῆς προσπάθειας τῶν συγχωριανῶν τους. Ἐνθυμοῦνται οἱ παλαιότεροι πῶς πολλὲς φορὲς μὲ τὴν προτροπὴ τοῦ παπα-Δημήτρη "δούλευε ὅλο τὸ χωριὸ" σὲ μιὰ οἰκοδομή, γιὰ νὰ τὴν χτίσουν γρηγορότερα.

Ὅταν ἐκεῖνα τὰ χρόνια ξεκίνησε ὁ κυρ-Παντελὴς νὰ χτίση ἕνα μικρὸ σπιτάκι γιὰ τὸν πρωτότοκο γιό του, ὅλα κυλοῦσαν φυσιολογικά. Ἄρχισαν τὰ θεμέλια καὶ τὸ χτίσιμο πρὶν μπὴ τὸ καλοκαίρι, καὶ ἤδη σὲ σύντομο χρόνο εἶχαν φτάσει στὴ σκεπή. Ἤθελαν νὰ σκεπάσουν τὸ σπίτι πρὶν προλάβη ὁ χειμῶνας. Σταμάτησαν ὅμως οἱ ἐργασίες, γιατί δὲν ὑπῆρχαν χρήματα νὰ ἀγοραστοῦν τὰ κεραμίδια.

Τὴ λύση ὅμως τὴν ἔδωσε ἡ κυρα-Πολυξένη. Μιὰ εὐκατάστατη ἐνορίτισσα, ποὺ ἂν καὶ εἶχε χάσει νωρὶς τὸν σύζυγό της, δὲν ἀντιμετώπιζε οἰκονομικὰ προβλήματα. Διαποτισμένη καὶ αὐτὴ ἀπὸ τὸ πνεῦμα συμπαράστασης καὶ ἀλληλοβοήθειας τῶν ἐνοριτῶν ποὺ ἐπικρατοῦσε στὴν ἐνορία, παρεχώρησε στὸν κυρ-Παντελῆ τὰ κεραμίδια, ποὺ σκέπαζαν ἕνα παλιὸ ποιμνιοστάσιό της ἔξω ἀπὸ τὸ χωριό. Ὅταν πῆγε ὁ γιὸς τοῦ κυρ- Παντελῆ μὲ τοὺς φίλους του νὰ πάρουν τὰ κεραμίδια εἶδε πῶς μέσα ὑπῆρχαν καὶ ἄλλα καινούργια. Γνώριζε ὅτι ἡ κυρα-Πολυξένη εἶχε ὑποδείξει νὰ πάρουν τὰ παλιά, ποὺ ἦταν τοποθετημένα στὴν σκεπὴ τῆς στάνης, ἀλλὰ αὐτὸς πῆρε τὰ καινούρια. Σὲ λίγες μέρες τὰ εἶχαν τοποθετήσει στὴ σκεπὴ τοῦ σπιτιοῦ του κυρ-Παντελῆ, ποὺ χαιρόταν μὲ τὸν γιὸ τοῦ ἀφοῦ εἶχε γίνει ἡ δουλειά τους.

Βλέποντας ἡ κυρα-Πολυξένη τὴν παραβίαση τῆς καλῆς θελήσεώς της πείσμωσε. "Καὶ μὲ τὸ δίκηο της...Έκανε αὐτὴ τὸ καλό, ἀλλὰ οἱ ἄλλοι τὴν κορόϊδεψαν...", ἔλεγαν οἱ συγχωριανοί. Ἦταν τόσο μεγάλος ὁ θυμός της, ποὺ ἂν καὶ τὴν πλησίασαν πολλὲς φορὲς πατέρας καὶ γιὸς ζητῶντας συγγνώμη, αὐτὴ δὲν ἔλεγε νὰ μιλήση. Ὅσο ἔβλεπε τὰ κατακόκκινα κεραμίδια στὴν σκεπὴ τοῦ σπιτιοῦ, τόσο ἄναβε μέσα της καὶ δὲν ἔλεγε οὔτε τὴν "καλημέρα τοῦ Θεοῦ".

Πρὶν συμπληρωθῇ ὁ χρόνος, εἶχε τελειώσει πλέον τὸ χτίσιμο τοῦ σπιτιοῦ. Ὁ κυρ-Παντελὴς ὅμως καὶ ὁ γιός του δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ χαροῦν. Ἡ στάση της κυρα-Πολυξένης τοὺς πίκραινε πολύ. Ἀναγνώριζαν καὶ οἱ δύο πῶς εἶχε τὸ δίκηο μὲ τὸ μέρος της καὶ ὑπόσχονταν πῶς σύντομα θὰ τῆς ἀγόραζαν τὰ κεραμίδια καὶ γι' αὐτὸ παρακαλοῦσαν νὰ "ἔχουν μιὰ καλημέρα". Ἤθελαν νὰ κάνουν τὸν ἁγιασμὸ πρὶν μποῦν μέσα νὰ τὸ κατοικήσουν. Ἔτσι τὸ Σάββατο τοῦ Λαζάρου κάλεσαν τὸν παπα-Δημήτρη, ποὺ διάβασε τὸν ἁγιασμὸ στὴν νεόκτιστη οἰκοδομή. Ὅλοι οἱ ἐνορῖτες ἦταν ἐκεῖ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κυρα-Πολυξένη....

Ἐπιστρέφοντας στὸ σπίτι του ὁ παπα-Δημήτρης πέρασε μπροστὰ ἀπὸ τὴν αὐλή της κυρα-Πολυξένης, ποὺ ἄσπριζε τὰ σκαλιὰ τοῦ σπιτιοῦ της καὶ τὶς μικρὲς πέτρες στὰ παρτέρια τοῦ κήπου της. Μόλις εἶδε τὸν παπα-Δημήτρη, σταμάτησε τὴν ἐργασία της καὶ τὸν προσκάλεσε στὸ σπιτικό της, γιὰ νὰ δὴ τὶς "πασχαλιάτικες ἑτοιμασίες της". Ἂν καὶ βιαζόταν ὁ παπα-Δημήτρης μπῆκε στὸν αὐλόγυρο τοῦ σπιτιοῦ της μαζὶ μὲ τὸν ἐγγονό του. Θαύμασε τὴν καθαριότητα μιὰ καὶ ὅλα ἦταν λαμπερὰ κιαὶ πεντακάθαρα, ἀλλὰ παρατήρησε λέγοντας: "Ὅλα καλὰ εἶναι ἔξω· μέσα ὅμως....". Μὲ περισσὴ περηφάνεια καὶ ἐπιμονὴ ἡ κυρα-Πολυξένη τὸν προσκαλοῦσε: "Ἐλάτε νὰ σᾶς προσφέρω πορτοκάλι γλυκὸ· μέσα εἶναι πιὸ καθαρά!" Ὁ παπα-Δημήτρης δὲν προχώρησε, ἀλλὰ ὑπενθύμισε στὴν κυρα-Πολυξένη πῶς καλὴ εἶναι ἡ καθαριότητα τοῦ σπιτιοῦ προέχει ὅμως "ἡ καθαριότητα τῆς ψυχῆς μας". Ἡ κυρα-Πολυξένη ἔδειχνε ἀμήχανη. Κάτι θέλησε νὰ πῇ, μᾶλλον νὰ δικαιολογηθῇ. Ὁ παπα-Δημήτρης τὴν πρόλαβε καὶ εἶπε: "Εἶναι κρῖμα γιὰ μερικὰ κεραμίδια νὰ χαλᾶμε τὶς καρδιές μας. Ἡ καλύτερη προετοιμασία γιὰ τὸ Πάσχα εἶναι νὰ συγχωρέσουμε τοὺς ἀδελφούς μας". Ἡ κυρα-Πολυξένη κούνησε ἀργὰ τὸ κεφάλι της καὶ φαινόταν νὰ συμφωνῇ μὲ τὰ λόγια του παπα-Δημήτρη.

Τὴν Τρίτη μέρα τοῦ Πάσχα, στὴν αὐλὴ τοῦ καινούριου σπιτιοῦ, συγγενεῖς καὶ φίλοι του κυρ-Παντελῆ γιόρταζαν λίγο καθυστερημένα τὰ ἐγκαίνια. Ἄλλωστε δὲν θὰ μποροῦσε νὰ γλιτώση τὰ σουβλιστὰ ἀρνιά, ἐπειδὴ εἶχε κάνει τὸν ἁγιασμὸ σὲ μέρα νηστείας. Τώρα εἶχε ἕναν ἄκόμή λόγο, τὸν πιὸ σημαντικό, νὰ γιορτάζη. Ἦταν πλέον ἀνάμεσά τους καὶ ἡ κυρα-Πολυξένη. Ὅλο τὸ χωριὸ ἐξάλλου γνώριζε ὅτι ἡ κυρα-Πολυξένη τὴν Κυριακὴ τῶν Βαΐων πῆγε στὸ σπίτι του κυρ-Παντελῆ καὶ τοὺς εὐχήθηκε καλορρίζικο τὸ σπιτικό, ἔδωσε τὴν συγχώρεση καὶ τὸ δῶρο της...Τα καινούρια κεραμίδια, ποὺ δὲν τὰ ἤθελε πλέον...

Ι.Α.Τσ.

  • Προβολές: 2430