Skip to main content

Νεώτερη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία της Ναυπάκτου μέσα ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ Ἀρχιμ. π. Ἀρσενίου Κομπούγια (Β)

Ἡ κλήση τοῦ Ναυπακτίας Χριστοφόρου πρὸς τὸν π. Ἀρσένιο

Ὁ π. Ἀρσένιος (τότε Αὐγουστῖνος μοναχὸς) τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1939 παρουσιάσθηκε στὸν στρατὸ καὶ κατετάγη στὸ σύνταγμα Εὐζώνων στὸ Μεσολόγγι.

Κατὰ τὴν διαμονή του στὸ Μεσολόγγι γνώρισε τὸν Μητροπολίτη Ἀκαρνανίας Ἰερόθεο, τὸν Αὐγουστῖνο Καντιώτη (τὸν μετέπειτα Μητροπολίτη Φλωρίνης) ὡς Διάκονο-Πρωτοσύγκελλο, τὸν Κωνσταντῖνο Ποῦλο (τὸν μετέπειτα Μητροπολίτη Διδυμοτείχου) ὡς γραμματέα τῆς Μητροπόλεως, τὸν Δημήτριο Ποῦλο (τὸν μετέπειτα Καλλίνικο Μητροπολίτη Ἐδέσσης) ὡς πρωτοετῆ φοιτητὴ Θεολογικῆς Σχολῆς Ἀθηνῶν, τὸν Γεώργιο Ἀλεξανδρόπουλο (τὸν μετέπειτα Χριστοφόρο Μητροπολίτη Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας) ὡς Θεολόγο Καθηγητῆ καὶ λαϊκὸ Ἱεροκήρυκα, τὸν Ἠλία Νικολάου (τὸν μετέπειτα Ἀμβρόσιο Μητροπολίτη Ἐλευθερουπόλεως) ὡς συνάδελφο στὸν στρατό. Μάλιστα διηγεῖται ὅτι ὁ π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης μὲ τὴν ὀξυδέρκειά του ἔλεγε στὸν μοναχὸ Αὐγουστῖνο (π. Ἀρσένιο) καὶ στὸν Ἠλία: "Τὸν Ἠλία τὸν βλέπω Δεσπότη μιὰν ἡμέρα· τὸν Αὐγουστῖνο τὸν βλέπω ἀσκητὴ νὰ προσεύχεται γιὰ μᾶς". Καὶ μᾶλλον δὲν ἔκανε λάθος, ἀφοῦ ὁ Ἠλίας ἔγινε ἀργότερα Μητροπολίτης Ἐλευθερουπόλεως, ἐνῷ ὁ π. Ἀρσένιος ἔγινε Ἱερομόναχος καὶ ἵδρυσε τὸ Ἡσυχαστήριο τῆς Παναγίας της Γοργοεπηκόου στὴν Ναύπακτο.

Ὅπως γράψαμε στὸ προηγούμενο τεῦχος τῆς Ε.Π., ὁ π. Ἀρσένιος τελικὰ χειροτονήθηκε Διάκονος στὴν Ἀθήνα ἀπὸ τὸν Ἀλεξανδρουπόλεως Ἰωακείμ, καὶ ἐκεῖ συνάντησε ὡς Πρωτοσύγκελλο τοῦ Ἀθηνῶν Δαμασκηνοῦ, τοῦ ἐκ Δορβιτσᾶς, τὸν Χριστοφόρο Ἀλεξανδρόπουλο.

Ὁ Χριστοφόρος, ὅταν μετὰ ἀπὸ λίγο ἐξελέγη Μητροπολίτης Ναυπάκτου, ἀνεζήτησε στελέχη γιὰ νὰ τὸν βοηθήσουν στὸ ἔργο του. Ἔτσι ἀπέστειλε τὸ ἀπὸ 5-3-1946 χειρόγραφο μήνυμά του πρὸς τὸν π. Ἀρσένιο στὴν Ἱερὰ Μονὴ Λογγοβάρδας Πάρου, μὲ τὸ ὁποῖο τοῦ ζητοῦσε νὰ τὸν βοηθήση στὸ ποιμαντικὸ ἔργο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καὶ Εὐρυτανίας. Τὸ χειρόγραφο αὐτὸ μήνυμα (βλ. φωτογραφία) ἔχει ἱστορικὴ σημασία γιὰ τὴν Μητρόπολή μας, ἐφ' ὅσον ἦταν ἡ αἰτία νὰ ἔλθη ὁ π. Ἀρσένιος στὴν Ναύπακτο, ὁ ὁποῖος σύστησε ἀργότερα στοὺς Μητροπολῖτες Χριστοφόρο καὶ Δαμασκηνὸ ἀρκετὰ πρόσωπα ποὺ ἔπαιξαν ρόλο στὴν πρόσφατη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία νὰ ἔλθουν στὴν Ναύπακτο. Ὁ ἀείμνηστος Χριστοφόρος στὸ μήνυμά του ἔγραφε τὰ ἑξῆς:

"Ἐν Ναυπάκτῳ τὴ 5η Μαρτίου 1946,

Ἀγαπητὲ π. Ἀρσένιε

Νεώτερη ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία της Ναυπάκτου μέσα ἀπὸ τὶς ἀναμνήσεις τοῦ Ἀρχιμ. π. Ἀρσενίου Κομπούγια

Ἐγενόμην κάτοχος τῆς ἀπὸ 22 π. μηνὸς ἐπιστολῆς Σας καὶ θερμῶς Σᾶς εὐχαριστῶ τόσον διὰ τὰς εὐχὰς Σας, ὅσον καὶ διὰ τὸ ὑπὲρ τῆς θεοφρουρήτου Παροικίας μου καὶ ἰδία ὑπὲρ τῆς Μονῆς τῆς Μετανοίας μου Κοζίτσης (Ἀμπελακιωτίσσης) ἐνδιαφέρον Σας.

Θὰ χαρῶ καὶ θὰ θεωρήσω ἐμαυτὸν εὐτυχῆ, ἐὰν ὁ Κύριος φωτίση καὶ ἐνισχύση ὑμᾶς καὶ τὸν παναγαπητόν μου Ἅγιον Ἡγούμενον, ὥστε νὰ Σᾶς ἔχωμεν πλησίον μας, μαζί μας μᾶλλον, ἔστω καὶ δι ὁλίγον καιρόν. Καὶ ἡμεῖς, ἀλλὰ καὶ οἱ δι οὺς ἀνελάβομεν τὴν εὐθύνην χριστιανοί μας, ἔχομεν μεγίστην ἀνάγκην πνευματικῆς τονώσεως, δι' αὐτὸ θὰ κάμητε ἔργον ἅγιον, πνευματικῆς εὐγνωμοσύνης, ὅταν μᾶς ἔλθητε. Σκεφθεῖτε ὅτι δὲν ἔχομεν ἱεροκήρυκα, πρωτοσύγκελλον, πνευματικοὺς κλπ., καὶ οὔτε εἶναι εὔκολον νὰ ἀποκτήσωμεν τοιούτους, ὅπως μᾶς χρειάζονται. Λοιπόν, τὸ σκεφθήκατε ὁ Ἅγιος Ἡγούμενος καὶ ὑμεῖς; Δὲν θὰ ἤθελε νὰ περιλάβη καὶ ἡμᾶς εἰς τὴν εὐρυτέραν αὐτοῦ περιφέρειαν τῆς πνευματικῆς του δράσεως; Θὰ μᾶς ὑποχρεώση, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν θὰ κάμη τὸ καθῆκον του καλύτερον, διότι θὰ ἐργασθῇ εἰς μίαν γωνίαν αὐτῆς ποὺ ἔχει περισσοτέραν ἀνάγκην ἀπὸ κάθε ἄλλην.

Ἐπίσης ὑμεῖς καὶ ὁ Ἅγιος Ἡγούμενος π. Φιλόθεος, θὰ ἠμπορούσατε νὰ μᾶς συστήσητε κανένα καλὸν δι' ἱεροκήρυκα, πρωτοσύγκελλον κλπ.;

Διαβιβάζετε παρακαλῶ ταῦτα καὶ εἰς τὸν Ἅγιον Ἡγούμενον, εἰς ὃν θέσετε ὑπ' ὄψει τὴν παροῦσαν, καὶ μαζὶ μὲ τοὺς θερμοὺς χαιρετισμούς μου συζητήσετε ἐπ' αὐτῶν καὶ γράψατέ μου, ἢ μᾶλλον ἔλθετε.

Σᾶς ἀναμένω. Θὰ εὐγνωμονῶ διὰ βίου ἀμφοτέρους Σας.

Μετ' εὐχαριστίας, ἀγάπης καὶ εὐχάς

+ὁ Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας Χριστοφόρος".

Ὁ π. Ἀρσένιος ἔλαβε ἄδεια νὰ ἐπισκεφθῇ τὴν Ναύπακτο καὶ τὴν ἰδιαίτερη πατρίδα του τὸ Καταφύγιο Ναυπακτίας. Ἐκεῖ συνάντησε τὴν ἀδελφή του, ἡ ὁποία βλέποντάς τον μοναχὸ ζήτησε νὰ γίνη καὶ ἐκείνη μοναχὴ καὶ νὰ τὸν ἀκολουθήση. Ἡ ἐπιθυμία της πραγματοποιήθηκε. Ἔγινε μοναχή, μὲ τὸ ὄνομα Μακρίνα, καὶ Ἡγουμένη στὸ Ἡσυχαστήριο ποὺ ἵδρυσε ὁ π. Ἀρσένιος στὴν Ναύπακτο.

Κατὰ τὴν διάρκεια ποὺ ὁ π. Ἀρσένιος βρισκόταν στὴν Ναύπακτο, ὁ Γέροντάς του π. Φιλόθεος εἰσήχθη στὸν Εὐαγγελισμό. Ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Χριστοφόρος πῆρε τὸν π. Ἀρσένιο καὶ πῆγαν νὰ ἐπισκεφθοῦν στὸν π. Φιλόθεο. Στὸν Εὐαγγελισμὸ ὁ Χριστοφόρος τοῦ ζήτησε νὰ δώση εὐλογία του νὰ χειροτονήση τὸν π. Ἀρσένιο Ἱερέα, διότι ὑπῆρχαν πολλὲς ποιμαντικὲς ἀνάγκες στὴν Μητρόπολή του. Ὁ π. Φιλόθεος ἔδωσε μὲ δυσκολία τὴν εὐλογία του, μὲ τὴν προϋπόθεση ὅτι ἂν δὲν φανῇ ὠφέλιμος στὸν Μητροπολίτη, νὰ γυρίση πίσω στὴν Μονὴ τῆς μετανοίας του. Ἔτσι, στὶς 10 Νοεμβρίου 1946 ὁ π. Ἀρσένιος χειροτονήθηκε Ἱερέας.

Ὁ π. Ἀρσένιος, ἐπειδὴ ἦταν εὐαίσθητος, σκεφτόταν τὸν Γέροντά του στὴν Πάρο καὶ τὸν ἀπασχολοῦσε ἡ σκέψη μήπως ἔκανε κάτι καὶ τὸν ἐπίκρανε ἢ μήπως κάποια κίνησή του ἦταν βεβιασμένη. Πάνω στὸν χρόνο, λοιπόν, τοῦ ἀπέστειλε γράμμα μὲ τὸ ὁποῖο τὸν ἐρωτοῦσε ἂν ἔπρεπε νὰ ἐπιστρέψη πίσω στὴν Μονὴ τῆς μετανοίας του. Ὁ π. Φιλόθεος ζύγιασε μὲ σύνεση τὴν κατάσταση καὶ ἔθεσε ὑπ' ὄψη του μὲ ἀκρίβεια καὶ εἰλικρίνεια τὰ θετικὰ καὶ τὰ ἀρνητικὰ σημεῖα τῆς καταστάσεως. Τελικά, ὁ π. Ἀρσένιος ἐπέλεξε καὶ ἔμεινε στὴν Ναύπακτο.

Ἀπὸ τότε ρίχθηκε μὲ ζῆλο στὸν ἀγῶνα τῆς κατηχήσεως καὶ τοῦ εὐαγγελισμοῦ τοῦ λαοῦ στὴν ἐπαρχία τῆς Ναυπάκτου, ξεκινῶντας τὴν δράση του ἀπὸ τὴν Ἐλατοῦ, ὅπου τὸν ἔστειλε ὁ Μητροπολίτης Χριστοφόρος, κατόπιν αἰτήσεως βουλευτοῦ καὶ ἄλλων παραγόντων τοῦ τόπου, οἱ ὁποῖοι ἄκουσαν τὸν χειροτονητήριο λόγο τοῦ π. Ἀρσενίου, ἐξέφρασαν τὶς θετικές τους κρίσεις καὶ ζητῆσαν ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη νὰ στείλη στὸ χωριό τους τὸν νέο Ἱερομόναχο.

Α.Κ.

(συνεχίζεται)

  • Προβολές: 2824