Γεγονός καὶ Σχόλιο: Ὁ Χριστιανὸς ὡς καταναλωτής

Στὶς ἐφημερίδες (Νέα 28-6-2005) διαβάζουμε ὅτι ὁ γνωστὸς προτεστάντης Μπίλλυ Γρέηχαμ (τὸν ξέρουμε ὡς Μπίλλυ Γκράχαμ) εἶναι βαριὰ ἄρρωστος σὲ προχωρημένη ἡλικία καὶ ὕστερα ἀπὸ μιὰ μεγάλη δράση ἔχει ἀποσυρθῇ στὴν κατοικία του, ποὺ βρίσκεται στὴν κορυφὴ ἑνὸς βουνοῦ τῆς Βόρειας Καρολίνας, μαζὶ μὲ τὴν σύζυγό του, ποὺ καὶ ἐκείνη εἶναι ἄρρωστη.

Ὁ Γρέηχαμ ἔχει χαρακτηρισθῇ ὡς ὁ "πάπας τοῦ ἀμερικανικοῦ προτεστανισμοῦ", λόγῳ τοῦ μεγάλου κύρους του, ὡς "πνευματικὸς σύμβουλος τῆς Ἀμερικῆς", ἐπειδὴ οἱ Ἀμερικανοὶ ἄκουγαν τὰ κηρύγματά του, ὡς ὁ "σύμβουλος πέντε Ἀμερικανῶν Προέδρων ἀπὸ τὸν Νίξον ἕως τὸν Τζὼρτζ Μπούς", ὡς "ὁ δημοφιλέστερος τηλεοπτικὸς ἱεροκήρυκας τῆς Ἀμερικῆς". Πέρα ἀπὸ τὶς τηλεοράσεις καὶ τὰ ραδιόφωνα ὁμιλοῦσε σὲ ἀνοικτὰ στάδια μὲ χιλιάδες κόσμο, καθὼς ἐπίσης συνέγραψε καὶ βιβλία στὰ ὁποῖα ἀποτύπωνε τὰ κηρύγματά του καὶ τὴν διδασκαλία του.

Ἔτσι, λοιπόν, δὲν ἔχουν μόνο οἱ Λατῖνοι Πάπα, ἀλλὰ καὶ οἱ Προτεστάντες, ὄχι ἀπὸ τὴν δομὴ τῶν κοινοτήτων τους καὶ τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν τους, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν προσωπικότητα τοῦ Γκρέηχαμ.

Ἐκεῖνο ποὺ θέλουμε νὰ σχολιάσουμε ἐδῶ εἶναι ἡ φράση τοῦ σχετικοῦ κειμένου τῆς ἐφημερίδος ὅτι "ὁ Γκρέηχαμ ἀντιμετώπισε τὸν πιστὸ ὡς καταναλωτή: ἐφάρμοσε τεχνικές του μάρκετινγκ στὴ θρησκευτικὴ ἐπικοινωνία, δημιούργησε ἕνα περιβάλλον πρόσφορο γιὰ τὴ διάδοση τῶν μηνυμάτων του" (Γιῶργος Ἀγγελόπουλος Νέα 28-6-2005).

Αὐτὸ τὸ παρατηρεῖ κανεὶς καὶ σὲ ἄλλους πάστορες καὶ διδασκάλους τῶν διαφόρων προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν στὴν Ἀμερική. Προσπαθοῦν νὰ χρησιμοποιήσουν ὡραῖες ἔξυπνες ἐπικοινωνιακὲς φράσεις - ἀτάκες, γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσουν τοὺς ἀκροατές τους, ἀφοῦ μάλιστα οἱ Προτεστάντες δίνουν μεγάλη σημασία στὸ κήρυγμα καὶ τὰ μηνύματα ποὺ προσφέρονται μὲ αὐτό, καθὼς ἐπίσης χρησιμοποιοῦν καὶ τὸν κατάλληλο κάθε φορὰ τρόπο γιὰ νὰ προσφέρουν τὸ μήνυμά τους.

Ζῶντας σὲ μιὰ ἐπικοινωνιακὴ κοινωνία, στὴν ὁποία δίνεται σημασία στὸ πῶς προσφέρεται τὸ προϊόν, καὶ στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἐκλαμβάνεται ὡς καταναλωτής, οἱ Ἱεροκήρυκες αὐτοῦ τοῦ τύπου θεωροῦν καὶ τὸν Χριστιανὸ ὡς ἕνα θρησκευτικὸ καταναλωτὴ καὶ τοῦ προσφέρουν τὸ δικό τους "ἐπιτυχημένο προϊόν".

Δυστυχῶς, αὐτὴ ἡ νοοτροπία τοῦ ἀμερικανικοῦ θρησκευτικοῦ καταναλωτισμοῦ, εἰσχωρεῖ καὶ στὴν δική μας Ἐκκλησία. Ὑπάρχουν μερικοὶ ποὺ θεωροῦν ὅτι οἱ Χριστιανοὶ εἶναι καταναλωτές, ὅτι ἡ πίστη, τὰ μυστήρια καὶ οἱ διάφορες θρησκευτικὲς τελετὲς εἶναι ἕνα προϊόν, ὁπότε καὶ οἱ μέθοδοι εἶναι ἀντίστοιχες. Τὰ κηρύγματα πολλῶν ἱεροκηρύκων ἐντάσσονται μέσα σὲ αὐτὴν τὴν προοπτική, καὶ πολλὲς ἐκκλησιαστικὲς ἐνέργειες κατευθύνονται ἀπὸ ἐπικοινωνιολόγους γιὰ νὰ εἶναι καταναλωτικές. Ἀκόμη χρησιμοποιοῦνται καὶ ἐπικοινωνιολόγοι γιὰ νὰ διαμορφώσουν τὴν εἰκόνα ἑνὸς Κληρικοῦ στὸ χριστιανικὸ καταναλωτικὸ κοινό.

Τέτοιες, ὅμως, μέθοδοι δὲν ἀπαλλάσσουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατο, δὲν τὸν ἐλευθερώνουν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ὑπόθεση ἔξυπνων φράσεων καὶ ἄριστα διαρθρωμένου λόγου, ἀλλὰ ἔργο ἐνεργείας τοῦ Θεοῦ καὶ συνεργείας τοῦ ἀνθρώπου, ἔργο θυσίας, πόνου, κενωτικῆς ἀγάπης.

Πρὸ παντὸς πρέπει νὰ ἀποφεύγουμε νὰ θεωροῦμε τὸν Χριστιανὸ ὡς καταναλωτή, γιατί τότε ὄχι μόνον τὸν ὑποτιμοῦμε καὶ τὸν κατεβάζουμε στὴν κατηγορία τοῦ προϊόντος, ἀλλὰ καὶ δείχνουμε ἔτσι ὅτι καθιστοῦμε τὴν ὀρθόδοξη ἀλήθεια ὡς ἰδεολογία, πρᾶγμα ποὺ ἀποτελεῖ σοβαρὸ κίνδυνο γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ν.Ι.