Γράφτηκε στις .

Γραπτὸ Κήρυγμα: “Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν"

Κυριακὴ 14 Αὐγούστου

Ὅλος ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι πειρατήριον. Γι' αὐτὸν τὸν λόγο ὁ Χριστὸς μᾶς δίδαξε νὰ προσευχόμαστε στὸν Θεό-Πατέρα νὰ μὴ ἐπιτρέψη νὰ εἰσέλθουμε στοὺς πειρασμούς, ἀκριβῶς ἐπειδὴ εἴμαστε ἀδύνατοι καὶ ἀσθενεῖς. Ἄλλωστε ὅλες οἱ ταλαιπωρίες ποὺ ἦλθαν στὴν ζωή μας ἦταν συνέχεια τοῦ πρώτου καὶ μεγάλου ἐκείνου πειρασμοῦ ποὺ δέχθηκαν οἱ Πρωτόπλαστοι στὸν Παράδεισο. Αὐτοὶ ὑπέκυψαν στὸν πειρασμό, καίτοι εἶχαν την Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἔρχονταν σὲ κοινωνία μαζὶ Του. Πόσο μᾶλλον αὐτὸ μπορεῖ νὰ συμβῇ σὲ μᾶς ποὺ ἔχουμε τὸ θνητὸ καὶ παθητὸ σῶμα, μὲ ὅλες τις συνεπειές του.

Ἡ λέξη πειρασμὸς προέρχεται ἀπὸ τὸ ρῆμα πειράζω ποὺ σημαίνει δοκιμάζω, ἐξετάζω, θέτω σὲ ἐξέταση καὶ μὲ κακὴ ἔννοια σημαίνει ζητῶ νὰ ἀποπλανήσω. Ἑπομένως, πειρασμὸς σημαίνει κάθε τί ποὺ μᾶς δοκιμάζει, ποὺ μᾶς θέτει σὲ δοκιμασία καὶ σὲ ἐξετάσεις καὶ ζητᾶ νὰ μᾶς ἀποπλανήση, νὰ μᾶς ὀδηγήση μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεό.

Στὴν Ἁγία Γραφὴ ὁ πειρασμὸς δὲν εἶναι ἀφηρημένος, ἀλλὰ ἕνα ἰδιαίτερο πρόσωπο, γι' αὐτὸ ὁ διάβολος χαρακτηρίζεται "πειράζων". Αὐτὸς ὁ "πειράζων" ἐπείρασε καὶ τὸν Χριστὸ στὴν ἔρημο, μὲ τοὺς γνωστοὺς τρεῖς πειρασμούς, καὶ φυσικὰ νικήθηκε ἀπὸ τὸν Χριστό, ἐπειδὴ ἡ ἀνθρώπινη φύση εἶχε προσληφθῇ ἀπὸ τὴν θεία φύση στὸν Χριστὸ καὶ δὲν μποροῦσε ποτὲ ὁ διάβολος νὰ νικήση. Μέσα ἀπὸ τὰ διάφορα γεγονότα τῆς ζωῆς, ἀπὸ τοὺς λογισμούς, τὶς φαντασίες, τὶς προκλήσεις τῶν αἰσθήσεων ὁ διάβολος μᾶς πειράζει, μᾶς ἐνοχλεῖ καὶ προσπαθεῖ νὰ μᾶς στρέψη ἐναντίον τοῦ Θεοῦ.

Οἱ πειρασμοί, κατὰ τὴν διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, εἶναι δύο εἰδῶν. Ἐκεῖνοι ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ἡδονὴ καὶ ἐκεῖνοι ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὴν ὀδύνη. Οἱ ἡδονικοὶ πειρασμοὶ εἶναι ἑκούσιοι, ἀφοῦ ἐμεῖς τοὺς προκαλοῦμε ἢ τοὺς ἀναζητοῦμε μὲ τὴν ἐλευθερία μας καὶ εὐχαριστούμαστε σὲ αὐτούς. Τοὺς ὀδυνηροὺς πειρασμούς, ποὺ συνδέονται μὲ τὴν ἀρρώστια, τὸν πόνο, τὴν φτώχεια, τὸν θάνατο, δὲν τοὺς ἐπιζητοῦμε ἐμεῖς, ἀλλὰ ἔρχονται σὲ μᾶς, λόγῳ τῆς φθαρτότητος τῆς φύσεώς μας. Ὅπως διαφέρουν οἱ ἑκούσιοι ἡδονικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀκουσίους ὀδυνηροὺς πειρασμούς, ἔτσι καὶ πρέπει κατὰ διάφορο τρόπο νὰ τοὺς ἀντιμετωπίζουμε. Τοὺς ἑκουσίους ἡδονικοὺς πειρασμοὺς θὰ πρέπη νὰ τοὺς ἀποφεύγουμε, νὰ ἀποφεύγουμε νὰ βλέπουμε καὶ νὰ ἀκοῦμε αὐτὰ ποὺ μᾶς προκαλοῦν τὴν ἡδονή, τὴν εὐχαρίστηση. Γιὰ δὲ τοὺς ἀκουσίους ὀδυνηροὺς πειρασμούς, ὅπως τὴν ἀρρώστια, τὸν πόνο, τὸν θάνατο ἀγαπητῶν μας προσώπων, θὰ πρέπη νὰ προσευχόμαστε νὰ μὴ ἔρχονται, ἀλλὰ ὅταν ἔρχονται θὰ πρέπη νὰ τοὺς ὑπομένουμε μὲ καρτερία καὶ νὰ ζητοῦμε τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστὸς μᾶς διδάσκει νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μὴν ἐπιτρέψη τοὺς πειρασμούς, ἐννοῶντας τοὺς ἀκουσίους ὀδυνηροὺς πειρασμούς, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο φανερώνει τὴν εὐτέλειά μας, ὅτι εἴμαστε ἀδύνατοι καὶ ἔτσι καταστέλλει τὴν ἔπαρσή μας. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὁρμοῦμε μὲ τὴν θέλησή μας στοὺς πειρασμούς, ἀλλὰ νὰ ζητοῦμε, μὲ ταπείνωση, ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ μὴ τὸ ἐπιτρέψη αὐτό. Ἔτσι, ὕστερα ἀπὸ ἕνα τέτοιο ταπεινὸ φρόνημα, ἡ νίκη, μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ, θὰ εἶναι λαμπροτέρα καὶ ἡ ἧττα τοῦ διαβόλου πιὸ καταγέλαστη.

Ἡ φράση "μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμὸν" δείχνει καὶ κάτι ἄλλο ποὺ πρέπει νὰ ὑπογραμμισθῇ, ὅτι, δηλαδή, ὁ Θεὸς ποὺ διευθύνει τὸν κόσμο καὶ τὴν προσωπική μας ζωὴ ἐπιτρέπει νὰ ἔρχονται σὲ μᾶς οἱ πειρασμοί, κυρίως οἱ ἀκούσιοι καὶ ὀδυνηροί. Καὶ τὸ ἐρώτημα ποὺ τίθεται εἶναι γιατί τὸ ἐπιτρέπει αὐτὸ ὁ Θεός. Οἱ Πατέρες γράφουν ὅτι οἱ πειρασμοὶ ἐπιτρέπονται ἀπὸ τὸν Θεό, ἄλλοτε κατ΄ευδοκία, γιατί θέλει νὰ φανερώση τὴν πίστη καὶ τὴν ὑπομονή μας, καθὼς ἐπίσης γιὰ νὰ μᾶς ἀγιάση ἀκόμη περισσότερο, ἄλλοτε κατ' οἰκονομία καὶ παραχώρηση, γιὰ νὰ μᾶς προφυλάξη ἀπὸ κάποιο κακὸ ποὺ θὰ γινόταν ἂν δὲν εἴχαμε πειρασμοὺς ἢ γιὰ νὰ μετανοήσουμε γιὰ κάποια ἁμαρτία ποὺ διαπράξαμε, καὶ ἄλλοτε κατὰ ἐγκατάλειψη, ἐπειδὴ αἵρει την Χάρη Τοῦ γιὰ διάφορα ἁμαρτήματα ποὺ διαπράξαμε καὶ δὲν αἰσθανθήκαμε τὴν ἀνάγκη νὰ μετανοήσουμε.

Δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ δὲν δέχεται πειρασμοὺς στὴν ζωή του εἴτε ἑκουσίους ἡδονικούς, εἴτε ἀκουσίους ὀδυνηρούς, εἴτε ἀπὸ σκέψεις καὶ ἐπιθυμίες ποὺ βάζει μέσα μας ὁ διάβολος, εἴτε μέσα ἀπὸ πρόσωπα καὶ καταστάσεις μὲ τὰ ὁποῖα πάλι ὁ διάβολος μᾶς ἐνοχλεῖ. Τὸ θέμα εἶναι πῶς ἀντιμετωπίζουμε αὐτοὺς τοὺς πειρασμούς. Γιατί ἀπὸ τὸν τρόπο τῆς ἀντιμετωπίσεώς τους ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία μας ἢ ἡ καταδίκη μας. Ἡ προσπάθεια νὰ ἀποφεύγουμε τοὺς ἡδονικοὺς πειρασμοὺς καὶ νὰ παρακαλοῦμε τὸν Θεὸ νὰ μὴ ἐπιτρέπη νὰ ἔρχονται οἱ ὀδυνηροὶ πειρασμοί, ἀλλὰ ὅταν ἔρχονται νὰ τοὺς ὑπομένουμε μὲ καρτερία καὶ πίστη στὸν Θεό, εἶναι αὐτὸ ποὺ θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἐπανέλθουμε ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ ἐξέπεσαν οἱ Πρωτόπλαστοι. Ἀλλὰ ὅλα αὐτὰ γίνονται μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δική μας ἐλευθερία.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ