Skip to main content

Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ὁ ἀντίκτυπος τῶν γεγονότων - Ἡ ὑγιὴς ἔνταση

Ὁ ἀντίκτυπος τῶν γεγονότων

Μᾶς ἐπισκέφθηκαν τελευταῖα «σεισμοὶ καὶ λοιμοί», ἐπαναλαμβανόμενες ἰσχυρὲς δονήσεις στὸ Αἰγαῖο καὶ μαζί τους ἡ ἀπειλὴ τῆς νόσου τῶν πουλερικῶν. Ὁ μεγάλος πειρασμός, τὴν στιγμὴ ποὺ συντάσσεται αὐτὸ τὸ σχόλιο, φαίνεται ὅτι ἔχει περάσει. Εἶναι καλό, ὅμως, ἐμεῖς νὰ μὴν τὸν ἀφήσουμε νὰ φύγη ἀνεκμετάλλευτος. Εἶναι ἀποδεδειγμένο ἀπὸ τὴν λαϊκὴ σοφία, ὅτι ἀπ' τὸ πικρὸ βγαίνει γλυκό, ὅπως ἀπὸ τὸν Σταυρὸ πήγασε ἡ Ἀνάσταση.

Σὲ τέτοιες περιπτώσεις δὲν χρειάζεται νὰ μένουμε στὴν ἐπιφάνεια τῶν γεγονότων, ἀρκούμενοι στὶς ἀνησυχητικὲς εἰδήσεις. Πρέπει νὰ ἐξετάζουμε πιὸ πολὺ τὸν ἀντίκτυπο ποὺ ἔχουν αὐτὰ τὰ γεγονότα μέσα μας. Τὰ κενὰ ποὺ μᾶς ἀποκαλύπτουν.

Ἡ ὑγιὴς ἔνταση

Εἶναι φυσικὸ νὰ αἰσθανόμαστε ἀγωνία ἀπέναντι σὲ γεγονότα, ποὺ ἀπειλοῦν τὴν ζωή μας, καὶ μάλλιστα ὅταν δὲν μποροῦμε ἀπόλυτα νὰ ἐλέγξουμε. Δὲν χρειάζεται, ὅμως, ἀπέναντί τους πανικός, οὔτε, ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ἐπανάπαυση. Χρειάζεται ἐγρήγορση καὶ πίστη. Ὅταν ἡ προσοχή μας δὲν κοιμᾶται καὶ δὲν διασκορπίζεται σὲ ἀνούσια πράγματα, κι' ὅταν ἡ καρδιά μας ἀναπαύεται μὲ ἐμπιστοσύνη στὴν δύναμη καὶ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, τότε ἡ φυσικὴ ἀγωνία μας ἀπέναντι στὰ ἀπειλητικὰ γεγονότα, γίνεται ἕνα δυνατὸ ὑλικό, τὸ ὁποῖο μπορεῖ νὰ στερεώση γερὰ τὸ πνευματικό μας οἰκοδόμημα. Μπορεῖ νὰ μᾶς κάνη ἀνθρώπους ἀληθινούς, μὲ διάκριση καὶ μὲ ἀγάπη.

Διευκρινίζουμε ὅτι λέγοντας πῶς δὲν χρειάζεται ἐπανάπαυση, δὲν ἐννοοῦμε ὅτι πρέπει νὰ γίνουμε ἀρρωστημένα ἔμφοβοι ἢ σχολαστικοί, γιὰ παράδειγμα, στὸ τί θὰ φᾶμε, ἐλέγχοντας μὲ καχυποψία τὴν προέλευση καὶ τὰ συστατικὰ τοῦ προϊόντος ποὺ ἀγοράζουμε, ἐξετάζοντας ἀκόμη καὶ ἂν αὐτὰ ποὺ γράφονται στὸ περιτύλιγμα ἀνταποκρίνονται στὸ περιεχόμενό του. Ἐννοοῦμε ὅτι πρέπει νὰ μποῦμε σὲ μιὰ ὑγιῆ ἔνταση, ἡ ὁποία νὰ ξεφεύγη ἀπὸ τὶς αἰτίες ποὺ μᾶς κάνουν νὰ ἀγωνιοῦμε. Σύμφωνα μὲ τὴν ψυχιατρικὴ θεωρία τοῦ Φρὰνκλ ἡ ἔνταση εἶναι ὑγιὴς ὅταν προέρχεται ἀπὸ ἕνα ὑψηλὸ νόημα ποὺ ἑλκύει τὴν δραστηριότητά μας. Ὅπως χαρακτηριστικὰ λέει: «Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕνα ὑπολογίσιμο ποσὸ ἔντασης ποὺ θὰ προέλθη ἀπ' τὴν πρόκληση νοήματος γιὰ νὰ τὸ ἐκπληρώση. Ἡ ἔνταση εἶναι ἔμφυτη στὴν ἀνθρώπινη ὕπαρξη καὶ ὡς ἐκ τούτου ἀπαραίτητη γιὰ μιὰν πνευματικὴ εὐημερία». Μέσα στοὺς κινδύνους, λοιπόν, ποὺ μᾶς ἀπειλοῦν χρειαζόμαστε ἕνα νόημα ποὺ νὰ εἶναι πάνω ἀπὸ αὐτούς.

Στὸ ἐρώτημα, ποιό νόημα μπορεῖ νὰ παίξη αὐτὸν τὸν ρόλο στὴν προκειμένη περίπτωση, ἡ ἀπάντηση εἶναι ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ ἑλκυσθῇ ἀπὸ κάτι διαφορετικό. Πάντως, ἕνα τέτοιο νόημα μπορεῖ νὰ εἶναι το ὅτι ὁ Θεός μας ἀγαπᾶ ἀπεριόριστα ὡς τὰ πολυτιμότερα δημιουργήματά Τοῦ καὶ περιμένει ἀπὸ ἐμᾶς νὰ τὸ αἰσθανθοῦμε. Ἡ ἀναζήτηση, ἡ καλλιέργεια καὶ τὸ ζωντάνεμα αὐτῆς τῆς πίστης μπορεῖ νὰ μᾶς δωρίση τὴν αἴσθηση τῆς πρόνοιας καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἀκόμη νὰ μᾶς καταστήση συνεργάτες Τοῦ στὴν μέριμνα γιὰ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους καὶ τὴν ὑπόλοιπη κτίση.

π.Θ.Α.Β.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

  • Προβολές: 2765