Γράφτηκε στις .

Το μυστήριο της Παράδοσης

Η ενότητα της Εκκλησίας στηρίζεται στην κοινωνία της με τον Χριστό, ο Οποίος είναι η αληθινή ζωή και το φως του κόσμου. Επομένως, προηγείται η μυστηριακή συγκρότηση της Εκκλησίας και ακολουθεί η κανονική της συγκρότηση. Αυτό σημαίνει ότι η Εκκλησία από την ημέρα της Πεντηκοστής ζούσε και χωρίς το Ευαγγέλιο (που γράφηκε αργότερα και διαδοχικά) χωρίς τους κανόνες και τους όρους, χωρίς τα διάφορα ομολογιακά κείμενα, όχι όμως χωρίς την θεία Λειτουργία. Με την πάροδο του χρόνου και καθώς οι Χριστιανοί εκκοσμικεύονταν, η ίδια η Εκκλησία φωτιζομένη από το Άγιο Πνεύμα, δια των αγίων Πατέρων καθιέρωσε τους όρους των Συνόδων, Τοπικών και Οικουμενικών και τους κανόνας, ώστε να διασφαλίση την αλήθεια και να διασώση την θεραπεία του ανθρώπου… Η Εκκλησία δια των κανόνων και των όρων ξεχώρισε την αλήθεια από την πλάνη, την υγεία από την ασθένεια, τους πραγματικούς θεολόγους, από τους ψεύτικους θεολόγους. Έτσι μέσα από τους όρους και τους κανόνες της Εκκλησίας πέρασε η ζωή…

Ο δυτικός Χριστιανισμός στηρίζεται περισσότερο σε ανθρώπινα μέσα και ανθρώπινους προγραμματισμούς, αγνοώντας την βαθύτερη ουσία της ορθόδοξης ποιμαντικής. Αυτό, βέβαια, είναι εντεταγμένο μέσα στην όλη ατμόσφαιρα του δυτικού ανθρώπου, σύμφωνα με την οποία επιδιώκεται η οργάνωση και "ηθικοποίηση" της κοινωνίας, ώστε να ακολουθήση και η ειρήνευση και "ηθικοποίηση" του ανθρώπου. Οπότε στον δυτικό Χριστιανισμό προηγείται η φύση σε βάρος του προσώπου… Έτσι, στον Παπισμό δίνεται προτεραιτότητα στις Εγκυκλίους που θα εκδώση ο Πάπας… Επί πλέον στον Προτεσταντισμό δίνεται προτεραιότητα στον ορθό λόγο και τις ανθρωποκεντρικές δραστηριότητες...

Στην Ορθοδοξία όμως δίνουμε περισσότερο σημασία και προτεραιότητα στην κοινωνία των προσώπων, στην σχέση με ζωντανούς οργανισμούς, με φορείς της Ορθοδόξου Παραδόσεως…

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Παρεμβάσεις στην σύγχρονη κοινωνία, τ. Α )

ΧΩΡΙΟ