Skip to main content

«Εις Μνημόσυνον» Βιογραφικά και Αυτοβιογραφικά των γονέων μου Σωτηρίου και Ευτυχίας και της θείας Παρασκευής

Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται με απλό και αυθεντικό τρόπο η βιογραφική παρουσίαση, με στοιχεία από επιστολές τριών προσώπων. Πρόκειται για τους γονείς του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιεροθέου, Σωτήριο και Ευτυχία και την Παρασκευή Καραγιάννη, θείας του.

Παρουσιάζονται επίσης μερικά στοιχεία από την ζωή και την δράση του αειμνήστου π. Βενεδίκτου Πετράκη, στρατιωτικού ιερέα στον πόλεμο του '40, Πνευματικού Πατέρα των γονέων του Σεβασμιωτάτου και της θείας Παρασκευής, Ιεροκήρυκα Αγρινίου και Ιωαννίνων, στον οποίο «ευγνωμόνως» αφιερώνεται το παρόν βιβλίο.

Μέσα σε μια εποχή που διακρίνεται από την ιδιοτέλεια και τον ατομικισμό, που σπάνια συναντούμε υπομονή, ειλικρίνεια στην αγάπη και μακροθυμία, θεωρούμε ότι οι βιογραφίες που παρουσιάζονται στο παρόν βιβλίο θα μεταφέρουν πολλά πνευματικά μηνύματα στον αναγνώστη.

Από τις επιστολές των γονέων του Σεβασμιωτάτου, που είναι εξομολογητικές και χαίρεσαι να τις διαβάζης, διακρίνεται έντονα η εσωτερική πνευματική τους ζωή και η προσωπικότητά τους, ο πλούσιος ψυχικός τους κόσμος και ο ευαίσθητος τρόπος συμπεριφοράς και αγάπης προς τα παιδιά τους. Χαρακτηρίζονται από ειλικρίνεια, απλότητα και αυθεντικότητα. Είναι στην κυριολεξία «ξεσπάσματα καρδιάς».

Άνθρωποι πτωχοί και απλοί, αλλά έντιμοι. Με εκκλησιαστικό ήθος και φρόνημα, με ακλόνητη πίστη στον Θεό, έχοντας πνευματική παιδεία και βιώματα εκκλησιαστικής ζωής. Άνθρωποι με εσωτερική πνευματική ευαισθησία, που γνώριζαν πως να γεμίσουν την ψυχή τους με την παρουσία του Θεού. Άνθρωποι της Ορθοδόξου Παραδόσεως, άνθρωποι του Θεού.

Τι να θαυμάση κανείς; Την υπομονή μέσα στην πτωχεία και την ανεργία, στις αρρώστιες, στις δύσκολες κοινωνικές συνθήκες και στις ποικίλες δοκιμασίες της ζωής;

Τον φόβο του Θεού και την μνήμη του θανάτου; Την κοινή πορεία στην ζωή και τον θάνατο παρά τις δυσκολίες και την διαφορετικότητα του χαρακτήρα; Την ακλόνητη εμπιστοσύνη τους στην Πρόνοια του Θεού;

Με την ανάγνωση των επιστολών και την ανάλυση του περιεχομένου τους από τον συγγραφέα γίνεται φανερή η έντονη πνευματική ζωή των συζύγων πριν τον γάμο τους, αλλά και μέσα στην οικογένεια. Στις διαπροσωπικές τους σχέσεις διακρίνονταν από σοβαρότητα, υπευθυνότητα, σωφροσύνη, ευπρέπεια και σύνεση, αληθινή αγάπη και αρχοντιά.

Είναι αδύνατο να μη σταθή κανείς στην μεγάλη αρετή της αυτομεμψίας που στόλιζε τον κ. Σωτήρη, στην μνήμη του θανάτου και στην βαθειά του μετάνοια, στην σιωπή του. Άνθρωπος αυστηρού ήθους, ανυπόκριτος, αυθόρμητος με μεγάλη ευαισθησία. Ταπεινός και απλός στην συμπεριφορά του, αφού θεωρούσε τον εαυτό του «έσχατον πάντων και αμαρτωλόν». Διατεθειμένος πάντα να συγχωρήση κάθε άνθρωπο, χωρίς να τον κρίνη και πρόθυμος να ενοχοποιή τον εαυτό του. Διακρινόταν από μεγάλη αγάπη στην μοναχική ζωή και τα Μοναστήρια. Την τέλεια υπακοή του στον Πνευματικό του Πατέρα και την μοναχική του συνείδηση θα την ζήλευαν και οι καλοί Μοναχοί. Στις επιστολές του περιγράφει την φανερή επέμβαση του Θεού στην ζωή του κατά την διάρκεια μάλιστα του πολέμου.

Η κ. Ευτυχία είχε μια καρδιά γεμάτη πίστη στον Θεό και αγάπη για όλο τον κόσμο. Ευγνώμων στην συμπεριφορά της και ανεξίκακη. Απέραντη η υπομονή της και η καρτερία στην περίοδο της ασθενείας της. Προσευχόταν πολύ και δοξολογούσε τον Θεό. Ήξερε να αναθέτη όλα τα προβλήματά της στον Θεό και δεχόταν ευχάριστα την Πρόνοιά Του στην ζωή της λέγοντας «δεν είμαι άξια να Τον δοξάζω» Διέθετε πολλά χαρίσματα και διοικητικές ικανότητες. Ήταν οργανωτική και φιλόξενη. Ενδιαφερόταν για όλους με αγάπη, ευαισθησία, τρυφερότητα, με διάκριση και αρχοντιά.

Πολλά αποσπάσματα των επιστολών τους προς τον Σεβασμιώτατο έχουν παιδαγωγικό χαρακτήρα και δεν θα ήταν υπερβολή ότι μερικά από αυτά μπορούν να χαρακτηρισθούν υποδείγματα χριστιανικής αγωγής. Άνθρωποι, χωρίς ιδιαίτερη εκπαίδευση, αλλά έχοντας ορθόδοξη παιδεία και ζωή, κατόρθωσαν να μορφώσουν προσωπικότητες διότι, όπως έχει γράψει σε άλλο έργο του ο Σεβασμιώτατος, «όταν διαπαιδαγωγή κανείς, δεν μεταφέρει απλώς τις γνώσεις που τυχόν κατέχει, αλλά αυτό που είναι ο ίδιος». Εξ άλλου είναι κοινώς αποδεδειγμένο ότι συμβάλλει κατά πολύ στην ανάπτυξη του παιδιού το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει και οι αρχές από τις οποίες διαπνέεται.

Όσον αφορά την Παρασκευή Καραγιάννη (αδελφή της μητέρας του Σεβασμιωτάτου) πρόκειται για μια γυναίκα που ανατράφηκε με τα νάματα της Ελληνορθοδόξου Παραδόσεως και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στον Θεό και το έργο της προσφοράς και της θυσίας.

Εργάσθηκε κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, ως αδελφή νοσοκόμος, στο Αγρίνιο και έπειτα στην Αθήνα. Προικισμένη με πολλά ψυχικά και πνευματικά προσόντα τα οποία διέθεσε από την μικρή της ηλικία στο έργο της χριστιανικής αγάπης, αλλά και με μεγάλα διοικητικά χαρίσματα συνδυασμένα με σπάνια ευγένεια και αξιοθαύμαστη απλότητα.

Μέσα από τις επιστολές της προς τον Σεβασμιώτατο, ο αναγνώστης θα διακρίνη την αγνότητα και απλότητα των διαθέσεών της στην κάθε εκδήλωση και συμπεριφορά, την καρδιακή της ευαισθησία, την θυσιαστική της αγάπη που την συνόδευαν σε όλη της την ζωή, την υπακοή και την ταπείνωσή της, την βαθειά ευγνωμοσύνη προς τους ευεργέτες της. Γίνεται κατανοητό ότι ήταν ένας άνθρωπος που «αγαπούσε αληθινά και παρθενικά τον Θεό» και για ποιό λόγο την αποκαλεί ο Σεβασμιώτατος «γνήσια μοναχή χωρίς κουρά».

Θεωρούμε ότι ήταν ιερό καθήκον και χρέος η έκδοση αυτού του βιβλίου. Αποτελεί ένδειξη τιμής και σεβασμού. Είναι μνημόσυνο ευγνωμοσύνης σε «μια ζωή τίμια και ενσυνείδητη, ποτισμένη στα νάματα της ευσεβείας», σε μεταμορφωμένες υπάρξεις, που δεν γεννήθηκαν μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά, κάνοντας τον εαυτό τους ζωντανή επιστολή «αναγινωσκομένη και γινωσκομένη υπό πάντων ανθρώπων».

Η εκδότρια Ιερά Μονή

Γενεθλίου της Θεοτόκου (Πελαγίας)

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

  • Προβολές: 3012