Skip to main content

Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου: Στόν Άγιο Φωκά Μεσαχώρου Κωνσταντινουπόλεως

Αποσπάσματα ομιλίας του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως – Νέας Ρώμης και

Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου

Ευχαριστίαν πολλήν αναπέμπομεν εις τον εν Τριάδι, χθες και σήμερον και εις τον αιώνα, Άγιον Θεόν μας, δια την αισίαν συμπλήρωσιν ενός και ημίσεος αιώνος από τον εγκαινιασμόν και τήν έναρξιν της λειτουργίας του πανσέπτου τούτου Ιερού Ναού της ευλογημένης Κοινότητός μας του Μεσαχώρου…

Αναλογιζόμεθα σήμερον πόσοι εκ των μακαρία τη λήξει γενομένων προγόνων μας προσήλθον και διέβησαν κατά τα 150 αυτά έτη την πύλην του ουρανίου τούτου παραρτήματος, κομίζοντες τας αποσκευάς του καθ ?¬μ?¬ραν ανάντη βίου, τας θετικάς και αρνητικάς, τας κοσμικάς και πνευματικάς βιωματικάς εμπειρίας των. Τας αμώμους η τας ρυπαράς. Τα πολύτιμα θησαυρίσματα η τα αποκρουστικά της καθημερινότητος λύματα. Τα σκιρτήματα της χαράς η τα αλγεινά επιφωνήματα του πόνου. Την δοκιμήν της ευτυχίας η την αποκαρδιωτικήν γεύσιν της ζοφεράς απογοητεύσεως.

…Οφειλετικώς δέον όπως μνησθώμεν των φιλογενών ανιδρυτών αυτού, οι οποίοι εν μέσω πλείστων όσων εμποδίων εξωτερικών και εσωτερικών, πολιτικών και οικονομικών, κατώρθωσαν και ήγαγον εις πέρας το πολυέξοδον έργον της εκ βάθρων ανοικοδομήσεως, επί των βάθρων του προϋπάρξαντος Βυζαντινού Ναού του Αγίου Φωκά, καταθέσαντες ευλαβώς άλλος μεν το περίσσευμα, άλλος δε το υστέρημα των οικονομιών αυτού, τον κόπον, την χειρωνακτικήν εργασίαν, την προσευχήν, την πίστιν, την ελπίδα. …

Ο Ιερός Χρυσόστομος, ο Άγιος προκάτοχος ημών εν τη Αγιωτάτη Αρχιεπισκοπή ταύτη, του οποίου την 1600ην επέτειον της κοιμήσεως εορτάζομεν εφέτος, εις τον ειδικόν λόγον, τον οποίον εξεφώνησεν, επί τη ιερά μνήμη του Αγίου Φωκά, λέγει με θαυμαστήν ευκρίνειαν: «Η Εκκλησία μήτηρ εστί των οικείων τέκνων, και τούτους δεχομένη, και τοις ξένοις τούς κόλπους εφαπλούσα. Κοινόν θέατρον η κιβωτός η του Νώε ην, αλλ η Εκκλησία και ταύτης βελτίων. Εκείνη μεν γαρ ελάμβανεν άλογα, και εφύλαττεν άλογα• αύτη δε λαμβάνει άλογα, και μεταβάλλει. Οίόν τι λέγω; Εαν εισέλθη ενταύθα αλώπηξ αιρετικός, ποιώ τούτον πρόβατον• εάν εισέλθη λύκος, ποιώ αυτόν αρνίον το εμόν μέρος• εάν δε μη βούληται, ουδέν παρ εμέ, αλλά παρά την οικείαν αγνωμοσύνην».

Δεν υπάρχει ο Ιερός αυτός Ναός δια να διακοσμή τον κοινωνικόν περίγυρον, ούτε δια να βραβεύη εντός αυτού ανθρωπίνας αγαθοεργίας. Υπάρχει δια να νοσηλεύη μυστηριακώς τούς Ορθοδόξους Χριστιανούς και να γιγαντώνη την αποσταμένην ελπίδα εις όσους ημιθανείς προφθάνουν εις αυτόν, παραπαίοντες από τας θανασίμους επιφοράς του κατακλυσμού της ανομίας.

Με την προσδοκίαν αυτήν τον παραδίδομεν και εις το μέλλον, ευχόμενοι να αποτελή μέχρι της συντελείας του αιώνος διάτορον σάλπισμα Ορθοδόξου ομολογίας και μαρτυρίας του Γενους μας, της ταλαιπωρημένης και εσταυρωμένης Ρωμηωσύνης μας, εις την είσοδον του Βοσπόρου, εις την πόλιν μας αυτήν. Και, ως εις το παρελθόν εσκέπασε τον Ναόν αυτόν η ανείκαστος του Κυρίου Χαρις και φιλανθρωπία από συστροφής πονηρευομένων εις το δοξάζειν δια παντός το Όνομα το Άγιον Αυτού, ούτω και εν τω μέλλοντι να σώζη αυτόν εκ πάσης του ανθρωποκτόνου επιβουλής «και τούς υιούς Σιών, τούς τιμίους και ισοστασίους χρυσίω, τούς έτι διεσπαρμένους, τούς ξένους τε και παροίκους, και ως οικείαν διατρέχοντας την αλλοτρίαν» (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος) να επανίδη υπό τούς θόλους αυτού, την σωτήριον ομολογίαν διατόρως αναφωνούντας και τον ουράνιον Άρτον του Τροφέως της Κτίσεως ευλαβώς μεταλαμβάνοντας.

Απευθύνομεν θερμόν πατρικόν χαιρετισμόν και αγάπην και στοργήν και διαπύρους ευχάς προς τούς απανταχού της δεσποτείας Κυρίου ευρισκομένους Μεσαχωρίτας (Ορτακιοϊλήδες) και δεόμεθα του Παναγάθου Κυρίου, του εν Τριάδι αποκαλυφθέντος και λατρευομένου εν τω Ναώ τούτω της γενετείρας των, να ευλογή αυτούς τε και τούς ενταύθα γρηγορούντας και φυλάσσοντας φυλακάς ημέρας και νυκτός Μεσαχωρίτας, καθιστών αυτούς εμψύχους και ζώντας ναούς, διηγουμένους τοις πλησιάζουσιν αυτούς την δόξαν και το μεγαλείον της πατρώας Ορθοδόξου Πιστεως και το μεγαλείον του Γενους μας και των ηθών και εθίμων μας εδώ, τα οποία μετά τοσούτου ζήλου και ευλαβείας διακρατείτε όλοι σας.

Προσευχόμεθα σήμερα ακόμη να αναπαύση ο Δεσπότης της ζωής και του θανάτου και τας μακαρίας ψυχάς των αοιδίμων κτιτόρων και ανακαινιστών, των Επιτρόπων, ευεργετών, μεγάλων ευργετών, δωρητών και αφιερωτών του Ιερού Ναού, οίτινες εν πολλαίς στερήσεσι και οικονομικαίς θυσίαις έπηξαν το άγιον τούτο Θυσιαστήριον, ως και τας ψυχάς όλων των προαπελθόντων πατέρων και αδελφών μας, των συντηρησάντων επί αιώνας τον ιερόν θεσμόν της Κοινότητος αυτής του Αγίου Φωκά, εργαζόμενοι το αγαθόν.

… Τα πνεύματα των πατέρων μας αγάλλονται μαζί μας σήμερον. Και ημείς εδώ, μαζί με την προσευχήν των απανταχού τέκνων της Εκκλησίας, τη ελπίδι ζέοντες, τω Κυρίω και τη ιστορία της Ορθοδοξίας και του Γενους δουλεύομεν μέχρι τελευταίας μας αναπνοής, ποτέ από το χρέος μη κινούντες. …

Η καθ ημάς μαρτυρική Μητηρ Αγία του Χριστού Μεγάλη Εκκλησία, γνωρίζει να πορεύεται και ευθηνούσα και δοκιμαζομένη, και περισσεύουσα και υστερουμένη, ως καλώς πιστεύουσα ότι ο χρόνος ούτος οψέποτε θα καταργηθή και συν αυτώ πάσαι αι συνακολουθούσαι θλίψεις του παρόντος βίου και εν παντί και εν πάσι θα βασιλεύση ο Χριστός.

… Δεν λογιζόμεθα αριθμητικώς, αλλά θεολογικώς και εκκλησιαστικώς, και ως εκ τούτου έως τέλους του κόσμου τούτου πιστεύομεν ότι και οι μεθ ημάς επιγενόμενοι θα συνέρχωνται ενταύθα προς συνάντησιν μετά του Τριαδικού Θεού και προσωπικόν αγιασμόν μετά της αυτής πίστεως και ελπίδος, ίσως και μεγαλυτέρας της ην σήμερον έχομεν ημείς.

Εις έτη πολλά και ευλογημένα! Βοήθειά μας ο Άγιος Φωκάς και καλήν και καρποφόρον πνευματικώς να έχωμεν την αρχομένην από της αύριον Μεγάλην Τεσσαρακοστήν, την οδηγούσαν οσονούπω μετά τον Γολγοθάν εις την Ανάστασιν, εις το άγιον και κοσμοχαρμόσυνον Πασχα. Αμήν.

  • Προβολές: 2620