Γράφτηκε στις .

Γραπτὰ Κηρύγματα: Κυριακὴ 29 Ἰουλίου - Το έλεος του Θεού

Ο Θεός, με την φανέρωσή Του στους Προφήτας και τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά και στους Αποστόλους και αγίους στην Καινή Διαθήκη απεκάλυψε τον εαυτό Του και οι άνθρωποι γνώρισαν μερικές από τις ιδιότητές Του, ότι είναι αγάπη, ελεήμων, φιλάνθρωπος, δίκαιος κλπ. Τα ονόματα με τα οποία γνωρίζουμε τον Θεό είναι οι ενέργειές Του. Δηλαδή, ο Θεός έδειχνε, κατά καιρούς, την ευσπλαχνία Του στους αμαρτωλούς και εκείνοι αντιλαμβάνονταν ότι είναι εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος. Έδειχνε αγάπη και εκείνοι καταλάβαιναν ότι ο Θεός αγαπά.

Μέσα σε αυτές τις αποκαλύψεις Του ο Θεός φανερώθηκε στους δικαίους και τους αγίους ότι είναι ελεήμων. Γι’ αυτό και στην Εκκλησία όταν παρακαλούμε για κάτι τον Θεό, στην συνέχεια το αιτιολογούμε: «ότι ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός υπάρχεις και σοι την δόξαν αναπέμπομεν».

Αυτό ομολογούμε και γι’ αυτό παρακαλούμε στον στίχο της Δοξολογίας:

«Γένοιτο Κύριε το έλεός σου εφ’ ημάς, καθάπερ ηλπίσαμεν επί σε». Δηλαδή, «ας έλθη το έλεός σου επάνω μας όπως ελπίζουμε σε σένα».

Προς το τέλος της δοξολογίας βρίσκουμε και την προσευχή:

«Παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε». Δηλαδή, «παράτεινε το έλεός σου σ’ εκείνους που σε γνωρίζουν».

Και οι δύο αυτοί στίχοι αναφέρονται στο έλεος του Θεού, το οποίο ζητούμε να μας στείλη ο Θεός και να παραμένη επάνω μας.

Κατ’ αρχάς, εδώ τονίζεται ότι το έλεος του Θεού είναι αιώνιο, γιατί είναι η Χάρη του Θεού, και ότι αυτό χύνεται πλούσια επάνω στους ανθρώπους. Έπειτα, τονίζονται δύο μεγάλες αλήθειες, η πρώτη ότι το έλεος του Θεού χύνεται επάνω μας, ανάλογα με την ελπίδα που εμείς έχουμε στον Θεό, και η δεύτερη ότι παραμένει το έλεος του Θεού σε αυτούς που γνωρίζουν τον Θεό.

Η ελπίδα και η πίστη στον Θεό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να στείλη ο Θεός το έλεός Του. Αν εμείς δεν ελπίζουμε, δεν πιστεύουμε, τότε ο Θεός δεν ελεεί, ακριβώς γιατί δεν παραβιάζει την ελευθερία μας. Προσευχόμαστε στον Θεό με το «Κύριε ελέησον», αλλά ο Θεός μας ελεεί ανάλογα με την πίστη μας, την υπομονή μας.

Το έλεος του Θεού, δηλαδή η ευσπλαχνία Του, φαίνεται στο ότι αν και εμείς που είμαστε τα δημιουργήματά Του, αμαρτάνουμε καθημερινώς, εν τούτοις Εκείνος, ως Πατέρας στοργικός, δεν μας τιμωρεί, μας ανέχεται, μας περιμένει και συνεχίζει να μας ευεργετή, γιατί θέλει την επιστροφή μας. Αυτό το ζούμε καθημερινά. Γι’ αυτό και αλλού ψάλλουμε: «το έλεός σου Κύριε καταδιώξει με πάσας τας ημέρας της ζωής μου». Τι θα ήμασταν χωρίς το έλεος και την αγάπη του Θεού!

Όμως, το έλεος του Θεού εκδηλώνεται όχι μόνον στην ανοχή Του όταν αμαρτάνουμε, αλλά και στην αύξηση της αγάπης Του όταν τον αγαπούμε. Η σχέση με τον Θεό είναι αγαπητική. Όταν φανερώνη σε μας την δόξα του προσώπου Του, τότε αυξάνεται η αγάπη μας σε Αυτόν και θέλουμε να δούμε ακόμη περισσότερη δόξα, γι’ αυτό ζητάμε από τον Θεό να παρατείνη το έλεός Του. Άλλοτε αναγνωρίζουμε ότι η ζωή μας δεν είναι όπως την θέλει ο Θεός και ζητούμε παράταση της αγάπης Του και της ευσπλαχνίας Του. Αυτή η παράταση του ελέους του Θεού εκδηλώνεται μόνον σε αυτούς που τον γνωρίζουν, γι’ αυτό ψάλλουμε «παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε». Εκείνος που δεν γνωρίζει τον Θεό, αποδίδει σε Αυτόν όλες τις αρνητικές καταστάσεις, το μίσος, την κακία, την εκδικητικότητα κλπ. Ο Θεός όμως είναι αγάπη και έλεος.

Το έλεος του Θεού, η Χάρη του Θεού μας προστατεύει και μας βοηθά να μην αμαρτάνουμε, τουλάχιστον να μη πέσουμε σε θανάσιμες αμαρτίες και να μη απομακρυνθούμε από κοντά Του. Αν ο Θεός έπαιρνε το έλεός Του, τότε θα μπορούσαμε να διαπράξουμε και τις μεγαλύτερες αμαρτίες με τα πάθη που έχουμε μέσα μας. Αλλά το έλεος του Θεού μας συγχωρεί, όταν η διεστραμμένη μας θέληση μας οδηγή σε αποστασία από τον Θεό και σε πολλές απρέπειες. Γι’ αυτό καθημερινό πρέπει να είναι το αίτημά μας: «παράτεινον το έλεός σου τοις γινώσκουσί σε». Αμήν.

+ Ο ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ ΚΑΙ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ