Γράφτηκε στις .

Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζάχαρου: Μετάνοια καὶ Ἐξομολόγηση (Β)

του Αρχιμανδρίτου Ζαχαρία Ζάχαρου

Ομιλία του π. Ζαχαρία ενώπιον των Ιερέων της Ιεράς Μητροπόλεώς μας, κατά την Ιερατική Σύναξη, στις 18 Μαΐου ε.ε.

*

(συνέχεια από το προηγούμενο)

Δεύτερον, υπομένουμε ταπεινά την αισχύνη της πτώσεώς μας.

Η μετάνοια και εξομολόγηση είναι απάντηση στην κλήση του Θεού. Συνεπώς, όταν εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας, βαστάζουμε ταπεινά τον σταυρό μας και ακολουθούμε τον Κύριο. Ομολογούμε τον Χριστό ως Θεό και Σωτήρα. Η ομολογία όμως του Χριστού, και μάλιστα σε έναν κόσμο που «εν τω πονηρώ κείται». (Α` Ιωάν. 5, 19), συνεπάγεται αισχύνη. Γι’ αυτό και ο Κύριος προειδοποιεί: «Ος αν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν όταν έλθη εν τη δόξη του Πατρός αυτού» (Μαρκ. 8, 38). Με άλλα λόγια, όποιος αποστραφή την αισχύνη για χάρη του Κυρίου αυτός δεν σώζεται. Και σε άλλο πάλι μέρος ο Κύριος βεβαιώνει: «Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς» (Ματθ. 10, 32). Είναι φανερό πως όποιος ομολογεί, και μάλιστα υπομένοντας αισχύνη, αυτός έχει προσαγωγή στον Ουράνιο Πατέρα και σώζεται. Η αισχύνη και το όνειδος που δοκιμάζουμε στη ζωή αυτή, σηκώνοντας τον σταυρό του Χριστού, οδηγεί στην αναγνώρισή μας από τον Κύριο και μεταβάλλεται σε δύναμη σωτηρίας.

Γιατί όμως η αισχύνη της εξομολογήσεως μεταβάλλεται σε πνευματική δύναμη και πως η άσκησή της τοποθετεί τον άνθρωπο στην οδό της ζωής;

Η εξομολόγηση τοποθετεί τον πιστό στην ταπεινή οδό του Κυρίου. Ο Χριστός μας έσωσε υπομένοντας τον σταυρό της αισχύνης. Ο σταυρός είναι η έκφραση της «μείζονος αγάπης» Του, για χάρη της οποίας θυσιάστηκε «υπέρ των φίλων αυτού» (Ιωάν. 15, 14). Αλλά και ο πιστός, από αγάπη και πόθο να συμμορφώση την ζωή του προς το Πνεύμα του Κυρίου, εξομολογείται ταπεινά και εκούσια. Υπομένει σταυρό αισχύνης, φανερώνοντας τις αμαρτίες του ενώπιον του Θεού και του λειτουργού της Εκκλησίας. Τοποθετεί τον εαυτό του στην οδό του Κυρίου. Τη μικρή η μεγάλη αισχύνη της εξομολόγήσεώς του ο Θεός αποδέχεται ως θυσία και γι’ αυτό του ανταποδίδει την χάρη Του, που τον ανακαινίζει. Συνεπώς, όποιος τοποθετείται με την εκούσια αισχύνη στην οδό του Κυρίου, ευρίσκει τον Κύριο ως συνοδοιπόρο, γιατί Αυτός είναι και η οδός, όπως είπε. Η οδός όμως αυτή είναι ταυτόχρονα οδός αληθείας και ζωής. Γι’ αυτό τότε στον πιστό, που συμπορεύεται ταπεινά με τον Κύριο, μεταδίδεται η χάρη και η κατάσταση του Μεγάλου Συνοδοιπόρου. Κοντολογής, με την εκούσια αισχύνη της εξομολογήσεως αποφεύγουμε την ακούσια αισχύνη της έσχατης κρίσεως και δεχόμαστε τον αιώνιο έπαινο του Θεού.

Η ευαγγελική αυτή αλήθεια γίνεται σαφέστερη, όταν εξετάσουμε την περίπτωση του Ζακχαίου. Ο επίσημος αυτός άνθρωπος, υπομένοντας κάποια αισχύνη για να δη τον Χριστό, αφομοιώθηκε προφητικά στο μυστήριο της οδού του Κυρίου, που κατευθυνόταν την στιγμή εκείνη προς τον σταυρό της αισχύνης. Γι’ αυτό και ο Κύριος τον πρόσεξε, τον επισκέφθηκε, τον θεράπευσε, τον πλάτυνε στο «τετραπλούν» και τον έσωσε αυθημερόν. Η λέξη «τετραπλούν» υπαινίσσεται το μυστήριο του σταυρού του Κυρίου, από τον οποίο πηγάζει κάθε πλατυσμός χάριτος σε βάθος και σε ύψος, σε μήκος και σε πλάτος. Ο Ζακχαίος βρέθηκε προφητικά στην οδό του Κυρίου. Βλέπουμε, λοιπόν, πως η αισχύνη του Ζακχαίου μετατράπηκε σε δύναμη και τον οδήγησε στο περισσόν της ζωής και τον πλατυσμό της χάριτος.

Η οδός αυτή του Κυρίου είναι επισκιασμένη από το Πνεύμα του Κυρίου. Είναι επίσης αποκαλυπτική, γιατί διανοίγει τον νου και την καρδιά, ώστε να δη ο άνθρωπος την αμαρτία του στην μεταφυσική της διάσταση, ως έγκλημα εναντίον της θείας και Πατρικής αγάπης.–