Γράφτηκε στις .

Κύριο θέμα: Εκοιμήθη ο ευλαβής Γέροντας, ὁ Αρχιμ. Αρσένιος Κομπούγιας

Την 29η Μαρτίου ε.ε. εκοιμήθη πλήρης ημερών (90 ετών) και μετά από ολιγόμηνη κατάκλιση ο σεβαστός και αγαπητός Γέροντας Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κομπούγιας, Συνταξιούχος Ιεροκήρυκας της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου και ιδρυτής και Πνευματικός του Γυναικείου Ιερού Ησυχαστηρίου Παναγίας Γοργοεπηκόου.

Εκοιμήθη ο ευλαβής Γέροντας, Αρχιμ. Αρσένιος ΚομπούγιαςΟ αείμνηστος π. Αρσένιος, κατά κόσμον Αντώνιος Κομπούγιας, γεννημένος στις 7 Ιανουαρίου 1918 στο Καταφύγιο Ναυπακτίας, είχε από μικρός κλίση προς την Ιερατική διακονία. Εισήλθε στον μοναχικό βίο τον Φεβρουάριο του 1939 κοντά στον αγιασμένο αείμνηστο Γέροντα Φιλόθεο Ζερβάκο στην Ιερά Μονή Λογγοβάρδας Πάρου. Χειροτονήθηκε Διάκονος από τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ιωακείμ στην Αθήνα (7-1-1945) και κλήθηκε από τον Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστοφόρο να υπηρετήση στην Ναύπακτο, όπου και χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος στις 10-11-1946.

Στην Ναύπακτο εργάσθηκε με ζήλο πάντα μέσα στα πλαίσια της παραδόσεως. Υπηρέτησε δε Ιερατικά τον λαό της επαρχίας Ναυπακτίας για εξήντα τρία χρόνια, ως Κατηχητής, Εφημέριος, Ιεροκήρυξ και Πνευματικός.

Καρπός των πόνων του είναι και το Ιερό Γυναικείο Ησυχαστήριο που ίδρυσε στα περίχωρα της Ναυπάκτου, στην συνοικία Δένδρο Λυγιά, όπου μόνασαν η Μητέρα του Θεοκτίστη και η κατά σάρκα αδελφή του Μακρίνα, και σήμερα αριθμεί 14 μοναχές, με Ηγουμένη την Μοναχή Χριστοφίλη. Το Ησυχαστήριο κτίσθηκε εξ ολοκλήρου με χρήματα και προσωπική εργασία του Γέροντος, χωρίς έξωθεν επιχορηγήσεις, και είναι ένα παραδοσιακό λιμάνι όπου υμνείται ο άγιος Θεός επί πενήντα και πλέον έτη.

Η παρουσία του ήταν αθόρυβη, θετική και ευεργετική στην Εκκλησία και την κοινωνία της Ναυπάκτου, σεβάσθηκε τους εκκλησιαστικούς και κοινωνικούς θεσμούς και εργάσθηκε με ζήλο μέσα στα πλαίσια της παραδόσεως. Μελετούσε τα ασκητικά βιβλία, τα Πρακτικά των Οικουμενικών Συνόδων. Έζησε και γνώρισε προσωπικότητες της σύγχρονης εκκλησιαστικής ιστορίας, χωρίς όμως να καλλιεργή «δημόσιες σχέσεις». Ήταν ο ίδιος μια ζωντανή εκκλησιαστική ιστορία, που γνώριζε πολύ καλά πρόσωπα και πράγματα, ιδίως τα της Επαρχίας μας, και γι' αυτό η γνώμη του ήταν βαρύνουσα.

Έφυγε εν μέσω της Εκκλησίας, έχοντας την τιμή, τον σεβασμό, την αγάπη του Επισκόπου, του Κλήρου και του λαού, αλλά και της Ιεραρχίας, η οποία πέρυσι τον Φεβρουάριο τον ετίμησε δια χειρών του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου με την ανώτατη διάκριση του χρυσού Σταυρού του Αποστόλου Παύλου.

Στην εξόδιο Ακολουθία συμμετείχαν πολλοί Ιερείς, Ιερομόναχοι και Μοναχοί, οι Μοναχές των Γυναικείων Μονών, Βομβοκούς, Βαρνακόβης, Πελαγίας Θηβών, Μπούρα Φαλαισίας, Αγίου Γεωργίου Άσκρι κ.α. και πλήθος πιστών που ήλθαν να προσευχηθούν για τον αείμνηστο Γέροντα και να ενισχύσουν την Αδελφότητα που ένοιωσε την ορφάνεια.

Το πρώτο τρισάγιο για τον κεκοιμημένο Γέροντα τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεος στο Ναΰδριο του Ησυχαστηρίου το βράδυ του Σαββάτου, μιλώντας για τον προσανατολισμό προς την ουράνια Βασιλεία που είχε ο Γέροντας. Αργότερα, την νύκτα, εψάλη η πολύ κατανυκτική και παρακλητική εξόδιος ακολουθία σε Μοναχό.

Την Κυριακή 30 Μαρτίου, της Σταυροπροσκυνήσεως, τελέσθηκε Αρχιερατική θεία Λειτουργία, στο τέλος της οποίας ο Σεβασμιώτατος μίλησε συγκινημένος για τον Τίμιο Σταυρό και για την προσωπικότητα του αειμνήστου, που ήταν φίλος του Σταυρού. Τόνισε την απλότητα και ταπείνωσή του, τις μοναχικές του αρετές και την προσφορά του στην Επαρχία.

Την Κυριακή στις 3:00 το απόγευμα τελέσθηκε από τον Σεβασμιώτατο η εξόδιος Ακολουθία, στο μικρό Καθολικό του Ησυχαστηρίου, που είχε γεμίσει από Ιερείς και Μοναχές ενώ ο περισσότερος κόσμος παρέμενε στο προαύλιο.

Ο Σεβασμιώτατος στον λόγο του λαμβάνοντας αφορμή από τους στίχους του 118ου ψαλμού του Δαβίδ, του λεγομένου «Αμώμου», «επεπόθησεν η ψυχή μου του επιθυμήσαι τα κρίματά σου εν παντί καιρώ», ομίλησε για την προσωπικότητα του Γέροντα, επικεντρώνοντας τον λόγο του σε τρία χαρακτηριστικά γνωρίσματά του, το εκκλησιαστικό φρόνημα, την ησυχαστική μοναχική βιοτή και την εσχατολογική αναφορά του, εκφράζοντας την τιμή, την αγάπη, τον σεβασμό και τις προσευχές όλου του πληρώματος προς τον κεκοιμημένο.

Ο Γέροντας ετάφη στο κοιμητήριο της Μονής. Ο Μητροπολίτης, οι Ιερείς, οι Μοναχοί και Μοναχές και όλος ο κόσμος τον κατευόδωσαν κάνοντας κομποσχοίνι και λέγοντας την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον την ψυχήν του δούλου Σου».

Ας είναι αιωνία η μνήμη του και να έχουμε την ευχή του.

Α.Κ.

ΚΥΡΙΟ ΘΕΜΑ