Skip to main content

+ Ἀρχιμανδρίτης Ἀρσένιος Κομπούγιας - Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Γεννήθηκε στο Καταφύγιο Ναυπακτίας, στις 7 Ιανουαρίου 1918.

Έμεινε ορφανός από πατέρα, στην μικρή παιδική του ηλικία. Ο πατέρας του πνίγηκε μπροστά στα μάτια του, χωρίς να μπορή να τον βοηθήση.

Ὁ Αρχιμανδρίτης Αρσένιος Κομπούγιας, μὲ τὸν Ναυπάκτου Ἱερόθεο καὶ πνευματικὰ του παιδιάΦοίτησε στο Δημοδιδασκαλείο της ιδιαίτερης πατρίδας του και στο νυκτερινό Γυμνάσιο των Εκπαιδευτηρίων «Παρνασσός» στην Αθήνα.

Ενεγράφη ως δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας τον Φεβρουάριο του 1939.

Κατετάγη στο σώμα των Ευζώνων Μεσολογγίου και υπηρέτησε την Πατρίδα από τις παραμονές κηρύξεως του ελληνο-ιταλικού πολέμου μέχρι τον Απρίλιο του 1941.

Εκάρη μοναχός στην ιδία Ιερά Μονή Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας, παρά του αειμνήστου π. Φιλοθέου Ζερβάκου, στις 30 Ιανουαρίου 1943 και έλαβε το όνομα Αρσένιος.

Εχειροτονήθη Διάκονος από τον Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Ιωακείμ, στις 7 Ιανουαρίου 1945, στον Ιερό Ναό Αγίου Ιωάννου Προδρόμου Γαργαρέτα Αθηνών.

Ενεγράφη στο Μοναχολόγιο της Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελακιωτίσσης το έτος 1946.

Χειροτονήθηκε Πρεσβύτερος από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Χριστοφόρο, στις 10 Νοεμβρίου 1946.

Χειροθετήθηκε Πνευματικός από τον ίδιο Μητροπολίτη στις 11 Δεκεμβρίου 1949.

Υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς, κατά το διάστημα 15-3-1953 έως 30-9-1955.

Έλαβε το οφφίκιο του Οικονόμου από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας Δαμασκηνό, στις 21 Μαΐου 1962.

Έλαβε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτου από τον ίδιο Μητροπολίτη, στις 26 Οκτωβρίου 1962.

Ίδρυσε, ανοικοδόμησε και κατεύθυνε πνευματικώς το Γυναικείον Ιερόν Ησυχαστήριον Παναγίας Γοργοεπηκόου Ναυπάκτου.

Υπηρέτησε την Τοπική Εκκλησία της Ναυπάκτου και Ευρυτανίας ως Εφημέριος σε πολλές Ενορίες και ως βοηθός Ιεροκήρυξ της Αποστολικής Διακονίας, λειτουργώντας, ομιλώντας, νουθετώντας, κατηχώντας, εξομολογώντας, στηρίζοντας τον λαό του Θεού, από της χειροτονίας του εις Πρεσβύτερον μέχρι την 1η Απριλίου 1980, όταν συνταξιοδοτήθηκε.

Τιμήθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος δύο φορές: το έτος 2001για την συμπλήρωση πεντηκονταετίας Ιερωσύνης με έπαινο, και το έτος 2007 με την ανώτατη διάκριση της Εκκλησίας της Ελλάδος, το παράσημο του Χρυσού Σταυρού του Αποστόλου Παύλου, για την προσφορά του στην Εκκλησία.

Υπήρξε ζηλωτής των πατρικών παραδόσεων, και ασχολήθηκε ιδιαιτέρως και ανιδιοτελώς με την Ορθόδοξη εσχατολογία, δημοσιεύοντας σχετικά άρθρα σε Εφημερίδες και Περιοδικά και συγγράφοντας σχετικά πονήματα, όπως:

  1. «Ανησυχητικά σημεία των καιρών» (1965)
  2. «Σημεία συντελείας του κόσμου» (1979)
  3. «Ο Αντίχριστος και οι Αντίχριστοι» (1985)
  4. «Παγκόσμιος αποστασία και ο υιός της απωλείας» (2001)
  5. «Αντίχριστος και ορθόδοξος Χιλιασμός δια μέσου των αιώνων» (2005).

Στάθηκε στο πλευρό των κατά καιρούς Επισκόπων της Ιεράς Μητροπόλεως Ναυπάκτου, υπηρετώντας αθόρυβα, ταπεινά, αλλά και καρποφόρα την τοπική Εκκλησία και τον λαό του Θεού. Είχε δε την ευαρέστηση, τον έπαινο και την ευχή των Επισκόπων και την αγάπη και τον σεβασμό του λαού.–

  • Προβολές: 4429