Αθλητισμός

Ο Χριστιανισμός δεν ήταν εναντίον του αθλητισμού, αλλά μάλλον χρησιμοποίησε εικόνες από τον αθλητισμό και τους αθλητές για να εξηγήση την πνευματική άσκηση.

Αυτό που επιδίωκε ο κλασσικός αθλητισμός, όπως φαίνεται στην πορεία του από τον κότο στον κότινο, δηλαδή από την επιθετικότητα στην υπέρβασή της, και το στεφάνωμα με την ελιά, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι έτσι επέρχεται η ειρήνη στον άνθρωπο, βρήκε την πλήρη δικαίωσή του στον Χριστιανισμό, αφού με τον Χριστό ο άνθρωπος μεταμορφώνει όλες τις εσωτερικές ψυχικές, αλλά και σωματικές του δυνάμεις και οδηγείται μέχρι την θέωση.

Ο Χριστιανισμός, κατά τον άγιο Ιουστίνο τον μάρτυρα και φιλόσοφο, είναι μια θρησκεία η οποία με την όλη αγωγή που διαθέτει «ποιεί τους θνητούς αθανάτους, τους βροτούς θεούς, εκ γης δε μετάγει εις τους υπέρ Όλυμπον όρους». Δεν εξαντλεί τον σκοπό του σε χαμηλούς στόχους, αλλά ανεβάζει τον άνθρωπο πάνω από τον Όλυμπον, τον καθιστά θεο.

Ο Χριστιανισμός άσκησε κριτική στον πεπτωκότα ανθρωποκεντρικό αθλητισμό, που είχε χάσει τον προορισμό και τον σκοπό του, και έγινε επαγγελματικός και αιμοβόρος, που καλλιεργούσε τα πάθη. Άλλωστε, την κριτική εναντίον ενός τέτοιου αθλητισμού που έχασε τον προορισμό του, άσκησαν και άλλοι πνευματικοί άνθρωποι, όπως φιλόσοφοι, ιατροί και ειδήμονες των αθλητικών αγώνων.

Με αυτήν την προοπτική πρέπει να δούμε την προσφορά του Χριστιανισμού στον υγιή αθλητισμό, αφού διέσωσε το αληθινό πνεύμα του, καθώς επίσης ο σύγχρονος πρωταθλητισμός και οι Ολυμπιακοί αγώνες που έχουν μεγάλη σχέση με έναν παρηκμασμένο αθλητισμό, όπως το είδαμε πιο πάνω, έχουν ανάγκη από την ουσιαστική βοήθεια της Ορθοδόξου Εκκλησίας.

(Μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, Το σώμα του ανθρώπου• η άσκηση και η άθλησή του)