Skip to main content

Γεγονὸς καὶ Σχόλιο: Μαύρο και βρώμικο χρήμα

Την εποχή αυτή γίνεται πολύς λόγος για το «μαύρο» και «βρώμικο» χρήμα, για τις μίζες -πολιτικές η ιδιωτικές- για τα σκάνδαλα σχετικά με τις συμβάσεις κλπ.

Με την φράση μαύρο και βρώμικο χρήμα εννοούνται όλες οι δοσοληψίες και συμφωνίες που ξεφεύγουν από την νόμιμη οδό. Είναι ο εύκολος και παράνομος πλουτισμός που γίνεται με απροσδιόριστους η προσδιορισμένους τρόπους, που τελικά καταλήγουν σε βάρος της κοινωνίας και του λαού.

Η λέξη χρήμα προέρχεται από το ρήμα χράομαι και δηλώνει κάποιο πράγμα που μεταχειρίζεται κανείς, που το έχει ανάγκη. Κατά τον Αριστοτέλη «χρήματα λέγομεν πάντα όσων αξία νομίσματι μετρείται». Βεβαίως, στην αρχαία ελληνική γλώσσα με την λέξη χρήμα δηλώνονται πολλά πράγματα, αλλά θα μείνουμε σε αυτό που δηλώνει η λέξη στην σύγχρονη ονομασία. Πρόκειται για τα νομίσματα που χρειάζονται και χρησιμοποιούνται για τις συναλλαγές και γενικά για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του ανθρώπου.

Με αυτήν την έννοια νομίζω ότι δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο χρήμα, δεν υπάρχει βρώμικο και καθαρό χρήμα, αλλά μαύρος και βρώμικος άνθρωπος που κάνει κακή χρήση του χρήματος. Τα πάντα όταν τα χρησιμοποιούμε με καλό τρόπο και για τις βασικές ανάγκες μας είναι καλά. Υπάρχει η κατάχρηση και η παράχρηση των αγαθών και όλων των πραγμάτων του βίου μας. Αυτό συμβαίνει και στα πνευματικά θέματα.

Ο άνθρωπος είναι το πρόβλημα στην κοινωνία. Όταν ο άνθρωπος καλλιεργή τα πάθη της φιλοδοξίας, της φιληδονίας και της φιλαργυρίας, τότε επιδιώκει την απόκτηση αγαθών και χρημάτων με πολλούς και ποικίλους τρόπους. Νομίζω ότι εκείνο που βρωμίζει και μαυρίζει τον άνθρωπο είναι η ευδαιμονία, όχι με την πλατωνική έννοια του όρου, αλλά με την χρησιμοποιούμενη σήμερα έννοια, δηλαδή η καλοπέραση. Οι πολλοί επιδιώκουν την ευμάρεια, την καλοπέραση, την διασκέδαση, την ηδονή, την κοινωνική καταξίωση, όλα αυτά που χαρακτηρίζονται ως έργα του παλαιού ανθρώπου.

Σήμερα εκείνο που χρειάζεται περισσότερο από όλα τα άλλα είναι ο άνθρωπος να κάνη σωστή χρήση του κόσμου και των ποικίλων αγαθών. Πόσο δίκαιο είχε ο Μέναδρος όταν έλεγε: «η χαρίεν άνθρωπος αν άνθρωπος η», δηλαδή, πόσο χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι πραγματικός άνθρωπος. Και πόσο ακόμη δίκαιο είχε ο Διογένης ο Κυνικός, ο οποίος σε αυτούς που τον ερωτούσαν τι ήταν αυτό που τον έκανε να ανάβη λυχνάρια κατά την διάρκεια της ημέρας και να περιέρχεται την πόλη ερευνώντας κάτι, έλεγε: «Άνθρωπον ζητώ».

Σήμερα και εμείς ζητούμε ανθρώπους, που να έχουν εσωτερική πληρότητα και να μη ψάχνουν να την βρουν σε εξωτερικές εκδηλώσεις, που ούτως η άλλως είναι εφήμερες και δεν ικανοποιούν την ψυχή και την αναζήτηση του ανθρώπου.

Τελικά, ο βρώμικος και μαύρος εσωτερικά άνθρωπος βρωμίζει και μαυρίζει το χρήμα και όλη την φύση.

Ν.Ι.

ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΟ

  • Προβολές: 3021