Γράφτηκε στις .

Αφιέρωμα γιά τόν Ιεροκήρυκα π. Αθηναγόρα Καραμαντζάνη: Της κ. Αικατερίνης Ξάνθη, Φιλολόγου

Της κ. Αικατερίνης Ξάνθη, Φιλολόγου

...

Χαίρομαι, βεβαίως, πολύ γιατί αντικρύζω αυτή τή στιγμή τόν σεβαστό π. Αθηναγόρα. Η παρουσία του στήν Ναύπακτο παρέχει αφορμή γιά αναμνήσεις αγαθές, αλλά καί γιά αναβάπτισμα στά όσα δίδαξε υπηρετώντας, διακονώντας τήν Ιερά Μητρόπολη Ναυπακτίας και Ευρυτανίας τότε, ως ιεροκήρυκας. Η παρουσία του έδινε ακόμη ευκαιρία ευχάριστης συνάντησης με πολλά πρόσωπα, γνώριμα καί αγαπητά μέ πνευματικούς δεσμούς, ύστερα από πολλά χρόνια. Ενθυμούμαι πολύ καλά, μαθήτρια στήν Α` Γυμνασίου τότε, τήν πρώτη θεία Λειτουργία στόν Ιερό Ναό Αγίου Δημητρίου, καί τό πρώτο του συγκινητικό καί ταυτόχρονα εντυπωσιακό καί συναρπαστικό κήρυγμα. «Δώστε μου τά χέρια σας, πάρτε τήν καρδιά μου» ήταν μία από τίς χαρακτηριστικές φράσεις. Αποδείχτηκε πώς πράγματι εργάσθηκε μέ τήν καρδιά του σ’ αυτόν τόν τόπο. Ενθυμούμαι μέ χαρά καί νοσταλγία τίς συναντήσεις στό Κατηχητικό Σχολείο, τίς συναντήσεις στίς Χριστιανικές Ομάδες, τίς συναντήσεις στό Εντευκτήριο, Αίθουσα Σάκου πρίν τήν ανέγερση αυτού τού οικοδομήματος. Ενθυμούμαι τίς Κατασκηνώσεις στό πευκόφυτο δάσος στήν Άνω Γαυρολίμνη: «Καινή Κτίσις», «Τιβεριάδα», «Θαβώρ», κάποιες ονομασίες. Ενθυμούμαι τούς κύκλους μελέτης Αγίας Γραφής, τά μαθητικά Οικοτροφεία, καί κυρίως τό Οικοτροφείο Θηλέων, τά εσπερινά Κυριακάτικα κηρύγματα στόν κατάμεστο Ναό τού Αγίου Δημητρίου, τά μυστήρια τής Εξομολόγησης, τής Θείας Ευχαριστίας, τού Ευχελαίου, καθώς καί πολλές άλλες ευκαιρίες πνευματικές.

Αυτά μού προξενούν, όχι μόνο σήμερα, αλλά πάντοτε, μεγάλη χαρά καί ευχαρίστηση καί αφορμή γιά δοξολογία στό Θεό, γιατί στά πιό σημαντικά χρόνια τής ζωής μου βρέθηκε στό δρόμο μου ο σεβαστός π. Αθηναγόρας, πού βοήθησε, συντέλεσε πολύ θετικά στήν ανάπτυξη καί διαμόρφωση τής προσωπικότητάς μου καί τής θρησκευτικής μου τοποθέτησης. Εκφράζω γιά πολλοστή φορά ένα ακόμα «ευχαριστώ» γιά όσα πρόσφερε πνευματικά σέ μένα καί στίς φίλες μου, συμμαθήτριές μου, συγκατηχητόπολυα καί συνομαδόπουλα, θά έλεγα, καί όχι μόνο. Ευχαριστώ γιά όσα πρόσφερε άοκνα, απλόχερα, μέ αυτοθυσία καί αρχοντιά στόν τόπο αυτόν, στήν αγαπημένη μου Ναύπακτο καί στούς Ναυπάκτιους, πού συνέβη νά υπηρετήσω κι εγώ γιά 30 χρόνια.

Είναι ανεξίτηλο στίς μνήμες τών ανθρώπων τό πέρασμα τού π. Αθηναγόρα, γιατί δέν εργάσθηκε ως απλός υπάλληλος τηρώντας απλά τούς τύπους. Τίς γνώσεις του τίς θεολογικές καί τίς άλλες, τίς εμπειρίες του, τίς κατέθετε μέ απλότητα, μέ σαφήνεια, ορθότητα καί αρχοντιά. Έδειχνε ενίοτε καί τήν αυστηρότητά του, τήν έγνοια του γιά τήν πνευματική κατάρτιση τού λαού καί τής νεολαίας. Τόν βασάνιζε η έγνοια γιά τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες πού κατάγονταν από χωριά καί φοιτούσαν στά σχολεία τής Ναυπάκτου. Αυτή άλλωστε τόν οδήγησε στήν μέριμνα καί τήν ίδρυση τών δύο μαθητικών Οικοτροφείων. Ακόμη καί γιά τήν ψυχαγωγία μας νοιαζόταν. Σχεδίαζε εκδηλώσεις ψυχαγωγίας, εκδρομές, προβολή κινηματογραφικών ταινιών. Αξέχαστα μένουν τά κωμικά σκέτς, πού μέ τήν επίβλεψή του παίξαμε στήν, καινούργια τότε, Παπαχαραλάμπειο αίθουσα. Όλα αυτά καί πολλά άλλα, πού δέν επιτρέπει ο χρόνος νά αναφερθούμε εδώ, τά έπραττε μέ τήν καρδιά του. Ζούσε ταυτόχρονα καί ο ίδιος, χαιρόταν μαζί μας, γελούσε, αλλά καί πονούσε, όταν τά έφερνε η περίσταση. Μέ τήν καρδιά του τά έπραττε, αλλά καί μέ πολλούς συνεργάτες, τούς οποίους επέλεγε καί ενέπνεε.

Πολλοί βοήθησαν στό έργο του. Διδασκάλισσες, καθηγήτριες, νοικοκυρές, κύριοι μέ χριστιανικό ήθος καί κυρίες, από τίς οποίες ελάχιστες πλέον υπάρχουν στή ζωή. Ωστόσο αισθάνομαι τήν ανάγκη καί τήν υποχρέωση νά κλέψω λίγο χρόνο καί νά θυμίσω στόν ίδιο, τόν σεβαστό π. Αθηναγόρα, καί σέ σάς, τούς καθηγητές μας, πού είχαν σχέση ειλικρινή καί στενή μέ τήν Εκκλησία καί ευχαρίστως, συνετά καί σοβαρά συνεργάζονταν μαζί του, τόν βοηθούσαν στό έργο του καί εμάς στήν πορεία μας. Πολλοί ήσαν, μά ιδιαίτερα θυμίζω τούς αείμνηστους: Μάνθο Παρτσάνη, Μπούκουρα, Αγγελική Σταμουλακάτου-Ραγκούση, Μαρία Μποζάνα καί τούς κυρίους Νίκο Ραγκούση καί Αγγελική Παλαμίδου. Όλοι καθηγητές μας, κατηχητές μας καί ομαδάρχες μας. Όσοι, μαθητές εκείνης τής εποχής, συναντώμεθα καί αναπολούμε, πάντοτε λέμε: «Πραγματικά, ήταν τότε η χρυσή εποχή γιά τά σχολεία τής Ναυπάκτου καί γιά τήν Ναύπακτο».

Σεβαστέ πάτερ Αθηναγόρα,

Είμαι απόλυτα βέβαιη ότι εκφράζω τά συναισθήματα καί τών συνομηλίκων μου, ανδρών καί γυναικών, γιά τό πρόσωπό σας. Συναισθήματα σεβασμού καί αγάπης. Σάς εκφράζουμε τήν ευγνωμοσύνη μας γιά τήν ανυπόκριτη αγάπη σας καί τή δική μας ανυπόκριτη αγάπη. Μάς στηρίξατε στά νεανικά μας χρόνια μέ τή θέρμη τής πίστης σας. Ως φλογερός ιεροκήρυκας μάς συγκινούσατε μέ τά κηρύγματά σας, μέ τόν παλμό τής καρδιάς σας, τήν ειλικρίνεια καί τόν αυθορμητισμό, τήν ευγένεια, τήν αρχοντιά, τήν απλότητα καί τήν καλοσύνη σας. Επιτελούσατε τήν αποστολή σας μέ ιεραποστολικό ζήλο, μέ φιλανθρωπική δραστηριότητα, πρόθυμος συμπαραστάτης σέ πονεμένους συνανθρώπους. Καταξιώσατε τήν αποστολή σας ως αγαθός λειτουργός τής λατρευτικής ζωής τής Εκκλησίας μας, ως εξομολόγος καί πενυματικός πατέρας. Μάς βοηθήσατε στή νεανική μας ηλικία νά διδαχθούμε, νά προσπαθήσουμε νά κατανοήσουμε καί νά εκτιμήσουμε τούς θησαυρούς τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, τήν αξία τής λατρείας καί ιδιαίτερα τήν ανάγκη συμμετοχής μας στήν μυστηριακή ζωή τής Εκκλησίας. Μάς συμπαρασταθήκατε, ώστε νά θέσουμε θεμέλια καί στόχους στή ζωή μας κατά τό νεανικό μας ξεκίνημα μέ αξίες τίς αξίες καί τά ιδανικά τού Ευαγγελίου. Η προσωπικότητά σας, τό πέρασμά σας, σεβαστέ πάτερ Αθηναγόρα σημάδεψε τή ζωή μας. Γνωρίζουμε τό ταπεινό σας φρόνημα, τήν σεμνότητα καί τήν μετριοφροσύνη σας.

Μέ τίς λίγες αυτές σκέψεις μου εξωτερικεύεται, εκφράζεται ο σεβασμός καί η αγάπη στό πρόσωπό σας, πέρα από τυπική επετειακή αβροφροσύνη. Σάς ευγνωμονούμε καί σάς ευχαριστούμε. Ευχόμαστε ο Πανάγαθος Θεός νά σάς έχη καλά στήν ευλογημένη πορεία σας μέσα στήν αιώνια Βασιλεία Του.

Σάς ευχαριστώ.