Γεγονότα καὶ Σχόλια: Ύφεση και κάθαρση. - Επαναπροσανατολισμός της ζωής.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Ύφεση και κάθαρση.

Η χρηματοπιστωτική κρίση δεν σημαίνει κατάρρευση σε όλες τις περιοχές του κοινωνικού και προσωπικού μας βίου. Δεν είναι ένας βαρύς καθολικός καταθλιπτικός χειμώνας. Σε κάποιες περιοχές μπορεί να φέρνη την άνοιξη. Αυτό ισχυρίζεται η Elaine Sciolino σε άρθρο της στην εφημερίδα New York Times, που αναδημοσιεύθηκε στην Καθημερινή (17/1/2009), το οποίο έχει τίτλο: «Η ύφεση “δίνει” μαθήματα ηθικής».

Η αρθρογράφος αφού αναφέρεται στην κρίση των οίκων υψηλής ραπτικής της Γαλλίας, των ακριβών καταστημάτων της Νέας Υόρκης και των αντίστοιχων οικονομικών δραστηριοτήτων στο Τόκιο, γράφει: «...στο Παρίσι κυριαρχεί η αντίληψη ότι η εποχή της “χυδαίας” πολυτέλειας πέρασε και από την τέφρα της θα αναδυθή ένας παραδοσιακά γαλλικός τρόπος ζωής». Το περιοδικό μάλιστα Le Figaro Magazine σε δωδεκασέλιδο αφιέρωμα―οδηγό για λιτή ζωή κατά το 2009 «προβλέπει ότι ο κόσμος θα εργάζεται λιγότερο και θα αφιερώνη περισσότερο χρόνο στην οικογένεια. Ένας ειδικός, μάλιστα, υποστήριξε ότι όλες αυτές οι μεταβολές των τάσεων είναι “πραγματική επανάσταση των αξιών”».

Βέβαια, η λιτότητα, όταν επιβάλλεται από τα πράγματα και δεν είναι ελεύθερη επιλογή του «λιτοδίαιτου», δεν έχει μεγάλη ηθική αξία. Ξυπνά όμως συνειδήσεις και δείχνει ότι μπορεί να ζήση κι’ αλλιώς ο άνθρωπος. Ο σχεδιαστής μόδας Καρλ Λάγκερφελντ είπε: «Η οικονομική κρίση είναι σαν ένα καλό ανοιξιάτικο καθάρισμα του σπιτιού που κάνουμε εν αναμονή του θέρους». Ηθικό και φυσικό καθάρισμα, όπως διευκρινίζει. Απαλλασσόμαστε από τα περιττά πράγματα, αλλά και από λανθασμένες θεωρήσεις της ζωής.

Ένα κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Γαλλία είναι οι εκατό χιλιάδες απασχολούμενοι στην βιομηχανία ειδών πολυτελείας. Η βιομηχανία αυτή θεωρείται πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, που της προσδίδει κύρος και την καθιστά πόλο έλξης. Για την διάσωσή της λοιπόν προτάθηκε: «Αντί να διατηρηθή στη ζωή με την κατασκευή υπεράκριβων δερματίνων ειδών, ρολογιών κ.ο.κ.» να γίνη «ριζική μείωση των τιμών». Όμως «κάποιοι Γάλλοι διανοούμενοι προχώρησαν ένα βήμα [παραπέρα] ζητώντας το θάνατο της βιομηχανίας πολυτελών ειδών ως μέρος τελετουργικού εθνικής κάθαρσης».

Επαναπροσανατολισμός της ζωής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πολυτέλεια ονομάζεται «χυδαία» και θεωρείται «ρύπος» και η απαλλαγή από αυτήν χαρακτηρίζεται «κάθαρση». Από το άρθρο της Elaine Sciolino δίνεται η αίσθηση ότι ο κόσμος ήταν ηθικά πνιγμένος σε ένα πέλαγος υλικών πραγμάτων, «υπεράκριβων», που δεν είχαν καμμιά πρακτική χρησιμότητα• ήταν ένας άδικος πλούτος, υποκατάστατο του πνευματικού πλούτου, για τον οποίο είναι πλασμένος ο άνθρωπος.

Επιπλέον δεν ήταν πλούτος για όλους. Ήταν για τους λίγους. Οι πολλοί ζούσαν με τα στοιχειώδη η αναζητούσαν τα στοιχειώδη στην «ευέλικτη» εργασία, στην υποαπασχόληση και στις φιλανθρωπικές οργανώσεις. Έτσι η «ύφεση» επιβάλλει μια κοινωνική κάθαρση, με την έννοια ότι σμικρύνει λίγο τις κραυγαλέες ανισότητες.

Όμως το πρόβλημα της χυδαίας πολυτέλειας είναι εσωτερικό και χρειάζεται εσωτερική κάθαρση από το υλιστικό φρόνιμα της φιλαυτίας. Έχει ανάγκη και από έναν επαναπροσανατολισμό της ύπαρξης. Προσανατολισμό της ζωής στο νόημα που δίνει στην κτίση και στον άνθρωπο το πρόσωπο του Χριστού. Ο γεννηθείς εν σπηλαίω Κύριος του παντός.

π.Θ.Α.Β.