Γραπτά Κηρύγματα: Κυριακή 23 Αυγούστου, (Φιλιππησίους β, 5-11)

Και πάλι η Εκκλησία μας παρουσιάζει την Παναγία, αφού σήμερα εορτάζουμε την απόδοση της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Και πάλι διαβάζεται η περικοπή την οποία διαβάσαμε κατά την εορτή της Κοιμήσεως, τον Δεκαπενταύγουστο. Τότε ερμηνεύοντας αυτήν την περικοπή κάναμε λόγο για το μυστήριο της κενώσεως του Χριστού και το μυστήριο της κενώσεως της Θεοτόκου. Από αυτήν την κένωση έρχεται η μεγάλη δόξα.

Στο σημερινό σχόλιο θα ερμηνεύσουμε όσο μπορούμε πιο σύντομα και απλά τον αποστολικό λόγο: «Τούτο φρονείσθω εν υμίν ο και εν Χριστώ Ιησού» (Φιλιπ. β , 5), δηλαδή όλοι εμείς οι Χριστιανοί θα πρέπει να έχουμε αυτό το ίδιο φρόνημα που είχε ο Χριστός. Είναι μεγάλος αυτός ο λόγος του Αποστόλου Παύλου.

Κατ’ αρχάς όλοι γνωρίζουμε ότι Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός. Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού και εμείς είμαστε τα μέλη του ενδόξου Σώματός Του. Όπως η κεφαλή έχει σημαντική θέση στο ανθρώπινο σώμα και όλα τα μέλη πρέπει να υπακούουν σε αυτήν, έτσι και μέσα στην Εκλησία όλοι πρέπει να υπακούουμε στον Χριστό. Αυτός διευθύνει την Εκκλησία, Αυτός έχει κεντρική θέση στην Εκκλησία και οι Κληρικοί πρέπει να εκφράζουν τον Χριστό.

Έπειτα, οι Χριστιανοί πρέπει να έχουν τον νου του Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος σε άλλη επιστολή γράφει: «ημείς νουν Χριστού έχομεν» (Α Κορ. β , 16). Δεν είναι σωστό οι Χριστιανοί να διαφοροποιούνται από τον Χριστό και από ο,τι Εκείνος δίδαξε. Αυτό σημαίνει ότι οι σκέψεις μας, τα φρονήματά μας, οι αποφάσεις μας, οι επιθυμίες μας, τα θελήματά μας κλπ. πρέπει να εναρμονίζονται προς το «φρόνημα του Χριστού», ώστε, όπως έλεγε ο π. Ιουστίνος Πόποβιτς, ο νους μας να γίνη χριστο-νους, η καρδιά μας να γίνη χριστο-καρδία, η θέλησή μας να γίνη χριστο-θέληση. Δεν είναι δυνατόν να είμαστε και να λεγόμαστε Χριστιανοί, ενώ οι νοοτροπίες μας, το φρόνημά μας, οι ιδέες μας διαφοροποιούνται από τον Χριστό.

Σήμερα υπάρχουν πολλοί διδάσκαλοι, που δημιουργούν οπαδούς, διαδίδονται πολλές φιλοσοφίες που διαφοροποιούνται από την θεολογία της Εκκλησίας, κυρίως διαδίδονται διάφορες απόψεις που είναι ξένες προς την αποκαλυπτική αλήθεια και, δυστυχώς, όλα αυτά επηρεάζουν και τα μέλη της Εκκλησίας. Έτσι, υπάρχουν Χριστιανοί που δέχονται τον Χριστό, αλλά ταυτοχρόνως έχουν ποικίλες και αλλότριες απόψεις. Για παράδειγμα, δέχονται ότι είναι Χριστιανοί, αλλά δεν πιστεύουν στην ανάσταση του σώματός τους και στην μέλλουσα κρίση, παρά το ότι αυτό δίδαξε ο Χριστός και είναι βασικό σημείο της πίστεώς μας.

Ακόμη, η φράση «τούτο φρονείσθω εν υμίν, ο και εν Χριστώ Ιησού» συνδέεται με την ταπείνωση του Χριστού, ο Οποίος δέχθηκε ακόμη και επονείδιστο θάνατο για να υπακούση στον Θεό-Πατέρα για την σωτηρία των ανθρώπων. Αυτό σημαίνει ότι, αν θέλουμε να έχουμε το φρόνημα του Χριστού, θα πρέπει να ζούμε με ταπείνωση και να θυσιαζόμαστε για την σωτηρία και των άλλων.

Αυτό διέκρινε και την Παναγία, αφού είχε το φρόνημα του Υιού της, του Χριστού. Διακρινόταν για την ταπείνωση, αγαπά όλο το ανθρώπινο γένος και προσεύχεται ιδιαιτέρως γι’ αυτούς που αγαπούν πραγματικά τον Υιό της, δηλαδή τους Ορθοδόξους Χριστιανούς. Αλλά συγχρόνως πρέπει να πούμε ότι η Παναγία, ως Μητέρα του Χριστού, θέλει από τους Χριστιανούς να αγαπούν τον Υιό της και να συντονίζουν την ζωή τους με την ζωή Του και να έχουν το ίδιο φρόνημα με Αυτόν. Το φρόνημά μας πρέπει να διαποτισθή από το φρόνημα και την ζωή του Χριστού.

† Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ