Γράφτηκε στις .

Νικόλαος Ζωητάκης - «Έφυγε από τήν εκκλησιαζόμενη παρέα»

Γόνος πολυμελούς οικογένειας ορφάνεψε από πατέρα σέ ηλικία τεσσάρων (4) ετών καί μαζί μέ τήν αξιοθαύμαστη μάνα του Παρασκευή καί τά υπόλοιπα τρία (3) αδέλφια του έζησε τήν πίκρα καί τόν πόνο τής ορφάνιας.

Πάλεψε στήν ζωή του σκληρά μέ συνέπεια καί αντοχή καί κατόρθωσε νά επιβιώση παρά τίς δύσκολες συνθήκες πού επικρατούσαν τότε ιδιαίτερα στήν παιδική καί εφηβική του ηλικία.

Κατόρθωσε επίσης μέ τήν εργατικότητά του, τήν τιμιότητα, τό πείσμα καί τήν πίστη του γιά ένα καλύτερο αύριο, νά προσληφθή τό 1962 στίς Αστικές Συγκοινωνίες τών Αθηνών, όπου υπηρέτησε ως οδηγός ευόρκως μέχρι τήν συνταξιοδότησή του.

Παντρεύτηκε τήν Ελένη Μακρυγιάννη από τήν Στύλια Ναυπακτίας μέ τήν οποία έζησε αρμονικά καί χριστιανικά μέχρι τό τέλος του.

Μέ απόλυτη πίστη στόν Θεό, μέ ατσάλινα νεύρα πού είχαν χαλυβδωθή από τίς πάμπολλες δυσκολίες πού πέρασε, αφοσιώθηκε στόν Μεγαλοδύναμο, τόν Οποίον από τό 1988 υπηρέτησε ως επίτροπος τών εκκλησιών τού χωριού μας (Σίμου Ναυπακτίας) καί τών πέριξ διαμερισμάτων.

Ήταν ένα ζωντανό παράδειγμα ήθους, καλοσύνης καί χριστιανικής αγάπης. Αυτοδίδακτος μουσικός έπαιζε θαυμάσια κλαρίνο καί διασκέδαζε καί έδινε ζωή καί χαρά στούς φίλους του. ...

Αυτός ήταν ο Νίκος Ζωητάκης πού αποχαιρετήσαμε στίς 24 Νοεμβρίου 2009 στό χωριό μας.

Αγαπητέ μας Νίκο,

Νά πάς στά επτά καλά τού Θεού τόν Οποίον υπηρέτησες καί πίστεψες απόλυτα. Άς είναι τούτα τά λόγια μας ελάχιστος φόρος τιμής καί ευχαριστίας γιά τήν προσφορά σου στό χωριό καί γιά τήν υπηρεσία σου στήν Εκκλησία καί τόν Θεό. Θά ζής πάντα στήν σκέψη καί στήν καρδιά μας.

Αιωνία σου η μνήμη, αγαπητέ Νίκο!

Αθανάσιος Λουκόπουλος

(Δημοσιεύθηκε στήν Εφημερίδα «Η Πυλήνη»)