Εἰδήσεις Δεκεμβρίου 2009

Χριστουγεννιάτικες ἐκδηλώσεις

Εὐχαριστήριο γιὰ τὶς χριστουγεννιάτικες εὐχές

Τὸ παρὸν κείμενο τοῦ Σεβασμιωτάτου ἐστάλη ὡς εὐχαριστήρια ἐπιστολὴ σὲ ὅσους τοῦ εὐχήθηκαν γραπτῶς γιὰ τὶς ἑορτὲς τῶν Χριστουγέννων.

Ἀγαπητοί μου,

Σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὶς εὐχές σας μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀνατολῆς τοῦ νέου ἔτους. Εὔχομαι καὶ προσεύχομαι ὁ ἐνανθρωπήσας Θεὸς νὰ σᾶς εὐλογῇ, νὰ σᾶς ἐνισχύη στὸν ἀγῶνα σας, ὥστε νὰ ὑπερβαίνετε ὅλα τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζετε.

Στὶς ἡμέρες μας γίνεται πολὺς λόγος γιὰ τὴν οἰκονομικὴ κρίση, πρᾶγμα ποὺ προβληματίζει πολλοὺς καὶ τοὺς ἐμβάλλει σὲ ἀνησυχία καὶ ἀγωνία. Θεωρῶ ὅτι στὸ βάθος της ἡ κρίση εἶναι κυρίως καὶ πρὸ παντὸς πνευματική, ἔλλειψη νοήματος γιὰ τὴν ζωή, ἀπώλεια τῆς θεοκοινωνίας, ἀστοχία ἀπὸ τὴν ὄντως ζωή. Ὅταν χάνη κανεὶς τὸν στόχο του καὶ τὸν ἀληθινὸ τρόπο ζωῆς, κυριαρχεῖται ἀπὸ τὴν φιλαργυρία, τὴν φιληδονία καὶ τὴν φιλοδοξία καὶ γίνεται φίλαυτος καὶ ἑπομένως ὄχι φιλάδελφος καὶ φιλόθεος. Ἔτσι δημιουργοῦνται καὶ οἱ κρίσεις στὴν κοινωνία, τὴν οἰκογένεια καὶ τὴν οἰκονομία.

Ἡ ὑπέρβαση τῆς κρίσεως γίνεται μὲ τὴν ἀνανοηματοδότηση τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς, μὲ τὴν ἀσκητικὴ βιοτή, τὴν περικοπὴ τῶν δαπανῶν, τὸν περιορισμὸ τοῦ καταναλωτισμοῦ. Ἀλλὰ καὶ ἡ Πολιτεία ποὺ θεσπίζει τὴν φορολογία πρέπει νὰ ἀντιληφθῇ ὅτι αὐτὴ εἶναι ἀνταποδοτικὴ καὶ ὀφείλει νὰ κάνη καλὴ διαχείριση τῶν φόρων ποὺ εἰσπράττει. Σὲ αὐτὴν τὴν ἀνανοηματοδότηση τοῦ ἀνθρώπινου βίου καὶ τὸν περιορισμὸ τοῦ καταναλωτισμοῦ μᾶς ὁδηγεῖ, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἡ ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ.

Εὔχομαι καλὴ καὶ εὐλογημένη χρονιά.

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου

 «Χριστούγεννα... Ὁ Μεγάλος Ἀπών»

(Τὸ κείμενο αὐτὸ ἀνήρτησε ἡ Εὐαγγελία –χωρὶς ἄλλα στοιχεῖα– στὴν σελίδα exeisminima.gr)

«Αὐτὲς τὶς μέρες ἀφουγκράζομαι τοὺς ἀνθρώπους νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων, γιὰ τὴν ἀγάπη ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους, γιὰ τὴν εἰρήνη, γιὰ τὴν ἀδελφότητα τῶν λαῶν, γιὰ τὴν ἐλπίδα καὶ γιὰ τὴν σωτηρία. Ὄμορφα λόγια ποὺ αὐτὲς τὶς μέρες γίνονται ζωή, σκέψεις ποὺ θέλουν νὰ γίνουν πράξεις γιὰ βοήθεια στοὺς φτωχούς, τοὺς ἡλικιωμένους, τοὺς ἄστεγους καὶ τοὺς ἀνήμπορους. Κι ἐνῷ θυμόμαστε ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη, ξαναβρίσκουμε τὸν ξεχασμένο ἄνθρωπο μέσα μας, τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὶς ἄλλες μέρες ζῆ, μοιράζεται καὶ κάποιες φορὲς συμμετέχει στὴν ἀδικία, στὴν ἐκμετάλλευση, στὴν βία καὶ τὴν κακία. Μιλᾶμε γιὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ στὴν γῆ μας. Τότε ἦταν ἕνα γεγονός. Τώρα ἐπαναλαμβάνεται σὰν γιορτή. Καὶ ἡ διαφορὰ εἶναι τεράστια.

Τότε ἡ ἀνθρωπότητα ἦταν ἀπροετοίμαστη. Χριστουγεννιάτικα δέντρα δὲν εἶχαν στηθεῖ, φωτάκια πολύχρωμα δὲν ἀναβόσβηναν, χορωδίες ἀνθρώπων δὲν προετοιμάζονταν γιὰ τὶς συναυλίες τους. Κανένας δὲν ξαγρυπνοῦσε περιμένοντας τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, ὑπῆρχε ἕνα αἴσθημα προσδοκίας διάχυτο στὴν ἀτμόσφαιρα, παντοῦ. Κάποιος θὰ ἐρχόταν. Τώρα τὸ σκηνικὰ εἶναι τελείως διαφορετικό, ἀντίθετο θὰ ἔλεγα. Πάρα πολλὰ στολίδια. Πολύχρωμα, ποικιλόμορφα καὶ ἄφθονα φῶτα, φωτάκια καὶ λαμπιόνια δίνουν μιὰ γιορταστικὴ ἀτμόσφαιρα σ’ ὁλόκληρο τὸ σκηνικό. Λόγοι ποῦ ἐκφωνοῦνται ἀπὸ πολλούς. Συναυλίες, χορωδίες, μπάντες, ὕμνοι, τραγούδια, ρεβεγιόν, πολλὰ χριστουγεννιάτικα προγράμματα.

Πολλοὶ ξεσηκώνονται ἐνάντια σ’ αὐτοὺς τοὺς ἑορτασμοὺς καὶ ποθοῦν κάποια ἐπιστροφὴ στὰ πρῶτα χρόνια. Ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριά, καμμιὰ ἀληθινὴ προσδοκία στὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων.  Ποιό τὸ πραγματικὸ νόημα τῶν Χριστουγέννων ἄραγε; Ἀλήθεια, μπορεῖ ἡ ἀγάπη νὰ γίνη μόδα καὶ νὰ πουλιέται στὰ μαγαζιά; Μπορεῖ ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς νὰ γίνη μιὰ φευγαλέα ἐμπειρία ποῦ σβήνει μαζὶ μὲ τὰ χριστουγεννιάτικα φῶτα; Μπορεῖ νὰ γίνη, καὶ γίνεται! Ὅλοι ἱκανοποιοῦνται μένοντας στὴν ἐπιφάνεια. Σπάνια ἐξαίρεση αὐτοὶ ποῦ προχωροῦν λίγο παραπέρα. Ποῦ ψάχνουν τὴν οὐσία. Περνοῦν τὰ Χριστούγεννα καὶ δὲν ἀγγίζουν σὲ βάθος τὶς καρδιὲς σχεδὸν ποτέ. Ἐνῷ πετυχαίνουν ἄλλους σκοπούς. Ξοδεύονται χρήματα, γίνονται παραπάνω σπατάλες, δίνονται δῶρα, βρίσκονται μεταξύ τους, ξένοι καὶ συγγενεῖς, σὲ φορτωμένα τραπέζια. Αὐτὲς τὶς μέρες τὶς φωτισμένες μὲ τόσο τεχνητὸ φώς, σκέφτομαι πῶς ἡ ἀληθινὴ ζωὴ εἶναι ἀλλοῦ κι ἐμεῖς ἁπλὰ περιπλανιόμαστε χαμένοι! Καὶ κρατάω τὴν τόσο ἐπίκαιρη προσευχὴ τοῦ Τάσου Λειβαδίτη

Κύριε, ἁμάρτησα ἐνώπιόν σου / ὀνειρεύτηκα πολὺ / ἔτσι ξέχασα νὰ ζήσω. μόνο μ’ ἕνα μυστικὸ ποῦ τόχα μάθει ἀπὸ παιδὶ / ξαναγύριζα στὸν πραγματικὸ κόσμο / ἀλλὰ κανεὶς δὲν μὲ γνώριζε / σὰν τοὺς θαυματοποιοὺς / ποῦ χάρισαν ὅλη μέρα τὸ χαμόγελο στὰ παιδιὰ / καὶ τὸ βράδυ γυρίζουν στὴ σοφίτα τους / πιὸ φτωχοὶ κι ἀπ' τοὺς ἀγγέλους. ζήσαμε πάντα ἀλλοῦ / καὶ μόνο ὅταν κάποιος μᾶς ἀγαπήσει ἐρχόμαστε, / γιὰ λίγο . κι ὅταν δὲν πεθαίνει ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον / εἴμαστε κιόλας νεκροί"».

«Ἀπὸ τὴν εὐαισθησία στὴν εὐθύνη»

Πραγματοποιήθηκε τὴν Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου, στὴν Παπαχαραλάμπειο Αἴθουσα, ἐκδήλωση γιὰ τὴν Παγκόσμια Ἡμέρα τῶν Ἀνθρώπων μὲ Ἀναπηρία. Ἡ ἐκδήλωση εἶχε κεντρικὸ θέμα «Ἀπὸ τὴν εὐαισθησία στὴν εὐθύνη», καὶ τὴν συντόνισε ὁ ἀντιπρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη» Ἀθανάσιος Ρισβάς. Χαιρετισμὸ ἀπηύθυναν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος, ὁ ἀντιδήμαρχος Ναυπάκτου καὶ πρόεδρος τοῦ Εἰδικοῦ Σχολείου Νῖκος Κούμπιος, ὁ ἀντινομάρχης Αἰτωλοακαρνανίας Παν. Κατσούλης, ὁ Δήμαρχος Πυλήνης Γιάννης Μπουλὲς καὶ ὁ πρόεδρος τῆς Περιφερειακῆς Ὁμοσπονδίας Δυτικῆς Ἑλλάδος Ἀτόμων μὲ Ἀναπηρία Ἀντώνης Χαροκόπος.

Ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε μεταξὺ ἄλλων ὅτι: «Ἡ ἀναπηρία, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, εἶναι ἕνα σωματικὸ ἐλάττωμα. Ὑπάρχει ὅμως σὲ πολλοὺς ἀνθρώπους μιὰ ἀναπηρία συναισθηματική, ἰδεολογική, ποῦ εἶναι χειρότερη. Τὸ νὰ ἔχη κανεὶς ἕνα πρόβλημα στὸ σῶμα του δὲν εἶναι τόσο μεγάλο πρόβλημα, ὅσο τὸ νὰ εἶναι κανεὶς αὐτάρκης, αὐτόνομος, νὰ ἐργάζεται καὶ νὰ ζὴ ὡς ἄτομο καὶ ὄχι ὡς πρόσωπο. Τὸ χειρότερο ἀπὸ ὅλα, θὰ ἔλεγα, εἶναι ἡ κοινωνικὴ ἀναπηρία. Μιὰ κοινωνία ἡ ὁποία δὲν ἔχει εὐαισθησία, δὲν βλέπει τὰ προβλήματα τῶν ἄλλων, ζὴ μόνο μὲ τὸ ἐγώ της, μιὰ κοινωνία στὴν ὁποῖα ὑπάρχουν διακρίσεις καὶ ἰδιαιτερότητες». Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος συνεχάρη τὴν Πρόεδρο καὶ τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου Ἀλκυόνη, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους φορεῖς τῆς πόλης ποῦ ἐργάζονται στὸν τομέα αὐτό, γιὰ τὴν πολύτιμη προσφορά τους τόσο στὰ ἄτομα μὲ ἀναπηρία καὶ τὶς οἰκογένειές τους ὅσο καὶ στὴν κοινωνία μας γενικότερα. Ὁ κ. Κούμπιος παρουσίασε τὴν συνδρομὴ τοῦ Δήμου Ναυπάκτου, ἐνῷ ὁ κ. Κατσούλης ἐπήνεσε τὴν δραστηριότητα τῆς «Ἀλκυόνης». Ὁ κ. Μπουλὲς ὑπογράμμισε τὴν εὐθύνη τῶν ἀξιωματούχων τῆς κοινωνίας νὰ φέρουν εἰς πέρας τὶς ὑποχρεώσεις τους ἀπέναντι στὴν κοινωνία καὶ στὰ ἄτομα μὲ ἀναπηρία. Ὁ κ. Χαροκόπος τόνισε ὅτι ἡ 3η Δεκεμβρίου εἶναι ἡμέρα διεκδίκησης καὶ ἀγῶνα νὰ ἀναδειχθοῦν τὰ θέματα καὶ τὰ προβλήματα τῶν ἀτόμων μὲ ἀναπηρία.

Κεντρικὸς εἰσηγητὴς ἦταν ὁ κ. Ἄντ. Σκορδίλης, δημοσιογράφος τῆς «Ἐλευθεροτυπίας», ὁ ὁποῖος ἀσχολεῖται μὲ θέματα ἀναπηρίας. Μεταξὺ ἄλλων εἶπε: «Ὅποια πτυχὴ τῆς κοινωνικῆς ζωῆς κι ἂν πιάσουμε, θὰ δοῦμε ὅτι ὁ ἀποκλεισμὸς τῶν πολιτῶν μὲ ἀναπηρία εἶναι πανταχοῦ παρόν. Ὑπάρχουν πάρα πολλὰ πράγματα, ποῦ θὰ μποροῦσαν νὰ γίνουν, χωρὶς κὰν νὰ συνεπάγωνται οἰκονομικὸ κόστος, ἁπλῶς πολιτικὴ βούληση καὶ ἀποφάσεις. Γιὰ παράδειγμα, στὸν χῶρο τῆς Εἰδικῆς Ἀγωγῆς Ἐκπαίδευσης, θὰ μποροῦσαν νὰ ἐφαρμοσθοῦν ἀναλυτικὰ προγράμματα. Ἡ ἀναβάθμιση τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ἀποκατάστασης Ἀναπήρων, ἐννοῶντας ἡ ὑπαγωγὴ τοῦ στὸ καθεστὼς τοῦ ἐθνικοῦ συστήματος ὑγείας, συνεπάγεται μηδενικὸ οἰκονομικὸ κόστος. Δὲν ἔχει γίνει ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια καὶ χωρὶς νὰ εἶμαι κακοπροαίρετος, ἡ κοινὴ λογικὴ τὸ λέει, δὲν ἔχει γίνει ἐπειδὴ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἐξυπηρετοῦνται οἱ ἰδιωτικὲς δομὲς ἀποκατάστασης, ἐπειδὴ μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀναπαράγεται αὐτὴ ἡ στάση ὑποχρεωτικῆς ὑποτέλειας τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀναπηρία, δεδομένου ὅτι τὰ αὐτονόητα δὲν εἶναι αὐτονόητα γι' αὐτούς».

Ἡ πρόεδρος τοῦ Συλλόγου «Ἀλκυόνη» κ. Βάσω Παναγοπούλου ἀναφέρθηκε στὸ ἔργο ποῦ ἐπιτελεῖται στὸν Σύλλογο καὶ εὐχαρίστησε ὅσους βοηθοῦν στὸ ἔργο τοῦ Συλλόγου. Παρουσιάσθηκε ἐπίσης ἕνα δεῖγμα τῆς ἐκπαίδευσης ποῦ πραγματοποιεῖται στὶς Εἰδικὲς Δομὲς τῆς Ναυπάκτου καὶ ἕνα δρώμενο ἀπὸ μαθητὲς τῶν σχολείων τῆς περιοχῆς, ποῦ σκοπὸ εἶχε τὴν εὐαισθητοποίηση τῶν παιδιῶν καὶ τῶν νέων. Τὴν ἐκδήλωση ἔκλεισε ὁ σκηνοθέτης τοῦ ΑΝΤ1, Ἄντ. Ρέλλας. Κατὰ τὴν ἐκδήλωση γινόταν ταυτόχρονη παρουσίαση στὴν νοηματικὴ γλῶσσα, ἐνῷ συμμετεῖχαν ἡ παιδικὴ χορωδία τῆς Σχολῆς Σοφίας Τουμπάνου, μὲ πιανίστα τὴν Μαρία Ἀσημακοπούλου. Ἡ ἐργασία ποῦ γίνεται στὴν Ναύπακτο καὶ τὴν περιοχὴ τῆς στὸ τομέα κοινωνικοποίησης τῶν ἀτόμων μὲ ἀναπηρία εἶναι σημαντικὴ καὶ ὀφείλεται, κατὰ κοινὴ ὁμολογία, κυρίως στὴν δραστηριότητα τῶν ἀνθρώπων τοῦ Συλλόγου Ἀλκυόνη ποῦ μαζὶ μὲ τοὺς γονεῖς ἐργάζονται μὲ ἀγάπη, γνώση καὶ ὅραμα. Εἶναι δὲ ἀξιοπρόσεκτο ὅτι οἱ οἰκεῖοι τῶν ἀνθρώπων μὲ ἀναπηρία ζοὺν μιὰ ζωὴ μὲ πολλὰ στοιχεῖα μοναχικῆς ζωῆς, ἀπὸ τὴν ἄποψη ὅτι χρειάζεται ἀφοσίωση, ἐγρήγορση, κατανόηση τοῦ ἄλλου προσώπου, εἰλικρίνεια, γνώση, θυσία, ὑπομονή, ἀγρυπνία, προσευχή, ἀγάπη. Ἔτσι γίνονται παράδειγμα γιὰ ὅλη τὴν κοινωνία. Καὶ αὐτὸ εἶναι ἕνα ἐρώτημα: Γιατί τελικὰ σὲ αὐτὲς τὶς κοινότητες, ποῦ ὁρισμένα μέλη τους ἔχουν κάποια σωματικὴ ἢ διανοητικὴ δυσλειτουργία, γίνονται πιὸ ἁπτὲς οἱ ἀνθρώπινες κοινωνικὲς ἀρετές;

Α.Κ.

«Τὸ πνεῦμα τῶν Χριστουγέννων»

Μέσα σὲ ἑορταστικὴ ἀτμόσφαιρα, τὴν δεύτερη ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, πραγματοποιήθηκε ἡ χριστουγεννιάτικη ἐκδήλωση τοῦ Τμήματος Νεότητος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἡ ὁποία περιελάμβανε ἑορταστικοὺς ὕμνους, κάλαντα, χορούς, ἀφήγηση, μηνύματα καὶ ἑορταστικά, ἐπίκαιρα καὶ διδακτικὰ θεατρικά. Μετὰ τὴν σύντομη εἰσαγωγὴ τοῦ π. Θωμᾶ Βαμβίνη, ἡ Σχολὴ Βυζαντινῆς Μουσικῆς τῆς Μητροπόλεώς μας, ἐνισχυμένη μὲ μέλη τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς Πατρῶν, ἀπέδωσε ὕμνους καὶ παραδοσιακὰ κάλαντα. Χοράρχης ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ παλαιοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν κ. Ἀριστείδης Μπουχάγιερ. Χριστουγεννιάτικους ὕμνους καὶ κάλαντα ἀπέδωσε καὶ ὁ μικρὸς χορὸς τῶν μικρῶν μαθητῶν τῆς Σχολῆς, ἡλικίας Δημοτικοῦ Σχολείου, οἱ ὁποῖοι γράφτηκαν φέτος στὴν Σχολὴ καὶ μαθαίνουν τὶς βυζαντινὲς νότες καὶ τὰ παραδοσιακὰ μουσικὰ μέλη.

Τὸ κεντρικὸ μήνυμα τῆς ἑορτῆς παρουσιάσθηκε μέσῳ τοῦ θεατρικοῦ ποὺ ἔγραψαν, σκηνοθέτησαν, δίδαξαν καὶ παρουσίασαν νέοι καὶ παιδιὰ μὲ τὴν βοήθεια τῶν Κατηχητῶν τους. Τὸ θεατρικὸ εἶχε τίτλο «Τὸ ρεβεγιὸν τοῦ παπποῦ ἢ Μιὰ οἰκογένεια τοῦ 21ου αἰῶνα». Παρουσιάσθηκε τὸ πὼς μιὰ οἰκογένεια περνοῦσε τὰ Χριστούγεννα σὲ διαδοχικὲς χρονιὲς κατὰ τὴν πρώτη δεκαετία τοῦ 21ου αἰῶνα, δηλαδὴ τὸ πῶς στὴν ἀρχὴ ἦταν δέσμια τῆς μόδας τοῦ «ρεβεγιὸν» καὶ σιγά-σιγά μὲ τὴν βοήθεια καὶ τῶν παππούδων τους ἔζησε καὶ πάλι τὴν ἐκκλησιαστικὴ παράδοση, μὲ τὸ Σαρανταλείτουργο, τὴν Ἐξομολόγηση, τὴν θεία Εὐχαριστία, τὴν φιλανθρωπία, τὴν ἐλευθερία ἀπὸ τὸ πνεῦμα τοῦ καταναλωτισμοῦ. Κατὰ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ σκηνικοῦ γινόταν προβολὴ μὲ τὰ σημαντικότερα παγκόσμια καὶ τοπικὰ γεγονότα τῆς δεκαετίας 2000-2009, ποὺ ἔδειχναν ὅτι παρ' ὅλη τὴν πρόοδο τῆς ἀνθρώπινης ἐπιστήμης, τὰ μεγάλα προβλήματα τοῦ πόνου, τῶν ἀσθενειῶν, τῶν πολέμων, τῆς μόλυνσης τοῦ περιβάλλοντος, τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς κ.ἄ. παραμένουν ἢ ἀλλάζουν μορφὴ ἢ καὶ αὐξάνονται. Ἡ ἱστορία τῆς οἰκογένειας αὐτῆς μπορεῖ νὰ εἶναι πραγματική, ἢ μπορεῖ νὰ φαίνεται ὡς μιὰ εὐχὴ καὶ μακρινὴ προσδοκία. Σὲ κάθε περίπτωση ἐνέπνεε ἐλπίδα. Τὸ ὅλο ἔργο διακρινόταν ἀπὸ τὸν συνδυασμὸ τῆς ἀνάλαφρης νεανικῆς ματιᾶς στὰ γεγονότα καὶ τῆς ὑπευθυνότητας ἀπέναντι στὶς ἀναζητήσεις τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς.

Ἐπίσης, τὸ Κατηχητικὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου παρουσίασε σὲ διασκευὴ μιὰ «πρόταση γιὰ χριστουγεννιάτικη ἑορτή», τοῦ δασκάλου Γιάννη Τζήκα, ποὺ δημοσιεύθηκε στὸ διαδίκτυο. Ἐπρόκειτο γιὰ ποιητικὴ ἀναπαράσταση τῶν γεγονότων τῆς Γεννήσεως, ποὺ συνδυάσθηκε μὲ τὴν παιδικὴ ἁπλότητα καὶ ἔδωσε ἕνα πολὺ καλὸ ἀποτέλεσμα. Τέλος, οἱ νεαροὶ χορευτὲς τοῦ Συλλόγου Ἠπειρωτῶν Ναυπακτίας Δωρίδας, μὲ δάσκαλο τὸν Νῖκο Ζωργιό, παρουσίασαν ἐκλεκτοὺς παραδοσιακοὺς κρητικοὺς χορούς. Ὁ Σύλλογος ἐπιτελεῖ ἀξιόλογο ἔργο, φέρνοντας σὲ ἐπαφὴ τοὺς νέους τῆς Ναυπάκτου μὲ τὴν χορευτικὴ καὶ τὴν ἐν γένει παράδοσή μας.

Ἔπειτα ὁ Ἱεροκήρυκας π. Καλλίνικος Γεωργάτος εὐχαρίστησε τοὺς συντελεστὲς τῆς διοργάνωσης, ἤτοι: τοὺς Ἐφημερίους, Κατηχητὰς καὶ Κατηχήτριες τῶν Ἐνοριῶν, ἰδιαιτέρως τὶς κυρίες Χριστίνα Καρανικόλα-Σχοινά, Βάσω Λαουρδέκη, Ἔλενα Κοτρώνη, Ἑλένη Καραγιάννη καὶ Νεκταρία Παπαβαρνάβα, ποὺ δίδαξαν καὶ ἐπιμελήθηκαν τὰ θεατρικά, τὸν δάσκαλο τῆς Σχολῆς Βυζαντινῆς Μουσικῆς κ. Ἀριστείδη Μπουχάγιερ, τὴν Φωτεινὴ καὶ τὴν Σπυριδούλα Σαΐτη γιὰ τὴν ἑτοιμασία τῆς προβολῆς καὶ τὴν βοήθειά τους σὲ ὅ,τι χρειάσθηκε, τὸν Σύλλογο Ἠπειρωτῶν, γιὰ τὸν χορὸ καὶ τὴν συνεργασία του, τὸν κ. Κωνσταντῖνο Κατσαντώνη, γιὰ τὴν ἐθελοντικὴ βοήθειά του στὸν φωτισμὸ καὶ τὸν ἦχο, τὴν κ. Ἀθηνᾶ Ἀλεξοπούλου, δημιουργὸ τῆς ἀφίσσας, τὸν κ. Παναγιώτη Τσούση γιὰ τὴν προσφορὰ τῆς ἐκτύπωσης τῆς ἀφίσσας καὶ τῶν προσκλήσεων, τοὺς βοηθοὺς τῶν παρασκηνίων καὶ τῶν βοηθητικῶν ἐργασιῶν, τὸ Παπαχαραλάμπειο Ἵδρυμα γιὰ τὴν διάθεση τῆς Αἰθούσης καὶ κυρίως τοὺς γονεῖς καὶ τὰ παιδιά, ποὺ στὶς ἡμέρες μας μὲ τὶς πολλὲς ἀσχολίες καὶ τὸν φόβο τῆς γρίπης ἔδωσαν ἀπὸ τὸν ἐλεύθερο χρόνο τοὺς γιὰ νὰ μᾶς χαροποιήσουν καὶ νὰ μᾶς μεταδώσουν μηνύματα τὴν εὐλογημένη αὐτὴ περίοδο.

Τέλος, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπήνεσε τὴν προσπάθεια τῶν παιδιῶν καὶ τῶν Κατηχητῶν τους καθὼς καὶ τὴν ἐμπιστοσύνη τῶν γονέων τοὺς στὴν Ἐκκλησία, ὑπογράμμισε τὰ κύρια μηνύματα τῆς ἑορτῆς καὶ εὐλόγησε τὰ παιδιά, τοὺς γονεῖς καὶ ὅλους τοὺς παρισταμένους. Εὐχόμαστε χρόνο μὲ τὸν χρόνο νὰ ἐλευθερώνεται ἡ κοινωνία μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἐκκοσμίκευσης –ὥστε νὰ μὴ φθάσουμε νὰ γιορτάζουμε Χριστούγεννα μὲ τὸν Χριστὸ ἀπόντα!– καὶ νὰ δροσίζεται ἀπὸ τὰ ζωογόνα νάματα τῆς πάντα νέας παράδοσής μας. Πρὸς τὸν σκοπὸ αὐτὸ πιστεύουμε ὅτι συμβάλλει ἡ κατ' ἔτος ἑορταστικὴ χριστουγεννιάτικη ἐκδήλωση τῆς Μητροπόλεώς μας.

Α. Κ

Χριστουγεννιάτικο τραπέζι

Μὲ μοναχικοὺς συμπολῖτες μας συνέφαγε τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων, ὅπως κάνει κάθε χρόνο, ὁ Σεβασμιώτατος, στὴν αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Τὰ ἐδέσματα ἦταν πλούσια καὶ τὸ τραπέζι ἑορταστικό. Τὸ ἑτοίμασαν Κυρίες τῶν Συνδέσμων Ἀγάπης. Οἱ ἀδελφοί μας εἶχαν τὴν δυνατότητα νὰ συνομιλήσουν μὲ τὸν Σεβασμιώτατο, νὰ ἀστειευθοῦν, νὰ τραγουδήσουν, νὰ θυμηθοῦν πρόσωπα καὶ παλαιότερες ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, ἀφοῦ ἤδη ὁ θεσμὸς αὐτὸς ἔχει ἱστορία 15 ἐτῶν. Στὸ τέλος ὁ Σεβασμιώτατος τοὺς εὐλόγησε καὶ τοὺς προσέφερε ἕνα συμβολικὸ χρηματικὸ ποσό.

"National Geographic": Βαδίζοντας στὰ μυστικὰ μονοπάτια τοῦ Ἁγίου Ὄρους

Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Ἱερωνύμου

Ἀγαπητὸ φιλαγιορειτικὸ ἀναγνωστικὸ κοινό,

Μὲ χαρὰ δέχτηκα τὴν πρόσκληση τοῦ διευθυντοῦ τῆς ἑλληνικῆς ἐκδόσεως τοῦ National Geographic νὰ προλογίσω τὸ παρὸν τεῦχος, τὸ ἀφιερωμένο στὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἡ ἐξαιρετικῆς καταγραφῆς εἰκονικὴ ἀποτύπωση τῆς ζώσας ὑπερχιλιετοῦς ἐμπειρίας τῆς ἀκροτελεύτειας χερσονήσου τῆς Χαλκιδικῆς εἶναι δεῖγμα μόνο τῆς κοσμοπολιτείας ποὺ φιλοξενήθηκε ἐκεῖ.

Τὰ ρημαγμένα ἀσκηταριά, οἱ σκῆτες καὶ τὰ μοναστήρια ἀναθυμίζουν τὶς μορφὲς ποὺ ἀκροπερπάτησαν ἐδῶ καὶ ἔδωσαν αἷμα γιὰ νὰ λάβουν πνεῦμα. Κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, οἱ φωτογραφίες τῶν συγχρόνων μοναστῶν ἀποπνέουν ἤρεμα τὸ λιβάνι τῆς προσευχῆς ποὺ ἀναπέμπεται νυχθημερὸν πρὸς τὸν Κύριο καὶ τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τὴν ἔφορο τοῦ Ἁγίου Ὅρους.

Εἶναι δὲ κι ἄλλη μιὰ ἡ ὠφέλεια ποὺ προσφέρει ἡ ἀποτύπωση τῶν δεκάδων αὐτῶν instantanes καὶ μάλιστα γιὰ τοὺς ἴδιους τοὺς μοναχούς. Θεωρῶντας τες ὁ σημερινὸς ἀσκητὴς ἀναμετρᾶ τὸ τότε καὶ τὸ τώρα, συγκρίνει τὰ σύγχρονα μὲ τὰ παλαιὰ ἤθη καὶ πόσο οὐσιαστικὲς ἀλλαγὲς ἔχει ἐπιφέρει ὁ κοσμικὸς πολιτισμὸς στὴν ἐτερόκοσμη αὐτὴ πολιτεία. Ἐγγίζει ἡ ψυχή του μὲ τὸ βλέμμα τοὺς πνευματικούς του πατέρες καὶ ἀδελφοὺς γιὰ τοὺς ὁποίους μιλοῦσαν οἱ παλαιοὶ γεροντάδες καὶ οἱ ὁποῖοι ἔφυγαν ἀπὸ τὴν συντροφιὰ τῶν συνασκητὼν γιὰ τὴν μεγάλη συντροφιὰ τῶν ἁγίων.

Κάπου μέσα μας ὅλοι ἔχουμε τὸ Ἅγιον Ὅρος μας καὶ τέτοιες μέρες ζητᾶμε νὰ τὸ ἐπισκεφθοῦμε γιὰ νὰ συναντήσουμε τὸν Χριστὸ καὶ νὰ Τοῦ μιλήσουμε πρόσωπο πρὸς πρόσωπο. Ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς ποὺ τὸ ἐπιτυγχάνουμε, εἴμαστε ὅλοι μας Ἁγιορεῖτες.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος, Ὁ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος

Μὲ τὰ παιδιὰ τῶν Ἱερέων

Τὰ (ἀνήλικα) παιδιὰ τῶν Ἱερέων δέχθηκε ὁ Σεβασμιώτατος στὸ Ἐπισκοπεῖο τὶς παραμονὲς τῶν Χριστουγέννων. Ὁ Σεβασμιώτατος τοὺς μίλησε γιὰ τὴν μεγάλη τιμὴ καὶ εὐλογία νὰ εἶναι παιδιὰ Ἱερέων, τοὺς ὁποίους χαρακτήρισε στενούς του συνεργάτες στὸ ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τοῦ λαοῦ, νὰ ἔχουν πατέρα κάποιον ποὺ καὶ ὅλοι οἱ Ἐνορῖτες ἀποκαλοῦν πατέρα. Βγῆκε μαζί τους ἀναμνηστικὴ φωτογραφία, τοὺς μοίρασε ἕνα χριστουγεννιάτικο δῶρο καὶ τὸν χριστουγεννιάτικο «μποναμά». Εἶναι καὶ αὐτὴ μιὰ ἐκδήλωση ποὺ ἤδη ἔχει συμπληρώσει 15 χρόνια. Χρόνο μὲ τὸν χρόνο αὐξάνεται ὁ μέσος ὅρος τῆς ἡλικίας τῶν παιδιῶν τῶν Ἱερέων, τὰ μεγαλύτερα ἐνηλικιώνονται καὶ τὰ μικρότερα μεγαλώνουν, χωρὶς νὰ ὑπάρχη ἀνάλογη ἀνανέωση, λόγῳ μὴ προσέλευσης νέων Ἱερέων. Ἅς εὐχηθοῦμε νὰ ἀνατραπῇ ἡ τάση αὐτὴ καὶ οἱ λευϊτικὲς οἰκογένειες νὰ αὐξάνωνται.

Κάλαντα

Τὰ παραδοσιακὰ κάλαντα εἶναι ἡ μὲ παιδικὰ στόματα καὶ χαρούμενες μελωδίες μεταφορὰ τοῦ περιεχομένου τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Γεννήσεως καὶ τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νὰ κηρύσσεται καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο τὸ Εὐαγγέλιο σ' ὅλη τὴν κοινωνία, ἔστω καὶ ἂν τὰ κίνητρα τῶν παιδιῶν φαίνεται νὰ εἶναι καὶ αὐτά ...οἰκονομικά. Τελικὰ ἡ παιδικὴ ἁπλότητα καὶ ὁ αὐθορμητισμὸς ὑπερισχύουν. Μετὰ τὴν πρωϊνὴ ἀκολουθία ὁ Σεβασμιώτατος δέχεται ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ περιμένουν μέχρι ἐκείνη τὴν ὥρα νὰ τοῦ ποῦν τὰ κάλαντα. Ἰδιαίτερη θέση ἔχουν πάντα τὰ παιδιὰ τῶν Κατηχητικῶν καὶ βεβαίως ἡ Παπαχαραλάμπειος Φιλαρμονικὴ ποὺ εἶναι πάντα ἐντυπωσιακή.

Σύνδεσμοι Ἀγάπης

Ἀρκετὴ εἶναι καὶ ἡ ἐργασία γιὰ τοὺς Συνδέσμους Ἀγάπης τῶν Ἐνοριῶν τῆς πόλης μας τὶς ἡμέρες αὐτές. Φροντίζουν τὸν Ἱερὸ Ναό, βοηθοῦν τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη στὶς ἐκδηλώσεις της, φροντίζουν τοὺς ἀναξιοπαθεῖς τῆς Ἐνορίας τους, ἑτοιμάζοντας ἰδιαιτέρως γιὰ τὶς ἡμέρες τῶν Χριστουγέννων δέματα μὲ τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὶς ἡμέρες αὐτές –κρέας, κοτόπουλα, τυποποιημένα τρόφιμα, γλυκά, χρήματα. Ὅσος χρόνος μένει στὰ μέλη τῶν Συνδέσμων Ἀγάπης, τὸν μοιράζουν στὴν οἰκογένειά τους καὶ στὴν συμμετοχή τους στὴν λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Νικόλαος Ζωητάκης - «Ἔφυγε ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαζόμενη παρέα»

Γόνος πολυμελοῦς οἰκογένειας ὀρφάνεψε ἀπὸ πατέρα σὲ ἡλικία τεσσάρων (4) ἐτῶν καὶ μαζὶ μὲ τὴν ἀξιοθαύμαστη μάνα του Παρασκευὴ καὶ τὰ ὑπόλοιπα τρία (3) ἀδέλφια του ἔζησε τὴν πίκρα καὶ τὸν πόνο τῆς ὀρφάνιας. Πάλεψε στὴν ζωὴ τοῦ σκληρὰ μὲ συνέπεια καὶ ἀντοχὴ καὶ κατόρθωσε νὰ ἐπιβιώση παρὰ τὶς δύσκολες συνθῆκες ποὺ ἐπικρατοῦσαν τότε ἰδιαίτερα στὴν παιδικὴ καὶ ἐφηβική του ἡλικία. Κατόρθωσε ἐπίσης μὲ τὴν ἐργατικότητά του, τὴν τιμιότητα, τὸ πεῖσμα καὶ τὴν πίστη τοῦ γιὰ ἕνα καλύτερο αὔριο, νὰ προσληφθῇ τὸ 1962 στὶς Ἀστικὲς Συγκοινωνίες τῶν Ἀθηνῶν, ὅπου ὑπηρέτησε ὡς ὁδηγὸς εὐόρκως μέχρι τὴν συνταξιοδότησή του. Παντρεύτηκε τὴν Ἑλένη Μακρυγιάννη ἀπὸ τὴν Στύλια Ναυπακτίας μὲ τὴν ὁποῖα ἔζησε ἁρμονικὰ καὶ χριστιανικὰ μέχρι τὸ τέλος του. Μὲ ἀπόλυτη πίστη στὸν Θεό, μὲ ἀτσάλινα νεῦρα ποὺ εἶχαν χαλυβδωθὴ ἀπὸ τὶς πάμπολλες δυσκολίες ποὺ πέρασε, ἀφοσιώθηκε στὸν Μεγαλοδύναμο, τὸν Ὁποῖον ἀπὸ τὸ 1988 ὑπηρέτησε ὡς ἐπίτροπος τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ χωριοῦ μας (Σίμου Ναυπακτίας) καὶ τῶν πέριξ διαμερισμάτων. Ἦταν ἕνα ζωντανὸ παράδειγμα ἤθους, καλοσύνης καὶ χριστιανικῆς ἀγάπης. Αὐτοδίδακτος μουσικὸς ἔπαιζε θαυμάσια κλαρῖνο καὶ διασκέδαζε καὶ ἔδινε ζωὴ καὶ χαρὰ στοὺς φίλους του.

Αὐτὸς ἦταν ὁ Νῖκος Ζωητάκης ποὺ ἀποχαιρετήσαμε στὶς 24 Νοεμβρίου 2009 στὸ χωριό μας. Ἀγαπητέ μας Νῖκο,

Νὰ πᾶς στὰ ἑπτὰ καλὰ τοῦ Θεοῦ τὸν Ὁποῖον ὑπηρέτησες καὶ πίστεψες ἀπόλυτα. Ἅς εἶναι τοῦτα τὰ λόγια μας ἐλάχιστος φόρος τιμῆς καὶ εὐχαριστίας γιὰ τὴν προσφορά σου στὸ χωριὸ καὶ γιὰ τὴν ὑπηρεσία σου στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν Θεό. Θὰ ζὴς πάντα στὴν σκέψη καὶ στὴν καρδιά μας. Αἰωνία σου ἡ μνήμη, ἀγαπητὲ Νῖκο!

Ἀθανάσιος Λουκόπουλος (Δημοσιεύθηκε στὴν Ἐφημερίδα «Ἡ Πυλήνη»)

Ἔκτακτη Συνεδρία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας

Συνῆλθε τὴν Παρασκευή, 18 Δεκεμβρίου 2009, σὲ μόνη ἔκτακτη Συνεδρία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ὑπὸ τὴν Προεδρία τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου, στὴν Αἴθουσα Συνεδριῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας. Ἀκολούθως, συνεκροτήθη ἡ Ἐπιτροπὴ Τύπου ἀπὸ τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολῖτες Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεο, Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καὶ Μήλου κ. Δωρόθεο καὶ Πατρῶν κ. Χρυσόστομο.

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρυστίας καὶ Σκύρου κ. Σεραφείμ, ὡς ἀντιπρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας, ἀντεφώνησε ἐκ μέρους τῶν Σεβασμιωτάτων Ἱεραρχῶν καὶ ἐπεσήμανε τὴν ἀναγκαιότητα αὐτῶν τῶν συγκλήσεων τοῦ Σώματος, ὥστε νὰ ἀντιμετωπίζονται σημαντικὰ θέματα ἡ προβλήματα, ποὺ ἀφοροῦν τὴν Ἐκκλησία. Μετὰ ταῦτα, ὁ Μακαριώτατος Πρόεδρος ἀνέπτυξε τὴν εἰσήγησή του σύμφωνα μὲ τὴν Ἡμερήσια Διάταξη, ἡ ὁποία εἶχε ὡς θέμα «Ἐνημέρωσις ἐπὶ τρεχούσης φύσεως θεμάτων, ἀφορώντων εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ συγκρότησις προπαρασκευαστικῶν Ἐπιτροπῶν διαλόγου μετὰ τῆς Πολιτείας». Συγκεκριμένα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀνέφερε ὅτι:

«...Ὑπὸ τὶς παροῦσες συνθῆκες Πολιτεία καὶ Ἐκκλησία πρέπει καὶ ὀφείλουν νὰ καθήσουν καὶ νὰ ἐξετάσουν μαζὶ ὅλα τὰ θέματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν. Τὰ μεγάλα θέματα τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Κοινωνίας μας περνοῦν μέσα ἀπὸ τὴν Πολιτεία, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἡ ἁπάλυνση τοῦ πόνου τοῦ συνανθρώπου μας, τοῦ συμπολίτου μας, τὸ ἐπίπεδο διαβιώσεως τῶν παιδιῶν μας, τῶν πιστῶν μας, ἡ ἐθνική μας παιδεία, εἶναι θέματα ζωτικῆς σημασίας διὰ τὴν Ἐκκλησίαν, ἡ ὁποία, ὡς Μητέρα αὐτοῦ τοῦ Ἔθνους ἀγωνιᾶ, πονᾶ καὶ ἀγωνίζεται στὸ μέτρο τῶν δυνατοτήτων της, νυχθημερὸν διὰ τὴν συμβολὴν τῆς στὴν ἐπίλυσιν μεγάλων προβλημάτων πρὸς ὄφελος τοῦ συνόλου τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ».

Ὁ Μακαριώτατος ἀνέφερε ἐνδεικτικὰ κάποια σημαντικὰ θέματα, τὰ ὁποῖα πρέπει νὰ ἀπασχολήσουν τὴν Ἐκκλησία. Εἰδικότερα τόνισε ὅτι:

• α. Εἶναι ἀνάγκη ἀλλαγῆς τοῦ τρόπου ἐκλογῆς τῶν Ἀρχιερέων καὶ τῆς πλήρωσης τῶν κενῶν Ἀρχιερατικῶν Ἑδρῶν. Ἡ ἱστορία τοῦ θέματος αὐτοῦ ἔχει δημιουργήσει πολλὰ δεινὰ καὶ περιπέτειες στὸν χῶρο μας. Εἶναι καιρὸς πιὰ νὰ ἀντιληφθοῦμε ὅτι εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἡ Ἐξουσία καὶ ἄλλο ἡ Διακονία.
• β. Τὸ θέμα τῆς στελεχώσεως τῆς Ἐκκλησίας σὲ ἐπίπεδο κληρικῶν καὶ λαϊκῶν εἶναι ἀνάγκη νὰ μελετηθῇ καὶ νὰ ἀντιμετωπισθῇ μὲ σοβαρότητα.
• γ. Ἡ Μοναχικὴ ἐπιλογή, ἐνῷ μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα θεῖο δῶρο καὶ ἕνας ζωογόνος πνεύμονας στὴν ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑπάρχει κίνδυνος μὲ τὶς διάφορες ἐκτροπὲς καὶ αὐθαιρεσίες, ἀπὸ ὅπου καὶ ἂν προέρχονται, νὰ καταλήξη μὲ τὸν καιρὸ σὲ μεῖζον ἐκκλησιαστικὸ πρόβλημα».

Ἐπὶ τῆς εἰσηγήσεως ἔγινε διεξοδικὴ συζήτηση, κατὰ τὴν ὁποῖα ἐξέφρασαν τὶς ἀπόψεις τους οἱ Μητροπολῖτες: Σταγῶν καὶ Μετεώρων κ. Σεραφείμ, Ξάνθης καὶ Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων, Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Ἰωαννίνων κ. Θεόκλητος, Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος, Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, Καλαβρύτων καὶ Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, Ἠλείας κ. Γερμανός, Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος, Φιλίππων, Νεαπόλεως καὶ Θάσου κ. Προκόπιος, Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας κ. Ἰωήλ, Διδυμοτείχου καὶ Ὀρεστιάδος κ. Δαμασκηνὸς καὶ Παροναξίας κ. Καλλίνικος. Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι ἡ συζήτηση διεξήχθη μὲ σοβαρότητα, ὑπευθυνότητα καὶ νηφαλιότητα μέσα σὲ πνεῦμα ἑνότητος τῆς Ἱεραρχίας.

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἐπεκρότησε τὶς ἕως τώρα ἐνέργειες τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου καὶ ἐνέκρινε τὶς ἀποφάσεις τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου γιὰ τὸ θέμα τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας στὴν καταβολὴ ἐφ’ ἅπαξ τοῦ Ἐπιδόματος Κοινωνικῆς Ἀλληλεγύης καὶ γιὰ τὸ θέμα τῆς προσλήψεως ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων ἀπὸ τὸ Α.Σ.Ε.Π., τῶν ὁποίων ἡ μισθοδοσία ἐπιβαρύνει τὸν Κρατικὸ Προϋπολογισμό.

Εἰδικότερα, σχετικὰ μὲ τὸ τελευταῖο θέμα, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἐνημερώθηκε ἀναλυτικῶς περὶ τὶς διατάξεις τοῦ νέου Νόμου γιὰ τὴν ἀναμόρφωση τοῦ συστήματος προσλήψεων στὸν Δημόσιο Τομέα. Ἡ Ἐκκλησία συμμετέχοντας μὲ τὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας καὶ τὴν Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, στὴν προσπάθεια διασφάλισης τῆς διαφάνειας καὶ τῆς ἰσονομίας τῶν Ἑλλήνων Πολιτῶν, ὑπήχθη ὡς πρὸς τὶς προσλήψεις τῶν ἐκκλησιαστικῶν ὑπαλλήλων, τῶν ὁποίων ἡ μισθοδοσία ἐπιβαρύνει τὸν Κρατικὸ Προϋπολογισμό, στὸ σύστημα προσλήψεως μέσῳ Α.Σ.Ε.Π. Κατόπιν αὐτοῦ, ἡ Ἱεραρχία ἀπεφάσισε τὴν ἐπικαιροποίηση τοῦ Κανονισμοῦ 5/1978 «Περὶ Ἐκκλησιαστικῶν Ὑπαλλήλων». Ἀκολούθως ἡ Ἱεραρχία ἀπεφάσισε τὴν συγκρότηση τῶν ἐπὶ μέρους Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν, περὶ τῶν ὁποίων εἶχε ἀποφασίσει ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος, γιὰ τὴν μελέτη διαφόρων θεμάτων ποὺ κατὰ καιροὺς ἔρχονται στὴν ἐπικαιρότητα. Σκοπὸς τῶν προπαρασκευαστικῶν Ἐπιτροπῶν ἀποφασίσθηκε νὰ εἶναι ἡ μελέτη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἐκκλησία τῶν θεμάτων αὐτῶν καί, ὅταν ἡ Πολιτεία θεωρήση ὅτι πρέπει νὰ γίνη ἀπὸ κοινοῦ διάλογος, σὲ ὁρισμένα θέματα, Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος νὰ εἶναι ἕτοιμη νὰ προσφέρη τὴν γόνιμη συμβολή της, πάντοτε μὲ γνώμονα τὴν κοινωνικὴ συνοχὴ καὶ τὸ συμφέρον τοῦ τόπου.

Ἡ Ἐπιτροπὴ Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας

Ἀποχαιρετῶντας τὴν "καρδιὰ" τῆς Σερβίας

Λαμπρινῆς Χ. Θωμᾶ (Δημοσιεύθηκε στὸ skai.gr)

Μιὰ προσωπικὴ μαρτυρία γιὰ τὸν κοιμηθέντα Πατριάρχη Σερβίας Παῦλο, τὸ ἄνθος τὸ σπάνιο, ποῦ μοσχοβόλησε Ὀρθοδοξία σὲ δύσκολους καιρούς. Ἦταν ἡ ἐποχὴ ποῦ τὰ Βαλκάνια γνώριζαν τὸν τελευταῖο τους πόλεμο γιὰ τὸν 20ὸ αἰῶνα. Ἢ τὸ 1993 ἢ τὸ 1994 ἦταν. Ἤμουν τότε στὴν Θεσσαλονίκη, ἐργαζόμουν σὲ ἕνα τοπικὸ ραδιόφωνο καὶ κάλυπτα τὰ τῆς Γιουγκοσλαβίας –τὸν πόνο, τὸν θρῆνο, τὴν δυστυχία, τὴν ὀρφάνια, τὸν πόλεμο. Κυνηγοῦσα συνεντεύξεις, κυνηγοῦσα τοὺς ἀνθρώπους ποῦ μποροῦσαν νὰ μᾶς δώσουν εἰκόνα ὅσων συνέβαιναν, νὰ μεταφέρουν τὴν πραγματικότητα ἑνὸς λαοῦ ποῦ σπαρασσόταν καὶ σπάραζε. Κάποιες φωνὲς νὰ μᾶς παρηγορήσουν, ὅσο χωροῦσε παρηγόρια, καὶ ἐμᾶς ἐδῶ, ποῦ πάσχαμε τὸ ἀδελφικὸ πάθος.

Ἔτσι κάπως «ἔκλεισε» καὶ ἡ συνέντευξη μὲ τὸν Πατριάρχη Σερβίας Παῦλο. Μὲ περίμενε στὸ Βελιγράδι ἕνα ἀπόγευμα. Πρὶν πάω, διάβαζα γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Προετοιμαζόμουν. Καὶ συναντοῦσα τὴν ἁγιογραφία –μόνο ποῦ ὀφείλει σὲ αὐτὲς νὰ εἶναι κανεὶς καχύποπτος, εἰδικὰ ἂν τὸ μέτρο τους εἶναι μόνον ὑλικό. Ἡ εἰκόνα ποῦ μοῦ δινόταν εἶχε μέτρο ὑλικό –τόσο καταλαβαίνουμε τὶς περισσότερες φορὲς οἱ δημοσιογράφοι. Πῶς ἀπεκδύθηκε τοῦ ὑλικοῦ φορτίου: πατριαρχικὸ αὐτοκίνητο, πατριαρχικὸ βαγόνι, πολυτέλειες στὸν καιρὸ τοῦ θρήνου τέλος, μοίρασε τὰ ὑπάρχοντά του, μοίρασε τὰ τοῦ Πατριαρχείου, μὲ τὸ ρασάκι του κατάμαυρο ἔπαιρνε τὸ λεωφορεῖο, ταξίδευε δεύτερη θέση στὸ τραῖνο. Μιὰ ἁγιογραφία μὲ δυτικὰ ψιμμύθια, μὲ τὴν ὕλη σὲ πρῶτο πλάνο. Ἀξιώθηκα, φτάνοντας στὸ Βελιγράδι, τὴν ἄλλη εἰκόνα.

Ἔφτασα μὲ κοντὰ δυὸ ὧρες καθυστέρηση. Δύσκολοι καιροί, ἀπὸ κάθε ἄποψη- μιὰ παρενέργεια ἦταν πῶς, γιὰ νὰ περάσης τὰ σύνορα, εἰδικὰ τὰ Σκόπια, ἔφτυνες αἷμα. Ἔτσι, ἔχασα τὸ ραντεβοῦ, καὶ ἅς νόμιζα πῶς εἶχα φτάσει ἔγκαιρα. Χτύπησα τὴν πόρτα ξανὰ καὶ ξανά. Τὸ Πατριαρχεῖο στὸ σκότος. Βαράω πόρτες, κουδούνια, ἀπελπίστηκα, πίστεψα ὅτι πάει, κάθισα στὰ πλατιὰ σκαλιὰ καὶ σκεφτόμουν ἤδη τὴν ἄλλη μέρα, κουρασμένη, κομμάτια ἀπ' τὸ ταξίδι. Κείνη τὴν ὥρα, μπορεῖ δέκα, μπορεῖ δεκαπέντε λεπτὰ ἀπὸ ὅταν ἔφτασα, εὐλογεῖ καὶ ἀνοίγει ἕνα καλογέρι. Σιγανά, μοῦ λέει, περᾶστε μά, θὰ περιμένετε, εἶναι ὁ ἑσπερινός. Καὶ μ' ὁδηγεῖ σὲ σκάλες καὶ ὕστερα σ’ ἕνα διάδρομο, πάντα στὰ σκοτεινά, καὶ μὲ ἀφήνει σὲ ἕνα κάθισμα ποῦ βρίσκεται ἔξω ἀπὸ τὸ παρεκκλήσι τοῦ Πατριαρχείου ὅπου ἡ ἀκολουθία.

Ὄχι, δὲ μὲ ὁδήγησε στὸ παρεκκλήσι. Ἦταν ἰδιωτικὴ ἡ στιγμή. Ἀπ' ἔξω πρέπει νὰ περιμένω, ἀλλά, παρὰ τὴν κούραση, παρὰ τὸ φόβο ὅτι μπορεῖ νὰ προκαλέσω καὶ νὰ χάσω τὴν συνέντευξη, ἀφήνω τὴν περιέργεια νὰ νικήση. Πάντα θὰ εὐχαριστῶ γι' αὐτό. Σηκώθηκα σιγά- σιγὰ καὶ ἔσπρωξα τὴν πόρτα στάλα. Μὲ τὸ φὼς τῶν κεριῶν, χωρὶς τίποτε ψεύτικο ἢ τεχνητό, σὲ κλίμα προηγιασμένης, μὲ δυὸ καλογέρια ὅλα κι ὅλα στὰ στασίδια, τὸ ἅγιο γερόντι, τὸ ἀχαμνὸ μὰ ἀλύγιστο κορμάκι, εἶναι μπροστὰ στὴν Ὡραία Πύλη, γονατισμένο, ἡ μιὰ μετάνοια μετὰ τὴν ἄλλη καὶ ξανὰ ὡς τὴν γῆ καὶ οἱ ποταμοὶ τῶν δακρύων του ἤρεμοι καὶ φωτεινοὶ καὶ ἀνεξάντλητοι. Οἱ λέξεις ποῦ βγαίνουν ἀπ' τὰ χείλη τοῦ μοῦ εἶναι ἄγνωστες, μοῦ εἶναι φωτιά, ἔρχονται κατ' εὐθεῖαν στὴν καρδιά μου. Ἀκόμη σήμερα, τόσα χρόνια μετά, κλείνω τὰ μάτια καὶ ἡ εἰκόνα εἶναι ζωντανὴ μπροστά μου. Συγκλονίζομαι. Ἡ λέξη Πατέρας ποτὲ δὲν ἤχησε πιὸ ἀληθινὴ ἀπὸ κείνη τὴν ὥρα.

Εἶχα τὴν εὐτυχία καὶ τὴν εὐλογία καὶ ἄλλες φορὲς νὰ ἀσπασθῶ τὸ χεράκι του. Εἶχα τὴν τιμὴ καὶ τὴν χαρὰ νὰ τοῦ μιλήσω. Μὰ αὐτὰ ἦταν τὸ λίγο. Τὸ περισσότερο ἦταν ποῦ εἶχα τὴν ἀποκαλυπτικὴ ἐμπειρία τῶν δακρύων του, τοῦ σταυροῦ ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ πάνω στοὺς λιγνοὺς γέρικους ὤμους ποῦ ἄντεξαν ὅσα μπορεῖ νὰ ἀντέξη ἄνθρωπος, ἔτσι πῶς στήριξε τὰ παιδιά του ὅπως κανένας ἄλλος. Ἦταν μεγάλη ἡ εὐλογία τοῦ Σερβικοῦ λαοῦ τὴν πιὸ δύσκολή του ὥρα νὰ ἀξιωθῇ ἕναν τέτοιο Ἱεράρχη, ἦταν εὐλογία ὅλων μᾶς ποῦ τύχαμε τὸ φὼς τῆς ἁγιωσύνης του. Τὸ χεράκι τοῦ τὸ κέρινο, ἀκόμη μὲς στὴν καρδιά μου τὸ καταφιλῶ. Τὴν εὐχούλα του νὰ ἔχουμε.

***

 «Κατὰ τὴν συνεδρίαση τῆς ΔΙΣ στὶς 12 Δεκεμβρίου ἐτέθησαν καὶ πάλιν τὰ θέματα τῆς συνεργασίας Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας καὶ τῆς συγκρότησης Ἐπιτροπῶν προετοιμασίας γιὰ ἕνα διάλογο. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἐπὶ πολλὰ ἔτη ἔχουν συσσωρευθῇ πολλὰ θέματα, ἐνῷ παράλληλα λόγῳ τῶν νέων συνθηκῶν ζωῆς καὶ τῶν νέων τεχνολογιῶν αὐτὰ αὐξάνουν καὶ ἐπιβάλλεται ἡ Ἐκκλησία στὸν διοικητικὸ ὀργανισμὸ τάχιστα νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ αὐτὰ γιὰ δικούς τους λόγους ἀνεξάρτητα ἂν καὶ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ τὰ θέματα δὲν ἔχουν ἀναφορὰ στὶς σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας. Τὸ πλῆθος τῶν θεμάτων αὐτῶν ὡδήγησε τὴν ΔΙΣ νὰ ἀποφασίση τὴν ομαδοποίηση τῶν θεμάτων αὐτῶν καὶ νὰ συγκροτήση τὶς ἑξῆς Ἐπιτροπὲς μελέτης: / Ἐπιτροπὴ Προσδιορισμοῦ ρόλων Ἐκκλησίας - Κράτους. Σύνδεσμος ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἰερόθεος, / Ἐπιτροπὴ γιὰ τὸ Κοινωνικὸ Ἔργο τῆς Ἐκκλησίας. Σύνδεσμος ὁ Μητροπολίτης Νικαίας κ. Ἀλέξιος, / Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν Παιδεία καὶ τὴν Νεότητα. Σύνδεσμος ὁ Μητροπολίτης Δημητριάδος καὶ Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιος, / Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν Οἰκονομικῶν καὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Περιουσίας. Σύνδεσμος ὁ Μητροπολίτης Ἐλασσῶνος κ. Βασίλειος, / Ἐπιτροπὴ γιὰ τὴν Ἐκκλησιαστικὴ Ἐκπαίδευση καὶ τὸν Κλῆρο. Σύνδεσμος ὁ Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Νικόλαος, καὶ / Ἐπιτροπὴ γιὰ τὸν Πολιτισμὸ καὶ τὶς Νέες Τεχνολογίες. Σύνδεσμος ὁ Μητροπολίτης Βεροίας καὶ Ναούσης κ. Παντελεήμων». (Ἀπὸ τὴν εἰσήγηση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου κ. Ἱερωνύμου στὴν Ἱεραρχία τοῦ Δεκεμβρίου)

***

«Οἱ πολλὲς καὶ συντονισμένες πρωτοβουλίες τοῦ Πατριαρχείου μας γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ πόνου στηρίζονται στὴν ἀξία τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καὶ φύσεως, ποὺ τιμήθηκε ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ ἰδιαίτερα χαρίσματα, στὰ ὁποῖα φυσικὰ δὲν περιλαμβάνεται ὁ πόνος. Ἡ πνευματικὴ κινητοποίηση τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν προσευχὴ καὶ τὴν ἀγάπη ἐκφράζεται μὲ κάθε τρόπο, εἴτε στὸ ἐπίπεδο τῆς ἀπαντήσεως στὶς πνευματικὲς καὶ ὑπαρξιακὲς ἀναζητήσεις, εἴτε στὸ ἐπίπεδο τῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν προβλημάτων τῆς πείνας, τῶν ἀσθενειῶν καὶ τῆς παιδείας. Στὴν διαμόρφωση τῆς πνευματικότητας καὶ στὴν κάλυψη τῶν καθημερινῶν ἀναγκῶν καὶ προβλημάτων τοῦ ἀνθρώπου στηρίζουμε ἐπίσης καὶ ὅλο τὸ ἱεραποστολικὸ ἔργο μας σὲ κάθε χώρα τῆς Ἀφρικῆς. Δὲν θὰ πρέπει ποτὲ νὰ λησμονῆται ἢ νὰ παραθεωρῆται ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ ἔργου μᾶς ποὺ εἶναι ὁ εὐαγγελισμὸς τῶν λαῶν. Κοντὰ σ’ αὐτὸν τὸν πρώτιστο σκοπὸ ἐπιτελεῖται καὶ ἕνα, καθόλου εὐκαταφρόνητο βεβαίως, ἀνθρωπιστικὸ καὶ ἐν γένει κοινωνικὸ ἔργο, μὲ τὴν εὐθύνη τοῦ Πατριαρχείου μας καὶ τὴν πρωτοβουλία καὶ καθοδήγηση τῶν κατὰ τόπους Ἱεραρχῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν συνεργατῶν» (Ἀπὸ τὴν συνέντευξη τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου στὸ Amen.gr).

***

«...Δὲν μὲ πιάνει ὁ ὕπνος νύχτες ὁλόκληρες μπρὸς σ' αὐτὴν τὴν σκληρὴ πραγματικότητα... Καταλαβαίνετε τί καταστάσεις βιώνω! Καὶ ἀναστενάζω ὅλη νύχτα καὶ προσεύχομαι: " Ὧ! Θεέ μου, βοήθα μας νὰ κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε περισσότερο". Ὑπάρχει πολὺς πόνος, ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ πολλὴ ἀγάπη. Ἔχει ὁ Θεός! Ἀφοῦ ἐπιτρέπει νὰ δοκιμάζωνται οἱ ἄνθρωποι, ἅς προσευχηθοῦμε νὰ ἐνισχύη μὲ τὴν χάρη Τοῦ τὶς ἀδύναμες καὶ ἀνάξιες δυνάμεις μας νὰ συνεχίζουμε ἕνα ἔργο καὶ μία προσπάθεια, ἡ ὁποία στόχο μοναδικὸ ἔχει τὴν ζωντανὴ Τοῦ εἰκόνα, τὸν ἄνθρωπο. Ἡ ἐλπίδα ὑπάρχει...» (Ἀπὸ τὴν συνέντευξη τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας κ. Θεοδώρου στὸ Amen.gr).

***

Στὰ Ἱεροσόλυμα ἡ ὀργάνωση "Lobby for Jewish Values" (Λόμπι γιὰ τὶς Ἰουδαϊκὲς Ἀξίες) μοίρασε φυλλάδια μὲ τὰ ὁποῖα καταδικάζει τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ καλεῖ τοὺς πολῖτες νὰ μποϋκοτάρουν τὰ ἑστιατόρια καὶ τὰ ξενοδοχεῖα ποὺ πωλοῦν ἢ ἔχουν στολισθῇ μὲ χριστουγεννιάτικα δένδρα καὶ ἄλλα χριστιανικὰ σύμβολα. Ἔχοντας τὴν ὑποστήριξη Ραβίνων καὶ τὸν φαρισαϊσμὸ τῆς ἀμερικανικῆς χριστιανικῆς δεξιᾶς, ὁ ἐπί κεφαλῆς τῆς ὀργάνωσης Ὄφερ Κοὲν δήλωσε στὰ ἰσραηλινὰ ΜΜΕ, πῶς εἶναι ἤδη ἕτοιμος πρὸς δημοσίευση ἕνας κατάλογος μὲ τὰ καταστήματα ποὺ ἔχουν χριστουγεννιάτικη διακόσμηση, καλῶντας σὲ μποϋκοτὰζ ἐναντίον τους, καί –μὲ μιὰ μικρὴ βοήθεια ἀπὸ τὴν Ἱεροσολυμίτικη Ραββινία– νὰ ἀνακαλέση τὰ πιστοποιητικὰ ποιότητας (τήρησης τῶν Ἑβραϊκῶν παραδοσιακῶν κανόνων διατροφῆς) τῶν ἐν λόγῳ ξενοδοχείων καὶ ἑστιατορίων. Σύμφωνα μὲ τὰ ἰσραηλινὰ ΜΜΕ, τὰ φυλλάδια ποὺ διανέμει τὸ λόμπι γιὰ τὶς Ἑβραϊκὲς Ἀξίες ἀναφέρουν τὰ ἑξῆς: "Οἱ πολῖτες τοῦ Ἰσραὴλ ἔχουν δώσει τὴν ψυχή τους μὲ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν, προκειμένου νὰ παραμείνουν πιστοὶ στὶς ἀξίες τῆς Τορὰ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ νὰ διατηρήσουν τὴν ἑβραϊκὴ ταυτότητα. Καὶ ἐσεῖς θὰ πρέπει νὰ συνεχίσετε στὴν ἴδια πορεία τῶν παραδόσεων τοῦ ἑβραϊκοῦ λαοῦ καὶ νὰ μὴν παραδοθῆτε στὴν γελοία ἀτμόσφαιρα τοῦ τέλους τῆς κοσμικῆς χρονιᾶς. Καὶ σίγουρα μὴν βοηθᾶτε τὶς ἐπιχειρήσεις ποὺ πωλοῦν ἢ ἀναρτοῦν ἀνόητα σύμβολα τοῦ χριστιανισμοῦ". (Amen.gr)

***

Θετικὴ ἐξέλιξη χαρακτήρισε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος τὴν πρόθεση τοῦ Τούρκου πρωθυπουργοῦ Ταγὶπ Ἐρντογὰν γιὰ παραχώρηση τῆς τουρκικῆς ὑπηκοότητας στοὺς μητροπολῖτες τοῦ Πατριαρχείου, ποὺ ὑπηρετοῦν ἐκτὸς Τουρκίας. Ἀπαντῶντας σὲ σχετικὴ ἐρώτηση ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου συνεχάρη τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη ποὺ ζήτησε (νὰ δοθῇ ἡ τουρκικὴ ὑπηκοότητα) γιὰ τὸ καλὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Συνεχάρη, ἐπίσης, τὸν Τοῦρκο Πρωθυπουργὸ γιατί, ὅπως σημείωσε, ''μιὰ χώρα ποὺ ἔχει εὐρωπαϊκὴ πορεία πρέπει νὰ συμπεριφέρεται καὶ εὐρωπαϊκά, δημοκρατικὰ καὶ αὐτὴ εἶναι μιὰ δημοκρατικὴ ἀρχὴ ποὺ εὔχομαι νὰ ἐφαρμοσθῇ γιατί πολλὰ λέγονται καὶ ἀκούγονται, καὶ στὸ τέλος δὲν ἐφαρμόζονται». ''Ἐγὼ νὰ εὐχηθῶ νὰ ἐφαρμοσθῇ, γιατί γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶναι θέμα ζωῆς καὶ θανάτου, διότι οἱ Ὁμογενεῖς ἐκεῖ λιγοστεύουν συνεχῶς καὶ πρέπει νὰ δοθῇ ἡ ὑπηκοότητα καὶ στοὺς ἄλλους Ἀρχιερεῖς ποὺ ἀνήκουν στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο. Εἶναι ἕνα δημοκρατικὸ δικαίωμα καὶ χαίρομαι γιατί ἡ τουρκικὴ Κυβέρνηση ἀποφάσισε νὰ τὸ δώση», συμπλήρωσε.

***

Μὲ λαμπρὸ συλλείτουργο στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίου Διονυσίου Ζακύνθου, προεξάρχοντος τοῦ Πάπα καὶ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Θεοδώρου, ἐπισφραγίστηκαν οἱ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις πρὸς τιμὴν τοῦ Σέβ. Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυσοστόμου, ὁ ὁποῖος φέτος συμπληρώνει 70 χρόνια ζωῆς, 50 χρόνια στὴ διακονία τῆς Ἐκκλησίας καὶ 15 χρόνια στὸ τιμόνι τῆς ἱστορικῆς ἐπισκοπῆς τῆς νήσου. Στὸ συλλείτουργο συμμετεῖχαν οἱ Ἀρχιεπίσκοποι Κύπρου Χρυσόστομος καὶ Ἀθηνῶν Ἱερώνυμος, ἐκπρόσωποι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου καὶ τοῦ Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Θεοφίλου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σιναίου Δαμιανὸς καθὼς ἐπίσης καὶ περισσότεροι ἀπὸ 50 Ἱεράρχες.

***

Ὁ ἐπί κεφαλῆς τῶν ἰσραηλινῶν στρατιωτικῶν ἱερέων, ὁ ραβίνος Ἀβισάϊ Ρόνσκι, κάλεσε τοὺς στρατιῶτες νὰ μὴν δείχνουν ἔλεος στοὺς ἐχθρούς τους καὶ ἐγκωμίασε τὴν διαγωγή τους κατὰ τὴν ἐπίθεση τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ στὴν Γάζα τὸ Δεκέμβριο τοῦ 2008 καὶ τὸν Ἰανουάριο 2009, ἀναφέρεται σὲ δημοσίευμα τῆς ἐφημερίδας Χααρέτζ. «Αὐτοὶ ποὺ δείχνουν ἔλεος πρὸς τὸν ἐχθρὸ ἐνῷ αὐτὸς ὁ τελευταῖος δὲν ἀξίζει οἶκτο, θὰ εἶναι καταδικασμένοι», προειδοποίησε τὴν περασμένη ἑβδομάδα ὁ ραβίνος Ρόνσκι, ὁ ὁποῖος ἔχει βαθμὸ στρατηγοῦ, μιλῶντας σ' ἕναν ὀργανισμὸ ποὺ συνδυάζει θρησκευτικὲς σπουδὲς καὶ στρατιωτικὴ ὑπηρεσία, στὸν ἑβραϊκὸ οἰκισμὸ Καρνέϊ Σομρὸν στὴν κατεχόμενη Δυτικὴ Ὄχθη τοῦ Ἰορδάνη. «Σὲ καιρὸ πολέμου, ὅποιος δὲν μάχεται μὲ ὅλη τὴν καρδιὰ τοῦ καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχή του εἶναι καταδικασμένος ἂν ἀπομακρύνη τὸ ξίφος τοῦ ἀπὸ τὸ αἷμα», πρόσθεσε ἐπικαλούμενος τὸν σχολιασμὸ ἑνὸς κειμένου τῆς Βίβλου γιὰ τὸν πόλεμο ἀπὸ τὸν ἑβραῖο φιλόσοφο τοῦ Μεσαίωνα Μαϊμονίδη. «Εὐχαριστεῖτε τὸν Θεὸ ποὺ ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ ἑνώθηκε πρόσφατα ὅσον ἀφορᾶ τὸν τρόπο ποὺ πρέπει νὰ μάχεται. Οἱ στρατιῶτες μας πολέμησαν (στὴν Γάζα) μὲ ὅλη τὴν καρδιά τους καὶ μὲ ὅλη τὴν ψυχή τους καὶ τὸ Ἰσραὴλ κινητοποίησε ὅλα τὰ μέσα του γιὰ νὰ ἐξασφαλίση τὴν νίκη», συνέχισε. Κατὰ τὴν ἐπιχείρηση τοῦ ἰσραηλινοῦ στρατοῦ τὸν περασμένο χειμῶνα στὴν Γάζα σκοτώθηκαν 1.400 Παλαιστίνιοι, οἱ περισσότεροι ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἦταν ἄμαχοι, καὶ 13 Ἰσραηλινοί, οἱ δέκα ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἦταν στρατιῶτες. Ἔκθεση τοῦ ΟΗΕ κατηγόρησε τὸν ἰσραηλινὸ στρατὸ γιὰ "ἐγκλήματα πολέμου" στὴν Γάζα. (ΑΠΕ)

Ἡ Καθολικὴ Ἐκκλησία ἐπιβεβαίωσε ὅτι ἀρνεῖται τὴν «θεία Κοινωνία» στὸν Πάτρικ Κένεντι, ἀνιψιὸ τοῦ δολοφονηθέντος προέδρου Τζὸν Φ. Κένεντι, ἐπειδὴ ὡς βουλευτὴς (μὲ τοὺς Δημοκρατικοὺς) ὑποστηρίζει τὸ δικαίωμα στὴν ἄμβλωση. Σὲ συνέντευξή του στὴν ἐφημερίδα Πρόβιντενς Τζέρναλ ὁ ἐπίσκοπος τοῦ Ρόουντ Ἄιλαντ, Τόμας Τόμπιν, εἶπε ὅτι ἀπὸ τὸ 2007 ζήτησε ἀπὸ τὸν Πάτρικ Κένεντι νὰ μὴν κοινωνῇ. Ὁ Πάτρικ Κένεντι εἶναι τὸ μικρότερο ἀπὸ τὰ τρία παιδιὰ τοῦ Τὲντ Κένεντι, ὁ ὁποῖος πέθανε τὸ καλοκαίρι. Ἐκπροσωπεῖ τὸ Ρόουντ Ἄιλαντ στὴν Βουλὴ τῶν Ἀντιπροσώπων. Ὁ θεῖος του, Τζὸν Φ. Κένεντι, ἦταν ὁ πρῶτος Καθολικὸς πρόεδρος τῶν ΗΠΑ. Ἡ δήλωση τοῦ Τόμπιν ἐπιβεβαιώνει τὰ ὅσα εἶχε πεὶ ὁ ἴδιος ὁ βουλευτὴς στὴν ἴδια ἐφημερίδα. Στὴν συνέντευξη αὐτὴ ὁ Κένεντι ἐξήγησε ὅτι, σύμφωνα μὲ τὸν ἐπίσκοπο, ἡ προάσπιση τοῦ δικαιώματος στὴν ἄμβλωση εἶναι ἀσυμβίβαστη μὲ τὴν θέση τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Τόμπιν πάντως ἐξέφρασε τὴν λύπη του ποὺ ὁ βουλευτὴς δημοσιοποίησε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἐκκλησίας. (Romfea.gr)