Εἰδήσεις Ἰουνίου 2010

Ναυπάκτιοι Πατρῶν στόν Ἅη-Γιάννη Βομβοκοῦς

Τὴν Κυριακὴ 30 Μαΐου ἐ.ἔ. ἑβδομῆντα περίπου μέλη τοῦ Ναυπακτιακοῦ Συνδέσμου Πατρῶν «Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος», μὲ ἐπί κεφαλῆς τὸν πρόεδρό τους κ. Ἠλία Δημητρόπουλο, πραγματοποίησαν προσκυνηματικὴ ἐκδρομὴ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Βομβοκούς. Ἐκεῖ παρακολούθησαν τὴν θεία Λειτουργία ποὺ τέλεσε ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἰερόθεος μὲ τοὺς Ἱερεῖς π. Θωμᾶ Βαμβίνη καὶ Γεώργιο Γεωργακόπουλο.

Παρευρέθηκαν ὁ Δήμαρχος Ναυπάκτου κ. Ἀθ. Παπαθανάσης, ἡ Πρόεδρος τοῦ Συλλόγου Φίλων τῆς Μονῆς κ. Μάνθα Κοργιαλᾶ, ὁ Πρόεδρος τῆς Ὁμοσπονδίας Ἑλληνοαμερικανὼν Σικάγου κ. Ἄν. Τσαγκανὸς καὶ ἀρκετοὶ φιλέορτοι. Μετὰ τὸ πέρας τῆς θείας Λειτουργίας παρατέθηκε κέρασμα ἀπὸ τὶς ἀδελφὲς τῆς Μονῆς, μέσα σὲ μιὰ εὐχάριστη οἰκογενειακὴ ἀτμόσφαιρα μὲ ὠφέλιμους πατρικοὺς λόγους τοῦ Σεβασμιωτάτου.

Α.Κ. Η.Δ.

Νεανικὴ διαμαρτυρία πρὸς τοὺς ἡγέτες

Ὀνομάζομαι Μάριος Σαράντης καὶ εἶμαι 20 ἐτῶν. Μόνιμος κάτοικος Πατρῶν καὶ φοιτητὴς στὸ Ἀνώτατο Τεχνολογικὸ Ἐκπαιδευτικὸ Ἵδρυμα Μεσολογγίου, στὴν σχολὴ Διοίκηση Κοινωνικῶν Συνεταιριστικῶν Ἐπιχειρήσεων καὶ Ὀργανώσεων. Παράλληλα δὲ διακονῶ τὴν Ἐκκλησία μας ἀπὸ τὴν θέση τοῦ Ἱεροψάλτου. Σᾶς γράφω αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴ γιὰ νὰ σᾶς καταθέσω τοὺς προβληματισμούς μου ἀλλὰ καὶ τοὺς προβληματισμοὺς τῶν περισσοτέρων νέων γιὰ τὸ μέλλον. Εἶναι εὐρέως γνωστὸ πῶς βιώνουμε μιὰ δύσκολη δημοσιονομικὴ κρίση. Βρισκόμαστε στὴν ἀπαρχή της καὶ δὲν γνωρίζουμε ἀκόμα τί μᾶς ἐπιφυλάσσει. Ἡ Ἑλληνικὴ κοινωνία βρίσκεται στὴν πλήρη ἀποδόμησή της.

Σίγουρα κάποιος ἔφταιξε (κάποιοι ἔφταιξαν) γιὰ τὴν σημερινή μας κατάσταση. Μοῦ ἀκούγεται φαιδρὸ ὅμως τὸ γεγονὸς ὅτι φταῖμε ὅλοι. Ἐμεῖς οἱ νέοι γιὰ ποιόν λόγο φταῖμε; Προσωπικῶς δὲν εἶμαι ἀκόμα φορολογούμενος πολίτης ὅπως καὶ πολλοὶ ἄλλοι συνομήλικοί μου. Πότε προφθάσαμε νὰ συμβάλλουμε στὴν «καταστροφὴ» τοῦ κράτους; Ἡ ἐρώτηση εἶναι ρητορική. Σίγουρα λοιπὸν ἡ γενιά σας χωρὶς νὰ θέλω νὰ σᾶς θίξω προσωπικῶς, εἶναι ἡ κυρίως ὑπεύθυνη γιὰ τὰ σημερινὰ ἀποτελέσματα. Καθημερινῶς παρακολουθῶ ἀπὸ τὰ Μέσα Ἐνημέρωσης συζητήσεις Πολιτικῶν Ἀρχηγῶν, βουλευτῶν καὶ ἄλλων στελεχῶν κομμάτων, οἱ ὁποῖοι μεταθέτουν εὐθύνες ὁ ἕνας στὸν ἄλλον ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ καθένας τους ἔκανε τὸ χρέος του ἔναντι τῆς Πατρίδος καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ. Δυστυχῶς μὲ βαθειὰ θλίψη καὶ πόνο σᾶς λέω πῶς ντρέπονται καὶ φοβοῦνται νὰ ποῦν τὴν ἀλήθεια. Νὰ μᾶς ποῦν κατάματα πῶς καὶ αὐτοὶ ἔφταιξαν γιὰ τὴν σημερινὴ κρίση καὶ πῶς ἄφησαν τὴν Χώρα νὰ βαδίζη μόνη της. Ἐμεῖς τοὺς τιμήσαμε μὲ τὴν ψῆφο μας νὰ μᾶς ἐκπροσωποῦν καὶ νὰ λένε τὴν ἀλήθεια, ἀλλὰ τὸ μόνο ποὺ κάνουν εἶναι νὰ μᾶς ἀτιμάζουν.

Καθημερινῶς ἀκοῦμε γιὰ μέτρα καὶ γιὰ μειώσεις. Ὁ κόσμος ἀγωνιᾶ, ἀγχώνεται. Στὴν ἰδέα καὶ μόνο ὅτι θὰ ἀπολυθοῦν τόσοι χιλιάδες συμβασιοῦχοι μὲ κυριεύει βαθειὰ θλίψη. Ἂν ὁ συμβασιοῦχος ποὺ θὰ ἀπολυθῇ, ἔχη οἰκογένεια, πῶς θὰ τὴν ζήση; Μακάρι ὁ κόσμος νὰ μὴν ὁδηγηθῇ στὴν αὐτοκτονία καὶ στὴν κατάθλιψη.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρὰ ἐμεῖς οἱ νέοι σπουδάζουμε μὲ πιθανότητα 1/100 νὰ βροῦμε θέση στὴν ἀγορὰ ἐργασίας. Τὰ φτερά μας κόβονται. Οἱ ἐλπίδες μας χάνονται. Οἱ στόχοι μας θυσιάζονται στὸν βωμὸ τῆς κρίσης.

Μὲ ὅλο τὸν σεβασμὸ πρὸς τὸ πρόσωπό σας θὰ ἤθελα νὰ σᾶς παρακαλέσω νὰ μᾶς δώσετε λίγη ἐλπίδα. Νὰ μᾶς χαρίσετε αἰσιοδοξία καὶ χαμόγελο στὰ χείλη. Νὰ μπῆτε στὴν πρώτη γραμμὴ τῆς μάχης. Νὰ θυσιάσετε τὸν ἑαυτό σας πρῶτα ὑπὲρ τοῦ λαοῦ. Καὶ τότε ἂν ἐμεῖς δοῦμε τὴν συνειδητοποίησή σας στὸ φλέγον θέμα τῆς οἰκονομικῆς κρίσης νὰ εἶστε σίγουροι πῶς ὅλοι μας νέοι καὶ γέροι, μεγάλοι καὶ μικροὶ θὰ συστρατευτοῦμε μαζί σας μὲ ἕναν καὶ μόνο σκοπό. Τὴν Σωτηρία τῆς Πατρίδος καὶ τοῦ Λαοῦ. Ἅς τιμωρηθοῦν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ πλούτιζαν καὶ συνεχίζουν νὰ πλουτίζουν εἰς βάρος μας. Πᾶρτε τὶς ἀνάλογες πρωτοβουλίες καὶ ἐμεῖς θὰ εἴμαστε μαζί σας. Φτάνει νὰ ὑπερασπίζεστε τὸ σωστὸ καὶ τὸ δίκαιο γιὰ τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Τοὐλάχιστον τὴν τελευταία στιγμὴ νὰ ἀλλάξουμε πορεία πρὸς τὸ καλύτερο.

Οἱ Ἕλληνες ἑνωμένοι καὶ ἔχοντας τὴν σκέπη τοῦ Θεοῦ βγαίνουμε πάντοτε νικητές. Καὶ σ’ αὐτὴν τὴν μάχη θὰ νικήσουμε, φτάνει καὶ ἐσεῖς νὰ ἀγωνιστῆτε μαζί μας. Ἡ ψῆφος μας εἶναι ἱερὴ καὶ τὴν δίνουμε γιὰ ἱερὸ σκοπό. Μὴν μᾶς τὴν κάνετε ἀνίερη. Ἡ ἀγωνία, ὁ φόβος, ἡ ἀγανάκτηση καὶ ἡ ὀργή μας εἶναι φανερή. Σταθεῖτε δίπλα μας καὶ ὄχι ἀπέναντί μας. Κλείνω τὴν ἐπιστολή μου μὲ ἕνα μεγάλο Γιατί. Γιατί νὰ ζοῦμε κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ μὲ αὐτὲς τὶς συνθῆκες διαβίωσης; Γιατί; Μιὰ λέξη ποὺ ἀκούγεται καθημερινῶς ἀπὸ τὰ χείλη ὅλων τῶν Ἑλλήνων. Σᾶς Εὐχαριστῶ ποὺ ἀναγνώσατε τὴν ἐπιστολή μου.

Μετὰ Τιμῆς καὶ Σεβασμοῦ

Μάριος Γ. Σαράντης

(Ἱεροψάλτης Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου)

Ἕνα βιβλίο γιὰ τὰ Κράβαρα τοῦ Κώστα Παπαδημητρίου

Ὁ ἀκούραστος καὶ ρέκτης συγγραφέας καὶ λάτρης τῆς πατρώας γῆς τῶν Κραβάρων καὶ τῆς ἱστορίας συνταξιοῦχος Ἐπιθεωρητὴς Α'/θμίου Ἐκπαιδεύσεως Κώστας Παπαδημητρίου ἐξέδωσε προσφάτως ἕνα ἀκόμη βιβλίο, ἀφιερωμένο στὰ Κράβαρα μὲ τίτλο «Τὰ Κράβαρα στό '21 λίγο πρίν, λίγο μετὰ τὸ μεγάλο ἔπος».Ο συγγραφέας κάνει ἕνα ἀκόμη «ταξίδι στὰ Κράβαρα», μέσα σὲ μιὰ δύσκολη στιγμὴ τῆς ἱστορίας τους. Μὲ ρεαλισμὸ καὶ λιτὸ τρόπο περιγράφει τὶς πολὺ σκληρὲς ἡμέρες τοῦ ἀγῶνα γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση. Μέσα ἀπὸ τὶς «καταπράσινες βουνοπλαγιές», τὰ «ἄγρια ρουμάνια», τὶς «ἀσύγκριτες ὀμορφιὲς» μεταφέρεσαι «στὰ χρόνια ἐκεῖνα τὰ μεγάλα τοῦ '21. Κι ἀκοῦς τὰ καρυοφύλλια νὰ κελαηδούν, βλέπεις τὰ γιαταγάνια ν' ἀστράφτουν, νιώθεις τὸν ἀνασασμὸ τῶν ἀθανάτων δημιουργῶν τοῦ Ἔπους ἐκείνου καὶ ὁ νοὺς σοῦ γεμίζει πατριωτικὸ ἐνθουσιασμό». Πεποίθηση τοῦ συγγραφέα εἶναι ὅτι «ἐκεῖ πυργώθηκε ἡ λευτεριὰ μὲ τὴν παληκαριὰ τῶν ὀρεσίβιων. Τὸ Εἰκοσιένα εἶναι δεμένο μ' αὐτὴ τὴν Ἑλλάδα, τὴ βουνίσια, τὴν ἄγονη, τὴν ἀπρόσιτη».Ο λόγος ποὺ τὸν ὤθησε νὰ γράψη τὸ βιβλίο, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ γιὰ τὸν τόπο τοῦ καὶ τὶς ἱστορικές του ἀνησυχίες καὶ μελέτες, εἶναι τὸ ὅτι θέλησε νὰ ἐκκμεταλευθὴ τὸ πλούσιο ἱστορικὸ ὑλικὸ ποὺ «διαχύθηκε στὴν καθημερινότητα τοῦ λαοῦ» μὲ τὴν μορφὴ «ἀνεκδότων περιστατικῶν, τραγουδιῶν, περιγραφῶν προσώπων, ὀνομάτων τοπίων καὶ ὅ,τι ἐκφράζει τὴ λαϊκὴ ψυχή», γιατί «οἱ ἐπίσημοι ἱστορικοί μας ἀπὸ ἐνστικτώδη ἀπόθεση, ἀμφιβολίες, ἄγνοια, κάποτε καὶ σκοπιμότητες, ἀγνόησαν, δὲ θέλησαν, ἢ δὲν μπόρεσαν νὰ ἀποστάξουν τὸ διαχυμένο καὶ μπερδεμένο μὲ ἄλλα ὑλικὰ ἱστορικὸ ὑλικό, ὥστε νὰ βγὴ καταγάργαρη ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια». Καὶ ἀφοῦ στὸν πρόλογό του ὁ συγγραφέας εὐχαριστεῖ τοὺς ἄλλους ἱστορικοὺς ἐρευνητὲς ποὺ ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν ἱστορία τῶν Κραβάρων, ἀρχίζει μὲ ρεαλισμὸ καὶ γλαφυρότητα τὴν παρουσίασή του.

Ὁ ἀναγνώστης δὲν θὰ συναντήση μόνον ἠρωϊσμούς, ἀλλὰ ἐπίσης καὶ ἀθέμιτους ἀνταγωνισμούς, προδοσίες, σκληρότητες, μισαδελφίες, συνωμοσίες, βαρβαρότητες ἔνθεν κακεῖθεν. Ὅμως παραμένει ἀπαθής, θὰ λέγαμε, σὲ ὅλες αὐτὲς τὶς περιγραφές, χωρὶς ἀνασφάλειες ὅτι μπορεῖ νὰ μειωθῇ ἡ δόξα τῶν ἡρώων του, ἀφοῦ γνωρίζει τὶς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες, ἀλλὰ καὶ τὸ δίκαιο τοῦ ἀγῶνα καὶ τὴν θέληση γιὰ διπλῆ νίκη, ἐνάντια στὸν κατακτητὴ καὶ ἐνάντια στὴν ἐσωτερικὴ βαρβαρότητα ποὺ σκιάζει τὰ πάντα στὴν σκλαβωμένη Ἑλλάδα.Ανάμεσα στοὺς ἥρωές του ἐμφανίζεται καὶ ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, διδάσκοντας στὸ σχολεῖο τῆς Λομποτινάς, ἐπισκεπτόμενος τὰ Μοναστήρια τῆς περιοχῆς, συνομιλῶντας μὲ τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς πολεμιστὲς τῆς ἐποχῆς. Ἐπίσης, ἀνάμεσα στὰ πρόσωπα τοῦ βιβλίου ἐμφανίζονται οἱ Ἱερεῖς, εἴτε ὡς ἥρωες, εἴτε ὡς ἄνθρωποι δέσμιοι τῶν παθῶν, εἴτε ὡς θύματα τῆς βαρβαρότητας. Τὸ ὑλικό του, ὅπως εἰπώθηκε, τὸ ἀντλεῖ ἀπὸ ἀνέκδοτα περιστατικὰ καὶ διηγήσεις ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἔγγραφα καὶ ἐπιστολὲς τῆς ἐποχῆς, ποὺ ἂν καὶ σοκάρουν πολλὲς φορὲς μὲ τὸν ρεαλισμό τους, ὡστόσο παρουσιάζονται μὲ τρόπο ἁπλό, ποὺ δὲν καταπιέζει τὸν ἀναγνώστη, ἀλλὰ τὸν ἀφήνει νὰ βγάλη ὁ ἴδιος τὸ συμπέρασμα γιὰ ὅσα διαβάζει.

Συγχαρητήρια στὸν συγγραφέα γιὰ τὸ νέο πόνημά του, ποὺ τὸν κατατάσσει στοὺς λάτρεις τῶν Κραβάρων καὶ στοὺς σύγχρονους συγγραφεῖς ποὺ ἀναδεικνύουν τὴν ἱστορία τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας.

Α.Κ.

Συνέδριο στὴν περιοχὴ τοῦ Ἁγίου Βλασίου

Λίγους μόλις μῆνες πρὶν ὁ Δῆμος Παρακαμπυλίων Τριχωνίδος (μὲ ἕδρα τὸν Ἅγιο Βλάσιο) συγχωνευθῇ καὶ ὑπαχθῇ στὸν Δῆμο Ἀγρινίου, τὸ Πνευματικὸ Κέντρο τοῦ Δήμου Παρακαμπυλίων μὲ Ἐπιτροπὴ πολλῶν ἐπιστημόνων τῆς περιοχῆς, διοργάνωσε Συνέδριο μὲ γενικὸ θέμα «Παρακαμπύλια Χθές, σήμερα, αὔριον», τὸ ὁποῖο μελετήθηκε «ἡ ἱστορία, ἡ τέχνη, ὁ πολιτισμός, ὁ κοινωνικὸς βίος, οἱ ὀρεινοὶ ὄγκοι, οἱ καλλιέργειες, ἡ ἀνάπτυξη, ἡ ὕπαιθρος, ἡ παράδοση» τῆς ὄμορφης αὐτῆς γωνιᾶς τῆς Αἰτωλοακαρνανίας.

Τὸ Συνέδριο ἦταν διήμερο, Σάββατο 19 – Κυριακὴ 20 Ἰουνίου ἐ.ἔ. καὶ περιελάμβανε πολλὲς καὶ ἐνδιαφέρουσες εἰσηγήσεις, μεταξὺ τῶν ὁποίων περισσότερο ἐκκλησιαστικὸ ἐνδιαφέρον εἶχαν κυρίως ἡ εἰσήγηση τοῦ Εὐ. Κρικοχωρίτη «Τὸ περιβόλι τοῦ Θεοῦ ἀναμνήσεις ἀπὸ τὶς παιδικὲς κατασκηνώσεις στὸν Ἅγιο Βλάση» καὶ τοῦ Κ. Σκόνδρα «Ὁ τοιχογραφικὸς διάκοσμος καὶ τὸ τέμπλο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας στὸν Ἀγαλιανό».

Τὴν Κυριακὴ οἱ Σύνεδροι, μὲ ἐπί κεφαλῆς τὸν Νομάρχη Αἰτωλοακαρνανίας κ. Εὐθύμιο Σῶκο, τοὺς Δημάρχους Ἀγρινίου κ. Μοσχολιὸ καὶ Παρακαμπυλίων κ. Λάμπρο Παπαθανασίου, συμμετεῖχαν στὴν ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία ποὺ τέλεσε ὁ Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου Ποταμούλας συμπαραστατούμενος ἀπὸ ὅλους σχεδὸν τοὺς Ἱερεῖς τῆς περιοχῆς. Στὴν συνέχεια σὲ κέντρο τῆς περιοχῆς συνεχίσθηκαν οἱ ἐργασίες τῆς δεύτερης ἡμέρας τοῦ Συνεδρίου.

Ὁ Σεβασμιώτατος στὸν χαιρετισμό του, ἀφοῦ ἐξέφρασε τὴν χαρὰ τοῦ γιὰ τὸ Συνέδριο καὶ τὴν θεματολογία τοῦ καὶ συνεχάρη τὸν καθηγητὴ κ. Ἀθανάσιο Παλιούρα γιὰ τὴν μέριμνα τῆς διοργάνωσης, συνόψισε τὸ θέμα τοῦ Συνεδρίου στὸν τόπο, τὸν χρόνο καὶ τὸν τρόπο ζωῆς στὰ Παρακαμπύλια, ἑστιάζοντας καὶ ἀναφερόμενος κυρίως στὸν τρόπο. Μίλησε, ἔτσι, γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς παράδοσής μας, ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ὀρθόδοξη ἔννοια τοῦ προσώπου καὶ τὶς σημαντικὲς κοινωνικὲς προεκτάσεις του, ὅπως ἐπιβεβαιώνεται καὶ στὸν φιλοσοφικὸ ὁρισμὸ τοῦ M. Heideger. Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε γιὰ τὶς παιδικές του ἀναμνήσεις ἀπὸ τὶς Κατασκηνώσεις τοῦ Ἁγίου Βλασίου καὶ ἔδωσε συγχαρητήρια καὶ εὐχὲς στοὺς διοργανωτὲς καὶ τοὺς εἰσηγητές.

Ὁ κ. Νομάρχης, μεταξὺ ἄλλων, τόνισε τὴν σημασία τῶν ὀρεινῶν χωριῶν τῆς πατρίδος μας, ἀφοῦ «ἡ ὀρεινὴ Ἑλλάδα γέννησε τὴν Νέα Ἑλλάδα», τὴν σημασία τοῦ Ἁγίου Βλασίου ποὺ ἀποτελεῖ πέρασμα πρὸς τὴν Κεντρικὴ καὶ Βόρεια Ἑλλάδα καὶ τὴν ἀνάγκη κατασκευῆς ὑποδομῶν στὴν Αἰτωλοακαρνανία, ὅπως π.χ. τοῦ δρόμου Ἀγρινίου-Καρπενησίου, γιὰ νὰ μὴ «γέρνη ἡ Ρούμελη πρὸς τὰ ἀνατολικά», λόγῳ τῆς μεγάλης διαφορᾶς στὴν ἀνάπτυξη.

Τέλος ὁ κ. Δήμαρχος Ἀγρινίου ἀναφέρθηκε στὴν προσωπικότητα τοῦ Μητροπολίτη Ἱεροθέου ποὺ ἐκφράζει τὸν «κοινωνικὸ λόγο τῆς Ἐκκλησίας» καὶ ἐξέφρασε τὴν χαρὰ τοῦ γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη μελλοντικὴ συνεργασία τους στὴν περιοχή, λόγῳ τῆς ὑπαγωγῆς τοῦ Ἁγίου Βλασίου στὸν Δῆμο Ἀγρινίου, σύμφωνα μὲ τὸν Νόμο «Καλλικράτη». Ἐπίσης μίλησε γιὰ τοὺς ἀναγκαίους τομεῖς ἀνάπτυξης τῆς περιοχῆς αὐτῆς ποὺ ἐνσωματώνεται μὲ τὸ Ἀγρίνιο.

Ἦταν μιὰ διοργάνωση ποὺ εἶπε ἀντίο στὴν παλαιὰ μορφὴ διοικητικῆς διάρθρωσης καὶ τὸ «καλῶς ἤλθατε» στὶς προκλήσεις τοῦ μέλλοντος. Σὲ κάθε περίπτωση διετράνωσε τὴν δυναμικότητα τοῦ τόπου, τὴν ἀγάπη του γιὰ τὴν παράδοση καὶ τὴν θέλησή του γιὰ ἰσόρροπη ἀνάπτυξη.

Α.Κ.

Ὁμιλίες σὲ Λευκωσία καὶ Λεμεσό

Τὸ τριήμερο ἀπὸ 31 Μαΐου ἕως καὶ 2 Ἰουνίου ε. ἔ., ἤτοι Δευτέρα, Τρίτη καὶ Τετάρτη, ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου Κύριος Ἰερόθεος ἐπισκέφθηκε τὴν Κύπρο, προσκεκλημένος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Κυρίου Χρυσοστόμου τοῦ Β' καὶ τοῦ Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσοῦ Κυρίου Ἀθανασίου καὶ ἐκφώνησε τέσσερεις ὁμιλίες, ἤτοι δύο στὴν Λευκωσία καὶ δύο στὴν Λεμεσό.

Οἱ δύο πρῶτες ὁμιλίες ἐκφωνήθηκαν στὴν μεγάλη αἴθουσα ἐκδηλώσεων τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, στὴν Λευκωσία, τὴν Δευτέρα καὶ τὴν Τρίτη τὸ ἀπόγευμα. Τὸ θέμα τῆς ὁμιλίας τῆς πρώτης ἡμέρας ἦταν: «Ἡ λατρεία τῆς Ἐκκλησίας ὡς χῶρος ἀναγεννήσεως τοῦ ἀνθρώπου». Τὴν ὁμιλία αὐτὴ παρακολούθησε καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κύριος Χρυσόστομος ὁ Β', ὁ ὁποῖος παρὰ τὸ ἐπιβαρυμένο πρόγραμμά του φρόντισε νὰ παραστῇ καὶ νὰ εὐλογήση τὴν Σύναξη. Τὴν δεύτερη ἡμέρα, ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέλυσε τὴν «Μυσταγωγία» τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, καθὼς ἐπίσης ἔγινε ἐκτενὴς ἀναφορὰ στὸ θέμα τῆς μεταφράσεως τῶν εὐχῶν τῆς θείας Λειτουργίας. Μετὰ τὶς εἰσηγήσεις ἀκολούθησε συζήτηση σχετικὴ μὲ τὰ θέματα τῶν εἰσηγήσεων.

Οἱ παραπάνω ὁμιλίες ἦσαν ἐνταγμένες στὰ πλαίσια τοῦ Ἐπιμορφωτικοῦ Σεμιναρίου γιὰ τοὺς Κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Κύπρου, οἱ ὁποῖοι τὶς παρακολούθησαν μὲ μεγάλο ἐνδιαφέρον καὶ πολλὴ προσοχὴ καὶ αὐτὸ φάνηκε καὶ ἀπὸ τὴν συζήτηση ποὺ ἀκολούθησε μετὰ τὸ πέρας τῶν ὁμιλιῶν, δηλαδὴ ἀπὸ τὴν ποιότητα καὶ τὸ ἐπίπεδο τῶν ἐρωτήσεων. Ἀξίζει νὰ σημειωθῇ ὅτι κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ὁμιλιῶν ἦσαν παρόντες, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς Κληρικοὺς τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, ἀρκετοὶ Θεολόγοι, καθὼς καὶ ἄλλοι Ἐπιστήμονες, ὅπως καὶ πολλοὶ Χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι μελετοῦν τὰ βιβλία τοῦ Σεβασμιωτάτου καὶ ἤθελαν νὰ τὸν δοὺν καὶ νὰ τὸν ἀκούσουν.

Ἡ τρίτη ὁμιλία ἔγινε τὴν Τετάρτη τὸ πρωΐ στὴν Λεμεσό, καὶ συγκεκριμένα στὴν Αἴθουσα τελετῶν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ, δίπλα στὸ Μητροπολιτικὸ οἴκημα, σὲ Ἱερατικὴ Σύναξη, μὲ θέμα «Ἡ Ἱερωσύνη κατὰ τὸν Ἱερὸ Χρυσόστομο». Μετὰ τὴν ὁμιλία καὶ τὸ σύντομο διάλειμμα ἀκολούθησε ἐνδιαφέρουσα συζήτηση, ἡ ὁποία κράτησε περισσότερο ἀπὸ μία ὥρα. Ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος παρουσίασε τὸν Σεβασμιώτατο στοὺς Ἱερεῖς τῆς Μητροπόλεώς τους, ἂν καὶ στοὺς περισσοτέρους δὲν εἶναι ἄγνωστος, ἐπειδὴ μελετοῦν τὰ βιβλία του, καὶ αὐτὸ φάνηκε καὶ στὴν συζήτηση. Στὸ τέλος ἐξέφρασε τὴν ἱκανοποίηση, τὴν χαρὰ καὶ τὶς εὐχαριστίες του, καὶ ἐκ μέρους τῶν παρισταμένων Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ἦσαν γύρω στοὺς διακόσιους.

Ἡ τέταρτη καὶ τελευταία ὁμιλία μὲ θέμα «Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός: διαφωτιστὴς ἢ φωτιστής;», τελοῦσε ὑπὸ τὴν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Λεμεσοῦ καὶ διοργανώθηκε ἀπὸ τὴν Ἐπιτροπὴ ἀνεγέρσεως τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Πόλεως Λεμεσοῦ, στὴν μεγάλη Αἴθουσα Ξενοδοχείου τῆς Λεμεσοῦ τὴν ὁποῖα προσέφερε ἀνιδιοτελῶς ὁ ἰδιοκτήτης της, ὁ ὁποῖος προσέφερε, ἐπίσης, καὶ τὰ ἐδέσματα τῆς δεξιώσεως. Τὶς εὐχαριστίες τους πρὸς τὸν Σεβασμιώτατο ἐξέφρασαν, καὶ ἐκ μέρους τοῦ πολυπληθοῦς ἀκροατηρίου, ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος, καθὼς καὶ ὁ Πρόεδρος τῆς Ἐρανικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνεγέρσεως τοῦ ἐν λόγῳ Ἱεροῦ Ναοῦ.

Στὸ ἐνδιάμεσο τῶν δύο τελευταίων ὁμιλιῶν του, καὶ συγκεκριμένα τὸ μεσημέρι τῆς Τετάρτης, ὁ Σεβασμιώτατος ἐπισκέφθηκε, μαζὶ μὲ τὸν Μητροπολίτη Λεμεσοῦ, τὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ «Συμβούλου Χριστοῦ», ἡ ὁποία ἀνεγέρθηκε πρόσφατα μέσα στὴν περιοχὴ τῶν Ἀγγλικῶν Βάσεων, σὲ οἰκόπεδο τὸ ὁποῖο ἀγοράσθηκε ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Λεμεσοῦ. Δίπλα στὴν νεοανεγερθεῖσα Ἱερὰ Μονή, ἡ ὁποία εἶναι ἀνδρώα καὶ ἐγκαταβιοῦν σὲ αὐτὴν πέντε μοναχοί, ὑπάρχει παλαιὸς Ἱερὸς Ναὸς τοῦ «Συμβούλου Χριστοῦ», καθὼς καὶ ἐρείπια παλαιᾶς Ἱερᾶς Μονῆς.

Ἀξιοσημείωτο εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ στὶς δύο ὁμιλίες τοῦ Σεβασμιωτάτου στὴν Λευκωσία, παρευρέθη καὶ ὁ πολιὸς προηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κύκκου Ἀρχιμανδρίτης π. Διονύσιος Κυκκώτης, ἕνας ἀξιόλογος Κληρικός, ὁ ὁποῖος ἔχει στενοὺς πνευματικοὺς δεσμοὺς μὲ τὸν Σεβασμιώτατο, ἀφοῦ ἀγαπᾶ νὰ μελετᾶ καὶ νὰ διαδίδη τὰ βιβλία του.

Τὸ κλίμα ποὺ ἐπικράτησε κατὰ τὴν διάρκεια τῶν ὁμιλιῶν τοῦ Σεβασμιωτάτου ἦταν θαυμάσιο καὶ οἱ ἐντυπώσεις τῶν παρισταμένων, κατὰ κοινὴν ὁμολογία, ἦσαν ἄριστες. Μετὰ τὴν δεύτερη ὁμιλία, τὸ βράδυ τῆς Τρίτης, ὁ Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Καρπασίας, ποὺ ἔχει ἐπωμισθῇ τὴν εὐθύνη τοῦ ποιμαντικοῦ ἔργου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς, εὐχαρίστησε τὸν Μητροπολίτη Ναυπάκτου κ. Ἰερόθεο γιὰ τὴν παρουσία στὴν Κύπρο, παρὰ τὶς πολλὲς καὶ ποικίλες ὑποχεώσεις του, γιὰ τὶς θαυμάσιες ὁμιλίες ποὺ ἐκφώνησε, καθὼς καὶ γιὰ τὴν ἐποικοδομητικὴ συζήτηση. Κάλεσε δὲ τὸν Σεβασμιώτατο νὰ ἀπονείμη τὰ ἀναμνηστικὰ Διπλώματα στοὺς παρευρισκομένους.

Ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου Κυρίου Χρυσοστόμου τοῦ Β', Θεοφιλέστατος Χωρεπίσκοπος Καρπασίας Κύριος Χριστοφόρος, καθὼς καὶ ὁ Μητροπολίτης Λεμεσοῦ Κύριος Ἀθανάσιος ἀπηύθηναν ἀνοικτὴ πρόσκληση στὸν Σεβασμιώτατο νὰ ἐπισκεφθῇ ἐκ νέου τὴν Λευκωσία καὶ τὴν Λεμεσό, ἐπειδὴ εἶναι ἐπιθυμία, ὅπως εἶπαν, ὄχι μόνον τῶν ἰδίων, ἀλλὰ καὶ τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐπαρχίας τους, Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, καὶ σύμφωνα μὲ τὴν λαϊκὴ παροιμία «φωνὴ λαοῦ, φωνὴ Θεοῦ».

π. Γ.Δ.Π.

«Καθήκοντα Νεωκόρων» τῆς Ἐνορίας Νεοχωρίου

Δημοσιεύουμε κατωτέρω τὸ κείμενο ποὺ συνέταξε τὸ 1933 ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἐνορίας Νεοχωρίου Ναυπακτίας, καθορίζοντας τὰ καθήκοντα καὶ τὶς ὑποχρεώσεις τῶν νεωκόρων τοῦ Ναοῦ. Τὸ κείμενο βρίσκεται στὸ ἀρχεῖο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καὶ μᾶς τὸ ὑπενθύμισε ὁ κ. Κωνσταντῖνος Μάντης. Ὡς παλαιὸ κείμενο, ἔχει ἐνδιαφέρον, διότι φανερώνει τὶς συνθῆκες τῆς ἐποχῆς, στὸ συγκεκριμένο αὐτὸ θέμα τῆς ὑπηρεσίας τῶν νεωκόρων. Τὸ ὑπογράφουν ὁ Ἱερέας Χρῆστος Μέρμηγκας, ὁ ὁποῖος ἦταν Ἀρχιμανδρίτης καὶ Πνευματικὸς καὶ εἶχε μονάσει ἕνα διάστημα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Προυσσοῦ, καὶ μέλη τῆς ἐπιτριπὴς ἀπὸ τὰ ὁποῖα διακρίνονται τὰ ὀνόματα Ἀθ. Πλάκας καὶ Γ. Γιάνναρης.

«Ἐν Νεοχωρίῳ τῇ 1η Ὀκτωβρίου 1933.

Οἱ νεωκόροι οἱ ἑκάστοτε ἐν τῷ ἱερῷ Ναῷ "Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου" διοριζόμενοι ἐπὶ μηνιαία ἀντιμισθία τῶν 50 δραχμῶν ἕκαστος, καὶ προσλαμβανόμενοι ἐκ τῶν μαθητῶν τοῦ σχολείου καὶ κατὰ προτίμησιν ἐξ ἀπόρων οἰκογενειῶν δύο τὸν ἀριθμὸν ἀναλαμβάνουσιν τὰς κάτωθι ὑποχρεώσεις.

1. Ὀφείλουσι νὰ ὑπακούωσι εἰς τὰ μέλη τῆς ἑκάστοτε Ἐνοριακῆς Ἐπιτροπείας καὶ δὴ εἰς τὸν ἱερέα, ὅστις διευθύνει καὶ ἐπιβλέπει αὐτούς.
2. Ὑποχρεοῦνται καθ' ἕκαστον Σάββατον καὶ τὴν παραμονὴν πάσης ἑορτῆς νὰ σκουπίζουν τὸν Ἱερὸν Ναόν, νὰ ξεσκονίζουν τὰς ἁγίας εἰκόνας τόσον τῶν προσκυνηταρίων ὅσον καὶ τοῦ Ἱεροῦ Τέμπλου, θὰ ἀνάβουν τὰ κανδήλια, καὶ θὰ ἐπιλαμβάνωνται τὴν κατασκευὴν κηρίων καὶ λαμπάδων τῆς μιᾶς δραχμῆς.
3. Κατὰ τὸν ἑσπερινὸν καὶ τὴν πρωΐαν ἑκάστης Κυριακῆς καὶ πάσης ἄλλης ἑορτῆς καὶ μόλις ὁ πρῶτος κώδων τοῦ Ναοῦ κτυπήση, ὑποχρεοῦνται νὰ εὑρίσκωνται εἰς τὴν ἐκκλησίαν καθὼς ἐπίσης καὶ καθ' ἥν περίστασιν θὰ γίνεται κηδεία.
4. Ὑποχρεοῦνται νὰ ὑποβοηθῶσιν τόσον τὸν ἱερέα ὅσον καὶ τοὺς ἐπιτρόπους εἰς τὰ καθήκοντά των, τὸν μὲν πρῶτον εἰς τὸ διάβασμα, ψάλλειν καὶ τὴν ἐξυπηρέτησιν ἐν γένει ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ, τοὺς δὲ δευτέρους εἰς τὴν ἐπίβλεψιν τοῦ παγκαρίου κατὰ τὰς πρωϊνὰς ὥρας καὶ τὴν διανομὴν κηρίων τῶν μνημοσύνων (ὑπὸ τοῦ μεγαλυτέρου κατὰ τὴν ἡλικίαν νεωκόρου) καθ' ἥν στιγμὴν λέγεται τὸ χερουβικὸν ἀκολουθῶν τὸν ἐπίτροπον, ὅστις βγάζει τὸν δίσκον.
5. Ὑποχρεοῦνται ὀσάκις γίνεται λειτουργία εἰς τὰ ἐξωκκλήσια νὰ μεταβαίνωσιν εἰς αὐτὰ τὴν προηγουμένην ἡμέραν πρὸ τῆς θείας λειτουργίας διὰ νὰ ἐπιλαμβάνωνται τῆς καθαριότητος αὐτῶν καὶ πάσης ἄλλης ὑπηρεσίας τὴν ὁποίαν ἤθελεν ὁρίσει ὁ ἐφημέριος.
6. Κατὰ τὰς ἡμέρας τῶν Χριστουγέννων, τοῦ Πάσχα, τῆς πανηγύρεως τῆς Παναγίας καὶ ὁπότε ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης περιοδεύει ἐνταῦθα, ὑποχρεοῦνται εἰς τὸ γενικὸν καθάρισμα τῆς ἐκκλησίας ἤτοι εἰς τὸ σφογκάρισμα δι' ἀφθόνου ὕδατος ὁλοκλήρου τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, ξεσκόνισμα αὐτοῦ ἀπὸ ἀράχνες, πλύσιμο κανδηλίων καὶ θυμιατῶν, καθάρισμα στασιδίων καὶ ἐμανουαλίων, πλύσιμο ἱερῶν ἀμφίων καὶ λοιπῶν σενδονίων τῆς Ἁγίας Τραπέζης καὶ σιδέρωμα αὐτῶν, ὑποβοηθούμενοι εἰς τ' ἀνωτέρω καὶ ὑπὸ ἄλλων μελῶν τῆς οἰκογενείας των.
7. Μετὰ τὸ τέλος πάσης λειτουργίας ὑποχρεοῦνται νὰ παραμένουν τελευταῖοι, διὰ νὰ κλείωσι τὰς θύρας καὶ τὰ παράθυρα τοῦ Ι. Ναοῦ, νὰ σβύνωσι τὰ κηρία καὶ συνάγωσιν αὐτά, καὶ νὰ κλείωσι καὶ τὰ βιβλία τῶν ἀναλογίων.
8. Ὁ εἷς ἐκ τῶν νεωκόρων ὑποχρεοῦται νὰ ἐξυπηρετῇ τὸν ἱερέα, ὀσάκις οὗτος ἔχει τεσσαρακονταλείτουργον, νὰ παρακολουθῇ αὐτὸν εἰς τὰ ὑψώματα καὶ εἰς πᾶσαν ἄλλην ἱεροτελεστίαν τελουμένην εἰς οἶκον πληρωνόμενος ἰδιαιτέρως διὰ ταῦτα ὑπὸ τοῦ ἐφημερίου.
9. Ὑποχρεοῦνται ἐπίσης εἰς τὴν ἐκτέλεσιν πάσης ἄλλης ἐργασίας, τὴν ὁποίαν ἤθελεν ὁρίσει ὁ ἱερεὺς σχέσιν ἔχουσαν μὲ τὸν Ἱερὸν Ναόν.
10. Ἐκτὸς τῶν ὑποχρεώσεών των αὐτῶν οἱ νεωκόροι πρέπει νὰ γνωρίζωσιν ὅτι ὑπηρετῶσιν τὸν οἶκον τοῦ Θεοῦ καὶ ὡς ἐκ τούτου ὀφείλουσι νὰ μὴ θεωρῶσι τὴν ὑπηρεσίαν καὶ τὸ καθῆκον των ὡς ἀγγαρείαν, ἀλλὰ ὡς τὸ ἱερώτερον τῶν καθηκόντων τῶν ἐξυπηρετοῦντες Αὐτὸν τὸν Θεόν.

Ἡ Ἐνοριακὴ Ἐπιτροπεία».

Βιβλιοπαρουσίαση: «Οἱ Ἅγιοι τῆς Αἰτωλοακαρνανίας»

Ἡ περιοχὴ τῆς Αἰτωλοακαρνανίας εἶναι μιὰ εὐλογημένη καὶ ἁγιοτόκος περιοχή, στὴν ὁποῖα γεννήθηκαν, ἀνδρώθηκαν καὶ ἁγίασαν πολλοὶ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ Αἰτωλοακαρνανία καμαρώνει γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς Ἁγίους της, οἱ ὁποῖοι πότισαν τὴν γῆ της μὲ τὰ ἀσκητικὰ δάκρυα, τὸ μαρτυρικό τους αἷμα καὶ τὴν ἁγίασαν μὲ τὴν εὐλογημένη ζωὴ καὶ παρουσία τους. Καυχᾶται ἐν Κυρίῳ γιὰ τοὺς ἀνθρώπους αὐτοὺς ποῦ τίμησαν τὸ ὄνομα καὶ τὴν ἰδιότητα τοῦ ἀνθρώπου καθὼς ξεφεύγοντας ἀπὸ τὰ γήινα καὶ φθαρτὰ πόθησαν τὰ οὐράνια, τὰ παραδεισένια. Ἀγάπησαν πάνω ἀπ' ὅλα καὶ περισσότερο ἀπὸ ὁποιονδήποτε τὸν Θεό.

Ἕνα βιβλίο-Συναξάρι ἦρθε γιὰ νὰ κάνη γνωστοὺς ὅλους τοὺς Αἰτωλοακαρνάνες Ἁγίους, ἀλλὰ καὶ νὰ συγκεντρώση τοὺς βίους τους σὲ ἕναν μόνο τόμο. Πρόκειται γιὰ τὸ πόνημα τοῦ Καθηγητοῦ κ. Χρήστου Σιάσου μὲ τίτλο: «Οἱ Ἅγιοι τῆς Αἰτωλοακαρνανίας» καὶ ὑπότιτλο «Ἅγιες Μορφές – Πρότυπα τῆς Χριστιανικῆς πίστης». Ὁ ἀναγνώστης θὰ μπορέση νὰ διαβάση τὸν βίο τῶν 17 γνωστῶν Ἁγίων τῆς Αἰτωλοακαρνανίας, καθὼς καὶ τὰ Ἀπολυτίκιά τους, τὰ ὁποῖα παρατίθενται καὶ μεταφρασμένα, ἀλλὰ καὶ μὲ μουσικὴ γραφή. Ταυτοχρόνως παρατίθενται πολλὰ ἱστορικὰ καὶ λοιπὰ στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς χώρους στοὺς ὁποίους ἔζησαν οἱ Ἅγιοι καὶ ἀπὸ τὸ ἱστορικὸ πλαίσιο στὸ ὁποῖο ἔζησαν, ἀπαραίτητα γιὰ νὰ κατανοήσουν ὅλοι τὸν ἀγῶνα τους καὶ τὴν ζωή τους. Ἐπίσης, οἱ ὄμορφες ἔγχρωμες φωτογραφίες ποῦ διανθίζουν τὸ ἔργο ξεκουράζουν τὸν ἀναγνώστη καὶ νοητὰ τὸν μεταφέρουν στοὺς χώρους τοῦ μαρτυρίου καὶ τῆς ἀσκήσεως.

Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς γεννήθηκαν καὶ ἁγίασαν σὲ αὐτὸν τὸν τόπο, ἐνῷ ἄλλοι μπορεῖ νὰ ἦταν ἁπλῶς περαστικοὶ ἀπὸ ἐδῶ. Νὰ ἔζησαν λίγα ἢ περισσότερα χρόνια στὴν περιοχή. Τοὺς τιμοῦμε κι αὐτοὺς καὶ ὡς δικούς μας Ἁγίους, ἀφοῦ οἱ Ἅγιοι δὲν ἀνήκουν σὲ ἕναν τόπο εἶναι παγκόσμιοι.

Ἡ ἔκδοση τοῦ βιβλίου αὐτοῦ δίνει τὴν εὐκαιρία σὲ ὅλους τοὺς Αἰτωλοακαρνάνες νὰ ἔρθουν πιὸ κοντὰ στοὺς συντοπῖτες μας Ἁγίους καὶ τὴν Ἁγιότητα, ἡ ὁποία δὲν εἶναι κάτι ποῦ ἀνήκει στὸ παρελθόν, ἀλλὰ ὑπάρχει πάντοτε σὲ κάθε ἐποχή. Πάντοτε ὑπάρχουν οἱ Ἅγιοι, ἀφοῦ ὑπάρχει ἡ Ἐκκλησία. Οἱ Ἅγιοι εἶναι ἡ παρηγοριά, τὸ στήριγμα καὶ τὸ καύχημά μας. Εἶναι καὶ κάτι ἀκόμα. Τὰ σωστὰ πρότυπά μας, γιὰ ὅσους ἐπιθυμοῦμε νὰ εἴμαστε ὄχι ἁπλῶς ἀληθινοὶ ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ κάτι παραπάνω. Νὰ εἴμαστε συνάνθρωποι καὶ νὰ καταλήξουμε νὰ γίνουμε κατὰ χάριν θεάνθρωποι.

Τὸ βιβλίο αὐτὸ παρουσιάστηκε στὴν Ναύπακτο σὲ εἰδικὴ ἐκδήλωση, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως καὶ τελοῦσε ὑπὸ τὴν αἰγίδα τοῦ Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου.

Ἔγιναν τρεῖς εἰσηγήσεις.

• Ἡ πρώτη ἔγινε ἀπὸ τὸν Αἰδεσιμ. Πρωτοπρ. π. Γεώργιο Παπαβαρνάβα, Ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου, μὲ τίτλο «Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες».
• Ἡ δεύτερη ἀπὸ τὸν Πανοσ. Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη, Ἐφημέριο - Ἱεροκήρυκα, μὲ τίτλο «Ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία καὶ Ἁγιολογία τῆς Ναυπάκτου».
• Ἡ τρίτη ἔγινε ἀπὸ τὸν κ. Γεράσιμο Π. Κουταβά, Νομικό – Οἰκονομολόγο, Πολιτικὸ ἐπιστήμονα, πρ. Διευθυντὴ Ὑπ. Ἐσωτερικῶν καὶ Νομάρχη, μὲ τίτλο «Συνοπτικὴ θεώρηση».

Τέλος ἀπηύθυνε εὐχαριστίες ὁ συγγραφέας κ. Χρῆστος Σιάσος.

Στὴν ἐκδήλωση προήδρευσε ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἰερόθεος, ὁ ὁποῖος μίλησε καὶ γιὰ τὸν συγγραφέα καὶ τὰ ἐνδιαφέροντά του καὶ γιὰ τὴν σημασία τοῦ βιβλίου, τονίζοντας ὅτι εἶναι γραμμένο μὲ σαφῆ γραφὴ καὶ ἔχει εὐδιάκριτα μηνύματα.

Α.Π.Θ.

***

«...Ἡ Ρωσσία, ἀφ' ὅτου ἐδέχθη παρὰ τῆς Κωνσταντινουπόλεως τὸ ἅγιον Βάπτισμα καὶ τὸ Εὐαγγέλιον, ἔχει προσφέρει εἰς τὴν Ἐκκλησίαν πολλοὺς Ἁγίους, Μάρτυρας, Ὁσίους, Ὁμολογητάς, θεοσόφους Ἱεράρχας καὶ Νεομάρτυρας, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν τὸν καλλιανθὴ στέφανον καὶ τὴν αἰωνίαν δόξαν της! Διὰ τῶν εὐχῶν των ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης κ. Κύριλλος καὶ ἡ περὶ αὐτὸν σεπτὴ Ἱεραρχία συνεχίζουν νὰ παιδαγωγοῦν ἄριστα τὸν λαὸν εἰς Χριστόν, ὁ Μοναχισμὸς ἀνθεῖ, οἱ Ναοὶ ὑπερπληροῦνται ἀπὸ πιστούς, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ τρέχει διὰ πολλῶν ὁδῶν μέχρι τὰ πλέον ἀπομεμακρυσμένα σημεῖα τῆς Χώρας, αἱ πληγαὶ τὰς ὁποίας εἶχεν ἀνοίξει ἡ μακρὰ νύκτα τῆς μαχητικῆς ἀθεΐας ἐπουλώθησαν, ὁ Σταυρὸς λάμπει πλέον ὁλόφωτος, ὄχι μόνον εἰς τοὺς Ναοὺς καὶ τὰς οἰκίας, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτοὺς τοὺς θώκους τῆς κοσμικῆς ἐξουσίας, καί, τὸ καὶ σπουδαιότερον, εἰς τὰς καρδίας καὶ τὴν καθημερινὴν ζωὴν τῆς μεγάλης πλειονότητος τοῦ λαοῦ. Τοῦτο διεπιστώσαμεν ἰδίοις ὄμμασι καὶ δοξάζομεν ἀπὸ καρδίας τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Ὄντως, «αὕτη ἡ ἀλλοίωσις τῆς δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου»!

Πατρικῶς συνιστῶμεν εἰς ὅλον τὸν ἀξιονόμαστον ρωσσικὸν λαὸν νὰ ἀξιοποιήση εἰς τέλος τὴν μεγάλην παράδοσιν τῆς εὐσεβείας τῶν πατέρων του, τὴν ἱερὰν κληρονομίαν τῆς ἁγίας Ρωσσίας, τὸν πλοῦτον τῶν δωρεῶν, τὰς ὁποίας ἀφειδῶς ἐσκόρπισεν ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ εἰς τὴν Ρωσσίαν. Νὰ ἐνθυμῆσθε πάντοτε, ἀγαπητοί, τὴν διδασκαλίαν καὶ τὸ παράδειγμα τῶν Ἁγίων σας, τὴν ὑπομονήν, τὴν ὁμολογίαν καὶ τὰ αἵματα τῶν Μαρτύρων σας, τὰς προσευχὰς τῶν Ὁσίων σας, τὴν ἀγάπην τῶν ποιμένων σας, τὸ μεγαλεῖον τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ καὶ τὴν δόξαν τῆς Ἀναστάσεως! Μείνατε ἐν τῇ ἀγάπη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ, καλυμμένοι ὑπὸ τὴν ἁγίαν σκέπην τῆς Θεοτόκου, ἑνωμένοι εἰς τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ διὰ τῶν ἁγίων Μυστηρίων καὶ τῶν θεοειδῶν ἀρετῶν! Μὴ πλανᾶσθε ἀπὸ φωνὰς ξένας πρὸς τὴν φωνὴν τοῦ Εὐαγγελίου, κυκλώσατε τὸν Πατριάρχην καὶ τοὺς Ποιμένας σᾶς ἐν ὑπακοῇ πίστεως, καὶ εἰρηνεύετε ἐν ἑαυτοῖς καὶ μετὰ πάντων τῶν εἰλικρινῶς ἀγαπώντων τὸν Κύριον Ἰησοῦν! (Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς Δηλώσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου κατὰ τὴν ἀναχώρησή Του ἀπὸ τὴν Ρωσία–31.5.2010).

«...Πολλοὶ λαοὶ συνηθίζουν νὰ τιμοῦν τὰ γενέθλια, ἤτοι τὴν εἴσοδον τοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸν κόσμον τοῦτον τῆς πτώσεως καὶ τῆς φθορᾶς. Οἱ Ὀρθόδοξοι ἀντιθέτως, δίδοντες τὸ βάρος εἰς τὴν εἴσοδόν μας εἰς τὸν νέον κόσμον τῆς ἀληθοῦς ζωῆς, δηλ. τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος, ὁπότε λαμβάνομεν καὶ τὸ χριστιανικὸν ἡμῶν ὄνομα, ἑορτάζομεν τὰ ὀνομαστήριά μας καὶ ὄχι τὰ γενέθλια. Ἕνας Ρουμάνος Ὀρθόδοξος θεολόγος καὶ κληρικός, σημειώνει ἐπιτυχῶς περὶ τούτου: "Οἱ Ρουμάνοι δὲν ἑορτάζομεν ποτὲ τὰ γενέθλιά μας, ὅπως κάνουν αἱ ἄλλαι χῶραι τῆς γῆς... Ἑορτάζομεν μὲ πρωτόγνωρον χαράν, μὲ μουσικήν, μὲ προσκεκλημένους καὶ μὲ τὴν πλέον δυνατὴν μεγαλοπρέπειαν τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν. Ἑορτάζομε δηλαδὴ τὸ ὄνομα ποὺ ἐλάβαμε μὲ τὸ βάπτισμα. Διότι ἡ ἡμέρα τοῦ βαπτίσματός μας εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς πραγματικῆς γεννήσεώς μας... Κάθε χρόνο περιμένομε – χωρὶς κανένα κίνδυνο νὰ διαψευσθοῦμε – τὴν κάθοδο τοῦ προστάτου Ἁγίου μας ἀπὸ τὸν οὐρανό. Ἔρχεται στὸ σπίτι μας. Εἰσέρχεται κάτω ἀπὸ τὴν στέγην μας, θὰ μᾶς συντροφεύη ὅλην τὴν ἡμέραν... Δὲν ἔρχεται ποτὲ μόνος του. Χάρις εἰς τὸν Ἅγιον ποὺ ἔρχεται εἰς τὸ σπίτι μας, ἔχομε ὅλην τὴν ἡμέραν ὁλόκληρον τὸν οὐρανὸν ὑπὸ τὴν στέγην μας. Ὁλόκληρος ἡ οὐρανία ἱεραρχία εὑρίσκεται εἰς τὴν γῆν, εἰς τὸ σπίτι μας! Εἰς τὸ σπίτι μας εὑρίσκονται τὰ Σεραφείμ... Μαζὶ μὲ τοὺς ἀγγέλους κατέρχονται ἀπὸ τὸν οὐρανὸν οἱ ἄλλοι Ἅγιοι, οἱ Ὁμολογηταί, οἱ Μάρτυρες, οἱ νεκροὶ συγγενεῖς, οἱ γείτονες... Ὅλοι εἶναι ἐκεῖ... Διότι ὅλοι εἶναι καλεσμένοι εἰς τὴν ὀνομαστικήν μας ἑορτήν... Ἡ ἑορτὴ εἶναι διπλῆ. Ὁ οὐρανὸς ἑορτάζει τὸν Ἅγιον καὶ ἡ γῆ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος φέρει τὸ ὄνομά του...". Ταῦτα ἀσφαλῶς δὲν ἰσχύουν μόνον διὰ τοὺς Ρουμάνους, ἀλλὰ καὶ δι’ ἡμᾶς καὶ δι’ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους, πλὴν τῶν Σέρβων, οἱ ὁποῖοι ἀντὶ τοῦ προσωπικοῦ των προστάτου Ἁγίου συνηθίζουν νὰ τιμοῦν τὸν προστάτην ἅγιον ὅλης τῆς οἰκογενείας, μὲ τὴν τελετὴν τῆς "Σλάβας", καὶ τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα, οὐχὶ σπανίως, ἀπουσιάζει παντελῶς ἀπὸ τὰ μέλη τῆς τιμώσης αὐτὸν οἰκογενείας» (Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατὰ τὸν Ἑσπερινὸ τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου, στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βαλουκλῆ).

«Ἀποκαλούμεθα "Ρωμηοί", ἐκ τῆς Νέας βεβαίως Ρώμης. Αὐτὴ ἡ λέξις περιλαμβάνει τὴν ἔννοιαν τῆς ρώμης ποὺ εἶναι δύναμις, ἰσχύς, ἀνδρεῖα, ρωμαλέον φρόνημα, ρωμαλεότης φρενῶν, ἀγωνιστικὴ διάθεσις "καὶ στὰ εὔκολα καὶ στὰ δύσκολα". Μακρὰν ἀφ ἡμῶν πᾶσα μεμψιμοιρία, "μιζέρια", ἡττοπάθεια. Ζὴ Κύριος ὁ Θεός! Πρὸ ὀλίγων μόλις ἐτῶν ἐφαίνετο ὅτι τὸ πὰν ἀπώλετο. Αἱ Κασσάνδραι ὠρύοντο. Διαπεφωνήκαμεν. Καὶ ἰδού, ἦλθεν ἡ ἄνοιξις. Ἐντὸς ὀλίγου καὶ τὸ θέρος. Νὺν οἱ πάγοι ἐκτήκονται καί, ὡς λέγει ὁ Θεολόγος Γρηγόριος, "νῦν πηγαὶ διαυγέστερον νάουσι, νῦν δὲ ποταμοὶ δαψιλέστερον τῶν χειμερίων δεσμῶν λύονται" (Λόγος εἰς τὴν Καινὴν Κυριακήν). Ὁ νοῶν νοείτω. Εὐελπιστοῦμεν ὅτι θὰ ἀνατείλουν ἀκόμη καλύτεραι ἡμέραι καὶ διὰ τὴν Ἁγίαν τοῦ Χριστοῦ Μεγάλην Ἐκκλησίαν καὶ διὰ τὴν ὁμογένειαν.

...Ὡς ἄνθρωποι ἀσθενεῖς εὐχόμεθα πολλάκις τῆς ἡμέρας ἵνα μὴ ὁ Κύριος εἰσενέγκη ἡμᾶς εἰς πειρασμόν. Ἀλλ ὅταν, Θεοῦ παραχωρήσει, οἱ πειρασμοὶ ἔλθουν δριμύτεροι, τότε ἀκούομεν Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου τοῦ παραγγέλλοντος: "Πᾶσαν χαρὰν ἡγήσασθε, ἀδελφοί μου, ὅταν πειρασμοῖς περιπέσητε ποικίλοις, γινώσκοντες ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆς πίστεως κατεργάζεται ὑπομονὴν" (Ἰακώβου 1, 2-3). Καὶ ἡμεῖς ἐνταῦθα οὐσιαστικῶς δὲν ζῶμεν, μόνον ὑπομένομεν. Ἀφήνομεν τὰ πάντα εἰς τὸ ἔλεος τοῦ Κυρίου, ὧ μέλει περὶ ἡμῶν. Ἡ Πόλις ἡμῶν καὶ Χριστούπολις εἶναι, καὶ Θεοτοκούπολις καὶ Ἁγιούπολις. Ἐν αὐτοῖς πᾶσι πᾶσα ἡ ἐλπὶς ἡμῶν ἐστι. Καὶ οὐ ψευσόμεθα τῶν ἐλπίδων (Ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Βαρθολομαίου, στὸν Ἱερὸ Πατριαρχικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου).

Βασικὸ θέμα τῆς Ἡμερησίας Διατάξεως τῆς ἔκτακτης Συνεδρίασης τῆς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (22-23/6/2010) ἦταν ἡ συζήτηση καὶ ψήφιση σειρᾶς Κανονισμῶν ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὴν Διοίκηση τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ Ὀργανισμοῦ. Ὁ Μακαρ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερώνυμος μεταξὺ ἄλλων ἀνέφερε «ὅτι ὁ ἰσχύων Νόμος 590/1977 περιέχει πολλὲς καὶ εὐρύτατες νομοθετικὲς ἐξουσιοδοτήσεις, τὶς ὁποῖες ὀφείλουμε νὰ προσεγγίσουμε... Ἀκόμη πολλὲς ἀπὸ τὶς μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ρυθμίσεις μας ἔχουν ξεπερασθῇ πλέον ἀπὸ τὴν πρόοδο τῆς ἐθνικῆς ἢ τῆς εὐρωπαϊκῆς νομοθεσίας. Δὲν πρέπει νὰ παραβλέψουμε καὶ νὰ μὴν ἀξιοποιήσουμε περαιτέρω τὸ νομοθετικὸ κεκτημένο τοῦ Καταστατικοῦ μας Χάρτου, ποὺ δίδει περιθώριο ἐκφράσεως τῆς αὐτοδιοικήσεώς μας, μὲ νομικὰ πλέον μέσα, μέσῳ δηλαδὴ Κανονισμῶν τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου ἢ καὶ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἱεραρχίας». Τελικὰ ψηφίσθηκαν, κατόπιν σχετικῆς εἰσηγήσεως τοῦ Μητροπολίτου Ἐλασσῶνος κ. Βασιλείου, τρεὶς Κανονισμοί, ἤτοι α) «Κωδικοποίησις καὶ συμπλήρωσις διατάξεων περὶ λειτουργίας τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Κεντρικῆς Ὑπηρεσίας Οἰκονομικῶν (Ε.Κ.Υ.Ο.)». β) «Περὶ συμπληρώσεως τοῦ ὑπ' ἀριθμ. 165/2005 Κανονισμοῦ πρὸς σύστασιν ὀργανικῶν θέσεων παρὰ τὴ Διευθύνσει Ναοδομίας τῆς Ε.Κ.Υ.Ο.» γ) «Διεύθυνσις Δημοσιονομικοῦ Ἐλέγχου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος». Ἡ συζήτηση καὶ ψήφιση τῶν ὑπολοίπων Κανονισμῶν μετατέθηκε γιὰ μελλοντικὴ Ἱεραρχία.