Skip to main content

30 χρόνια απο την κοίμησή του: Αρχιμανδρίτης Χρήστος Παπαχρήστου-Μέρμηγκας

τού Κωνσταντίνου Μάντη

Στίς 2 Ιουλίου 2010 έκλεισαν 30 χρόνια από τότε πού έφυγε από τήν ζωή ο Αρχιμανδρίτης Χρήστος Παπαχρήστου-Μέρμηγκας. Γεννήθηκε στό Νεοχώρι Ναυπακτίας τό 1898. Φοίτησε στό Δημοτικό Σχολείο τού χωριού του καί γιά λίγο στό σχολείο τής Κλεπάς.

Ο ζήλος του γιά τήν Εκκλησία καί η προτροπή τού τότε ιερέως στό χωριό του τόν φέρνει στήν Ιερά Μονή Προυσού Ευρυτανίας, όπου φοιτά καί τελειώνει τό Σχολαρχείο. Επιστρέφει στό χωριό καί γιά λίγο βοηθάει τόν πατέρα του στό επάγγελμα τού ράπτη.

Κατατάσσεται εθελοντής στήν Χωροφυλακή, όπου υπηρετεί στήν Κέρκυρα καί στήν Πάτρα. Όταν απολύεται, φοιτά στήν Ιερατική Σχολή Άρτας. Στήν συνέχεια φοιτά στό Ιεροδιδασκαλείο τής Ιεράς Μητροπόλεως Κορίνθου, στό οποίο πρόεδρος είναι ο Μητροπολίτης Δαμασκηνός, μετέπειτα Αντιβασιλέας, πού κατάγεται από τήν Δορβιτσά Ναυπακτίας.

Μέ τήν αποφοίτησή του από τό Ιεροδιδασκαλείο Κορίνθου επανέρχεται στό χωριό του, όπου τό 1929 νυμφεύεται τήν Όλγα Δ. Φούρλα, μέ τήν οποία αποκτά δύο παιδιά, τόν Παντελή καί τήν Ζωή. Τό 1931, στό δεύτερο παιδί, χάνει τήν σύζυγό του μετά από τόν τοκετό. Δύο χρόνια μετά χάνει τόν αδελφό του καί τόν γαμπρό του σέ αδελφή, νεώτατους 32 ετών. Όμως δέν λυγίζει. Ο ζήλος του γιά τήν Εκκλησία τόν ενδυναμώνει καί αποφασίζει νά υπηρετήση σέ αυτήν.

Τό 1929 χειροτονείται Διάκονος στόν Ιερό Ναό Αγίων Θεοδώρων Αθηνών, από τόν τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας Αμβρόσιο (30-11-1929) καί τήν 1 Ιανουαρίου τού επομένου έτους Πρεσβύτερος στόν Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου τής Ριζαρείου Σχολής από τόν ίδιο Μητροπολίτη Αμβρόσιο.

Τήν εποχή εκείνη γιά νά γίνη κάποιος κληρικός έπρεπε νά έχη μεγάλη θέληση γιά νά υπηρετήση τήν Εκκλησία, επειδή οι ιερείς τότε δέν είχαν μισθό, αλλά βασίζονταν στίς εισφορές τών ενοριτών, καί στά χωριά υπήρχε μεγάλη φτώχεια, οπότε καί οι εισφορές ήταν πενιχρές.

Καί όμως ως κληρικός ο π. Χρήστος Παπαχρήστος αρχίζει μέ μεγάλο ζήλο τήν δράση του. Μέ τά λίγα έσοδα τού κύριου Ναού, πού είναι πρός τιμήν τής Κοιμήσεως τής Υπεραγίας Θεοτόκου τόν εξωραΐζει εσωτερικά καί εξωτερικά. Συγχρόνως εξωραΐζει τά τέσσερα εξωκκλήσια: τού Αγίου Ιωάννου, τής Αγίας Παρασκευής, τών Αγίων Αποστόλων καί τού Αγίου Νικολάου. Ιδρύει στόν Ιερό Ναό Φιλόπτωχο Ταμείο καί μέ τίς μικρές προσφορές τών ενοριτών βοηθάει τίς άπορες οικογένειες. Ιδρύει Κατηχητικά σχολεία μέ τήν συμμετοχή τών μαθητών τού Δημοτικού Σχολείου, αλλά καί ανώτερο Κατηχητικό μέ εφήβους νέους καί νέες, πού είχαν τελειώσει τό Δημοτικό Σχολείο. Πολλά παιδά τά παίρνει στό Ψαλτήρι καί τούς μαθαίνει Ψαλτική καί Βυζαντινή μουσική. Ακόμα ζούν κάποιοι, μεγάλη στήν ηλικία, από τούς μαθητές εκείνους. Ο αείμνηστος είχε καί τό χάρισμα τής καλλιφωνίας. Κτίζει μικρό οίκημα καί εκεί ιδρύει μιά μικρή, αλλά αξιόλογη βιβλιοθήκη καί πραγματοποιεί κοινωνικές διαλέξεις καί θρησκευτικές ομιλίες.

Προσφέρει τίς υπηρεσίες του καί στήν Κοινότητα τού χωριού. Γιά λίγον καιρό τοποθετείται Ηγούμενος στήν Ιερά Μονή Προυσού από τόν τότε Μητροπολίτη Αμβρόσιο. Επανέρχεται στό χωριό του καί ορίζεται ιεροκήρυκας στά χωριά τής Ορεινής Ναυπακτίας. Πότε πεζός καί πότε μέ τό μουλάρι αγωνίζεται νά μεταδώση τό μήνυμα τού Ευαγγελίου σέ όλα τά χωριά.

Μετά τήν κοίμηση τού Μητροπολίτου Αμβροσίου εκλέγεται Μητροπολίτης Ευρυτανίας καί Ναυπακτίας ο μακαριστός τώρα Χριστοφόρος. Γύρω στό 1956-1957 ο Χριστοφόρος ειδοποιεί τόν παπα-Χρήστο καί τόν ετοιμάζει γιά Πρωτοσύγκελο στήν Ιερά Μητρόπολη. Τού δίνει οργανική θέση στό χωριό Σκοπιά Ευρυτανίας καί τοποθετεί στό χωριό μας τόν ιερέα τής Σκοπιάς π. Ιωάννη Σαλτό.

Μετά τήν κοίμηση τού Χριστοφόρου ο νέος Μητροπολίτης ορίζει άλλον Πρωτοσύγκελο, επαναφέρει τόν π. Χρήστο Παπαχρήστο στό χωριό του καί τόν π. Ιωάννη στήν Σκοπιά.

Τό 1960 συνταξιοδοτείται ο π. Χρήστος, επειδή είχε κλονισθή η υγεία του. Έμενε στό Αγρίνιο μέ τόν γιό του, αείμνηστο καθηγητή τής θεολογίας, καί στίς 2 Ιουλίου 1980 τόν κάλεσε κοντά Του ο Κύριος, τόν Οποίο μέ τόσο ζήλο υπηρέτησε. Στήν Εξόδιο Ακολουθία παρέστησαν ο τότε Μητροπολίτης Δαμασκηνός, παράγοντες πνευματικοί καί κοινωνικοί καί όλοι οι χωριανοί του. Στόν τάφο του δέν έγραψαν τό όνομά του, κατά τήν επιθυμία του, αλλά "Κεκοίμηται άχρι Αναστάσεως".

Ο π. Χρήστος Παπαχρήστος όσο ήταν συνταξιούχος εξέδωσε καί μοίρασε δύο μικρά βιβλιαράκια μέ τίτλο: 1) "Αθεΐα-η μωρία τού αιώνος" καί 2)"Η αιώνιος ζωή".

Ο π. Χρήστος Παπαχρήστος άφησε μνήμη καλού Λευίτη.

Άς είναι αιωνία η μνήμη του!

  • Προβολές: 2978