Εἰδήσεις Φεβρουαρίου 2011

Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου κ. Ἱεροθέου στὴν ἐκδήλωση γιὰ τοὺς Ἐκπαιδευτικοὺς Λειτουργούς

Ἡ πεῖνα τῶν πτωχῶν καὶ ἡ πλεονεξία-ἀσπλαχνία τῶν πλουσίων, κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο

Τὴν Κυριακὴ 30 Ἰανουαρίου ε.έ., ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, πραγματοποιήθηκε ἡ ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως πρὸς τιμὴν τῶν Ἐκπαιδευτικῶν τῆς Ἐπαρχίας μας, οἱ ὁποῖοι προσῆλθαν στὸ κάλεσμα τῆς Μητροπόλεως καὶ ὑπερπλήρωσαν τὴν αἴθουσα ἐκδηλώσεων. Ἡ συνάντηση περιελάμβανε τὴν ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτου κ. Ἱεροθέου μὲ θέμα «Ἡ πεῖνα τῶν πτωχῶν καὶ ἡ ἀσπλαχνία τῶν πλουσίων, κατὰ τὸν Μέγα Βασίλειο», συζήτηση καὶ δεξίωση. Συνεχάρη καὶ ἐπήνεσε τοὺς ἐκπαιδευτικοὺς γιὰ τὴν προσφορά τους στὴν κοινωνία, ἀναφέρθηκε στὴν ἡγετικὴ προσωπικότητα τοῦ Μ. Βασιλείου, στὸ μεγάλο ἐκκλησιαστικό του ἔργο, τὸ ὁποῖο ἐπιτέλεσε ἐνῷ ἦταν νέος στὴν ἡλικία, καὶ στὸ προσωπικό του παράδειγμα καὶ τὴν στάση του ἔναντι τοῦ πλούτου, ἀφοῦ, ὄντας γόνος εὔπορης οἰκογένειας, πούλησε τὴν περιουσία του γιὰ νὰ τὴν μοιράση στοὺς πτωχοὺς καὶ νὰ ἐξυπηρετήση τὶς ἀνάγκες τους. Ἀναφέρθηκε στὸ πῶς ὁ Μ. Βασίλειος ἀντιμετώπισε τὴν περίοδο τῆς ξηρασίας καὶ τῆς πείνας στὴν ἐποχή του, ὅπως φαίνεται μέσα σὲ τρεὶς κοινωνικὲς ὁμιλίες τοῦ Ἱεράρχου, ποῦ διασώζονται, μὲ τίτλους «ἐν λιμῷ καὶ αὐχμὼ» (σὲ πεῖνα καὶ ξηρασία), «πρὸς τοὺς πλουτοῦντας» καὶ «Εἰς τὸ ρητὸν "καθελῶ μοῦ τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω" καὶ περὶ πλεονεξίας».

Τὰ κεντρικὰ σημεῖα τῶν ὁμιλιῶν αὐτῶν, εἶναι ἡ παρουσίαση τῆς κατάστασης τῶν πτωχῶν, ἡ πλεονεξία καὶ ἡ ἀσπλαχνία ποῦ ἐπέδειχναν οἱ πλούσιοι καὶ ἡ ποιμαντικὴ ἀντιμετώπιση τῆς καταστάσεως ἐκ μέρους τοῦ Μ.Βασιλείου, ὁ ὁποῖος προέτρεπε τὸν λαό, πλουσίους καὶ πτωχούς, σὲ μετάνοια, συνιστοῦσε καὶ ἐνέπνεε πίστη στὸν Θεὸ καὶ ὑπομονὴ στὶς δοκιμασίες, στηλίτευε τὴν πλεονεξία, κήρυττε τὴν ἀρχὴ τῆς ἰσότητας μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, ἤλεγχε σκληρὰ τοὺς ἄσπλαχνους πλουσίους, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ἀνταποκρίθηκαν τελικὰ στὶς προτροπές του, καὶ διοργάνωσε στὴν Ἀρχιεπισκοπή του σὲ πρωτοφανῆ γιὰ τὴν ἐποχή του βαθμὸ τὴν φιλανθρωπία. Ἐντύπωση ἔκαναν, μεταξὺ τῶν ἄλλων, ἡ ἀναζήτηση τοῦ λαοῦ γιὰ ἕναν νέο Μωϋσὴ ποῦ θὰ τοὺς ἀπάλλασσε ἀπὸ τὴν πτωχεία τους, οἱ φοβερὲς περιγραφὲς τοῦ πεινασμένου λαοῦ, ἡ ψυχογράφηση τοῦ πλεονέκτου, ἡ πνευματικὴ ἑρμηνεία τῆς ξηρασίας, ἡ περιγραφὴ τῆς γενικῆς ἀκηδίας (=ἀδιαφορία) γιὰ τὰ πνευματικὰ θέματα καὶ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μανία τοῦ χρυσοῦ, ἡ ἀντιθετικὴ διάκριση μεταξὺ ἀπολαυστικῆς καὶ οἰκονομικῆς χρήσης τῶν ἀγαθῶν, ἡ ἐπιχειρηματολογία τῶν πλουσίων καὶ ἡ ἀντίκρουσή της, ὁ ἔλεγχος ὅσων θέλουν νὰ γίνουν μετὰ τὸν θάνατό τους «φιλάνθρωποι» διὰ τῆς κληρονομιᾶς, ἡ ἀπόδοση εὐθυνῶν γιὰ τὴν μὴ φροντίδα τῶν πτωχοτέρων, κλπ.

Ὁ Σεβασμιώτατος, κατακλείοντας ὑπογράμμισε τὶς ὑποχρεώσεις μᾶς ποὺ ἀπορρέουν ἀπὸ τὸν λόγο καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Μ. Βασιλείου, ἤτοι α) νὰ ζοῦμε πτωχικά, ἰδιαιτέρως οἱ Κληρικοὶ καὶ μάλιστα οἱ μοναχοί, β) νὰ ζοῦμε μὲ ὀλιγάρκεια, γ) νὰ συνδράμουμε ὅλοι, πλούσιοι καὶ πτωχοί, κατὰ τὴν διδασκαλία καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Μ. Βασιλείου, στὴν ἰσόρροπη κατανομὴ τοῦ πλούτου καὶ τὴν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν, δ) νὰ προάγουμε τὶς ἀξίες ποῦ δίδασκαν οἱ Τρεὶς Ἱεράρχες, διότι ἡ ἀδικία, ἡ πλεονεξία καὶ τὰ ἄλλα πνευματικὰ καὶ κοινωνικὰ πάθη ποῦ σχετίζονται μὲ τὴν ἄνιση κατανομὴ τῶν ἀγαθῶν εἶναι δεῖγμα ἔλλειψης παιδείας, κάτι ποῦ ὀφείλουμε οἱ δάσκαλοι καὶ ποιμένες κατὰ τὸ δυνατὸν νὰ προλαμβάνουμε καὶ νὰ θεραπεύουμε. Ἀκολούθησε συζήτηση μὲ οὐσιαστικὲς ἐρωτήσεις καὶ τοποθετήσεις καὶ βεβαίως οἱ σὲ ἐγκάρδια ἀτμόσφαιρα ὁμαδικὲς συζητήσεις μετὰ τὸ πέρας τῆς ὁμιλίας. Στὴν ἑορταστικὴ ἐκδήλωση τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως παρευρέθηκαν οἱ Ἀντιδήμαρχοι τοῦ Δήμου Ναυπακτίας κ. Μαρία Ζαμπάρα, ὡς ἐκπρόσωπος καὶ τοῦ Δημάρχου Ναυπακτίας, καὶ κ. Κωνσταντῖνος Σταυρόπουλος, ὁ Πρόεδρος τοῦ Δημοτικοῦ Συμβουλίου, κ. Παντελὴς Πατούχας, οἱ Διευθυντὲς τῶν Σχολείων τῆς πόλεως καὶ πολλοὶ Ἐκπαιδευτικοί, ἐν ἐνεργείᾳ καὶ συνταξιοῦχοι. Ἡ προσέλευση ἦταν μεγάλη, γι' αὐτὸ καὶ ἀρκετοὶ παρακολούθησαν, ἢ μᾶλλον ἄκουσαν τὴν ὁμιλία σὲ βοηθητικὲς αἴθουσες τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου. Σὲ ὅλους τοὺς καλεσμένους προσφέρθηκε δεξίωση, γιὰ τὴν ὁποῖα εἶχαν μεριμνήσει, ὅπως κάθε φορά, μὲ ἀγάπη οἱ κυρίες τῶν Συνδέσμων Ἀγάπης.

Α.Κ.

Κωνσταντίνου Μάντη: Ἀρχιμανδρίτης Χρῆστος Παπαχρήστου-Μέρμηγκας

 30 χρόνια ἀπο τὴν κοίμησή του: 

Στὶς 2 Ἰουλίου 2010 ἔκλεισαν 30 χρόνια ἀπὸ τότε ποὺ ἔφυγε ἀπὸ τὴν ζωὴ ὁ Ἀρχιμανδρίτης Χρῆστος Παπαχρήστου-Μέρμηγκας. Γεννήθηκε στὸ Νεοχώρι Ναυπακτίας τὸ 1898. Φοίτησε στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο τοῦ χωριοῦ του καὶ γιὰ λίγο στὸ σχολεῖο τῆς Κλεπάς. Ὁ ζῆλος τοῦ γιὰ τὴν Ἐκκλησία καὶ ἡ προτροπὴ τοῦ τότε ἱερέως στὸ χωριό του τὸν φέρνει στὴν Ἱερὰ Μονὴ Προυσοῦ Εὐρυτανίας, ὅπου φοιτᾶ καὶ τελειώνει τὸ Σχολαρχεῖο. Ἐπιστρέφει στὸ χωριὸ καὶ γιὰ λίγο βοηθάει τὸν πατέρα τοῦ στὸ ἐπάγγελμα τοῦ ράπτη. Κατατάσσεται ἐθελοντὴς στὴν Χωροφυλακή, ὅπου ὑπηρετεῖ στὴν Κέρκυρα καὶ στὴν Πάτρα. Ὅταν ἀπολύεται, φοιτᾶ στὴν Ἱερατικὴ Σχολὴ Ἄρτας. Στὴν συνέχεια φοιτᾶ στὸ Ἱεροδιδασκαλεῖο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κορίνθου, στὸ ὁποῖο πρόεδρος εἶναι ὁ Μητροπολίτης Δαμασκηνός, μετέπειτα Ἀντιβασιλέας, ποὺ κατάγεται ἀπὸ τὴν Δορβιτσὰ Ναυπακτίας. Μὲ τὴν ἀποφοίτησή του ἀπὸ τὸ Ἱεροδιδασκαλεῖο Κορίνθου ἐπανέρχεται στὸ χωριό του, ὅπου τὸ 1929 νυμφεύεται τὴν Ὄλγα Δ. Φούρλα, μὲ τὴν ὁποῖα ἀποκτᾶ δύο παιδιά, τὸν Παντελῆ καὶ τὴν Ζωή. Τὸ 1931, στὸ δεύτερο παιδί, χάνει τὴν σύζυγό του μετὰ ἀπὸ τὸν τοκετό. Δύο χρόνια μετὰ χάνει τὸν ἀδελφό του καὶ τὸν γαμπρό του σὲ ἀδελφή, νεώτατους 32 ἐτῶν. Ὅμως δὲν λυγίζει. Ὁ ζῆλος του γιὰ τὴν Ἐκκλησία τὸν ἐνδυναμώνει καὶ ἀποφασίζει νὰ ὑπηρετήση σὲ αὐτήν.

Τὸ 1929 χειροτονεῖται Διάκονος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίων Θεοδώρων Ἀθηνῶν, ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας Ἀμβρόσιο (30-11-1929) καὶ τὴν 1 Ἰανουαρίου τοῦ ἑπομένου ἔτους Πρεσβύτερος στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Γεωργίου τῆς Ριζαρείου Σχολῆς ἀπὸ τὸν ἴδιο Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο. Τὴν ἐποχὴ ἐκείνη γιὰ νὰ γίνη κάποιος κληρικὸς ἔπρεπε νὰ ἔχη μεγάλη θέληση γιὰ νὰ ὑπηρετήση τὴν Ἐκκλησία, ἐπειδὴ οἱ ἱερεῖς τότε δὲν εἶχαν μισθό, ἀλλὰ βασίζονταν στὶς εἰσφορὲς τῶν ἐνοριτῶν, καὶ στὰ χωριὰ ὑπῆρχε μεγάλη φτώχεια, ὁπότε καὶ οἱ εἰσφορὲς ἦταν πενιχρές. Καὶ ὅμως ὡς κληρικὸς ὁ π. Χρῆστος Παπαχρῆστος ἀρχίζει μὲ μεγάλο ζῆλο τὴν δράση του. Μὲ τὰ λίγα ἔσοδα τοῦ κύριου Ναοῦ, ποὺ εἶναι πρὸς τιμὴν τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τὸν ἐξωραΐζει ἐσωτερικὰ καὶ ἐξωτερικά. Συγχρόνως ἐξωραΐζει τὰ τέσσερα ἐξωκκλήσια: τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς, τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τοῦ Ἁγίου Νικολάου. Ἱδρύει στὸν Ἱερὸ Ναὸ Φιλόπτωχο Ταμεῖο καὶ μὲ τὶς μικρὲς προσφορὲς τῶν ἐνοριτῶν βοηθάει τὶς ἄπορες οἰκογένειες. Ἱδρύει Κατηχητικὰ σχολεῖα μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν μαθητῶν τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου, ἀλλὰ καὶ ἀνώτερο Κατηχητικὸ μὲ ἐφήβους νέους καὶ νέες, ποὺ εἶχαν τελειώσει τὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο. Πολλὰ παιδὰ τὰ παίρνει στὸ Ψαλτήρι καὶ τοὺς μαθαίνει Ψαλτικὴ καὶ Βυζαντινὴ μουσική. Ἀκόμα ζοὺν κάποιοι, μεγάλη στὴν ἡλικία, ἀπὸ τοὺς μαθητὲς ἐκείνους. Ὁ ἀείμνηστος εἶχε καὶ τὸ χάρισμα τῆς καλλιφωνίας. Κτίζει μικρὸ οἴκημα καὶ ἐκεῖ ἱδρύει μιὰ μικρή, ἀλλὰ ἀξιόλογη βιβλιοθήκη καὶ πραγματοποιεῖ κοινωνικὲς διαλέξεις καὶ θρησκευτικὲς ὁμιλίες.

Προσφέρει τὶς ὑπηρεσίες τοῦ καὶ στὴν Κοινότητα τοῦ χωριοῦ. Γιὰ λίγον καιρὸ τοποθετεῖται Ἡγούμενος στὴν Ἱερὰ Μονὴ Προυσοῦ ἀπὸ τὸν τότε Μητροπολίτη Ἀμβρόσιο. Ἐπανέρχεται στὸ χωριό του καὶ ὁρίζεται ἱεροκήρυκας στὰ χωριὰ τῆς Ὀρεινῆς Ναυπακτίας. Πότε πεζὸς καὶ πότε μὲ τὸ μουλάρι ἀγωνίζεται νὰ μεταδώση τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου σὲ ὅλα τὰ χωριά. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Μητροπολίτου Ἀμβροσίου ἐκλέγεται Μητροπολίτης Εὐρυτανίας καὶ Ναυπακτίας ὁ μακαριστὸς τώρα Χριστοφόρος. Γύρω στὸ 1956-1957 ὁ Χριστοφόρος εἰδοποιεῖ τὸν παπα-Χρήστο καὶ τὸν ἑτοιμάζει γιὰ Πρωτοσύγκελο στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη. Τοῦ δίνει ὀργανικὴ θέση στὸ χωριὸ Σκοπιὰ Εὐρυτανίας καὶ τοποθετεῖ στὸ χωριὸ μᾶς τὸν ἱερέα τῆς Σκοπιᾶς π. Ἰωάννη Σαλτό. Μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ Χριστοφόρου ὁ νέος Μητροπολίτης ὁρίζει ἄλλον Πρωτοσύγκελο, ἐπαναφέρει τὸν π. Χρῆστο Παπαχρῆστο στὸ χωριό του καὶ τὸν π. Ἰωάννη στὴν Σκοπιά. Τὸ 1960 συνταξιοδοτεῖται ὁ π. Χρῆστος, ἐπειδὴ εἶχε κλονισθῇ ἡ ὑγεία του. Ἔμενε στὸ Ἀγρίνιο μὲ τὸν γιό του, ἀείμνηστο καθηγητὴ τῆς θεολογίας, καὶ στὶς 2 Ἰουλίου 1980 τὸν κάλεσε κοντά Του ὁ Κύριος, τὸν Ὁποῖο μὲ τόσο ζῆλο ὑπηρέτησε. Στὴν Ἐξόδιο Ἀκολουθία παρέστησαν ὁ τότε Μητροπολίτης Δαμασκηνός, παράγοντες πνευματικοὶ καὶ κοινωνικοὶ καὶ ὅλοι οἱ χωριανοί του. Στὸν τάφο του δὲν ἔγραψαν τὸ ὄνομά του, κατὰ τὴν ἐπιθυμία του, ἀλλὰ "Κεκοίμηται ἄχρι Ἀναστάσεως".

Ὁ π. Χρῆστος Παπαχρῆστος ὅσο ἦταν συνταξιοῦχος ἐξέδωσε καὶ μοίρασε δύο μικρὰ βιβλιαράκια μὲ τίτλο: 1) "Ἀθεΐα-ἡ μωρία τοῦ αἰῶνος" καὶ 2)"Η αἰώνιος ζωή". Ὁ π. Χρῆστος Παπαχρῆστος ἄφησε μνήμη καλοῦ Λευίτη.

Ἅς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη του!

Νεκρολογία: + Ἱερεὺς Κωνσταντῖνος Τσιώτας

Τὴν 12η Ἰανουαρίου, πλήρης ἡμερῶν, ἀπεδήμησεν εἰς Κύριον ὁ ἱερεὺς Κωνσταντῖνος Τσιώτας, σὲ ἡλικία 91 ἐτῶν. Ὁ μακαριστὸς π. Κωνσταντῖνος γεννήθηκε τὸ 1919 στὸ Δενδροχώριο Ναυπακτίας. Νυμφεύθηκε τὴν Ἑλένη Πελέκη καὶ ἀπέκτησαν ἕξι παιδιά. Χειροτονήθηκε Διάκονος, στὶς 24-6-1950 καὶ Πρεσβύτερος στὶς 15-8-1950 ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη Ναυπακτίας καὶ Εὐρυτανίας κυρὸ Χριστοφόρο. Ἰεράτευσε στὶς Ἐνορίες Ἁγίας Τριάδος Ἐλατόβρυσης (μέχρι τὸ 1964), Δενδροχωρίου (μέχρι τὸ 1977) καὶ Ἄνω Βασιλικῆς, ὅπου ὑπηρέτησε μέχρι τὸ 1986 ποὺ συνταξιοδοτήθηκε. Ἦταν εὐθύς, εὐγενικός, μὲ ἐκκλησιαστικὸ φρόνημα καὶ μὲ σεβασμὸ πρὸς τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς θεσμούς. Ἄφησε μνήμη εὐλαβοῦς καὶ φιλακόλουθου Κληρικοῦ. Ἡ κηδεία του ἔγινε στὸ Μεσολόγγι, ὅπου ἔμενε μαζὶ μὲ τὰ παιδιά του καὶ λειτουργοῦσε ὡς συνταξιοῦχος πλέον Ἱερέας.

Αἰωνία του ἡ μνήμη.

π. Γ.Δ.Π.

Χειροτονίες Πρεσβυτέρων

Δύο νέοι Ἱερεῖς χειροτονήθηκαν ἀπὸ τὸν Σεβασμιώτατο τὸ τελευταῖο διάστημα καὶ θὰ ὑπηρετήσουν τὴν Ἐκκλησία σὲ ὀρεινὲς Ἐνορίες τῆς Μητροπόλεώς μας. Πρόκειται γιὰ τοὺς π. Νικόλαο Ἀποστολόπουλο καὶ π. Κωνσταντῖνο Κοντογιῶργο, ποὺ πρόσφατα εἶχαν χειροτονηθῇ διάκονοι, ὅπως γράψαμε σὲ προηγούμενο φύλλο τῆς Ε.Π.

Ἡ χειροτονία τοῦ π. Νικολάου ἔγινε τὴν Κυριακὴ 30 Ἰανουαρίου, ἑορτὴ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Ναυπάκτου. Ὁ π. Νικόλαος, μεταξὺ ἄλλων εὐχαριστιῶν, εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς: «Σήμερα εἶναι μεγάλη χαρὰ γιὰ μένα, γιατί μετὰ ἀπὸ πολὺ καιρὸ μὲ ἀξίωσε ὁ Θεὸς νὰ χειροτονηθῶ διὰ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἱερέας. Αὐτὸ γιὰ μένα ἦταν ἕνα ὄνειρο ποῦ εἶχα σὲ ὅλη μου τὴν ζωή. ἦταν ἕνα ὄνειρο ποῦ ἀπὸ μικρὸ παιδὶ μέρα μὲ τὴν ἡμέρα μὲ ἄγγιζε πιὸ πολὺ καθὼς πήγαινα στὴν Ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ μου, κοντὰ σὲ εὐσεβεῖς ἀνθρώπους, ποῦ ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν ὁ ἀείμνηστος ὁ "μπαρμπα-Γιάννης", ὁ Τσούμας, ψάλτης τοῦ Ναοῦ μας. Κοντὰ τοῦ ἔμαθα τὴν σειρὰ ποῦ ἀκολουθεῖ ἡ Ἐκκλησία μας ὅλες τὶς γιορτὲς καὶ τὶς Κυριακές, καθὼς καὶ τοὺς διαφόρους ψαλμοὺς καὶ ὕμνους». Στὴν συνέχεια εὐχαρίστησε τοὺς γονεῖς του, τὴν σύζυγό του καὶ Πρεσβυτέρα Μαρίνα, τὸν Πνευματικό του π. Παναγιώτη Σαβελώνα καὶ ὅλους ὅσους τὸν βοήθησαν. Ὁ Σεβασμιώτατος στὸν λόγο του ἀναφέρθηκε στοὺς Μεγίστους Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ποῦ ἑόρταζαν ἐκείνη τὴν ἡμέρα καὶ τοὺς παρουσίασε ὡς πρότυπα, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, εὐχαριστιακοῦ καὶ λατρευτικοῦ ἤθους, γιὰ κάθε Κληρικό. Αὐτὸ τὸ ἦθος τὸν προέτρεψε καὶ ὁ ἴδιος νὰ καλλιεργῇ στοὺς χριστιανοὺς τῆς Ἐνορίας του.

Ἡ χειροτονία τοῦ π. Κωνσταντίνου ἔγινε στὶς 11 Φεβρουαρίου, ἡμέρα ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Βλασίου, στὸν πανηγυρίζοντα Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Βλασίου Παρακαμπυλίων, νὺν Δήμου Ἀγρινίου. Ὁ π. Κωνσταντῖνος στὸν λόγο του εὐχαρίστησε τὸν Σεβασμιώτατο, τοὺς γονεῖς του, τὸν π. Ἀλέξιο Καραβάνα καὶ τὴν Πρεσβυτέρα του, τοὺς Ἱερεῖς π. Εὐάγγελο καὶ π. Ἰωάννη Δένδια, τὸν Πνευματικό του, τὴν σύζυγό του καὶ Πρεσβυτέρα Σωτηρία, ὅλους ὅσους τὸν βοήθησαν νὰ λάβη τὴν ἁγία αὐτὴ ἀπόφαση καθὼς καὶ ὅλους τοὺς συμπροσευχομένους κατὰ τὸ ἱερὸ Μυστήριο.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στὸν ἑορτάζοντα ἅγιο Βλάσιο, Ἐπίσκοπο Σεβαστείας, ὁ ὁποῖος μέσῳ τῆς ἀσκήσεως ἔφθασε σὲ σημεῖο νὰ ἠμερεύη ἀκόμη καὶ τὰ ἄγρια ζῶα. Λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν θαυματουργία αὐτή, ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι ἔργο τοῦ κάθε Κληρικοῦ εἶναι νὰ θεραπεύη τὰ πάθη, ποῦ ὡς ἄλλα ἄγρια θηρία τυραννοῦν καὶ ἀγριεύουν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὶς κοινωνίες, καὶ νὰ ἠμερεύη τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τὴν Ἐνορία στὴν ὁποῖα ἐργάζεται. Οἱ δύο νέοι Ἱερεῖς κατάγονται ἀπὸ τὴν Ἐπαρχία τοῦ Ἁγίου Βλασίου, ἀπὸ τὴν Σαργιάδα καὶ τὴν Χούνη ἀντίστοιχα, καὶ τοὺς συνδέει ἀδελφικὴ φιλία. Θὰ ὑπηρετήση ὁ π. Νικόλαος στὸ Ἀχλαδόκαστρο καὶ τὸ Διασελάκι καὶ ὁ π. Κωνσταντῖνος στὸν Κάτω Ἅγιο Βλάσιο. Ὅσοι ἐκκλησιάσθηκαν καὶ παρευρέθηκαν στὶς χειροτονίες τους εὐχήθηκαν ἐκ καρδίας οἱ νέοι Ἱερεῖς νὰ ἔχουν καλὴ Ἱερωσύνη καὶ νὰ ἐφαρμοσθῇ αὐτὸ μὲ τὸ ὁποῖο κατέκλεισε ὁ π. Νικόλαος τὸν λόγο του: «καὶ ὑπόσχομαι νὰ δίνω μόνον χαρὲς ἀπὸ τὴν θέση αὐτὴ τόσο στὸν Μητροπολίτη ὅσο καὶ στὸ σεβαστὸ ἐκκλησίασμα, ὅπου καὶ ἂν ταχθῶ νὰ ὑπηρετήσω».

Α.Κ.

Στὸν Ἅγιο Πολύκαρπο Μαμουλάδας

Ἑορτάστηκε μὲ κάθε μεγαλοπρέπεια ἡ ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου, τοῦ προστάτου τῆς Ναυπακτίας, καὶ στὴν Ναύπακτο, στὴν Ἐνορία τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου Μαμουλάδας. Οἱ Λατρευτικὲς Συνάξεις τελέσθηκαν σὲ πανηγυρικὴ ἀτμόσφαιρα μὲ τὴν συμμετοχὴ πολλῶν Ἱερέων καὶ πλῆθος λαοῦ. Τὴν Τρίτη 22 Φεβρουαρίου τελέσθηκε ὁ Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός, στὸν ὁποῖο χοροστάτησε ὁ Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος ὁ ὁποῖος ἐκήρυξε καὶ τὸν θεῖο λόγο. Στὴν ἐμπνευσμένη ὁμιλία Του ὁ Σεβασμιώτατος ὑπεγράμμισε εἰσαγωγικὰ τὴν μεγάλη εὐλογία γιὰ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη νὰ φυλάσσεται σὲ ἕνα ἀπὸ τὰ Μοναστήρια τῆς τὸ εὐλογημένο δεξὶ χέρι τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Πολυκάρπου καὶ σκιαγράφησε μὲ συντομία τὴν προσωπικότητα τοῦ Ἁγίου μὲ τὸ μεγάλο κῦρος ποῦ εἶχε ἤδη ἐν ζωῇ στὴν ἀρχαία Ἐκκλησία, ὡς ἀποστολικὸς Πατὴρ καὶ «διδάσκαλος τῆς Ἀσίας». Ἔπειτα σχολίασε τὰ θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἁγίου Πολυκάρπου ποῦ διασώθηκαν στὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή του: «Πὰς γὰρ ὃς ἂν μὴ ὁμολογῇ Ἰησοῦν Χριστὸν ἐν σαρκὶ ἐληλυθέναι, ἀντίχριστός ἐστιν», «ὃς ἂν μὴ ὁμολογῇ τὸ μαρτύριον τοῦ σταυροῦ, ἐκ τοῦ διαβόλου ἐστὶν» καὶ «ὃς ἂν μεθοδεύη τὰ λόγια τοῦ Κυρίου πρὸς τὰς ἰδίας ἐπιθυμίας καὶ λέγη μήτε ἀνάστασιν μήτε κρίσιν, οὗτος πρωτότοκός ἐστι τοῦ σατανᾶ», καὶ ὁμίλησε γιὰ τὰ γνωρίσματα τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ καὶ γιὰ τὸν σκοπὸ τῆς Ἐκκλησίας.

Στὸ τέλος ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε τὰ δέοντα στὸν Ἐφημέριο-Ιεροκήρυκα Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη γιὰ τὴν ὀνομαστική του ἑορτὴ καὶ ταυτοχρόνως τὸν ἐπήνεσε, ὅπως καὶ ὅλο τὸ Ἐκκλησιαστικὸ Συμβούλιο καὶ τὶς Κυρίες ποῦ διακονοῦν στὴν Ἐνορία γιὰ τὴν πολὺ καλὴ ὀργάνωση τῆς πανηγύρεως. Ἰδιαίτερη ἔμφαση ἔδωσε στὸ γεγονὸς ὅτι ὅλοι οἱ προσκυνητὲς εἶδαν τὸν Ναὸ ἀνακαινισμένο, καθὼς πρὶν λίγο καιρὸ ἄλλαξε ἡ παλαιὰ ὀροφὴ ἡ ὁποία ἦταν καὶ φθαρμένη καὶ ἐπικίνδυνη. Τὴν θέση της πῆρε μιὰ νέα ὀροφὴ καλαίσθητη καὶ ταιριαστὴ μὲ τὴν ἱερότητα τοῦ χώρου. Παρὼν στὴν Ἀκολουθία τοῦ Ἑσπερινοῦ ἦταν καὶ ὁ Δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Ἰωάννης Μπουλὲς συνοδευόμενος ἀπὸ Δημοτικοὺς Συμβούλους. Μετὰ τὸ πέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ὁ Μητροπολίτης, οἱ Κληρικοί, οἱ ἐπίσημοι καὶ ὅλοι οἱ παρευρισκόμενοι πέρασαν στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τῆς Ἐνορίας, ὅπου προσφέρθηκε πλούσιο κέρασμα, τὸ ὁποῖο ἑτοίμασαν μὲ πολλὴ ἀγάπη οἱ Κυρίες τῆς Ἐνορίας. Ὅλοι ὅσοι δὲν μπόρεσαν νὰ εἰσέλθουν στὸ Πνευματικὸ Κέντρο δέχθηκαν τὴν φιλοξενία τοῦ Ἁγίου στὸ προαύλιο τοῦ Ναοῦ, ὅπου ὑπῆρχαν τραπέζια μὲ τὰ κεράσματα, ὥστε κανεὶς νὰ μὴ φύγη χωρὶς φιλοξενία. Ἰδιαίτερη εὐχάριστη ἔκπληξη προκάλεσε μιὰ νέα δραστηριότητα ποῦ προωθεῖται στὴν Ἐνορία. Μετὰ ἀπὸ τὴν προτροπὴ τοῦ Ἐφημερίου καὶ πνευματικοῦ τους τέσσερεις μαθήτριες τοῦ Δημοτικοῦ ξεκίνησαν μιὰ προσπάθεια νὰ ἑτοιμάζουν τὰ πρόσφορα τῆς Ἐνορίας. Στὸ Πνευματικὸ Κέντρο τὴν ὥρα τῆς δεξιώσεως προσέφεραν στὸν Σεβασμιώτατο τὰ πρόσφορα ποῦ μόνες τοὺς ζύμωσαν καὶ ἔψησαν, γιὰ νὰ τὰ εὐλογήση καὶ ταυτοχρόνως νὰ πάρουν τὴν εὐχή Του. Ὁ Μητροπολίτης συνεχάρη τὶς μαθήτριες καὶ τὶς ἐπήνεσε γι’ αὐτή τους τὴν διακονία, τοὺς ἐξήγησε τὴν σπουδαιότητα τοῦ προσφόρου καὶ μαζὶ μὲ τὴν εὐχή του τοὺς ἔδωσε ὡς δῶρο καὶ εὐλογία ἀπὸ ἕναν κεντημένο φάκελλο γιὰ νὰ φέρνουν τὰ πρόσφορα στὸν Ναό.

Τὴν ἑπομένη, ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, τελέσθηκε πανηγυρικὸ ἱερατικὸ Συλλείτουργο. Τὸν θεῖο Λόγο ἐκήρυξε ὁ Αἰδεσ. Πρωτοπρ. π. Νεκτάριος Ἀλεξόπουλος ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Πειραιῶς. Ὁ π. Νεκτάριος στὸ κήρυγμά του ἀναφέρθηκε σὲ ἕνα χαρακτηριστικὸ γνώρισμα τοῦ Ἁγίου, τὸ ὁποῖο ἦταν ἡ ταύτιση τοῦ θελήματός του μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καὶ τόνισε ὅτι ὁ Ἅγιος μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὸ παράδειγμά του μᾶς καλεῖ ὅλους νὰ ἀφήσουμε στὴν ἄκρη τὸ δικό μας (πολλὲς φορὲς ἁμαρτωλὸ) θέλημα καὶ νὰ ἀναζητοῦμε τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὅπως κάθε χρόνο, στὸ τέλος τελέσθηκε καὶ τὸ Μνημόσυνο τῶν ἀειμνήστων Ἐφημερίων τῆς Ἐνορίας, τὸ ὁποῖο εἶναι μιὰ ἔκφραση ἀγάπης καὶ εὐγνωμοσύνης στοὺς Ἱερεῖς ἐκείνους ποῦ σὲ δύσκολες ἐποχὲς καὶ κάτω ἀπὸ ἀντίξοες συνθῆκες διακόνησαν τὴν Ἐνορία. Στὶς Ἀκολουθίες συμμετεῖχαν πολλοὶ Ἱερεῖς, τόσο τῆς Μητροπόλεώς μας, ὅσο καὶ ἀπὸ ἄλλες γειτονικὲς ἢ πιὸ μακρινὲς Μητροπολιτικὲς περιφέρειες. Τὸ Ἀναλόγιο ἐλάμπρυνε ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Δημητρίου Πατρῶν κ. Φώτης Μπαρουτάς. Ἡ προσέλευση τῶν πιστῶν στὶς Ἀκολουθίες ἦταν πέρα ἀπὸ κάθε προσδοκία, τόσο στὸν Ἑσπερινὸ ὅσο καὶ στὴν θεία Λειτουργία. Ὁ Ναὸς ἦταν κατάμεστος καὶ μάλιστα μὲ νέους ἀνθρώπους, κάποιοι ἀπὸ τοὺς ὁποίους πῆραν ἄδεια ἀπὸ τὴν ἐργασία τους προκειμένου νὰ συμματάσχουν στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγίου μας.

Εὐχόμεθα καὶ τοῦ χρόνου.

Στὸν Ἅγιο Πολύκαρπο Ἀμπελακιώτισσας

Πανηγύρισε τὴν Τετάρτη 23 Φεβρουαρίου ἡ Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμπελακιωτίσσης - Ἅγιος Πολύκαρπος στὴν Ὀρεινὴ Ναυπακτία, ὅπου φυλάσσεται τὸ λείψανο τῆς δεξιᾶς χειρὸς τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου. Τὸ ἀπόγευμα τῆς παραμονῆς τελέσθηκε πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς μὲ ἀρτοκλασία καὶ θεῖο Κήρυγμα. Τὴν κυριώνυμο ἡμέρα τελέσθηκε ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία μετ' ἀρτοκλασίας καὶ θείου κηρύγματος. Στὸ κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέπτυξε τὸ χωρίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰωάννου «γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοὶ τὸν στέφανον τῆς ζωῆς» (Ἀπ. β', 10). Τὸ χωρίο εἶναι ἀπὸ τὴν «ἐπιστολή», ἤτοι τὸν λόγο τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὸν «ἄγγελο»-επίσκοπο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σμύρνης, ὅπως ἀποκαλύφθηκε στὸν Εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη, ποῦ σύμφωνα μὲ τοὺς ἑρμηνευτὲς ἀναφέρεται στὸν ἅγιο Πολύκαρπο, δεύτερο Ἐπίσκοπο τῆς Σμύρνης, μετὰ τὸν ἅγιο Βουκόλο. Ὁ Σεβασμιώτατος παρουσίασε τὴν προσωπικότητα καὶ τὰ χαρίσματα τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου, ὅπως παρουσιάζεται στὴν ἀποκαλυπτικὴ αὐτὴ ἐπιστολή: «Καὶ τὼ ἀγγέλῳ τῆς ἐν Σμύρνῃ ἐκκλησίας γράψον τάδε λέγει ὁ πρῶτος καὶ ὁ ἔσχατος, ὃς ἐγένετο νεκρὸς καὶ ἔζησεν οἴδά σου τὰ ἔργα καὶ τὴν θλῖψιν καὶ τὴν πτωχείαν ἀλλὰ πλούσιος εἴ καὶ τὴν βλασφημίαν ἐκ τῶν λεγόντων Ἰουδαίους εἶναι ἑαυτούς, καὶ οὐκ εἰσίν, ἀλλὰ συναγωγὴ τοῦ σατανᾶ. μηδὲν φοβοῦ ἅ μέλλεις παθεῖν. ἰδοὺ δὴ μέλλει βαλεῖν ὁ διάβολος ἐξ ὑμῶν εἰς φυλακὴν ἵνα πειρασθῆτε, καὶ ἔξετε θλῖψιν ἡμέρας δέκα. γίνου πιστὸς ἄχρι θανάτου, καὶ δώσω σοὶ τὸν στέφανον τῆς ζωῆς. Ὁ ἔχων οὕς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταὶς ἐκκλησίαις. Ὁ νικῶν οὐ μὴ ἀδικηθῇ ἐκ τοῦ θανάτου τοῦ δευτέρου» (Ἀπ. β', 8-11). Ὑπογράμμισε τὸ γεγονὸς ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἀπὸ τὶς ἑπτὰ ἀποκαλυπτικὲς ἐπιστολὲς πρὸς τοὺς Ἐπισκόπους-ἀγγέλους τῶν ἑπτὰ Ἐκκλησιῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ποῦ δὲν περιέχει μομφή, ἀλλὰ μόνον ἐπαίνους καὶ προφητεῖες. Τόνισε δὲ τὴν μεγάλη εὐλογία τῆς Ἐπαρχίας νὰ ἔχη ἕνα τόσο πολύτιμο πνευματικὸ κειμήλιο-λείψανο ἑνὸς τόσο μεγάλου ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἔψαλαν ὁ Πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν κ. Ἀριστείδης Μπουχάγιερ καὶ ὁ λαμπαδάριος τῆς Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου κ. Μάριος Σαράντης. Στὶς λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις παρευρέθη ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Καραλής, ὁ ὁποῖος συνεργάσθηκε μὲ τὸν π. Ἰωάννη Πολύζο γιὰ τὴν ἐπίλυση ὅλων τῶν τυχὸν προβλημάτων, ὥστε νὰ τελεσθῇ ἀπρόσκοπτα τὸ πανηγύρι, ὁ Πρόεδρος, κ. Σπύρος Ράϊκος, καὶ τὰ μέλη τοῦ Συλλόγου τῶν Φίλων τῆς Μονῆς καὶ πολλοὶ προσκυνητές, ἀφοῦ καὶ ὁ καιρὸς βοήθησε καὶ μὲς στὴν καρδιὰ τοῦ χειμῶνα τὸ Μοναστήρι γέμισε ἀπὸ προσκυνητὲς ποῦ ἔσπευσαν νὰ λάβουν τὴν εὐλογία τοῦ Ἁγίου. Αἰσθητή, βεβαίως, ἦταν ἡ ἀπουσία τοῦ ἑορτάζοντος ἀλλὰ ἀσθενοῦντος Ἡγουμένου π. Πολυκάρπου, στὸν ὁποῖον ὅλοι εὐχήθηκαν περαστικὰ καὶ καλὴ δύναμη.

Α.Κ.

Στὸν Ἅγιο Βλάσιο

Μὲ ἰδιαίτερη λαμπρότητα ἑορτάσθηκε ἐφέτος στὸν Ἅγιο Βλάσιο ὁ ὁμώνυμος προστάτης τοῦ χωριοῦ, ἅγιος Βλάσιος Ἐπίσκοπος Σεβαστείας. Ὅπως εἶναι γνωστὸν καὶ τὰ δύο χωριά, Ἄνω καὶ Κάτω Βλάσιος, ἔχουν ἀφιερώσει τὶς ἐκκλησίες τους στὸν Ἅγιο αὐτό, καὶ ὁ μὲν Κάτω Βλάσιος πανηγυρίζει τὸ καλοκαίρι στὴν ἀνάμνηση τοῦ θαύματος τοῦ Ἁγίου ὁ δὲ Ἄνω Βλάσιος πανηγυρίζει τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης του, 11 Φεβρουαρίου.

Φέτος τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τελέσθηκε καὶ ἡ εἰς Πρεσβύτερον χειροτονία τοῦ π. Κωνσταντίνου Κοντογιώργου ἀπὸ τὴν Χούνη (βλ. σχετικὴ ἀναφορὰ στὸ παρὸν τεῦχος), ὁ ὁποῖος θὰ ὑπηρετήση στὸν Κάτω Ἅγιο Βλάσιο. Ἡ χειροτονία, ἡ παρουσία τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἱεροθέου, τὸ πλῆθος τῶν Ἱερέων, μεταξὺ τῶν ὁποίων οἱ Ἱεροκήρυκες π. Καλλίνικος καὶ π. Λαυρέντιος, ὁ Ἐφημέριος καὶ πρ. Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος π. Κωνσταντῖνος Μάλαινος, ὁ νὺν Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος π. Βασίλειος Καρατζίνης κ.ά., ὁ χορὸς δοκίμων Πρωτοψαλτῶν, ὅπως τοῦ κ. Λουκᾶ Σκιαδᾶ, τοῦ κ. Πέτρου Παρρὰ κ.ά., ποὺ ἀπέδωσαν θαυμάσια τὰ λειτουργικὰ καὶ τοὺς ὕμνους, ἡ παρουσία τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν μὲ ἐπί κεφαλῆς τὸν Δήμαρχο Ἀγρινίου κ. Παῦλο Μοσχολιό, καθὼς καὶ τὸν πρώην Δήμαρχο τοῦ τότε Δήμου Παρακαμπυλίων κ. Λάμπρο Παπαθανασίου, καὶ ἡ ἀθρόα συμμετοχὴ τῶν προσκυνητῶν, δημιούργησαν μιὰ ὄντως πανηγυρικὴ ἀτμόσφαιρα στὴν ἑορτὴ τοῦ ὀρεινοῦ χωριοῦ. Ὁ Σεβασμιώτατος μίλησε ἐμπνευσμένα κατὰ τὴν διάρκεια τῆς χειροτονίας καὶ στὸ τέλος τῆς θείας Λειτουργίας, καλῶντας τόσο τοὺς πιστοὺς νὰ ἀγαποῦν τοὺς Ἱερεῖς τοὺς ὅσο καὶ τοὺς Ἱερεῖς νὰ «παρακαλοῦν τὸν λαὸν» ὥστε ἀμφότεροι νὰ δοξάζουν τὸν Θεὸ γιὰ τὴν μεγάλη δωρεὰ τῆς Ἱερωσύνης.

Μετὰ τὸ πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος ἀφοῦ μίλησε καὶ χαιρέτησε ἕναν ἕναν τοὺς ἄρχοντες καὶ τοὺς προσκυνητές, ἔλαβε μὲ τὴν συνοδεία τοῦ ἕνα κέρασμα στὸ φιλόξενο σπίτι τοῦ π. Κωνσταντίνου καὶ τῆς Πρεσβυτέρας τοῦ κ. Βασιλικῆς καὶ ἀνεχώρησε καὶ πάλι αὐθημερὸν γιὰ τὴν ἕδρα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, ἡ ὁποία ἀπέχει περὶ τὶς δύο ὧρες ἀπὸ τὸν Ἅγιο Βλάσιο.

Α.Κ.

«...Κάθε Χριστιανὸς διὰ τοῦ ἱεροῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος λαμβάνει τὴν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐὰν ἀρχίση κανεὶς μὲ ὅλην τοῦ τὴν διάθεσιν νὰ ἀγαπᾶ τὸν Θεόν, τότε ἡ Χάρις δι’ ἀνερμηνεύτου τρόπου μεταδίδει εἰς αὐτὸν ἐκ τοῦ πλούτου τῶν ἀγαθῶν της. Αὐτός, λοιπόν, ὁ ὁποῖος ἐπιθυμεῖ νὰ κρατήση τὴν ἐμπειρίαν αὐτῆς τῆς Χάριτος, προσπαθεῖ μὲ πολλὴν τὴν χαρὰν νὰ παραμερίση ἐκ τῆς ψυχῆς τοῦ τὰ παρερχόμενα ἀγαθὰ τοῦ παρόντος αἰῶνος καὶ νὰ καταστήση κτῆμα του τὸν κεκρυμμένον θησαυρὸν τῆς ἀληθινῆς Ζωῆς. Ἐκ τοῦ βαθμοῦ δὲ εἰς τὸν ὁποῖον προκόπτει ἡ ψυχὴ εἰς τὸν πνευματικὸν ἀγῶνα, ἐμφανίζει ἀντιστοίχως τὸ θεῖον δῶρον τῆς Χάριτος, τὴν κεκρυμμένην εἰς τὰ βάθη αὐτῆς χρηστότητα τοῦ Κυρίου, ἡ ὁποία καὶ γίνεται ἀπλανὴς ὁδηγὸς εἰς τὸ πολυποίκιλον πνευματικὸν ἀγώνισμα.

Αὐτὸς ὁ πνευματικὸς ἀγὼν εἶναι διαρκὴς διὰ κάθε πιστὸν καὶ ὡς ἐκ τούτου χρειάζεται νὰ θέτη κανεὶς ἀρχὴν κάθε ἡμέραν, κάθε στιγμήν. «Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή, ἡ κατὰ δαιμόνων νίκη, ἡ πάνοπλος ἐγκράτεια, ἡ τῶν Ἀγγέλων εὐπρέπεια, ἡ πρὸς Θεὸν παρρησία». Ὡς μία διαρκὴς ἀρχὴ τῆς πνευματικῆς ἀναγεννήσεως καὶ ἀνακαινίσεως τοῦ ἀνθρώπου εἶναι καὶ ἡ Ἁγία Τεσσαρακοστή.

Ὁπωσδήποτε, τὸ νὰ δυνηθῇ ὁ ἄνθρωπος νὰ συγκεντρώση τὸν νοὺν τοῦ εἰς τὴν ἐργασίαν τῆς γνώσεως τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ τὸν ἐπαναφέρη ἐκ τοῦ ἐμπαθοῦς διασκορπισμοῦ του εἰς τὰ κτίσματα, ἀποτελεῖ ἔργον κοπιῶδες καὶ πολυχρόνιον, ὅμως ἀπαραίτητον καὶ καθοριστικὸν διὰ τὴν πνευματικήν του ὑπόστασιν καὶ τὴν ὅλην κοινωνικήν του ζωήν. Φαίνεται δὲ ἡ ὁδὸς τῆς ἀρετῆς εἰς αὐτούς, οἱ ὁποῖοι τὴν ἀρχίζουν, σκληρὰ καὶ ὑπερβολικῶς δυσάρεστος, ὄχι ὅμως ἐπειδὴ εἶναι πράγματι τοιαύτη, ἀλλὰ διότι ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἔχει ἐθισθῇ νὰ συναναστρέφεται μὲ τὴν εὐκολίαν τῶν ἡδονῶν. Εἰς αὐτοὺς δὲ οἱ ὁποῖοι κατώρθωσαν καὶ ὑπερέβησαν τὸ μέσον τῆς ὁδοῦ ἀποδεικνύεται εὐχάριστος καὶ ἄνετος.

Ὅπως ἡ ἐνυπόστατος πηγὴ τῆς Ζωῆς δὲν ἦτο δυνατὸν νὰ κρατηθῇ ὑπὸ τοῦ θανάτου, ἀλλὰ τὸν συνέτριψε καὶ ἀνεστήθη, ἔτσι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ὑπάρξη ἀνθρωπίνη ζωή, ἡ ὁποία νὰ ὁδηγῇ εἰς τὴν καταξίωσιν τοῦ ἀνθρώπου, χωρὶς τὴν συμμετοχὴν εἰς τὸ ζωοποιὸν Σῶμα τοῦ ἀναστάντος Χριστοῦ, τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν Τοῦ καὶ τὴν Ἁγιοπνευματικὴν τῆς Παράδοσιν...» (Ἀπὸ τὸν "Κατηχητήριον Λόγον" τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, ἐπὶ τὴ ἐνάρξει τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς).

Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, μετὰ τὴν ἀνασυγκρότησή της καὶ γιὰ ἕνα ἑξάμηνο, μέχρι τὶς 31-8-2011, θὰ ἀποτελεῖται, ὑπὸ τὴν προεδρία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἀπὸ τοὺς ἑξῆς Σέβ. Μητροπολῖτες: Γέροντα Χαλκηδόνος κ. Ἀθανάσιον, Θυατείρων καὶ Μεγάλης Βρεταννίας κ. Γρηγόριον, Θεοδωρουπόλεως κ. Γερμανόν, Τρανουπόλεως κ. Γερμανόν, Καρπάθου καὶ Κάσου κ. Ἀμβρόσιον, Ἴμβρου καὶ Τενέδου κ. Κύριλλον, Περγάμου κ. Ἰωάννην, Πριγκηποννήσων κ. Ἰάκωβον, Ἰκονίου κ. Θεόληπτον, Ἁγίου Φραγκίσκου κ. Γεράσιμον, Ρεθύμνης καὶ Αὐλοποτάμου κ. Εὐγένιον, Κορέας κ. Ἀμβρόσιον.

2ΟΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΓΡΙΝΙΟΥ

Μὲ ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτη μᾶς κ. Ἰερόθεου ξεκίνησε ὁ 2ος Εἰκαστικὸς κύκλος τοῦ Πνευματικοῦ Κέντρου τοῦ Δήμου Ἀγρινίου, τὸ Σάββατο 15 Ἰανουαρίου 2011. Ὁ Σεβασμιώτατος μέσα ἀπὸ διαφάνειες καὶ ἀναδρομὴ σὲ ἱστορικὰ ντοκουμέντα, ἀνέπτυξε μὲ θεολογικὴ ἀλλὰ καὶ ἐπιστημονικὴ σαφήνεια τὸ θέμα: "Ἡ ὀρθόδοξη καὶ δυτικὴ Εἰκονογραφία". Τὴν ἐκδήλωση ποὺ ἐντυπωσίασε ὅλους τοὺς παρευρισκομένους, χαιρέτησαν ὁ Δήμαρχος Ἀγρινίου κ. Π. Μοσχολιὸς καὶ ὁ Μητροπολίτης Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας κ. Κοσμᾶς. Ἦταν ἡ πρώτη ἀπὸ μιὰ σειρὰ ἐκδηλώσεων τοῦ 2ου Εἰκαστικοῦ Κύκλου ποὺ ὀργανώνουν τὸ Πνευματικὸ Κέντρο Δήμου Ἀγρινίου "Στέλιος Τσιτσιμελὴς" καὶ τὸ Εἰκαστικὸ Ἐργαστήρι στοὺς ἀνακαινισμένους χώρους τοῦ κτηρίου τῆς Τράπεζας Ἑλλάδος, ἐγκαινιάζοντας ταυτόχρονα καὶ ἐπίσημα τὶς δράσεις πολιτισμοῦ ποὺ θὰ στεγάζη πλέον ὁ συγκεκριμένος χῶρος. Μεταξὺ ἄλλων παραβρέθηκαν: Ἡ Ἀντιδήμαρχος Ἀγρινίου κ. Κ. Κατσαρή, ὁ Ἀντιδήμαρχος κ. Α. Κοῦρος, ὁ Πρόεδρος Δημοτικοῦ Συμβουλίου Ἀγρινίου κ. Γ. Γρίνος, ὁ Πρωτοσύγκελος Αἰτωλίας π. Ἐπιφάνιος, ὁ Καλλιτεχνικὸς Δ/ντὴς τοῦ Εἰκαστικοῦ Ἐργαστηρίου κ.Χρ. Γαρουφαλής, καθὼς ἐπίσης Πρόεδροι συλλόγων καὶ φορέων καὶ πολλοὶ πολῖτες ποῦ γέμισαν τὴν αἴθουσα.

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Κατὰ τὴν Ἱερὰ Σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου συζητήθηκε, μετὰ ἀπὸ τὴν εἰσαγωγὴ τοῦ Σεβασμιωτάτου γιὰ τὴν ἀξία τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς ὅπου μέσα ἀπὸ τὴν ὑμνολογία παρουσιάζεται ἡ δογματικὴ καὶ θεολογικὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ γιὰ τὴν ἀξία τῆς θεολογίας, ὁ Πρωτοπρ. π. Θεμιστοκλῆς Τσιτσιρίκης παρουσίασε ἐν συνόψει τὴν εἰσήγηση τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου Φθιώτιδος κ. Νικολάου στὴν Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος (Μάϊος 2010) μὲ θέμα: «Ἐνδογενῆ καὶ ἐξωγενῆ προβλήματα τῆς ἱερατικῆς διακονίας στὴν σημερινὴ κοινωνία», ἡ ὁποία μοιράσθηκε ὡς ἀνάτυπο στοὺς Ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Ἀκολούθησε συζήτηση μὲ τοὺς Ἱερεῖς, κατὰ τὴν ὁποῖα ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε καὶ παρουσίασε καὶ τὴν εἰσήγηση τοῦ Σέβ. Μητροπολίτου Ὕδρας κ. Ἐφραὶμ στὴν πρόσφατη Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μὲ θέμα τὴν μισθοδοσία τοῦ Κλήρου ἀπὸ τὸ Κράτος, ὅπου θίγονται, βεβαίως, καὶ διάφορα ἐκκλησιολογικὰ καὶ ἐκκλησιαστικὰ θέματα. Ἦταν μιὰ ὠφέλιμη καὶ ἐποικοδομητικὴ σύναξη, ποὺ μετέφερε στὸ ἐπίπεδο τῆς Ἱερατικῆς συνάξεως τῆς Τοπικῆς μας Ἐκκλησίας ὅσα συζητήθηκαν πρόσφατα στὴν Ἱεραρχία καὶ τὰ ὁποῖα χειρίζεται μὲ σύνεση καὶ ὑπευθυνότητα ἡ Διαρκὴς Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας.

A.K.

Ὁ ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑΣ ΚΑΙ Ἡ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ 6ΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΣΤΡΑΤΙΑΣ, 1Η ΦΛΕΒΑΡΗ 1943
Τρύφωνα Χατζηνικολάου

Ὁ Ἅγιος Τρύφωνας εἶναι ὁ προστάτης τῶν Ἀμπελιῶν γι' αὐτὸ καὶ εἰκονίζεται νὰ κρατᾶ ἕνα κλαδευτήρι. Ἡ 1η Φεβρουαρίου εἶναι ἀφιερωμένη ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους Λαοὺς στὸν Ἅγιο Τρύφωνα, ἐπειδὴ ὁ Ἅγιος τὴν 1η Φεβρουαρίου 1943 εὐλόγησε τὰ ὅπλα τῶν Ρώσων στρατιωτῶν καὶ αἰχμαλώτισαν 250 χιλιάδες Γερμανούς. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁ Γερμανὸς Στρατάρχης Βὸν Πάουελ μαζὶ μὲ 250 χιλιάδες στρατιῶτες του καὶ κοντὰ στὴν πόλη Στάλινγκραντ παραδόθηκαν στὸν Ρωσικὸ στρατό. Τὴν βιομηχανικὴ πόλη τοῦ Στάλιγκραντ, ποὺ τὴν διασχίζει ὁ πολυτραγουδισμένος ποταμὸς Βόλγας, ὁ γερμανικὸς στρατὸς τὴν περικύκλωσε στὶς ἀρχὲς τοῦ Δεκέμβρη 1942, ἐκτὸς ἀπὸ ἕνα μέρος στὴν νότια πλευρά της. Γιὰ 2 μῆνες ὁ γερμανικὸς στρατὸς προσπάθησε νὰ καταλάβη τὴν πόλη, ἀλλὰ δὲν τὸ κατόρθωσε. Ὁ Ρωσικὸς στρατὸς πολέμησε ἠρωϊκὰ ἀπὸ γωνιὰ σὲ γωνιά, ἀπὸ σπίτι σὲ σπίτι, ἀπὸ πάτωμα σὲ πάτωμα. Τελικὰ ἦρθε ὁ βαρὺς χειμῶνας καὶ τὰ πάντα τοῦ γερμανικοῦ στρατοῦ πάγωσαν. Τάνκς, αὐτοκίνητα, καὶ στρατιῶτες ἀκινητοποιήθηκαν. Μὲ τὴν κάθοδο δεκάδων χιλιάδων Ρώσων στρατιωτῶν ἀπὸ τὴν ἀνατολικὴ πλευρά, ὁ γερμανικὸς στρατὸς τῶν 250 χιλιάδων καὶ ἀρκετῶν Ἰταλῶν, Ρουμάνων καὶ Οὐγγαρέζων ποὺ εἶχαν ἐπιστρατευθῇ παρὰ τὴν θέλησή τους, παραδόθηκαν τὴν 1η Φεβρουαρίου 1943, ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Τρύφωνος. Ἀπο τὴν ἡμέρα αὐτὴ ἄρχισε τὸ τέλος καὶ ἡ καταστροφὴ τῆς Χιτλερικῆς Γερμανίας, ἐξ αἰτίας τῆς ὁποίας ἐπὶ πέντε ὁλόκληρα χρόνια ἔχασαν τὴν ζωή τους δεκάδες ἑκατομμύρια ἄνθρωποι. Τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁ Ρωσικὸς λαὸς τῆς πόλης Στάλινγκραντ ἀνάβουν λαμπάδες καὶ κεριὰ καὶ εὐχαριστοῦν τὸν Ἅγιο Τρύφωνα ποὺ μὲ τὸ κλαδευτήρι ποὺ κρατᾶ στὰ χέρια του βοήθησε νὰ νικηθῇ ὁ γερμανικὸς στρατός.–