Εἰδήσεις Μαρτίου 2011

Πατριαρχικοί λόγοι

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου

ΟΜΙΛΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ. Κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤ/, 6-3-2011

Οὗτος (ὁ Κωνσταντῖνος Στ') ὁ Πατριάρχης τῶν μόλις 43 ἡμερῶν, τὴν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν τοῦ ἔτους 1925, ἀντὶ νὰ κατέλθη εἰς τὸν Πάνσεπτον τοῦτον Ναὸν διὰ τὴν καθιερωμένην Πατριαρχικὴν καὶ Συνοδικὴν Χοροστασίαν, ὡδηγήθη ὡς ἀνταλλάξιμος εἰς ἀναγκαστικὴν ἐκ τῆς Πόλεως ἀπομάκρυνσιν. Ὄρθρου βαθέος ὄργανα τῆς Ἀσφαλείας περιεκύκλωσαν τὸ Πατριαρχεῖον, ἀπέκοψαν τὰ τηλεφωνικὰ καλώδια καὶ ἀπηγόρευσαν πᾶσαν κίνησιν εἰς τοὺς κληρικοὺς καὶ τοὺς ὑπαλλήλους αὐτοῦ, εἰσελθόντα δὲ εἰς τὸν κοιτῶνα τοῦ Πατριάρχου τὸν διέταξαν νὰ ἑτοιμασθῇ ἐντὸς δεκαπέντε λεπτῶν, ἄλλως θὰ ἀπήγετο βιαίως. Ὁ Πατριάρχης διεμαρτυρήθη διὰ τὴν τοιαύτην συμπεριφοράν των, ἀλλὰ καὶ ἠναγκάσθη νὰ συμμορφωθῇ καὶ ἀφοῦ ὥρισεν Ἐπίτροπόν του τὸν Μ. Πρωτοσύγκελλον Πολύκαρπον, τὸν μετέπειτα Μητροπολίτην Μύρων καὶ ἀργότερον Προύσης, προσεκύνησεν εἰς τὸ Ἰδιαίτερον Πατριαρχικὸν Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καὶ εἰς τὸν Πατριαρχικὸν Ναόν, ὑπεκλίθη πρὸ τῆς Κλειστῆς Πύλης τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἐκ τῶν προκατόχων τοῦ Γρηγορίου τοῦ Ε' καὶ ὡδηγήθη εἰς τὸν σιδηροδρομικὸν σταθμὸν διὰ νὰ ἀπελαθῇ εἰς τὴν γείτονα Ἑλλάδα. Ἐπεβιβάσθη εἰς τὴν ἁμαξοστοιχίαν, "τὸ πρῶτον του φέρετρον, τὸ φέρετρον τῆς ψυχῆς του", σχεδὸν ἄνευ ἀποσκευῶν, ἄνευ ἐφοδίων, "ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρας" (Λούκ. κβ' 35), πτωχός, ἄπορος, ταπεινούμενος καὶ ἐξουθενούμενος, "μὲ τὴν ψυχὴν εἰς τὸ στόμα", αὐτὸς ὁ Πατριάρχης τοῦ Γένους καὶ ὁ Πρῶτος τῆς ὑπ' οὐρανὸν Ὀρθοδοξίας. Κατὰ τοῦτο Κωνσταντῖνος ὁ Στ' ὑπῆρξε Πατριάρχης ἠδικημένος καὶ μαρτυρικὸς καί, ὡς προσφυῶς παρετηρήθη, εἰς αὐτὸν "εἶχε λάχει ὁ βαρὺς κλῆρος νὰ φέρη τελευταῖος τὸν Σταυρὸν τῆς συμφορᾶς μέχρι τῆς κορυφῆς τοῦ Γολγοθᾶ". Ἡ πρᾶξις τῆς ἀπελάσεώς του ἐχαρακτηρίσθη ὑπὸ τῶν ξένων ὡς "τερατώδης πρᾶξις" καὶ ἦτο ἀσφαλῶς ἀντίθετος πρὸς τὴν γενικὴν ἀρχὴν ἥτις διετυπώθη εἰς ἔγγραφα τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάννης διὰ τὴν ἀκώλυτον λειτουργίαν τοῦ Πατριαρχικοῦ θεσμοῦ τῆς Κωνσταντινουπόλεως. Ἀοίδιμε καὶ μαρτυρικὲ Πατριάρχα, Καλῶς ἦλθες καὶ πάλιν εἰς τὴν τοῦ ὁμωνύμου σου Κωνσταντίνου! Εὐλόγησον πάντας ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ σημερινοῦ διαδόχου σου μέχρι τοῦ τελευταίου νηπίου τῆς ἐνταῦθα Ρωμηοσύνης, τῆς ἀπὸ τῆς ἐποχῆς σου καὶ μέχρι σήμερον δραματικῶς συρρικνωθείσης. Ὅσα σὺ ὑπέστης ἦσαν τὸ προμήνυμα τῶν δεινῶν τὰ ὁποῖα ἐπέπρωτο νὰ ὑποστῇ τὸ Γένος εἰς τὴν ἐν τῇ πόλει ταύτη κοιτίδα αὐτοῦ»

ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΜΑΔΥΤΟΥ Κ. ΣΤΕΦΑΝΟΥ (13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011).

Ἀποσπάσματα

Ἐφέτος, ἐδῶ εἰς τὸ ἱερὸν Κέντρον τῆς Ὀρθοδοξίας, μαζὶ μὲ τὴν μεγάλην αὐτὴν ἑορτὴν καὶ πανήγυριν, εὐφραινόμεθα καὶ διὰ τὴν χειροτονίαν εἰς ἀρχιερέα τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τοῦ ἀπὸ Μεγάλων Πρωτοσυγκέλλων ἐψηφισμένου Μητροπολίτου Καλλιουπόλεως καὶ Μαδύτου Στεφάνου, τὸν ὁποῖον, μαζὶ καὶ τὸν ἀπὸ Ἀρχιγραμματέων τῆς Ἁγίας καὶ Ἱερᾶς Συνόδου ἐψηφισμένον Μητροπολίτην Προύσης Ἐλπιδοφόρον, ἐκάλεσεν ἡ Ἐκκλησία ὡς «στρατιώτας πρέποντας», ὡς θὰ ἔλεγεν ὁ Κυρήνης Συνέσιος, διὰ νὰ τὴν ὑπηρετήσουν ὡς ἀξιωματικοὶ τουντεῦθεν, τοὐτέστιν ἀπὸ ὑψηλοτέρας σκοπιᾶς? νὰ ὑπηρετήσουν τὰ πιστεύματά της, τὰ ἰδανικά της, τοὺς ἱεροὺς καὶ σωτηριώδεις σκοπούς της, καὶ νὰ περιφρουρήσουν τὰ δίκαια καὶ τὰς προνομίας αὐτῆς ὡς πρωτοθρόνου καὶ πρωτευθύνου Ἐκκλησίας καὶ ὡς συντονιστικοῦ κέντρου τῆς Ὀρθοδοξίας. Μεγάλη, λοιπόν, ἡ ἡμέρα, Μεγάλη ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία, μέγα τὸ πρᾶγμα τοῦτο καὶ ὄνομα ποῦ λέγεται Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, μέγα καὶ τὸ τῆς ἀρχιερωσύνης ἀξίωμα, τὸ ὁποῖον προσέρχεσαι διὰ νὰ λάβης, Θεοφιλέστατε ἐψηφισμένε Καλλιουπόλεως καὶ Μαδύτου.

Ἐδῶ καὶ ἐνενήκοντα περίπου ἔτη -διὰ νὰ ἐνθυμηθῶμεν τὸν πολὺν Γεδεών- «οὔτε μητροπολίτης εὑρίσκεται εἰς τὰς μητροπόλεις, οὔτε ἀρχιεπίσκοπος εἰς τὰς ἀρχιεπισκοπὰς• οὔτε ἱερεύς, οὔτε καλόγηρος, οὔτε ἄλλος Χριστιανὸς• οἷς κρίμασιν οἵδε Θεὸς ὅτι ἀνεξερεύνητα τὰ κρίματα αὐτοῦ, καὶ ἀνεξιχνίαστοι αἱ ὁδοὶ αὐτοῦ». Λάθη ἡμετέρων καὶ ξένων ἔκαμαν ὥστε νὰ σβεσθοῦν, ὄχι μόνον αἱ λυχνίαι τῆς Ἀποκαλύψεως ἀλλὰ καὶ ἐκεῖναι εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς Μεγάλης Στεριᾶς καὶ εἰς τὴν Θρακικὴν Χερσόνησον. Ὅμως, τέκνον ἐν Κυρίῳ προσφιλέστατον, καὶ ὡς Ἱεράρχης τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας θὰ συνεχίσης νὰ παραμένης, ὡς ἐνδημῶν πλέον, εἰς τὴν τοῦ Κωνσταντίνου καὶ νὰ διακονῇς αὐτὴν ἐκ τοῦ ἐγγὺς καὶ ἐκ τῶν ἔνδον ὡς συγκυρηναῖος τοῦ Πατριάρχου σου, συμπάσχων καὶ συγκακουχούμενος μετὰ τοῦ περὶ αὐτὸν μικροῦ ποιμνίου, ἀλλὰ καὶ συμμεριζόμενος τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν προσδοκίαν του ὅτι «αὔριον ἔσετ ἄμεινον». Σημεῖα ὑπάρχουν ὅτι τοῦτο θὰ γίνη, ἀλλ εὐχόμεθα καὶ προσευχόμεθα νὰ γίνη ὡς οἴόν τε τάχιον. Ἡ Πόλις πρέπει νὰ εἶναι «χῶρος συνεκφορὰς καὶ συνύπαρξης τῶν πολιτισμῶν καὶ ὄχι πεδίο σύγκρουσης ἢ ἀνταγωνισμοῦ τους», ὅπως θὰ ἔλεγεν ὁ Σεφέρης. Σεὶς οἱ νεώτεροι θὰ ἰδῆτε αὐτὸ τὸ καλύτερον αὔριον. Πάντως, «ἡ φλόγα τῆς πολίτικης ρωμηοσύνης» δὲν πρόκειται νὰ σβήση. Ἡ πονεμένη ρωμηοσύνη θὰ ἐπιβιώση, θὰ ἀνθέξη.

ΣΤΗΝ ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΟΥΣΗΣ Κ. ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟΥ (20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2011).

Ἀποσπάσματα

Ἡ ἐνίσχυσις τοῦ σώματος τῆς ἐνταῦθα Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου διὰ δύο ἀξίων νέων στελεχῶν ἀποδεικνύει τὸν δυναμισμὸν τοῦ Ἱεροῦ ἡμῶν Κέντρου καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά του νὰ ὑπερβαίνη τὰς ἑκάστοτε δυσχερείας καί, κατὰ τὴν κλασσικὴν πλέον ἔκφρασιν τοῦ μακαριστοῦ Χαλκηδόνος Μελίτωνος, νὰ ἐξάγη ἀπὸ τὰ χείριστα δεδομένα τὸ ἄριστον δυνατόν. Ὁ Θρόνος οὗτος ὁ κατάστικτος τοὶς μώλωψιν ἀποδεικνύεται καὶ πανσθενουργὸς καὶ ἐπιβιώνει διὰ τῶν αἰώνων καὶ ἀκτινοβολεῖ καὶ ἀπολαύει διεθνῶς καὶ διεκκλησιαστικὼς κύρους καὶ σεβασμοῦ καὶ διακονεῖ τὰ ἑαυτοῦ τέκνα, τὸν χριστιανισμὸν ὁλόκληρον καὶ τὸν πανανθρώπινον πολιτισμόν. Καὶ πύλαι Ἄιδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτοῦ. Χειροτονεῖσαι Μητροπολίτης Προύσης, μιᾶς τῶν διακεκριμένων Ἐπαρχιῶν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, ὅμως καὶ αὐτῆς ἀποτελούσης σήμερον μέρος τῆς «Δακρυσμένης Μικρασίας» ποῦ δὲν ἔχει ψάλτη οὐδὲ παπᾶ. Ἀλλ ὄχι διὰ πάντα, ὄχι εἰς τὸ διηνεκές. Ἡ εὐρωπαϊκὴ προοπτικὴ καὶ πορεία τῆς Τουρκίας, τὴν ὁποίαν πλειστάκις ἀνεπιφυλάκτως ὑπεστηρίξαμεν εἰς διάφορα διεθνῆ φόρα, δίδει βασίμους ἐλπίδας ὅτι καὶ ὡς πρὸς τοῦτο ἀλλαγαὶ θὰ γίνουν. Καὶ θὰ κτυπήσουν σήμαντρα ποῦ τώρα εἶναι σιωπηλὰ καὶ σὺ θὰ ἠμπορῇς νὰ μεταβαίνης εἰς τὰ «ἤρεμα τοπία μὲ τὰ ἐλαιόδενδρα τῆς γῆς τῆς Βιθυνίας»...

Ὁ συμπροσευχόμενος σήμερον Μάκ. Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος καὶ φίλτατος ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς κ. Ἱερώνυμος γράφει εἰς πρόσφατον κείμενόν του ὅτι ἡ πόλις αὐτή, ἡ Κωνσταντινούπολις, «δὲν εἶναι μόνο παρελθόν, εἶναι καὶ παρὸν καὶ κυρίως τὸ μέλλον», εἶναι ἡ πόλις τοῦ μέλλοντος ἀπὸ ἀπόψεως κυρίως πνευματικῆς. Καὶ συνεχίζει: «Ἡ Κωνσταντινούπολη, χάρη στὴν παράδοση ποῦ διασώζει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο, ἔχει ὅλες τὶς προϋποθέσεις νὰ δώσει τὸ ὅραμα σὲ ἕναν κόσμο ποῦ καταρρέει». Σᾶς εὐχαριστοῦμεν, Μακαριώτατε, δι αὐτὴν τὴν προοπτικήν, δι αὐτὴν τὴν αἰσιοδοξίαν, δι αὐτὸ τὸ ὅραμα («ὧ Πόλη, ἐφτάλοφο ὅραμα», θὰ ἔλεγεν ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς).

Καὶ ἐπειδὴ αὐτὰ εἶναι τὰ πιστεύματα καὶ τὰ βιώματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, αὐτὸ συντηρεῖ καὶ ἐκφράζει τὴν καθολικότητα καὶ οἰκουμενικότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ κρατεῖ ζωντανὴν τὴν πίστιν καὶ ἀδούλωτον τὸ φρόνημα τοῦ Γένους, ἐν ἐσωτερικῇ ἐλευθερίᾳ, ὅ,τι καὶ ἂν συμβαίνει γύρω του. «Τὸ Φανάρι σηκώνει τὸ σταυρὸ τῆς ἱστορίας του καὶ ἡ θυσία του δὲν ἔχει ἐπὶ ματαίῳ συντελεσθῇ». «Στὸ βράχο τῆς ὑπομονῆς προσμένουμε τὸ θαῦμα», λέγει ὁ ποιητής. Ἐμεῖς ἐδῶ δὲν προσμένουμε τὸ θαῦμα, τὸ ζοῦμε καθημερινῶς, δι αὐτὸ καὶ εἴμεθα «καὶ ἐπὶ τοὶς δεινοῖς εὐέλπιδες» (Θουκυδίδης). Καὶ ἔρχεται ὁ Μακαριώτατος νὰ ἐνισχύση μὲ τοὺς λόγους του ποῦ ἠκούσαμεν, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἀγάπην του, τὴν ἐλπίδα μας αὐτὴν καὶ τὸ ἀγωνιστικὸν φρόνημά μας, συμμεριζόμενος καὶ ὁ ἴδιος τὸ θαῦμα ποῦ βιώνομεν ἐδῶ εἰς «τὴν ἐκλαμπροτάτην καὶ περίφημον ταύτην πόλιν καὶ πατρίδα ἡμῶν καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων», ὅπως τὴν περιγράφει ὁ τελευταῖος Χριστιανὸς αὐτοκράτωρ της.

Ἀπὸ αὐτὴν τὴν πόλιν, λοιπόν, «τὸ καύχημα πᾶσι τοὶς οὔσιν ὑπὸ τὴν τοῦ ἡλίου ἀνατολήν», θὰ ἐκπορεύεται ἡ διακονία σου, Θεοφιλέστατε Ἐψηφισμένε, πρὸς τοὺς ἐγγὺς καὶ τοὺς μακράν, ὅπου θὰ ὀρίζη ἑκάστοτε ἡ Μήτηρ Ἐκκλησία κατὰ τὰς ἀνάγκας αὐτῆς καὶ τῶν τέκνων της. Καὶ βεβαίως θὰ ἐκπληρώνης τὴν διακονίαν σου μὲ τὰ προσόντα καὶ τὰ ἐφόδιά σου ποῦ ἀνεφέραμεν, ἀλλά, διὰ νὰ εἶναι αὕτη εὐάρεστος τὼ Θεῶ καὶ εὐπρόσδεκτος τοὶς ἀνθρώποις, νὰ τὴν ἐπιτελὴς καὶ μὲ ἱλαρότητα, μὲ σεμνότητα, μὲ ἦθος, μὲ ταπείνωσιν, μὲ καρδιά, διότι «δὲν βλέπουμε καλὰ παρὰ μὲ τὴν καρδιά. Τὸ οὐσιῶδες εἶναι ἀόρατο γιὰ τὰ μάτια»... Νὰ ἔχης πρότυπόν σου τὸν σήμερον ἑορταζόμενον μέγαν βυζαντινὸν θεολόγον, τὸν θεόσοφον Παλαμᾶν, τὸν ὁποῖον ἐχαρακτήριζε «τὸ μεθ ὑπερβολῆς πρᾶον καὶ ταπεινόν, τὸ πρὸς τὰς ἐπερχομένας ἑκάστοτε δυσχερείας καρτερικὸν καὶ μεγαλόψυχον• τὸ πάσης ἡδονῆς καὶ κενοδοξίας ἀνώτερον• τὸ τῆς καρτερίας ἤρεμόν τε καὶ γαληνόν, καὶ ἀεὶ χαρίεν».

ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ Κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ, 23-3-2011

«Κάτι ἄλλαξε τὶς τελευταῖες δεκαετίες. Ἡ ἀθλιοποίηση τῆς ζωῆς δὲν περιορίζεται στὸν ἑαυτό μας, ἐπεκτείνεται στὸ παρελθόν, ἐπιχειρεῖται μία ὑπομείωση, ἕνα κατέβασμα τοῦ χθὲς γιὰ νὰ μὴ φαίνεται τὸ δικό μας νανικὸ ἀνάστημα. Κτίζουμε ὄχι κάτι δικό μας, ἀλλὰ γκρεμίζουμε ὅ,τι ἔκτισαν μὲ θυσίες καὶ αἵματα οἱ πρόγονοί μας. Διερωτῶνται πολλοὶ συμπολῖτες μας, γιατί τέτοιο μένος κατὰ τοῦ 21, γιατί τέτοια μανία κατὰ τῶν ἡρώων καὶ τῶν μαρτύρων του. Εἶναι ἁπλό: Τὸ 1821 παραμένει τὸ μεγάλο σχολεῖο τοῦ ἀπροσκύνητου ἤθους. Καὶ ἡ νέα τάξη πραγμάτων μᾶς θέλει προσκυνημένους καὶ ὑποταγμένους. Συρόμαστε σήμερα στὸ ἅρμα τῆς ὑποταγῆς σὰν τὸ πτῶμα τοῦ "Ἕκτορα" δεχόμαστε ραπίσματα καθημερινά. Ποτὲ ἄλλοτε ὁ λόγος τοῦ Παλαμᾶ δὲν εἶχε τέτοια ἀπόλυτη ἰσχύ, ὅσο στὴν ἐποχή μας: «Δὲν ἔχεις, Ὄλυμπε, θεοὺς μηδὲ λεβέντες, Ὄσσα, / ραγιᾶδες ἔχεις, μάνα γῆ, σκυφτοὺς γιὰ τὸ χαράτσι. Κούφιοι κι ὀκνοί, καταφρονοῦν τὴν θεία τραχειά σου γλῶσσα, / τῶν Εὐρωπαίων περίγελα καὶ τῶν Ἀρχαίων παλιάτσοι». Ἂν δὲν ὑψωθοῦμε στὸ ἐπίπεδο τοῦ '21 οἱ μελλοντικὲς γενιὲς Ἑλλήνων θὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ ζήσουν ἀνεχόμενες τὰ ἀφόρητα καὶ ὑποφέρουσες τὰ ἀνυπόφορα. Σήμερα κάποιοι δροῦν συστηματικὰ ὄχι γιὰ νὰ προβάλλουν ἀλλὰ γιὰ νὰ προσβάλλουν τό '21. Ἐπιδίδονται μετὰ μανίας ὄχι στὸ νὰ ἐπιδείξουν –κάτι ποῦ ἄλλωστε θὰ ἦταν θεμιτό– τὶς μαῦρες κηλῖδες ποῦ εἶχε ἡ Ἐπανάσταση, ὅπως κάθε Ἐπανάσταση, ἀλλὰ νὰ τὶς μεγεθύνουν, νὰ τὶς μεγαλοποιήσουν καὶ μὲ τὸν ὕπουλο αὐτὸ τρόπο νὰ συγκαλύψουν τὴν λαμπρότητά της. Οἱ ἀγωνιστὲς καὶ οἱ πρωταγωνιστὲς τοῦ μεγάλου κινήματος ἔκαναν ἀσφαλῶς ἔργα λαμπρά, ἀλλὰ καὶ λάθη πολλά. Ἀλλὰ ὑπάρχει τί τὸ ἀνθρώπινον χωρὶς λάθη; Λάθη δὲν κάνει ὅποιος δὲν πράττει. Καὶ τὸ νὰ ἀποτινάξης τὸν τουρκικὸ ζυγὸ δὲν ἦταν εὔκολη ὑπόθεση».

Ὁπωσδήποτε οἱ συνθῆκες γιὰ τὸ μέλλον εἶναι σκοτεινές. Ἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ μᾶς λέει: "Ἡ ὥρα ἡ πιὸ σκοτεινή, ἡ πλέον θαμπὴ τῆς νυκτός, εἶναι ἡ ὥρα ποῦ σιμώνει τὸ φὼς τῆς ἡμέρας". Ἅς μὴ σκιαζόμαστε τὰ σκότη. Καὶ τοῦτο τὸ σκοτείνιασμα ξημέρωμα θὰ φέρει τό '21, ἂν τὸ κλείσουμε μέσα μας, γίνεται ὄχι ἁπλῶς ἀθάνατο κρασί, γίνεται φάρος ἐλπίδος. Ἰσχύει καὶ τώρα αὐτὸ ποῦ ἐτόνισε λίγο πρὶν τὴν μάχη τῶν Μύλων ὁ Μακρυγιάννης: "ὅτι ἀρχὴ καὶ τέλος, παλαιόθεν καὶ τώρα, ὅλα τὰ θηρία πολεμοῦν νὰ μᾶς φᾶνε καὶ δὲν μποροῦν. Τρῶνε ἀπὸ μᾶς καὶ μένει καὶ μαγιά. Καὶ οἱ ὀλίγοι ἀποφασίζουν νὰ πεθάνουν κι ὅταν κάνουν αὐτήνη τὴν ἀπόφασιν λίγες φορὲς χάνουν καὶ πολλὲς κερδαίνουν"».

ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ Ρ/Σ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ: «Ἡ ΕΛΛΑΔΑ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΥΠΑΚΤΟ».

Μιὰ σειρὰ συνεντεύξεων γιὰ τὴν ἐκπομπὴ «Ἡ Ἑλλάδα μοῦ χαμογελᾶ ἀπὸ τὴν Ναύπακτο» τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος «89,5» μαγνητοφώνησε ὁ δημοσιογράφος Ἀντώνης Γιαννακόπουλος. Τὸ θέμα τῶν συνεντεύξεων ἦταν ἡ παρουσίαση τῆς ἐνδοχώρας τῆς Ναυπάκτου. Μίλησαν ὁ Σεβασμιώτατος, ὁ Δήμαρχος Ναυπάκτου, Κληρικοὶ τῆς Μητροπόλεως, ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καὶ ἐκπρόσωποι φορέων μὲ ἱστορικά, πολιτιστικά, λαογραφικὰ καὶ οἰκολογικὰ ἐνδιαφέροντα κ.ἄ. Ἡ ἐκπομπὴ μὲ ἀφιερώματα ἀπὸ διάφορα μέρη τῆς Πατρίδας μας ἀναμεταδίδεται κάθε μέρα ἀπὸ Δευτέρα ὡς Παρασκευή, ὥρα 5-6 τὸ ἀπόγευμα. Τὸ συγκεκριμένο ἀφιέρωμα γιὰ τὴν Ναύπακτο δὲν ἔχει ὁρισθῇ πότε ἀκριβῶς θὰ μεταδοθῇ, ἀλλὰ ὑπολογίζεται αὐτὸ νὰ γίνη μέσα στὸν Ἀπρίλιο.

ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΣΤΟΝ Ρ/Σ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Συνεχίζονται κάθε Τετάρτη στὶς 10.00 μ.μ. οἱ ἐκπομπὲς τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Ἱεροθέου ἀπὸ τὸν Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μὲ θέμα «Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ ἄνθρωπος». Μερικὰ ἀπὸ τὰ θέματα ποῦ ἔχει ἤδη ἀναπτύξει ὁ Σεβασμιώτατος εἶναι: «Ὁρισμὸς τῶν Πατέρων», «Τὸ ἔργο τῶν ἁγίων Πατέρων», «Ἡ ἑρμηνεία τῶν Πατέρων», «Οἱ Πατέρες γιὰ τοὺς Πατέρες», «Τί εἶναι ὁ ἄνθρωπος», «Ἡ ψυχοσωματικὴ ὕπαρξη τοῦ ἀνθρώπου», «Ἡ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Χρυσόστομο», «Ἡ συνδημιουργία ψυχῆς καὶ σώματος», «Τὸ "κατ' εἰκόνα" καὶ τὸ "καθ' ὁμοίωση" τοῦ ἀνθρώπου», «Ἡ ψυχὴ ἐξ ἄκρας συλλήψεως», «Ἡ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου στὸν Παράδεισο», «Ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου», «Ἡ κατάσταση τῶν Πρωτοπλάστων πρὸ καὶ μετὰ τὴν πτώση», «Ἡ σωτηρία μέσα στὸν γάμο», «Ἡ νοερὰ προσευχὴ στὴν Παλαιὰ Διαθήκη», «Ὁ προφήτης Μωϋσής», «Ἡ Παναγία στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων», «Ὁ Τίμιος Πρόδρομος», «Τὸ μυστήριο τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ», «Ἡ κατήχηση καὶ βάπτιση», «Μυστήρια καὶ ἄσκηση». Οἱ ἐκπομπὲς θὰ συνεχισθοῦν μέχρι τὸ καλοκαίρι.