Γράφτηκε στις .

Γραπτά Κηρύγματα: Η καθημερινή μας ζωή

Κυριακή 17 Ιουλίου

Ο χρόνος, κατά τήν διδασκαλία τών Πατέρων μας, συνδέεται μέ τό «διάστημα», τόν χώρο, αφού ο Θεός δημιούργησε μαζί μέ τόν χώρο καί τόν χρόνο. Ο χρόνος είναι η κίνηση πού υπάρχει σέ όλα τά όντα. Αλλά εμείς καταλαβαίνουμε τόν χρόνο μέ τήν ανατολή καί τήν δύση τού ηλίου, μέ τήν περιφορά-κίνηση τής γής γύρω από τόν εαυτό της, από τήν οποία κίνηση δημιουργείται η ημέρα, οι εβδομάδες, οι μήνες, ο χρόνος καί τά έτη.

Πάντως, όλοι μας έχουμε τήν αίσθηση τής αρχής καί τού τέλους κάθε ημέρας, πού τήν προσδιορίζουμε μέ τήν ανατολή καί τήν δύση τού ηλίου. Γιά τήν ημέρα αισθανόμαστε τήν ανάγκη νά προσευχηθούμε στόν Θεό. Ο Ιερεύς δέεται: «Τήν ημέραν πάσαν, τελείαν, αγίαν, ειρηνικήν καί αναμάρτητον παρά τού Κυρίου αιτησώμεθα», δηλαδή νά παρακαλέσουμε τόν Κύριο καί Θεό, ώστε όλη η ημέρα μας νά είναι τελεία, αγία, ειρηνική καί αναμάρτητη. Αυτή είναι μιά σημαντική προσευχή, γιατί σέ κάθε ημέρα καί ώρα μπορεί νά υπάρξουν πολλοί πειρασμοί, νά έλθουν δυσκολίες, νά δημιουργηθούν προβλήματα. Βεβαίως, μέ τήν προσευχή αυτή δέν ενδιαφερόμαστε γιά τήν ημέρα, αυτή καθ’ εαυτή, αλλά γιά τό πώς εμείς θά περάσουμε τήν ημέρα μας. Δέν μάς ενδιαφέρουν τόσο τά προβλήματα πού παρουσιάζονται, όσο ο τρόπος μέ τόν οποίο τά αντιμετωπίζουμε. Όλες οι ημέρες είναι ίδιες, αλλά εμείς διαφοροποιούμαστε, αλλάζουμε, αφού άλλοτε είμαστε χαρούμενοι καί άλλοτε λυπημένοι, άλλοτε αισθανόμαστε καλά καί άλλοτε άσχημα. Τό πρόβλημα δέν είναι έξω από μάς, αλλά μέσα μας.

Άς δούμε λίγο πώς θέλει η Εκκλησία νά περνάμε τήν ημέρα μας, ως Χριστιανοί καί ως μέλη της, ως παιδιά τού Θεού.

Κατ’ αρχάς η ημέρα μας πρέπει νά είναι «τελεία». Πώς, όμως, εννοείται η τελεία ημέρα; Αυτό μπορούμε νά τό δούμε καί μέ τήν πνευματική έννοια, ότι πρέπει νά συμπεριφερόμαστε κατά τό δυνατόν τέλεια ως Χριστιανοί, αλλά καί μέ τήν χρονική έννοια, ότι πρέπει νά φθάσουμε πρός τό τέλος της καί νά μή συμβή κάτι τό απροσδόκητο, όπως γιά παράδειγμα ο θάνατος, καί φύγουμε αιφνίδια από τόν κόσμο αυτόν. Επειδή, όμως, ο Χριστός μάς είπε νά γινόμαστε συνεχώς τέλειοι, «έσεσθε ούν υμείς τέλειοι, ώσπερ ο πατήρ υμών ο εν τοίς ουρανοίς τέλειός εστιν» (Ματθ. ε', 48), η τελειότητα δείχνει ότι πρέπει συνέχεια νά βελτιωνόμαστε ως Χριστιανοί καί νά ολοκληρωνόμαστε πνευματικά.

Έπειτα, προσευχόμαστε η ημέρα μας νά είναι «αγία», νά ζούμε διαρκώς μέ τόν Χριστό πού είναι άγιος. Ως Χριστιανοί έχουμε πρότυπο τόν Χριστό, αφού Αυτός είναι τό πρότυπο τής δημιουργίας μας καί Αυτός μάς αναγέννησε μέ τήν ενανθρώπησή Του, τόν Σταυρό, τήν Ανάσταση καί τήν Ανάληψή Του, όπως επίσης καί μέ τήν αποστολή τού Αγίου Πνεύματος. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει νά τηρούμε συνεχώς τίς εντολές τού Χριστού καί νά ζούμε εν Χριστώ.

Ακόμη η ημέρα μας πρέπει νά είναι «ειρηνική». Πρόκειται γιά τήν εξωτερική, αλλά πρό παντός γιά τήν εσωτερική ειρήνη, τήν ελευθερία μας από τήν τυραννία τών λογισμών. Η ειρήνη είναι ένα μεγάλο αγαθό όταν μάλιστα ζούμε σέ διαρκή ταραχή, σέ πόλεμο, σέ ποικίλες ακαταστασίες.

Επί πλέον προσευχόμαστε στόν Θεό νά δώση ώστε η ημέρα μας νά είναι «αναμάρτητη», νά μή διαπράξουμε αμαρτήματα πού μάς χωρίζουν από τόν Θεό. Πρόκειται γιά αμαρτήματα πού γίνονται μέ τίς επιθυμίες, τίς πράξεις.

Τό ερώτημα όμως πού τίθεται είναι εάν είναι δυνατόν νά ζήσουμε τήν ημέρα μας, σύμφωνα μέ αυτά πού παρακαλάμε. Εφ’ όσον η Εκκλησία, διά τών Αγίων Πατέρων, έθεσε αυτήν τήν προσευχή, σημαίνει ότι είναι δυνατόν νά πραγματοποιηθή αυτή η δέηση. Δέν προσεύχεται η Εκκλησία γιά ακατόρθωτα πράγματα. Απαιτείται, όμως, η βοήθεια από τόν Θεό καί η δική μας ανταπόκριση, γιατί τίποτε δέν γίνεται μόνον από τόν Θεό ή μόνον από μάς. Καί όταν δέν τό κατορθώσουμε, τότε μετανοούμε καί ζητάμε τό έλεος τού Θεού.

Ο Μητροπολιτης

+ Ο Ναυπακτου και Αγιου Βλασιου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ