«Ἡ ἄκτιστη θεία Λειτουργία στὸν ἄκτιστο Ναό»

Τὴν Ε' Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, 1 Ἀπριλίου 2012, ὁ Μητροπολίτης κ. Ἰερόθεος ἐπισκέφθηκε τὴν Λάρισα, προσκεκλημένος ἀπὸ τὸν οἰκεῖο Ποιμενάρχη κ. Ἰγνάτιο, προκειμένου νὰ ὀμιλήση στὸ ποίμνιο τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως κατὰ τὸν κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ ποὺ τελεῖται μὲ τὴν μέριμνα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως μὲ κάθε μεγαλοπρέπεια, λαμπρότητα καὶ κατάνυξη στὸν Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, τὸν μεγαλύτερο Ναὸ τῆς πόλεως, προκειμένου νὰ ἐξυπηρετηθῇ τὸ πλῆθος τῶν πιστῶν ποῦ συμμετέχουν στὴν σημαντικὴ αὐτὴ λατρευτικὴ σύναξη τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

Ὁ Σεβασμιώτατος κ. Ἰερόθεος καθ' ὅλη τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς τοῦ στὴν Λάρισα δέχθηκε τὴν εὐγενικὴ φιλοξενία τοῦ οἰκείου Ποιμενάρχη καὶ τῶν συνεργατῶν του, λειτούργησε δὲ καὶ μίλησε τὸ πρωΐ τῆς Κυριακῆς στὸν Ἱερὸ Μητροπολιτικὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀχιλλείου. Τὸ θέμα τὸ ὁποῖο ἀνέπτυξε ὁ Σεβασμιώτατος κατὰ τὸν κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ ἦταν «Ἡ ἄκτιστη θεία Λειτουργία στὸν ἄκτιστο Ναό». Ἦταν μιὰ πρωτότυπη ἀνάπτυξη, βάσει τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου.

Στὴν ἀρχὴ ὁ Σεβασμιώτατος τόνισε ὅτι τὸ βιβλίο αὐτὸ εἶναι δυσκολοερμήνευτο, γι' αὐτὸ καὶ μόνον μερικοὶ ἀπὸ τοὺς Πατέρες καὶ ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς ἀσχολήθηκαν μὲ τὴν ἑρμηνεία του, ἐνῷ πολλοὶ σύγχρονοι ἀναλύουν τὴν Ἀποκάλυψη μέσα ἀπὸ σύγχρονα ἱστορικὰ γεγονότα. Ὅμως, κατὰ τὴν ἄποψή του ἡ διήκουσα ἔννοια τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι ἡ φανέρωση τῆς θείας Λειτουργίας ποῦ γίνεται στὸν οὐρανὸ καὶ οἱ προϋποθέσεις συμμετοχῆς σὲ αὐτήν. Ὅταν διαβάζη κανεὶς προσεκτικὰ τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, βλέπει μιὰ προοδευτικὴ εἴσοδο στὴν θεία Λειτουργία καὶ τὴν συμμετοχὴ στὸν Γάμο τοῦ Ἀρνίου. Καὶ τελικά, βέβαια, φαίνεται ἡ νίκη τοῦ Ἀρνίου τῆς Ἀποκαλύψεως ἐναντίον τοῦ θηρίου τῆς Ἀποκαλύψεως.

Ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου διάρθρωσε τὸ θέμα του σὲ τέσσερεις ἑνότητες.

Ἡ πρώτη ἀναφερόταν στὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου καὶ ἔδωσε μερικὰ στοιχεῖα γιὰ τὸ βιβλίο ποῦ περιγράφει τὸ ὅραμα τοῦ Εὐαγγελιστοῦ ποῦ ἔγινε κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς «ἐν πνεύματι».

Ἡ δεύτερη ἀνέλυε τὴν Λειτουργία τὴν ὁποία εἶδε ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης στὸν οὐρανό, δηλαδὴ τὴν μεγαλοπρεπῆ ἐμφάνιση τοῦ Χριστοῦ, τὴν εἴσοδο τοῦ ἰδίου –τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου– στὴν θεία Λειτουργία, τὸ ἱερὸ σύνθρονο μὲ τοὺς Πρεσβυτέρους καὶ τὰ τέσσερα ὄντα, δηλαδὴ τοὺς Εὐαγγελιστές, τὸ «Ἀρνίον, τὸ ἐστηκὸς ὡς ἐσφαγμένον», τὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο, τὸν πολὺν ὄχλον, τοὺς μάρτυρες καὶ τοὺς παρθένους, τὸ λιβανωτὸ μὲ τὰ θυμιάματα, τὸ ἀνεωγμένον βιβλίον, τοὺς ἐσφραγισμένους μὲ τὸ ὄνομα τοῦ Ἀρνίου καὶ τοῦ Πατρός Του, τὸ δεῖπνο τοῦ Ἀρνίου καὶ τὸν μακαρισμὸ τῶν νεκρῶν ποῦ κοιμήθηκαν ἐν Χριστῷ. Μεταξὺ τῶν τμημάτων τῆς οὐράνιας αὐτῆς Λειτουργίας παρεμβάλλονται καὶ ἄλλα τμήματα, ὅπως ἡ προτροπὴ στοὺς Ἐπισκόπους νὰ ἀγωνίζωνται γιὰ νὰ συμμετάσχουν σὲ αὐτὴν τὴν θεία Λειτουργία, ἡ βοήθεια στοὺς ἀγαπητοὺς τοῦ Θεοῦ ποῦ βρίσκονται ἀκόμη στὴν γῆ καὶ οἱ πληγὲς ποῦ δημιουργοῦνται στοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ζοὺν σὲ μιὰ παραλειτουργία.

Ἡ τρίτη ἑνότητα παρουσίαζε τὸν ἄκτιστο Ναό, στὸν ὁποῖο τελεῖται ἡ θεία Λειτουργία, ποῦ εἶναι ὁ καινὸς οὐρανὸς καὶ ἡ καινὴ γῆ, ἡ ἁγία Πόλη ποῦ εἶναι ὁλόκληρη ἕνας Ναὸς ποῦ στὸ κέντρο ὑπάρχει τὸ Ξύλο τῆς ζωῆς.

Ἡ τέταρτη ἑνότητα ἀναφερόταν στὴν ἀντανάκλαση αὐτῆς τῆς οὐράνιας ζωῆς στὴν θεία Λειτουργία τῆς Ἐκκλησίας, δηλαδὴ πῶς οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας προσάρμοσαν τὴν κατασκευὴ τῶν Ἱερῶν Ναῶν καὶ τὸ τυπικὸ τῆς θείας Λειτουργίας ποῦ τελοῦμε σὲ αὐτοὺς σύμφωνα μὲ τὸ ὅραμα τοῦ Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννου.

Στὸν ἐπίλογο τῆς ὁμιλίας ὁ Σεβασμιώτατος Ναυπάκτου ἀναφέρθηκε στὴν Ὁσία Μαρία τὴν Αἰγυπτία ποῦ εἶχε ἐμπειρίες μιᾶς τέτοιας ζωῆς στὴν ἔρημο, ἀλλὰ καὶ ἡ ὁποία ἀξιώθηκε πρὶν πεθάνει νὰ κοινωνήση τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ σὲ κατάσταση θεώσεως. Κατέληξε δὲ ὅτι τὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως δείχνει τὴν Λειτουργία ποῦ γίνεται ἀκατάπαυστα στὸν οὐρανό, τὴν σύνδεσή της μὲ τὴν θεία Λειτουργία ποῦ γίνεται στὴν γῆ, τὴν παραλειτουργία τῆς ὁποίας ἄρχοντας εἶναι ὁ Ἀντίχριστος, καί, τέλος, ὅτι ὁ σκοπὸς τῆς ὅλης ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι νὰ κάνη τοὺς Χριστιανοὺς νὰ ζοὺν πραγματικὰ μέσα στὸν χῶρο τῆς θείας Λειτουργίας ποῦ γίνεται στοὺς Ναοὺς καὶ νὰ ἀξιωθοῦν νὰ συμμετάσχουν στὴν οὐράνια θεία Λειτουργία.

Ἦταν μιὰ πολὺ δυνατὴ πνευματικὴ ἐκκλησιαστικὴ σύναξη. Σ' αὐτὸ συνέβαλαν ὅλα: ἡ λατρευτικὴ ἀτμόσφαιρα τῶν ἡμερῶν, ἡ τελετουργικὴ εὐταξία ποῦ ἐπικρατοῦσε στὸν Ἱερὸ Ναό, ἡ εὐλάβεια καὶ ἡ δίψα τῶν πιστῶν γιὰ πνευματικὸ λόγο καί, βεβαίως, ἡ θεολογικὴ διαπραγμάτευση τοῦ θέματος ἀπὸ τὸν ὁμιλητή. Ἡ Ἐφημερίδα μας θὰ δημοσιεύση στὸ μέλλον τὴν πολὺ σημαντικὴ αὐτὴ ὁμιλία, ποῦ ἦταν γιὰ ὅσους τὴν ἄκουσαν, «ἡ ἀποκάλυψη τῆς Ἀποκαλύψεως».

Α.Κ.