Γράφτηκε στις .

Γραπτὸ κήρυγμα: Κυριακὴ ΙΒ' Ματθαίου (26 Αὐγούστου) - Τρεῖς συγκλονιστικὲς ἐρωτήσεις

Ἕνας νέος, ὅπως μᾶς εἶπε τὸ σημερινὸ Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, πλησίασε τὸν Χριστὸ καὶ συζήτησε μαζὶ Του. Ὁ διάλογος τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Χριστὸ πάντα εἶναι ἀποκαλυπτικός, διότι ἡ ἐνέργειά Τοῦ εἰσδύει μέσα στὴν ὕπαρξή τους, ἀποκαλύπτει τὰ βάθη τοῦ ἐσωτερικοῦ τους κόσμου, δημιουργεῖ μεγάλη ἔκπληξη. Στὴν πραγματικότητα, ὁ Χριστὸς μὲ ἀγάπη καὶ τρυφερότητα εἰσέρχεται στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ δημιουργεῖ ἐκπλήξεις καὶ ἐρωτήσεις. Ἔτσι, διασώζεται ἡ ἀγάπη καὶ ἡ ἐλευθερία.

Αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὸν νεανίσκο τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος, ὁ ὁποῖος διαδοχικὰ διετύπωσε δύο ἐρωτήσεις στὸν Χριστὸ καὶ στὴν συνέχεια οἱ Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ συνέχισαν μὲ μιὰ τρίτη ἐρώτηση.

Ἡ πρώτη ἐρώτηση ἦταν: «διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Μάτθ. ἰθ', 16). Ἡ ἐρώτηση αὐτὴ περικλείει δύο σημεῖα ἐνδιαφέροντα. Τὸ ἕνα εἶναι ὁ στόχος τοῦ νέου αὐτοῦ ποῦ εἶναι ἡ ἀπόκτηση τῆς αἰωνίου ζωῆς, καὶ τὸ δεύτερον εἶναι τὸ μέσο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ τὴν ἀποκτοῦσε. Ὁ νέος κυρίως ρωτοῦσε νὰ μάθη γιὰ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο θὰ μποροῦσε νὰ εἰσέλθη στὴν αἰώνια ζωή, δηλαδὴ στὸν Παράδεισο. Καὶ αὐτὸ εἶναι φυσικό, γιατί σὲ κάθε ἐπιστήμη δίνεται προτεραιότητα στὴν μέθοδο μὲ τὴν ὁποία φθάνει κανεὶς στὸ προσδοκώμενο ἀποτέλεσμα. Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ὁ Χριστὸς ὑπέδειξε τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ φθάση στὴν αἰώνια ζωή.

Ἡ δεύτερη ἐρώτηση τοῦ νέου ἐκείνου ἦταν: «τί ἔτι ὑστερῶ;» (Μάτθ. ἰθ', 20). Πρόκειται γιὰ μιὰ σημαντικὴ ἐρώτηση, γιατί δὲν πρέπει κανεὶς νὰ παραμένη σὲ μιὰ στάσιμη κατάσταση, δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ εἶναι ἀναπαυμένος σὲ αὐτὸ ποῦ κάνει. Ἡ πορεία πρὸς τὴν αἰώνια ζωὴ ἀπαιτεῖ μιὰ διαρκὴ κίνηση, ποῦ σημαίνει ἔξοδο ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας, ἀπαγκίστρωση ἀπὸ τὴν φιλαυτία καὶ πορεία πρὸς τὸ αἰώνιο ποῦ δὲν ἔχει τέλος. Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας κάνουν λόγο γιὰ μιὰ διαρκὴ τελείωση. Κάθε στάση γιὰ νὰ θαυμάσουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ μετρήσουμε τὰ ἀποτελέσματα τοῦ ἀγῶνος εἶναι πτώση. Σὲ αὐτὴν τὴν ἐρώτηση ὁ Χριστὸς ὑπέδειξε τὴν τέλεια ἀπελευθέρωση ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά, γιατί σὲ μιὰ τέτοια διαρκὴ πορεία πρὸς τὸν Θεὸ ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶναι ἐλεύθερος ἀπὸ ἐξαρτήσεις, θὰ πρέπει νὰ ἐλευθερωθῇ ἀπὸ τὸν νόμο τῆς βαρύτητας, τῆς ἕλξης τῆς γῆς.

Ἡ τρίτη ἐρώτηση προερχόταν ἀπὸ τοὺς Μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, ὅταν εἶδαν τὴν ἀδυναμία τοῦ νέου ἐκείνου νὰ ἀρνηθῇ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ νὰ ἀκολουθήση τὸν Χριστό. Ἡ ἐρώτηση τῶν Μαθητῶν ἦταν: «τὶς ἄρα δύναται σωθῆναι;» (Μάτθ. ἰθ', 25). Δηλαδή, ἂν οἱ πλούσιοι ποῦ ἔχουν στηριγμένη τὴν προσοχὴ τοὺς στὰ ὑλικὰ ἀγαθά, στὸν πλοῦτο, εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθοῦν, τότε ποιός μπορεῖ νὰ σωθῇ; Ἡ ἐρώτηση αὐτὴ ἔχει σχέση μὲ τὴν ἄποψη ποῦ ἐπικρατοῦσε τότε στοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ εἶναι εὐλογίες τοῦ Θεοῦ στοὺς ἀνθρώπους καὶ ὅτι οἱ πλούσιοι ἔχουν τὴν ἰδιαίτερη εὔνοια τοῦ Θεοῦ. Αὐτό, βέβαια, δὲν ἰσχύει σήμερα. Πάντως, ὁ ἄνθρωπος στὸν ἀγῶνα του γιὰ τὴν κατάκτηση τῆς αἰωνιότητος, τὴν ἀπόκτηση τῆς σωτηρίας, αἰσθάνεται ἀδύνατος, ἀνίσχυρος, ἀνίκανος. Ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι μεγάλος, τραχὺς καὶ ἐπικίνδυνος, γιατί ἔχει πολλὲς δυσκολίες. Ὁπότε, χρειάζεται βοήθεια, γι’ αὐτὸ ὁ Χριστὸς ἀπάντησε ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο γιὰ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ γιὰ τὸν Θεὸ ὅλα εἶναι δυνατά. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἐμεῖς ἀγωνιζόμαστε μὲ τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ πορεία πρὸς τὴν σωτηρία δὲν εἶναι δικό μας κατόρθωμα, ἀλλὰ δῶρο τοῦ Θεοῦ σὲ αὐτοὺς ποῦ ἀγωνίζονται.

Πάντως, ὁ διάλογος τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸν Χριστὸ εἶναι δημιουργικός, ἀποτελεσματικὸς καὶ σωτηριώδης. Γι’ αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ ρωτᾶμε τὸν Χριστὸ μὲ τὴν προσευχή, νὰ ἔχουμε ἐπικοινωνία μαζὶ Τοῦ, καὶ ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι δύσκολο, γιὰ διαφόρους λόγους, θὰ πρέπει νὰ κάνουμε διάλογο μὲ τοὺς φίλους τοῦ Χριστοῦ, ποῦ εἶναι οἱ ἅγιοι, οἱ Κληρικοὶ ποῦ ἔχουν σχέση καὶ κοινωνία μὲ τὸν Χριστό, νὰ διαβάζουμε τὴν Ἁγία Γραφή, καὶ τὰ ἔργα τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Δυστυχῶς σήμερα οἱ ἄνθρωποι, καὶ ἰδιαίτερα οἱ νέοι, δὲν ἔχουν τέτοιες πνευματικὲς ἀναζητήσεις, δὲν ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ψυχικὴ καὶ πνευματικὴ τοὺς πρόοδο, δὲν κάνουν διάλογο μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς φίλους Του. Τὸ χειρότερο ἀκόμη εἶναι ὅτι οἱ διάλογοι τῶν σημερινῶν ἀνθρώπων γίνονται γιὰ πολὺ χαμηλὰ πράγματα, γιὰ λεπτομέρειες τῆς ζωῆς μας, γιὰ πράγματα ἐλάσσονος σημασίας.

Πρέπει νὰ ἀρχίσουμε τὸν διάλογο μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς φίλους Τοῦ γιὰ τὸ αἰώνιο μέλλον μας, γιατί οἱ ἀπαντήσεις ποῦ θὰ λάβουμε θὰ γεμίσουν τὸν ἐσωτερικό μας κόσμο ἀπὸ εἰρήνη καὶ ζωή.

Ὁ Μητροπολιτης

Ὁ Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

ΓΡΑΠΤΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ