Ὁ πιστὸς οἰκονόμος: Χριστουπόλεως Πέτρος

Ὁ Χριστουπόλεως Πέτρος ὑπῆρξε σημαντικὸ μέρος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ποὺ ὑπηρέτησε ἀπὸ διάφορες θέσεις, ἤτοι Κληρικὸς στὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Κορίνθου, στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν καὶ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Ἁγίας Ζώνης καὶ στὸν Καθεδρικὸ Ἱερὸ Ναὸ τῶν Ἀθηνῶν. Παράλληλα ἐργάσθηκε ὡς διευθυντὴς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας, ἡ ὁποία ἀνεδείχθη ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του ἀκόμη περισσότερο καὶ συνταξιοδοτήθηκε ἀπὸ αὐτήν, ἐξελέγη Ἐπίσκοπος καὶ στὴν συνέχεια τιτλουλάριος Μητροπολίτης Χριστουπόλεως.

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θηβῶν καὶ Λεβαδείας ἐξέδωσε ἀνακοίνωση γιὰ τὴν κοίμησή του, στὴν ὁποία, μεταξὺ ἄλλων γράφει γιὰ τὸν μακαριστό: «Ἂν ἀνατρέξουμε στὸν βίο καὶ τὴν πολιτεία του θὰ βεβαιωθοῦμε ὅτι ὄντως ἀποδείχθηκε μὲ συνετοὺς λόγους καὶ συνεπεῖς πράξεις ὁ "πιστὸς οἰκονόμος". Τὸν ἐπαναφέρουμε μὲ βαθύτατο σεβασμὸ στὴν μνήμη μας, ἀκμαῖο, ἐργατικό, συνετό, διακριτικό, φιλόστοργο πνευματικὸ πατέρα, ὁ ὁποῖος ἦταν πάντοτε πρόθυμος νὰ προσφέρη ἀπὸ τὸ περίσσευμα τῆς καρδίας του ἀγάπη, ἠθικὴ ἀλλὰ καὶ ὑλικὴ στήριξη, στὰ πνευματικά του τέκνα. Τὸν ἐνθυμοῦνται ὅσοι τὸν ἐγνώρισαν νὰ παρηγορῇ καὶ νὰ συμπάσχη μὲ τοὺς πάσχοντες τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ πειρασμοῦ, ἀλλὰ καὶ νὰ μετέχη μὲ ἄδολη προθυμία στὴν εὐφροσύνη τῶν χαιρόντων.

Ἡ ὑπομονὴ καὶ ἡ ἀνεξικακία τὸν διέκριναν, ὥστε καὶ σὲ περιπτώσεις ποὺ τὸν ἀδικοῦσαν, νὰ ἔχη τὸ θάρρος καὶ τὴ δύναμη, νὰ συγχωρῇ καὶ νὰ προσπερνᾶ μὲ ἀνωτερότητα τὴν ἀδικία, ἔχοντας ὡς πρότυπο τὸν Κύριο καὶ τὴν ἐντολὴ τῆς συγχωρητικότητας. Ἄλλωστε τὰ φιλάνθρωπά του αἰσθήματα σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ καθήκοντα τὰ ὁποία ἀπέρρεαν ἀπὸ τὸν ἀρχιερατικὸ βαθμὸ συνύφαιναν ἕνα θαυμάσιο συνδυασμὸ μὲ ἀποτέλεσμα τὴν γλυκύτατη προσωπικότητά του, ποὺ ἔθελγε ὅσους τὸν πλησίαζαν. Εὐπροσήγορος, μειλίχιος, εὐχάριστος, πρᾶος ἔκανε τὰ πάντα γιὰ νὰ βοηθήση τὰ πνευματικά του παιδιά, τὰ ὁποία ἀγαποῦσε ἀληθινὰ καὶ σωστά, καὶ ἀπὸ τὰ ὁποία ὁμοίως καὶ δικαίως ἀγαπήθηκε».

Τὰ τελευταῖα χρόνια παρέμεινε στὸ Γηροκομεῖο τῆς Λεβαδειᾶς δεχόμενος τὴν πλούσια ἀγάπη καὶ φιλοστοργία τοῦ Μητροπολίτου Θηβῶν καὶ Λεβαδείας Γεωργίου, ὁ ὁποῖος ἦταν πνευματικό του παιδί. Ἡ ἐξόδιος ἀκολουθία ἔγινε στὴν Μύκονο μὲ τὴν παρουσία τῶν Μητροπολιτῶν Καστορίας, Κορίνθου, Σύρου καὶ Θηβῶν καὶ Λεβαδείας καὶ κατ' αὐτὴν ὁμίλησε ὁ Β Γραμματεὺς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀρχιμ. π. Ἱερώνυμος Νικολόπουλος. Ὁ Μητροπολίτης μας Ἰερόθεος εὐλαβεῖτο πολὺ τὸν Πανιερώτατο Μητροπολίτη Χριστουπόλεως, γιατί μετὰ τὴν ἐκδημία τοῦ Γέροντός του Μητροπολίτου Ἐδέσσης Καλλινίκου καὶ τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Ἀγαθαγγέλου Μιχαηλίδη, τὸν εἶχε Πνευματικὸ Πατέρα, ὅταν καὶ οἱ δύο ὑπηρετοῦσαν στὴν Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν, ἐκεῖνος ὡς διευθυντὴς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας καὶ ὁ Σεβασμιώτατος ὡς διευθυντὴς Νεότητος.

Ὁ μακαριστὸς Ἱεράρχης ἦταν ἕνας λαμπρὸς Κληρικὸς τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἄφησε καλὸ ὄνομα ἀπ' ὅπου καὶ ἂν πέρασε μὲ τὴν ἁπλότητα τὴν εὐγένια καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς πάντες, εὐχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀνταμείψη γιὰ ὅσα προσέφερε στὴν Ἐκκλησία καὶ νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του.