Ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Πατέρες γιὰ τοὺς ἱερόσυλους

Παραθέτουμε κατωτέρω μερικὰ χωρία ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ ἀπὸ τοὺς ἱεροὺς Κανόνες γιὰ νὰ φανῇ ἡ μεγάλη ἁμαρτία τῆς ἱεροσυλίας καὶ τὰ ἀποτελέσματά της στοὺς ἱερόσυλους, ἀλλὰ καὶ σὲ ὅσους συνδέονται μαζί τους.

Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ

«Καὶ ἁμάρτησαν μὲ μεγάλη ἁμαρτία οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραὴλ ἐπειδὴ ἔκλεψαν ἀπὸ τὸ ἀφιέρωμα. Καὶ ἔκλεψε ἀπὸ τὸ ἀφιέρωμα ὁ Ἄχαρ, ὁ γιὸς τοῦ Χαρμί, ποῦ ἦταν γιὸς τοῦ Ζαμβρὶ ποῦ καὶ αὐτὸς ἦταν γιὸς τοῦ Ζαρὰ ἀπὸ τὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Καὶ ὀργίσθηκε πάρα πολὺ ὁ Κύριος μὲ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἰσραήλ. Καὶ ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυὴ ἀπέστειλε ἄνδρες στὴν Γαί, ποῦ εἶναι πρὸς τὴν ἀνατολικὴ μεριὰ τῆς Βαιθὴλ λέγοντας: Νὰ κατασκοπεύσετε τὴν Γαί. Καὶ ἀνέβηκαν οἱ ἄνδρες καὶ κατασκόπευσαν τὴν Γαί. Ἐπέστρεψαν στὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπαν: Νὰ μὴν ἀνεβῇ ὅλος ὁ λαός, ἀλλὰ νὰ ἀνεβοῦν 2-3 χιλιάδες ἄνδρες καὶ νὰ πολιορκήσουν τὴν πόλη. Μὴν ὀδηγήσης ἐκεῖ ὅλον τὸν λαό, γιατί εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι (οἱ ὑπερασπιστές της). Καὶ ἀνέβηκαν περίπου 3 χιλιάδες ἄνδρες καὶ τράπηκαν σὲ φυγὴ μπροστὰ στοὺς ἄνδρες τῆς Γαὶ οἱ ὁποῖοι τοὺς σκότωσαν τριάντα ἕξι ἄνδρες, τοὺς κατεδίωξαν ἀπὸ τὴν πύλη καὶ τοὺς συνέτριψαν στὴν κατηφόρα. Καὶ φοβήθηκε πάρα πολὺ ὁ λαὸς καὶ ἡ καρδιά του ἔλιωσε σὰν νερό. Ὁ Ἰησοῦς ἔσχισε τὰ ἱμάτιά του καὶ ἔπεσε μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ ἀπέναντι στὸν Κύριο μέχρι τὸ ἀπόγευμα, αὐτὸς καὶ οἱ πρεσβύτεροι τοῦ Ἰσραήλ, καὶ ἔριχναν χῶμα στὶς κεφαλές τους.

Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς: Σὲ παρακαλῶ, Κύριε! Γιατί ὁδήγησες αὐτὸν τὸν λαὸ πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη νὰ παραδοθῇ στὸν Ἀμορραῖο καὶ νὰ μᾶς καταστρέψη; Ἀφοῦ μέναμε καὶ κατοικούσαμε κοντὰ στὸν Ἰορδάνη; Τί θὰ πὼ τώρα ποῦ ἔκλινε τὸν αὐχένα ὁ Ἰσραὴλ στὸν ἐχθρό του; Καὶ ἂν ἀκούση ὁ Χαναναῖος καὶ ὅλοι ὅσοι κατοικοῦν στὴν περιοχὴ θὰ μᾶς περικυκλώσουν καὶ θὰ μᾶς καταδιώξουν ἀπὸ τὴν γῆ. Καὶ τί θὰ κάνης μὲ τὸ μέγα σου ὄνομα;

Καὶ εἶπεν ὁ Κύριος στὸν Ἰησοῦ: Σήκω ἐπάνω! Γιατί ἔπεσες μὲ τὸ πρόσωπο στὴ γῆ; Ἁμάρτησε ὁ λαός σου καὶ παρέβη τὴν συμφωνία ποῦ ἔκανα μαζί του, ἐπειδὴ ἔκλεψαν ἀπὸ τὸ ἀφιέρωμα καὶ τὸ ἔκρυψαν στὰ σκεύη τους. Καὶ δὲν θὰ μποροῦν οἱ υἱοὶ τοῦ Ἰσραὴλ νὰ ἀντισταθοῦν στοὺς ἐχθρούς τους, ἀλλὰ θὰ κλίνουν τὸν αὐχένα σὲ αὐτούς, ἐπειδὴ γεννήθηκαν ὡς κατάρα. Δὲν θὰ εἶμαι πλέον μαζί σας, ἐὰν δὲν βγάλετε ἀπὸ πάνω σας τὴν κατάρα. Σήκω ἐπάνω καὶ ἐξάγνισε τὸν λαὸ καὶ πές τους τὴν ἑπομένη ἡμέρα: Αὐτὰ λέγει ὁ Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ: Ἡ κατάρα εἶναι ἀνάμεσά σας καὶ δὲν θὰ μπορέσετε νὰ ἀντισταθῆτε στοὺς ἐχθρούς σας, μέχρις ὅτου βγάλετε τὴν κατάρα ἀπὸ πάνω σας. Νὰ συναχθῆτε ὅλοι τὸ πρωΐ κατὰ φυλὲς καὶ θὰ ἀποκαλυφθῇ ἡ φυλὴ ποῦ θὰ δείξη ὁ Κύριος, χωρισθῆτε κατὰ δήμους καὶ ἀπὸ τὸν δῆμο ποῦ θὰ δείξη ὁ Κύριος, παρουσιάστε τὸν οἶκο του καὶ ἀπὸ τὸν οἶκο παρουσιάστε τὸν ἄνδρα ποῦ θὰ δείξη ὁ Κύριος. Καὶ ὅποιος ἀποκαλυφθῇ θὰ καῇ στὴν φωτιὰ μὲ ὅλα τοῦ τὰ ὑπάρχοντα, ἐπειδὴ παρέβη τὴν συμφωνία τοῦ Κυρίου καὶ ἔκανε ἁμάρτημα ἀπέναντι στὸν Ἰσραήλ.

Καὶ ξημέρωσε καὶ χώρισε ὁ Ἰησοῦς τὸν λαὸ σὲ φυλὲς καὶ ἀποκαλύφθηκε ἡ φυλὴ τοῦ Ἰούδα. Καὶ χωρίστηκε σὲ δήμους καὶ ἀποκαλύφθηκε ὁ δῆμος Ζαραΐ καὶ χωρίστηκε κατὰ ἄνδρα καὶ ἀποκαλύφθηκε ὁ Ἄχαρ, ὁ γιὸς τοῦ Ζαμβρὶ ποῦ ἦταν γιὸς τοῦ Ζαρά. Καὶ εἶπε ὁ Ἰησοῦς στὸν Ἄχαρ: Δόξασε σήμερα τὸν Κύριο καὶ Θεὸ τοῦ Ἰσραήλ, ἐξομολογήσου καὶ πές μου τί ἔκανες καὶ μὴ μοῦ τὸ κρύψης. Καὶ ἀποκρίθηκε ὁ Ἄχαρ στὸν Ἰησοῦ καὶ εἶπε: Στ’ ἀλήθεια ἁμάρτησα στὸν Κύριο καὶ Θεὸ τοῦ Ἰσραήλ. Ἔτσι καὶ ἔτσι ἔκανα. Κατὰ τὴν λεηλασία εἶδα ἕναν ὡραῖο καὶ στολισμένο μανδύα καὶ διακόσια ἀργυρᾶ δίδραχμα καὶ μία χρυσῆ σφῆνα πενῆντα δίδραχμων, τὰ ἐπεθύμησα καὶ τὰ πῆρα καὶ τώρα τὰ ἔκρυψα στὴν σκηνή μου καὶ τὸ ἀργύριο κάτω ἀπὸ αὐτά.

Καὶ ὁ Ἰησοῦς ἔστειλε ἀγγελιοφόρους οἱ ὁποῖοι ἔτρεξαν στὴν σκηνὴ τοῦ Ἄχαρ. Καὶ ἦταν κρυμμένα στὴ σκηνὴ καὶ τὸ ἀργύριο κάτω ἀπὸ αὐτά. Τὰ ἔβγαλαν ἀπὸ τὴν σκηνή, τὰ ἔφεραν στὸν Ἰησοῦ καὶ τοὺς πρεσβυτέρους τοῦ Ἰσραὴλ καὶ τὰ ἔβαλαν ἀπέναντι στὸν Κύριο. Καὶ πῆρε ὁ Ἰησοῦς τὸν Ἄχαρ, τὸν γιὸ τοῦ Ζαρά, καὶ τὸν ὁδήγησε στὸ φαράγγι Ἀχὼρ μαζὶ μὲ τοὺς γιοὺς καὶ τὶς θυγατέρες του καὶ τὰ μοσχάρια καὶ τὰ ὑποζύγια καὶ ὅλα τὰ πρόβατά του καὶ τὴν σκηνὴ μὲ ὅλα τὰ ὑπάρχοντά του καὶ ἀκολουθοῦσε ὅλος ὁ λαὸς μαζί του. Τοὺς ἔφερε ὅλους στὴν κοιλάδα Ἐμεκαχώρ. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς στὸν Ἄχαρ: Γιατί μᾶς κατέστρεψες; Θὰ σὲ καταστρέψη καὶ σένα σήμερα ὁ Κύριος. Καὶ τὸν λιθοβόλησε ὅλος ὁ λαὸς τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ἔβαλαν ἀπὸ πάνω ἕναν μεγάλο σωρὸ ἀπὸ πέτρες. Καὶ ἔπαψε τότε ἡ ὀργὴ τοῦ Κυρίου. Γι’ αὐτὸ ἐπονομάσθηκε ἡ κοιλάδα αὐτὴ μέχρι σήμερα Ἐμεκαχώρ».

Μακαββαίων Β'

«Κατὰ τὸ 149 ἔτος ἐπιτέθηκε ὁ Ἀντίοχος ὁ Εὐπάτωρ σὲ αὐτοὺς ποῦ ἦταν μὲ τὸν Ἰούδα μὲ μεγάλο πλῆθος στὴ Ἰουδαία ἔχοντας μαζί του τὸν Λυσία τὸν ἐπίτροπο (διευθύνοντα) ὅλων τῶν πραγμάτων καὶ κάθε ἕνας εἶχε ἑλληνικὴ δύναμη ἀπὸ ἕνδεκα μυριάδες πεζῶν, 5.300 ἱππεῖς, 22 ἐλέφαντες, καὶ 300 δρεπανηφόρα ἅρματα. Μαζί τους ἀναμείχθηκε ὁ Μενέλαος καὶ προκαλοῦσε μὲ εἰρωνεία τὸν Ἀντίοχο, ὄχι γιὰ τὴν σωτηρία τῆς πατρίδας, ἀλλὰ ἐπειδὴ νόμιζε ὅτι θὰ γίνη αὐτὸς ἀρχηγός. Ὁ βασιλεὺς τῶν βασιλέων διήγειρε τὸν θυμὸ τοῦ Ἀντίοχου ἐναντίον τοῦ πανούργου, καὶ ὅταν τοῦ ὑπέδειξε ὁ Λυσίας ὅτι αὐτὸς (ὁ Μενέλαος) εἶναι ἡ αἰτία ὅλων τῶν κακῶν, διέταξε, ὅπως εἶναι τοπικὴ συνήθεια, νὰ τὸν ἐξολοθρεύσουν πηγαίνοντάς τον στὴν Βέροια.

Σὲ ἐκεῖνον τὸν τόπο ὑπῆρχε ἕνας πύργος πενῆντα πήχεων γεμᾶτος στάχτη. Καὶ εἶχε ὁ πύργος αὐτὸς ἕνα κυκλικὸ ὄργανο ποῦ ἔπεφτε ἀπότομα στὴν στάχτη. Ἐκεῖ ἔστελναν ὅλους τοὺς ἱερόσυλους καὶ τοὺς κακούργους γιὰ νὰ πεθάνουν. Μὲ τέτοιον θάνατο, καὶ πολὺ δίκαια, πέθανε ὁ Μενέλαος, ἐπειδὴ ἐπετέλεσε πολλὰ ἁμαρτήματα γύρω ἀπὸ τὸν βωμό, πάνω στὸν ὁποῖο βωμὸ ἦταν ἁγνὴ ἡ φωτιὰ καὶ ἡ στάχτη, γι’ αὐτὸ καὶ μὲ θάνατο ἀπὸ στάχτη πέθανε.

Ἱεροὶ Κανόνες Ἁγίων Ἀποστόλων

Κανὼν ΟΒ'

Ἐὰν κάποιος Κληρικὸς ἢ λαϊκὸς κλέψη ἀπὸ τὴν ἁγία ἐκκλησία κερὶ ἢ λάδι νὰ ἀφορίζεται καὶ αὐτὸ ποῦ θὰ ἐπιστρέψη νὰ εἶναι μὲ ἐπιπλέον τὸ 1/5 αὐτοῦ ποῦ ἔλαβε.

Ἑρμηνεία τοῦ ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὁ παρὼν Κανόνας ὁρίζει ὅτι, ὅποιος Κληρικὸς ἢ λαϊκὸς πάρη ἀπὸ τὴν ἐκκλησία κερὶ ἢ λάδι καὶ μεταχειρισθῆ αὐτὰ γιὰ χρήση ἀνίερη καὶ κοινὴ νὰ ἀφορίζεται. Καὶ ἀφοῦ τὰ ἐπιστρέψη πίσω στὴν ἴδια τὴν ἐκκλησία σώα καὶ ὁλόκληρα, ὅπως τὰ πῆρε, νὰ δίνη ἐπιπλέον σὲ αὐτὴν τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ πέντε μερίδια ποῦ ἀξίζει. Ὁ Ἀριστηνὸς ἑρμηνεύει πενταπλάσιο (νὰ τὸ ἐπιστρέφη). Ὥστε κατ’ αὐτὸν (τὸν Ἀριστηνὸ) ὁ Κανόνας λέγει ὅτι ὁ ἱερόσυλος νὰ ἐπιστρέφη τὸ κερὶ ἢ τὸ λάδι ποῦ πῆρε καὶ ἀκόμη ἄλλα πέντε. Καὶ ὁ Ἰωσὴφ ὁ Αἰγύπτιος ποῦ μετέφρασε στὰ ἀραβικὰ τοὺς Κανόνες τὸ ἐπίπεμπτον τὸ μετέφρασε πενταπλάσιο, ἀλλὰ ἡ πρώτη ἑρμηνεία εἶναι ἡ καλύτερη... Συμφωνία

Κανὼν Ι', Πρωτοδευτέρας Οἰκουμενικῆς Συνόδου

...Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς ὅρισε ἡ Ἁγία Σύνοδος, ὅσοι τὸ Ἅγιο Ποτήριο ἢ τὸν δίσκο ἢ τὴν λαβίδα ἢ τὴν σεβάσμια ἐπένδυση καὶ τὸν λεγόμενο ἀέρα ἢ γενικὰ ὅσα ἱερὰ καὶ ἅγια σκεύη βρίσκονται στὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο ἢ ἐνδύματα (ὅσοι) τὰ ἁρπάζουν γιὰ προσωπικὸ κέρδος ἢ τὰ χρησιμοποιοῦν γιὰ ἀνίερη χρήση, νὰ ὑποβάλλωνται σὲ παντελῆ καθαίρεση. Διότι τὸ ἕνα εἶναι βεβήλωση τῶν ἁγίων καὶ τὸ ἄλλο εἶναι σύληση τῶν ἁγίων. Αὐτοὺς ποῦ χρησιμοποιοῦν γιὰ ἀνίερη χρήση οἱ ἴδιοι ἢ τὰ δίνουν σὲ ἄλλους ὅσα ἀφιερωμένα σκεύη ἢ ἄμφια εἶναι ἔξω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο, αὐτοὺς ὁ Κανόνας τοὺς ἀφορίζει καὶ ἐμεῖς ἐπίσης τοὺς ἀφορίζομε. Αὐτοὺς δὲ ποῦ τὰ ἁρπάζουν παντελῶς τὴν καταδίκη τῶν ἱεροσύλων τοὺς ὑποβάλλομε.

Ἑρμηνεία

...Λοιπόν, ὅποιος ἱερωμένος ἀρπάξη τὰ ἅγια σκεύη καὶ τὰ ἄμφια ποῦ βρίσκονται στὸ ἅγιο Θυσιαστήριο ἢ τὰ μεταχειρισθῆ γιὰ ἀνίερη ὑπηρεσία, αὐτὸς νὰ καθαιρεῖται παντελῶς, ἐπειδὴ ἡ ἁρπαγὴ αὐτὴ εἶναι (γιὰ νὰ τὸ ποῦμε ἔτσι) ἁγιοσυλία (ἡ ὁποία εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τὴν ἁπλὴ ἱεροσυλία), ἡ δὲ ἀνίερη αὐτὴ ὑπηρεσία εἶναι βεβήλωση καὶ μολυσμὸς τῶν ἁγίων. Αὐτοὺς ποῦ τὰ σκεύη ἢ τὰ ἄμφια ποῦ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὸ Ἅγιο Βῆμα τὰ μεταχειρίζονται σὲ ὑπηρεσία κοινὴ δική τους ἢ τὰ δίνουν σὲ ἄλλους νὰ τὰ μεταχειρισθοῦν ἐκεῖνοι καὶ ὁ Κανόνας τῶν Ἀποστόλων καὶ ἐμεῖς τοὺς ἀφορίζουμε.

Ἐκείνους ποῦ ἁρπάζουν κυριολεκτικὰ αὐτὰ ἀπὸ τὸν Ναό, αὐτοὺς τοὺς ὑποβάλλουμε στὸ ἐπιτίμιο τῶν ἱεροσύλων. Τὸ ἐπιτίμιο τῆς ἱεροσυλίας κατὰ τὸν Η' Κανόνα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου Νύσσης, κοντὰ στὴν Παλαιὰ Γραφὴ δὲν ἦταν ἐλαφρότερο ἀπὸ τὸ ἐπιτίμιο τοῦ φόνου. Ἐπειδὴ τόσο ὁ φονιᾶς ὅσο καὶ ὁ ἱερόσυλος τιμωροῦνταν μὲ τὴν ἴδια τιμωρία τοῦ λιθοβολισμοῦ (ὅπως φαίνεται αὐτὸ ἀπὸ τὸ παράδειγμα τοῦ Ἄχαρ, τοῦ υἱοῦ τοῦ Χαρμή). Κοντὰ στὴν ἐκκλησιαστικὴ συνήθεια ἔγινε συγκατάβαση καὶ ἐπιτιμᾶται ἡ ἱεροσυλία λιγότερο ἀπὸ τὴν μοιχεία. [1] Ὁ δὲ Πάπας Βονιφάτιος ὁ Ε' λέγει ὅτι οἱ ἱερόσυλοι σὲ κάθε καιρὸ πρέπει νὰ ἀναθεματίζονται.

[1]. Σημείωσε ὅτι ἀκόμη καὶ ὁ τόπος διακρίνει τὸν κλέπτη ἀπὸ τὸν ἱερόσυλο, κατὰ τὸ ΙΣΤ' διάταγμα τοῦ ΙΘ' τίτλ. τοῦ ΜΗ'. βίβλ. ὅπως λέγει τὸ νομικὸ τοῦ Φωτίου, τίτλ. Β' καὶ κέφ. Β'. ἤτοι, ἂν τὸ τόπος ἀπὸ τὸν ὁποῖο κλεφτὴ τὸ πρᾶγμα εἶναι ἱερὸς Ναὸς λέγεται ἱεροσυλία. Ἂν εἶναι τόπος κοινὸς λέγεται ἁπλῶς κλεψιά. Κυρίως ὅμως τὴν ἱεροσυλία τὴν χαρακτηρίζει τὸ κλοπιμαῖο πρᾶγμα. Διότι αὐτὸς ποῦ κλέβει ἱερὸ πρᾶγμα κατακρίνεται ὡς ἱερόσυλος, ἐνῷ αὐτὸς ποῦ παίρνει ἰδιωτικὴ ἅγια εἰκόνα ἢ κάτι ἄλλο μόνον σὰν κλέπτης τιμωρεῖται. (καὶ σημείωσε τοῦτο γιὰ αὐτοὺς ποῦ λένε ὅτι αὐτὸς ποῦ κλέβει εἰκόνα ἢ ἅγιο λείψανο ἢ βιβλίο ἢ ἄλλο τέτοιο πρᾶγμα δὲν εἶναι κλέπτης, ἐπειδὴ κλέβει ἀπὸ εὐλάβεια, νὰ λοιπὸν αὐτὸς κλέπτης ἐδῶ ὀνομάζεται καὶ σὰν κλέπτης τιμωρεῖται). Ἑπομένως, καὶ τὸ νὰ κλέψη κάποιος ἀπὸ Ἱερὸ χρήματα κοινὰ καὶ ἰδιωτικὰ δὲν εἶναι ἱεροσυλία ἀλλὰ ἁπλῶς κλεψιά. Τὸ νὰ κλέψη πράγματα ἀφιερωμένα στὸν Θεὸ καὶ ἀπὸ τόπο κοινὸ αὐτὸ εἶναι ἱεροσυλία.

Πολλῷ δὲ μᾶλλον ἱερόσυλος εἶναι αὐτὸς ποῦ κλέβει καὶ ἀπὸ τόπο ἱερὸ καὶ πρᾶγμα ἀφιερωμένο στὸν Θεό. Ἱερὸ πρᾶγμα εἶναι αὐτὸ ποῦ ἀφιερώνει ὁ ἱερέας στὸν Θεὸ δημόσια. Διότι τὰ ἰδιωτικὰ δὲν εἶναι ἱερά, ἀλλὰ κοινὰ καὶ ἀκαθιέρωτα. «Ἑπομένως, τὰ ἅγια ποῦ δὲν εἶναι ἀφιερωμένα καὶ πωλοῦνται καὶ δωρίζονται καὶ γιὰ πολὺ καιρὸ ἐξουσιάζονται, ἐνῷ αὐτὰ ποῦ εἶναι ὁπωσδήποτε ἱερὰ δὲν ἐξουσιάζονται ἀπὸ ἄλλους παρὰ μόνον ἀπὸ τοὺς Ἐκκλησιαστικούς. Σημείωσε δὲ ὅτι, κατὰ τὸν Ἀρμενόπουλο, βίβλ. ΣΤ' τίτλ. Ε' «ἐκεῖνος ποῦ θὰ μπὴ μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ θὰ κλέψη κάποιο σκεῦος ἀπὸ αὐτὰ ποῦ βρίσκονται ἐκεῖ μέρα καὶ νύχτα, αὐτὸς τυφλώνεται καὶ ἀπὸ τὰ δυό του μάτια. Ἐκεῖνος ποῦ θὰ κλέψη κάτι ἀπὸ αὐτὰ ποῦ βρίσκονται ἔξω ἀπὸ τὸ Βῆμα εἰς τὸν ἄλλο ναό, αὐτὸς ἀφοῦ πιαστῇ δέρνεται, κουρεύεται καὶ ἐξορίζεται. Ἐκεῖνοι, λοιπόν, ποῦ κλέβουν ἀπὸ δημόσιους ναοὺς εἶναι ἱερόσυλοι καὶ ὡς ἱερόσυλοι τιμωροῦνται.

Κανὼν ΟΓ'

Σκεῦος χρυσὸ ἢ ἀργυρὸ ἢ ὕφασμα τὰ ὁποία ἔχουν καθαγιασθῇ κανεὶς νὰ μὴν τὰ παίρνη γιὰ προσωπική του χρήση γιατί εἶναι παράνομο. Ἐὰν κάποιος φανερωθῇ νὰ κάνη κάτι τέτοιο νὰ τιμωρῆται μὲ ἀφορισμό.

Ἑρμηνεία.

Καὶ αὐτὸς ὁ Κανόνας παρόμοια μὲ τὸν παραπάνω ἐμποδίζει τὴν κοινὴ χρήση τῶν ἱερῶν καὶ ὁρίζει:

Κανένας νὰ μὴν παίρνη οὔτε νὰ μεταχειρίζεται γιὰ δική του ὑπηρεσία σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἢ ποδιὲς ἢ ἄμφια τὰ ὁποία εἶναι καθαγιασμένα καὶ ἀφιερωμένα στὸν Θεό, διότι τὸ πάρσιμο αὐτὸ καὶ ἡ μεταχείρισή τους εἶναι πρᾶγμα θεομίσητο καὶ παράνομο. Ἐὰν πιαστῇ κάποιος νὰ κάνη κάτι τέτοιο νὰ παίρνη τὸ ἐπιτίμιο τοῦ ἀφορισμοῦ, δηλαδὴ νὰ ἀφορίζεται. Ποιά παιδεία παίρνουν ἀπὸ τὸν Θεὸ ὅσοι βεβηλώνουν τὰ πράγματα ποῦ εἶναι ἀφιερωμένα σὲ Ἐκεῖνον καὶ τὰ μεταχειρίζονται σὲ κοινὴ χρήση, τὸ ἔδειξε περισσότερο ἀπὸ ὅλα ὁ Βαλτάσαρ ὁ Βασιλέας, ὁ ὁποῖος ἐπειδὴ βεβήλωσε τὰ χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ποῦ κούρσεψε ὁ πατέρας τοῦ Ναβουχοδονόσορ ἀπὸ τὸν Ναὸ τοῦ Θεοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα, πίνοντας τὸ κρασὶ μέσα σὲ αὐτὰ τόσο ὁ ἴδιος ὅσο καὶ οἱ μεγιστᾶνες του καὶ οἱ παλλακίδες καὶ οἱ σύζυγοί του. Τὴν ἴδια νύκτα ποῦ τὸ ἔκανε θανατώθηκε καὶ διαιρέθηκε ἡ βασιλεία τοῦ σὲ Μήδους καὶ Πέρσες. Ὁ δὲ Πάπας Στέφανος, κατὰ τὸν Πλάτινα, λέγει ὅτι τὰ ἱερὰ ἄμφια οὔτε ἱερεὺς μπορεῖ νὰ τὰ μεταχειρισθῆ γιὰ ἐξωτερικὲς ἀνάγκες. Διάβασε καὶ τὴν ἑρμηνεία τοῦ παραπάνω ΟΒ' Κανόνα.