Ἡ Ναύπακτος γιόρτασε τόν Ἅγιο Δημήτριο

Μέ λαπρότητα γιορτάστηκε καί φέτος ἡ ἑορτή τοῦ πολιούχου τῆς Ναυπάκτου, ἁγίου Δημητρίου. Τήν παραμονή τελέσθηκε ὁ Μέγας Πανηγυρικός Ἑσπερινός στόν ὁποῖο χοροστάτησε καί κήρυξε τόν ἑορταστικό λόγο ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος.
Στήν ἀκολουθία συμμετεῖχαν οἱ Κληρικοί τῆς πόλεως καί τῆς γύρω περιοχῆς, οἱ ἀρχές καί πλῆθος κόσμου.

Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του ἀναφέρθηκε στήν ἀγάπη τοῦ ἁγίου Δημητρίου πρός τόν Χριστό, πού τόν ὁδήγησε μέχρι τό μαρτύριο, μιά ἀγάπη πού ὀφειλόταν στήν γνώση τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία κατεῖχε ὁ ἅγιος Δημήτριος. Στήν συνέχεια μέ ἀναφορές στόν ἅγιο Νικόλαο Καβάσιλα καί τόν ὅσιο Σιλουανό τόν Ἀθωνίτη ἀναφέρθηκε στήν σχέση τῆς γνώσεως μέ τήν ἀγάπη, τό πῶς ἡ γνώση γεννᾶ τήν ἀγάπη, ἀλλά καί πῶς ἡ ἀγάπη γεννᾶ τήν γνώση.

Στό ἐρώτημα: ποιά προηγεῖται, παρουσίασε τόν ἱερό Καβάσιλα νά διδάσκη ὅτι ἡ γνώση γεννᾶ τήν ἀγάπη, ἐνῶ τόν ὅσιο Σιλουανό ὅτι ἡ ἀγάπη γεννᾶ τήν γνώση. Ὡς λύση τῆς ἀντίθεσης εἶπε ὅτι ἡ γνώση καί ἡ ἀγάπη εἶναι σύμφυτες καί ἡ μία ἐνισχύει τήν ἄλλη, ἀλλά γιά τό ποιά προηγεῖται εἶναι κάτι πού ἔχει σχέση μέ τόν κάθε ἄνθρωπο ξεχωριστά, μέ τόν ἰδιαίτερο χαρακτήρα του.

Προσκυνητές τῆς ἱερᾶς εἰκόνος καί τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου προσέρχονταν στόν Ἱερό Ναό μέχρι πολύ ἀργά τό βράδυ.

Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς στόν Ὄρθρο καί στήν Θ. Λειτουργία προεξῆρχε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος συμπαραστατούμενος ἀπό τούς Ἱερεῖς τῆς πόλεως.

Στό κήρυγμά του ὁ Σεβασμιώτατος ἀναφέρθηκε στήν θυσία τοῦ ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος νέος, μόλις εἴκοσι πέντε ἐτῶν, μέ μόρφωση καί κοινωνική καί διοικητική θέση μέσα στό σύστημα διοικήσεως τῆς Ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας (ἦταν στρατιωτικός καί πολιτικός διοικητής ὅλης τῆς Θετταλίας, δηλαδή τῆς Μακεδονίας καί τῆς Θεσσαλίας), παρά ταῦτα τά θυσίασε ὅλα γιά τόν Χριστό. Δέν σκέφθηκε θέσεις καί ἀξιώματα, γιά τά ὁποῖα ἄλλοι παλεύουν κάνοντας πολλές παραχωρήσεις στίς ἀπόψεις τους. Αὐτός δέν ὑπέκυψε στίς ἀπειλές. Ἦλθε σέ εὐθεία ἀντίθεση μέ τόν αὐτοκράτορα, γνωρίζοντας ὅτι αὐτό τελικά θά τοῦ στοίχιζε τήν ζωή. Εἶναι ἕνα παράδειγμα ἀληθινοῦ ἡγέτη, πού δέν δίσταζε νά εἶναι ταυτόχρονα ὁ κατηχητής τῶν νέων τῆς Θσσαλονίκης, μέ συνάξεις σέ ἕναν τόπο πού τό ὀνόμαζαν Καταφυγή.

Πλῆθος κόσμου συμμετεῖχε στήν Θ. Λειτουργία, οἱ ὁποῖοι κατόπιν ἀκολούθησαν τήν Λιτανεία, ἡ ὁποία λόγῳ τοῦ λαμπροῦ φθινοπωρινοῦ ἥλιου, τῆς τάξεως κατά τήν πομπή, τοῦ πλήθους τῶν εὐλαβικά ἀκολουθούντων πιστῶν, τελέσθηκε μέ ἰδιαίτερα ἱεροπρεπῆ ἁπλότητα καί μεγαλοπρέπεια.

Στό τέλος τῆς Λιτανείας ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τίς Ἀρχές γιά τήν παρουσία τους, τά ὄργανα τῆς τάξεως γιά τήν μέριμνά τους, τούς Ἱερεῖς, Ἱεροψάλτες, Ἐκκλησιαστικούς Ἐπιτρόπους καί τόν Σύνδεσμο Ἀγάπης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ γιά τήν ἑτοιμασία τῆς γιορτῆς.

Στήν συνέχεια σέ ὅλους τούς συνεορταστές: Ἀρχές, Κλῆρο καί λαό, τό Ἐκκλησιαστικό Συμβούλιο καί ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τῆς Ἐνορίας τοῦ Ἁγίου Δημητρίου παρέθεσαν στήν αἴθουσα τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ ἑορταστική δεξίωση.

π.Θ.Β.