«Ἀρχαῖον θέατρον Ναυπάκτου»

Θεατρικό δρώμενο μέ θέμα τό μάθημα τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν πού παρουσίασαν μαθητές τῶν φροντιστηριακῶν μαθημάτων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως στήν γιορτή τῆς λήξεως τῶν μαθημάτων.

Φωτεινή: - Πῶς πέρασε ἡ χρονιά οὔτε πού τό κατάλαβα!
Ὄλγα: - Πῶς τελειώσαμε τό Δημοτικό, οὔτε πού τό κατάλαβα!
Μελέτης: - Δηλαδή τό Σεπτέμβρη θά πᾶμε Γυμνάσιο;
Φ- Ἔμ! Ἔτσι φαίνεται
Ὄ- Γιατί φοβᾶσαι;
Μ- Ἔ! Φτού κι ἀπ' τήν ἀρχή. Πάλι πρωτάκια θά εἴμαστε.
Ὄ- Ναί, ἀλλά μεγάλα πρωτάκια. Δέν εἶναι τό ἴδιο...
Φ- Τώρα ξέρουμε τί μᾶς περιμένει...
Ὄ- Ξέρουμε; Ἄλλο σχολεῖο, ἄλλοι δάσκαλοι...
Μ- Ἄλλα μαθήματα...Ἐκεῖνα τά Ἀρχαῖα, ρέ παιδιά, πολύ τά φοβᾶμαι
Φ- Φοβᾶται τά Ἀρχαῖα...Σιγά τώρα...
Μ- Ναί! ἡ ἀδερφή μου, πού πῆγε πέρυσι Γυμνάσιο...τά βρῆκε μπαστούνια...
Ὄ- Τί λέει ὁ ἄνθρωπος...
Φ- Φοβᾶσαι κάτι πού δέν γνωρίζεις.
Μ- Γιατί, ἐσύ γνωρίζεις;
Φ- Γινώσκω, ἃ σύ οὐκ οἶδας...
Ὄ- Δηλαδή....γνῶσιν τινα ἒχομεν...
Μ- ... Παιδιά, τί λέτε;
Φ- Εἰμι, εἶ, ἐστίν
Ὄ- Ἐσμέν, ἐστέ, εἰσίν..
Μ- Μά τί λέτε; Ξένη γλώσσα;
Φ- Ἑλληνικά μιλᾶμε. Δέν κατάλαβες τίποτα;
Μ- Τί ἑλληνικά; Δέ βγάζω νόημα...στέν, στίν, σμίν...
Ὄ- Ἀρχαῖα Ἑλληνικά, χαζέ!
Μ- Τί, ξέρετε Ἀρχαῖα Ἑλληνικά;
Ὄ- Ἔ! Ὄχι ὅτι ξέρουμε κιόλας, ἀλλά...
Φ-Ἀλλά...πήραμε μιά μυρωδιά.
Μ- Καλά...πῶς, ποῦ, πότε;
Ὄ- Δέ θυμᾶσαι τόν περασμένο Σεπτέμβρη...
Φ- Πού μας ἔδωσαν στό σχολεῖο μιά πρόσκληση, γιά νά παρακολουθήσουμε μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν;
Μ- Τώρα πού τό λές... Κάτι θυμᾶμαι!
Φ- Ἔ! Ἐμεῖς εἴπαμε νά πᾶμε ἀπό περιέργεια...
Ὄ- Μαζευτήκαμε κάπου 30 παιδιά ἀπό διάφορα σχολεῖα. Κάποιοι βαρέθηκαν καί σταμάτησαν.
Φ- Οἱ περισσότεροι ὅμως φτάσαμε ὡς τό τέλος.
Μ- Πηγαίνατε Ἀρχαῖα Ἑλληνικά;
Ὄ- Ἔ! Τί λέμε τόση ὥρα;
Φ- Γιατί τόση ἀπορία; Κάθε χρόνο ἡ Μητρόπολη προσφέρει μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν στά παιδιά τῆς Στ΄ Δημοτικοῦ.
Μ- Καί...πόσα πληρώνατε;
Φ- Τίποτα. Ἐντελῶς δωρεάν.
Μ- Καί μάθατε Ἀρχαῖα;
Ὄ- Σοῦ εἴπαμε...πήραμε μιά ἰδέα.
Φ- Μάθαμε, ἂς ποῦμε, τά μακρά καί τά βραχέα.
Μ- Τί μακριά καί κοντά μου λέτε τώρα.
Ὄ- Καί τά δίχρονα
Μ- Καλά, μαθαίνουν ἀρχαῖα καί τα ...δίχρονα; Αὐτά δέν ξέρουν νά μιλᾶνε!
Φ- Μάθαμε πότε βάζουμε περισπωμένη.
Ὄ- Καί πότε βάζουμε ὀξεία.
Μ- Ὀξεία...ὀξεία...Κάτι ἔχω ἀκούσει γιά ὀξεία λοίμωξη. Ἔπαθε ὁ παππούς μου πέρυσι.
Φ- Καί τά πνεύματα. Τή δασεία καί τήν ψιλή.
Μ- Τί ψιλή καί κοντή...Ἀααα! θά μέ τρελάνετε σεῖς...
Ὄ- Ὄχι ἐσεῖς... Ὑμεῖς. Ὑμεῖς να λέμε, μέ ὕψιλον.
Μ- Ἄ! Μή μου τά γυρίζετε. Ἐσεῖς, γιά σᾶς μιλᾶμε τώρα.
Ὄ- Ἂν μιλᾶμε γιά μᾶς, θά ποῦμε ἡμεῖς...με ἦτα.
Μ- Εἶπα κι ἐγώ.
Φ- Μάθαμε κι ἄλλες ἀντωνυμίες. Ἄνθρωπός τις, Ἓκαστος...
Ὄ- Τίς ἐξελέγη ἐν τῷ δήμῳ;
Μ- Ἄ! Κατάλαβα, κατάλαβα. Γιά τίς δημοτικές ἐκλογές λέτε τήν ἄλλη Κυριακή.
Φ- Καί τά ρήματα. Ὁ ἀναδιπλασιασμός τοῦ παρακειμένου: λέλυκα, λέλυκας, λέλυκε.
Ὄ- Κι ὁ ὑπερσυντέλικος... ἐλελύκειν,ἐλελύκεις,ἐλελύκει...
Μ- Ἀαα! Ἀρχίσατε πάλι τά ἀκαταλαβίστικα μέ τούς λύκους
Φ- Πλεῖον τούτων θά μάθουμε στό Γυμνάσιο.
Μ- Τί πλοῖο. Ἐγώ δέ μπαίνω σέ πλοῖο. Ζαλίζομαι.
Φ- Καί ποῦ νά σοῦ μιλήσουμε γιά τά ἀπαρέμφατα
Ὄ- Καί τίς μετοχές!
Μ- Τί μετοχές; Τοῦ Χρηματιστηρίου;
Φ- Ἄκου τί λέει... Πολλές εἰδήσεις βλέπεις ἐσύ.
Ὄ- Καί τά πρωτόκλιτα, τά δευτερόκλιτα, τά τριτόκλιτα...
Φ- Πόσα ἔχουμε νά μάθουμε ἀκόμη!
Μ- Πώ! Πώ! Δύσκολα μοῦ φαίνονται κι ἀκατανόητα.
Φ- Ἔτσι νόμιζα κι ἐγώ. Ἀλλά, ἂν προσέξεις λιγάκι, θά δεῖς πώς εἶναι ἡ γλώσσα μας.
Ὄ- Σέ μιά ἄλλη μορφή, ἀλλά εἶναι ἡ γλώσσα μας.
Φ- Πολλές λέξεις τίς χρησιμοποιοῦμε κι ἐμεῖς, ὅπως οἱ πρόγονοί μας.
Μ- Ὡραῖα!.. Τώρα μᾶς ἔπεισες.
Φ- Τό ὡραῖος βγαίνει ἀπό τήν ὥρα. Τό ἤξερες;
Μ- Ἐγώ ξέρω ὅτι ὡραῖος εἶναι ὁ Ρουβᾶς.
Ὄ- Καί το ἃλμα ἐπί κοντῷ, ἀρχαία ἔκφραση.
Μ- Γιατί τό λένε κοντό ἀφοῦ πηδᾶνε ψηλά...
Φ- Κοντός εἶναι τό κοντάρι.
Μ- Νά τα! Πάλι, τά ἀκαταλαβίστικα.
Φ- Καί τό ἑρπετό
Μ-Ποῦ εἶναι...ποῦ εἶναι...
Ὄ- Ἀπό τό ἓρπω, χαζέ, φοβητσιάρη.
Φ- Ἂν ἐρχόσουν κι ἐσύ στά μαθήματα, θά τά ἤξερες ὅλα αὐτά.
Ὄ- Θά καταλάβαινες τί σημαίνει "Χριστός ἀνέστη ἐκ νεκρῶν"
Μ- Αὐτό εἶναι γιά τό φίλο μου τόν Ἀνέστη.
Φ-Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς!
Μ-Δηλαδή, μάθατε τόσα πράγματα...
Φ- Πήραμε μιά ἰδέα, ὅπως λέει καί ἡ κυρία μας.
Ὄ- Καί πᾶμε στό Γυμνάσιο ἐνημερωμένοι.
Φ- Πρέπει νά ποῦμε ἕνα μεγάλο ''εὐχαριστῶ'' γιά τήν εὐκαιρία πού μᾶς δόθηκε. "Σεβασμιώτατε, λίαν εὐγνώμονές ἐσμεν" διά τοῦτο.
Ὄ- "Λίαν εὐγνώμονές ἐσμεν"
Μ- Πεῖτε κι ἕνα εὐχαριστῶ, ρέ παιδιά!